kiosk i ławeczka.

siedziala na laweczce, na kiosku nie, pijac kawe latte, elitarnie, i przerzucajac kartki nylonu.

wyskoczył zza krzaka. albo nie. położył spać summer i mógł w spokoju wyjść z domu, nie bojąc się, że tamta będzie go znów śledziła. więc poszedł do kiosku akurat, bo papierosy mu się skończyły, a gdy wręczał sprzedawczyni pieniążki, stwierdził, że ten żul na ławce obok to otylja.
- cze! gdzie zgubiłaś kota. - "pewnie go zjadła."

-nejt!-wstała aż, odruchowo, może i nieco się przelękła, ja też bym się przelękła, ale nie mów nikomu że bawię się w offtopic. obciągnęła na udach spódniczkę, bo miała miłą mini, ale nie z dżinsu, bo spódniczki mini z dżinsu noszą plastiki. wybacz, u nas przynajmniej tak jest xd-ostatnio strasznie często się widujemy na mieście, nie sądzisz. kot śpi, dużo zjadł.

- to źle? jak bedę ci bardzo przeszkadzał to załatw sobie jakiś papier, żebym nie mógł się do ciebie zbliżać na odległość pół kilometra - zaproponował jej, drapiąc się po nosie. dopiero po chwili stwierdził, że wciąż stoi jak ten cielak z paczką papierosów, świeżo zakupioną, w dłoni, więc wpakował ją sobie do kieszeni i usiadł, ale nie zajął całej ławki, więc otylka mogła usiąść z powrotem. - utuczysz go, wiedziałem.

-nie, kupilam mu odchudzającą karmę. z jakimś zbożem. zasmakowało mu-to chyba była karma dla świnek, a otylka z kolei dopiero po kilku chwilach zorientowała się, że stoi nadal z głupim uśmiechem. zarumieniła sie, jakby przyłapana na kradzieży ubrań niczym demi moore i usiadła obok.-zabalowaliście wczoraj, hm?

- nie, skąd, poszliśmy spać - wzruszył ramionami. - już nie te lata, ottille! - wyjaśnił wzdychając ciężko, bo niełatwo było mu się pogodzić z tę smutną prawdą. starość nie radość, niestety :c. - a ta odchudzająca karma to pewnie jakaś ściema, powinnaś go karmić jakimiś zdrowymi rzeczami, takimi ludzkimi. - na przykład musli, które pewnie co prawda niewiele się różni od tej karmy. ale jakie dobre! mój kot bardzo bardzo lubi.

-nie wiem, nejt, to zbyt skomplikowane-pokręciła głową-ten kot jest skomplikowany i muszę najpierw wypróbować paru rzeczy. nigdy nie wychowywałam żadnego dziecka, jak twoja dziewczyna..-przypomniała mu, w razie gdyby patrzył na wszystkich przez pryzmat idealności samer, a porównywanie z innymi ludźmi było ostatnim, czego ottille teraz chciała.

- kot chyba nie jest aż taki trudny w użyciu jak dziecko - zauważył i wcisnął jej papierosy, które teraz wyciągnął, biedne, pewnie już się wymięły. - gdzie ta głupia zapalniczka.. - mruknął chyba troche bardziej do siebie, macając swoje kieszenie, miał ładną bluzę z kapturem, ale nie włożył owego. oho i znalazł zapalniczkę i spytał się otylii czy chce zapalić.

-nie. nie palę juz yyy... drugą godzinę. może jednak poczęstuj-wyciągnęła dłoń, aczkolwiek w sposób subtelny, co polegało na tym, że zrobiła miły gest ukazania nejtowi wnętrza rozłożonego swojej dłoni. zwane też 'daj'.-ty tak mówisz. to mój drugi kot w życiu.

- co się stało z pierwszym? masz - wręczył jej papieroska, ale nie do łapki, ale bezpośrednio do buźki! wsadził jej, krótko mówiąc xd. - pewnie dałaś mu jakieś ścierwo do jedzenia i zdechł, co? - tak, był święcie przekonana, że ottille zabiła coś, jeśli nie kogoś, w swoim niedługim życiu.

-ja nie, mamusia-przewróciła oczyma, nie lubiła swojej mamy wcale i nawet z nią nie rozmawiała, o czym chyba już wspominałam.. pomyślała, że, cytuję 'nejt ma fajne perfumy' a może nawet inne słowo zamiast fajne i czekała na ognia, co było nieco dobijające biorąc pod uwagę grzebanie się nejta-ile miałeś kotów w swoim życiu? xd.

ojeju, bo nejt musiał znaleźć zapalniczkę, co o dziwo w końcu mu się udało, zapalił jej i sobie i był z siebie wielce zadowolony, przy okazji schował telefon do kieszeni, razem z zapalniczką, może nie wybuchnie! - nie wiem, chyba żadnego.. - głupio było mu się przyznać, ale dzisiaj taki dzień szczerości.

