kiosk i ławeczka.

- To świetnie - powiedział, raczej średnio entuzjastycznie - jesteś niemiła - stwierdził po chwili, jakby to był jego największy życiowy problem i poprosił paczkę jakichś papierosów, wszystko jedno jakich. Miał ochotę nawet na cygaro, ale śmierdziało!

- doprawdy? - była miła, na przykład dla pani kioskarki, której podziękowała uśmiechając się perliście. zwinęła swoje papierosy, swoją zapalniczkę i cały swój majdan (pozdro radek!) i powędrowała na przykioskową ławeczkę w celu zapalenia! miała ochotę wrócić się jeszcze po jakąś gazetę, ale mogłaby zupełnie przypadkowo dostać łokciem w zęby. więc wolała nie ryzykować.

Wziął swoje papierosy i poszedł jej śladami, w sumie z racji takiej, a nie innej, że Sebastję raczej już się na nią napalił, a nie wyglądała na napitą, jak Tiu, a to szkoda, więc nie będzie łatwo. Zapalił papierosa, śpiewając pod nosem Gosię Andrzejewicz, albo może nawet Hilary Duff, coby uczcić pamięć o niej. Choć ja nie znam piosenek Hilary.

proponuję zorganizować imprezę upamiętniającą dorobek artystyczny świętje pamięci hilary.
- swoją drogą ty też nie jesteś szczególnie miły, nie żeby mnie to w jakimś stopniu obchodziło... - powiedziała, kiedy już był całkiem blisko. Poprawiła się na ławce, bo coś uwierało ją w łopatkę i założyła nogę na nogę, a potem patrząc w niebo próbowała ustalić pogodę na najbliższe piętnaście minut, ale niestety nie znała się na meteorologii.

- Okej, a jak powiem, że masz ładne nogi, to znaczy, że będę miły? Bo nie wiem kiedy jestem miły, a kiedy niemiły, to mój problem - wyznał jej, unosząc oba kąciki ust do góry. Miętolił drugiego już papierosa w palcach, przyglądając się jej kątem oka - Słyszałaś o Hilary? Na pewno słyszałaś! A jak zaproszę cię na drinka ze świeczkami dla Hilary, to też będę miły? Oczywiście, że świeczki będą się palić obok, nie w drinkach.

- no właśnie, to twój problem. - stwierdziła, że na pewno nie jej. spojrzala przelotnie na swoje rzekomo ładne nogi, a potem na niego, unosząc przy tym brwi, bo nie wyglądał na szalonego fana hilary. to znaczy nie był trzynastoletnią dziewczynką z różową grzywką i notesami hsm w plecaku. - byłoby cztery razy oryginalniej, gdyby świeczki paliły się w drinkach, ale to chyba łamanie przepisów przeciwpożarowych.

- Okej, następnym razem załatwię coś takiego, to chyba nawet jest do zrobienia - on miał swoich ludzi, choć wątpię, że jakiś podrzędny gangster umiałby wyczarować świeczki w drinku. Nie chciało mu się jednak nad tym zastanawiać, więc wsadził sobie papierosa za ucho, przyglądając jej - aha, nazywam się Sebastien.

-rosie. następnym razem? - zapytała dośc ironicznie,bo nie zakładała żadnego następnego razu, a jej dopracowany w każdym calu plan na wieczór obejmował jedynie powrót do domu, wpakowanie się do wanny i dolewanie gorącej wody do samego rana. albo dopóki nie znikną wszystkie bąbelki, bo kąpiel bez piany to już mniej fajnie. wygładziła spódnicę (nie falowała jej, jak britney w gwiazdory rpg...) i zastanawiała się, czy sebastienowi od tych świeczek w drinkach, albo obok nich kiedyś zapaliła się firanka. albo brwi.

Miał brwi. Chciałam napisac, że jak widzimy na załączonym obrazku, ale nie widzimy.
- Jestes naprawde niemiła. Bo ja się starałem, a ty nie - powiedział, obrażony nawet na nią i skrzyżował ręce na piersiach.

https://2img.net/r/ihimizer/img79/9121/ejdjwoen4.png już widzimy.
-dlaczego miałabym się starać? - zapytała. być może dlatego, że właśnie zaczynało padać (przeczytałam pogodę yeah yeah yeah) i kropla deszczu spadła jej na nos, więc prychnęłą jak kot i zaczęła szukać w torebce parasola. bezowocnie, bo najwyraźniej zostawiła go w domu. na dodatek w pobliżu nie było żadnej taksówki, a ona naprawde nie lubiła moknąć. zwłaszcza, że mieszkała na drugim końcu parysza. - och, cholera, moga być nawet drinki w świeczkach.

Pokiwał głową, on był pieszo, ale zaraz wyczarował kierowce i pojechali do niego, bo muszę się skupić na mysleniu, więc z tej okazji zacznę.