-sam widzisz!-przyklasnęła z entuzjazmem, że miała rację, niczym dżola we własnej osobie i wyszczerzyła się szeroko-wiedziałam, więc nie możesz mi mówić, czy wychowywanie kota jest trudne, czy łatwe.-zabrała nylon ze swoich kolan i przełożyła na obok siebie, zaciągnęła się też i wydmuchała dym w drugą stronę, nie w nejta.

- w porządku, już nie będę - obiecał trochę naburmuszony, bo już nie będzie mógł się jej wymądrzać. a lubił. te całe palenie mu się odwidziało, przez te koty, i zgasił ledwo zapalonego papierosa o ławkę.

-spokojnie, nejt, nie kłóćmy się o jakiegoś głupiego kota, okej?-powinna wykreślić głupiego, bo skąd miała wiedzieć, czy nejt nie jest wielbicielem kotów. moje posty sa idiotyczne. usmiechnela sie jakos tak pocieszycielsko. i w slad za nim zgasila tez swojego papierosa ;<

a moje nie, huh? nejt westchnął, wpatrując się w swoje kolana. - okej, nie kłóćmy się /nie kłućcie się.../ i najlepiej chodźmy stąd, bo to pewnie ławka tylko dla przyjaciół kiosku - stwierdził, bo kilka razy zauważył, jak sprzedawczyni wychyla się nieprzyjaźnie z kiosku i łypie na nich okiem prawym, bo lewego nie posiadała.

nie-masz rację. nie chciałabym umrzeć przygwożdżona stoiskiem z gazetami-spojrzałą niepewnie na kolumnę z nowościami i wstała, pociągnęła go za dłoń-dokąd?-poprawiła szalik. napisałam ręcznik.

ręcznik xd.
- chodźmy do muzeum! wieki nie byłem w muzeum. - pamiętam jak olek z cyncom byli w muzeum i się pokucili czy coś :c nejt też wstał, ale nie miał szalika do poprawiania, bo to nie pjer, więc poprawił jej szalik, bo ona nie umiała chyba porządnie, ale ciota.

nie pamiętam tego. o co im poszło? btw oni ciągle się kłócili-dzięki-podziękowała-zgadzam się-zgodziła się-to dobry pomysł-dodała jeszcze, że to dobry pomysł.

nie wiem, nie pamiętam.
- to chodź - załapał ją za rękę, gubiąc prawie buta i pociągnął ją do muzeum, zacznę.

kupował w kiosku papierosy, malboro, jakby coś. słońce śmiertelnie paliło go w kark, a przynajmniej tak mu się zdawało, bo zachodzące słońce zazwyczaj niezbyt praży.

przechodziła tędy, owinięta arafatką w znoszonych najkach. nawet nie zauważyła daniela, ale dodam że na codzień nie ubierała się w ten sposób. wiesz, chciała być nie zauważona, bo słowa daniela dały jej do myślenia. była jak dziwka!!!!!!!

obejrzał się przez ramię, nie lubił nie wiedzieć, kto mu przechodzi za plecami.
- o, to ty! - mruknął, odwracając się nieco zbyt gwałtownie w jej stronę, także trochę ją przewrócił, ale w ostatniej chwili złapał za rękę, żeby nie upadła. żenteeeel.

-ojezu - krzyknęła przestraszona, odruchowo łapiąc się jego dłoni. kiedy już stanęła pewnie na nogach, spojrzała na niego uważnie - tak, ja. a ty..to kto? a, to ty - dodała cicho i odsunęła się, żeby odejść.

trzeba przyznać, że trochę zabrakło mu tej jej drobnej dłoni w jego wielkiej, ale nie dał tego po sobie poznać, w końcu to danjel.
- tak, to ja. masz ochotę na papierosa? - zapytał szybko, machając jej paczką papierosów przed twarzą. nie chciał, żeby odeszła!

-nie palę - skłamała i patrząc na swoje buty, odwróciła się tyłem do niego - miłego dnia, daniel.

zdziwił się, że nie eric!
- hej, zrobiłem coś nie tak? - zapytał niepewnie, bo nie wiedział, o co jej chodziło. może ją wczoraj uraził? złapał ją za ramię, by odwrócić bardziej w swoją stronę.

szła przez miasto, można powiedzieć, że nogi same ją niosły.
zauważyła Daniela i Tiiu, ale nie chciała im przeszkadzać,
kupiła paczkę swoich ulubionych papierosów i ruszyła dalej,
przed siebie, a w zasadzie to postanowiła wrócić do punktu wyjścia.

-nie, nic. naprawdę. przepraszam, spieszę się - mruknęła, patrząc na jego tors. był idealnie zarysowany. zastanawiała się, czy daniel zdaje sobie sprawę z tego jak działa na kobiety.

właśnie, problem w tym, że nie zdawał!
- jezu, przecież widzę, że nie jest okej - stwierdził, mocniej zaciskając palce na jej ramieniu, to wcale nie była żadna przemoc ani nic. w świetle zachodzącego słońca jej włosy tak fajnie się błyszczały, jak zdążył zauważyć.

-nie słyszałeś? śpieszę się. nie chcę z tobą.. nie znamy się! - prychnęła i próbowała się wyrwać. nie była gotowa na konfrontacje z danielem i jego poglądami na świat. były zbyt mocne i inne od tych, które praktykowała do teraz. mam inny pomysł. jej matka była panienką z mulę rusz.

hihi, okej xdd
- huh, przepraszam - warknął, puszczając jej ramię. zdenerwował się, bo najwyraźniej żywiła do niego pretensje za to, że nie przejawiał zbytniej ochoty na to, żeby ją przelecieć! to było dla niego niewyobrażalne, w życiu takiej dziewczyny nie spotkał. wiedział jednak, że bardzo mu się spodobała, nawet z takim charakterem.

-nie ma za co - zawołała za nim, odwracając się przez ramię. i tyle ją było widać.

delilah siedziała na ławce z nogą na nodze, co brzmi mało poetycko, i stukała palcami lewej dłoni w ławkę, a prawą dłonią przewracała leniwie kartki może elle.

chwila, muszę sobie przypomnieć jak on się nazywa. okej, breth właśnie tędy przebiegał, ale w tym momencie się zmęczył i opadł na ławce obok dilajli, sapiąc trochę, ale nie jak po seksie, tylko trochę i spuszaczając głowę.

Zerknęła na niego przez ramię i zabrała też dłoń, tę od stukających palców, to tak w razie czego, nie chciała, żeby na nią usiadł. Znaczy na rękę. Tę rękę położyła na kolanku, skromnie.
-Ktoś cię goni? Obrabowałeś bank, huh?

Podniósł na nią wzrok, kiedy zdążył już uspokoić oddech. Huh, huh, huh, już! Uśmiechnął się, nawet obukącikowo, choć word mówi, że takie słowo nie istnieje, mierzwiąc sobie włosy.
- Nie, dlaczego? Zawsze rano biegam, dla jako takiej kondycji, ale przez tę całą przeprowadzkę i tak dalej, nie miałem czasu - wyjaśnił, starając się uważać na słowa, żeby D nie uciekła tak jak Anne, choć Anne go tylko wyprosiła. Potarł prawą rękę o spodnie i wyciągnął ją w jej stronę - jestem Brethan. Breth.

Pokiwała powoli głową, na znak, że przyswoiła sobie, zrozumiała i tak dalej, jest całkiem mądrą dziewczynką, kiedy trzeba. I uścisnęła jego dłoń, ani mocno, ani lekko, znaczy normalnie, bo Del generalnie jest normalna raczej.
-Miło mi poznać. Ja biegam tylko na bieżni, w każdy piątek. Co za przeprowadzka? - zainteresowała się, przyglądając my. - Ah, Delilah.

- Aha, mi również Delilah - powiedział, siląc się na kolejny chyba uśmiech, bo jak mniemam jakiś wcześniej był, a to było trudne, biorąc pod uwagę jego zmęczenie. Tak, wargi też miał zmęczone, bo podczas biegu słuchał muzyki z ajpoda i śpiewał, toteż teraz schował go do kieszeni bluzy. Choć było na nią trochę za ciepło, może - przeprowadzka z Lille, do Paryża. Moja siostra ubzdurała sobie odnalezienie matki, której nie widzieliśmy piętnaście lat i musiałem zostawić całe swoje życie tam i przyjechać tutaj, bo Toulouse nie potrafi sama przejść przez ulicę. Okej, to chyba jednak potrafi, ale jest niezaradna generalnie - wyjaśnił, siląc się tylko na ogólnikowy zarys sprawy, coby się nie rozgadać, bo on miał być raczej małomówny.

-Heeej, znam jakaś Toulouse... a to raczej rzadkie imię, blondynka? Wysoka? - hej, aż się podjarała, takie famili konekszyns i tak dalej, toteż odwzajemniła uśmiech i gazetę położyła obok siebie, bo po co jej ona, jak tutaj ma takiego miłego towarzysza, no wieesz. Podrapała się po policzku, i napisałam 'bo' więc dokończę, bo ją swędział, jak można się domyślic i przyjrzała się Brethowi jeszcze uważniej, szukając podobieństw do jego siostry, ale nie znalazła, bo gadała wczoraj z T jakieś pół godziny -.- Noooo w każdym razie: - A co z waszą matką, hm?

Zastanowił się chwilę. Tak jego siostra była wysoką blondynką, a tak przynajmniej ją zapamiętał, kiedy dziś zajrzał do jej sypialni jak spała. Westchnął głośno, na razie odstawiając w kolejkę pytanie o matce.
- Tak Toulouse, to chyba ta sama - powiedział, kiedy w końcu przestał się siłować z zamkiem w bluzie. Skrzyżował ręce na piersiach, bo nie miał co z nimi zrobić - Hm, uciekła, trzy lata po tym jak urodziła się Toulouse i nie odzywała się od tamtej pory, a młoda chce jej szukać, choć dla mnie to bez sensu.
Wzruszył ramionami też!
/soriii byłam na chwilę na dole, musiałam się umówić na regulację brwi -,-

zaglądał jej do sypialni xd? spoko, ja oglądam 'waga' xd.
-hm, dla mnie trochę też, no wiesz, skoro was hmm... nie chciała - miała nadzieję, że bret się nie obrazi, że tak ocenia jego matkę i tak dalej, no ale nieważne, nie miała mieć z tego powodu nocnych koszmarów ani niczego takiego, może co najwyżej mokre sny, taki żarcik peel, a ja dodam jeszcze, że podrapała się dla odmiany po wystającym kolanie i oblizała spierzchnięte usta, od wiatru. - ładna dzisiaj pogoda... chociaż wolałabym już lato - tak zwana zmiana tematu, bo del wolała już mówić o pogodzie niż o ich matce i tych takich, nonooo nieważne - a tak w ogóle to fajny zbieg okoliczności, tak sądzę.

- No to racja - uśmiechnął się po raz kolejny i spojrzał na swojego rolexa - Huh, chyba powinienem się zbierać, obiecałem Tuluzie, że zamówię dziś chińszczyznę, a pewnie trzeba zmyć jeszcze naczynia, bo ona nigdy się nie trzyma swoich dyżurów - pokręcił głową dając jej swoją wizytówkę - zadzwoń, to umówimy się na kawę. Albo napisz, cokolwiek, będę czekał. I pobiegł dalej.

bo idę conie, pa.

delilah pomyślała o tym, że musi wreszcie zainwestować w komówkę [ahh te grinpisowskie zapędy] i poszła do siebie i yo.

stała w kolejce do kiosku, bo jakiś chłopiec przed nią kupował wakacyjny zapas prezerwatyw wszystkich smaków. więc nonszalancko opierała się o brudną szybę i oglądała okładkę francuskiej pani domu.

Zaszedł tutaj po fajki, dziś był dzień spacerowicza, więc i on nie jeździł samochodem, poza tym kończył mu się zapas wyżycia wczorajszego na Tiu, więc zapytał Rosie, czy stoi w kolejce, czy co robi, bo ten chłopiec odszedł już dawno. Może nawet niemiło, bo jej się nie przyglądał.

faktycznie chłopiec odszedł, nie wiedząc, że te prezerwatywy pani kioskarka poprzekłuwała agrafką. albo ponadgryzała. prychnęła, że owszem, stoi w kolejce, po czym poprosiła panią kioskarkę aka 'viva la przyrost naturalny' o papierosy i odeszła od okienka, tylko po to, żeby przypomnieć sobie, że zgubiła rano zapalniczkę. więc zrobiła trzy kroki w tył, żeby tym razem kupić zapalniczkę, oczywiście wpychając się przed sebastiena.

- Robisz mi to na złość? - zapytał, bo już mu sie popsuł humor. Wziął na serio ten dzień spacerowicza i spacerował cały dzień po Paryżu, a nie udało mu się poderwać żadnej dziewczyny. Oj źle, źle. Zmierzył ją spojrzeniem, zaglądając przy okazji w dekolt, do którego nawet się uśmiechnął.

-naturalnie, czekałam przy tym kiosku cały pieprzony dzień, tylko po to, żebyś musiał zaczekać w kolejce trzydzieści sekund dłużej... - udało jej się złapać monetę, która wypadła jej z portfelika i toczyła się po tej takiej kioskowej półeczce, jeszcze zanim z niej spadła. prawie jak cyrkowa sztuczka. owinęła się szczelniej sweterkiem i czekała az pani wyda jej resztę z dziesięciu euro.. .. .