Usiadła sobie na ławeczce, i cieszyła z wieczorowej pory. Pozwoliła, nawet na wyciągnięcie gumy, i energiczne żucie jej przy różnego rodzaju rozmyślaniach.

usiadł na ławce i palił.

poszeł -,-

Kupiła w kiosku papierosy i usiadła z nimi na ławce, pierwsze dwa wywaliła do śmietnika w ramach uciekania od nałogu, ale trzeciego już zapaliła, dłużej powstrzymywać się nie mogła :<

przyszła tutaj, w ramach wycieczki 'nadine poznaje paryż' i postanowiła sobie zrobić przerwę. generalnie ona lubi wszelkiego rodzaju ławki, krawężniki, trawę i tak dalej i właśnie na ławeczce sobie usiadła i podkuliła pod siebie nogi, bo takie miała widzimisię. w uszach miała słuchawki od ajpoda, pewnie łonderłol jej teraz leciało, jak mi. właściwie to zastanawiała się, co by teraz ze sobą zrobić.

kupił w kiosku jakąś gazete i spojrzał na dziewczynę. miejsce obok niej było wolne więc postanowił z tego korzystać. usiadł, zapalił papierosa i otworzył gazetę na ostatniej stronie.

nadine zmierzyła chłopaka spojrzeniem, ale nie jakimś podłym, czy coś, raczej zaciekawionym. wyjęła jedną słuchawkę z ucha, bo znając życie, słuchała za głośno i nic by nie słyszała, jak ja zawsze. rzuciła okiem na gazetę.
- jest coś ciekawego? - zapytała i przeniosła spojrzenie z gazety na chłopaka.

- jeśli ciekawią cię jakieś chińskie komórki czy inne badziewia to tak - powiedział, zamykając gazetę i patrząc na nią uważnie. - Jestem Kai, a ty piękna dziewczyno jak masz na imię? - spytał unosząc jedną brew do góry.

nadine uśmiechnęła się krzywo, bo rzeczywiście chińskie komórki nie leżały w zakresie jej zainteresowań.
- nadine - odpowiedziała i uśmiechnęła się. - i od chińskiego badziewia bardziej mnie teraz zastanawia, czy wiele dziewczyn słyszy tego typu komplementy? - zapytała trochę uszczypliwie, ale nie wrednie i właściwie zrobiła całkiem podobną minę do niego, bo brew powędrowała jej do góry, pewnie lewa, bo prawej nie umiała tak unosić.

- miło mi. - odpowiedział. - nie, nie wszystkie - rzucił i dokończył papierosa. przyjrzał jej się uważnie. nie wyglądała na taką co da sobie w kaszę dmuchać, co jeszcze bardziej go zaintrygowało. - a co przeszkadza ci to? - spytał jeszcze.

nadine przygryzła wargę i spojrzała w niebo udając, ze bardzo mocno się nad tym zastanawia.
- w sumie nie - odpowiedziała i popatrzyła na niego z jakąś figlarną iskierką w oku (pomyślałam sobie teraz przez to o kurwikach w oczach i nie mogę ze śmiechu xd w każdym razie u nad to nie były kurwiki xdd). - chyba byłam ciekawa odpowiedzi - dodała.

/ej, kurwiki są dobre ;d

- czemu siedzisz tak tutaj sama - spytał, bo dziś miał jakąś manie zadawania pytań. - co, nadine? a swoją drogą to bardzo ładne imię - powiedział z szerokim uśmiechem, bo znów oczekiwał, że spyta ilu dziewczynom to mówi. drażnił się z nią trochę, a co.

teraz już nie zapytała. dobra dobra, ona zna takie bajery, ma starszego brata, cnie xd
tak więc reakcją na ten kolejny z resztą komplement był uśmiech i spojrzenie z ukosa, ale znowu takie radosne, to pewnie dlatego, ze dzisiaj nikt nie rozpisał pogody dlatego zakładam, że był ładny dzień ;d
- poznaję paryż na własną rękę - powiedziała i przez chwilę zatrzymała spojrzenie na jakimś chłopcu z fretką na smyczy. - i jak widać już nie jestem sama, więc chyba nieźle mi idzie - dodała i uśmiechnęła się do kaia w sumie całkiem uroczo.

- idzie ci całkiem nieźle - powiedział wyciągając paczkę papierosów, i miał nadzieje, że to nie zabrzmiało dwuznacznie. wyciągnął paczkę w jej stronę i uśmiechnął się lekko. - palisz?

nadzieję mógł mieć, nadine miała bujną wyobraźnię, więc cóż xd
- okazjonalnie - odpowiedziała i poczęstowała się papierosem, fajnie by było, gdyby to był szczęśliwy, ale może kai miał nową paczkę, nie wiem. - cóż, więc zostańmy przy tym, że idzie mi całkiem nieźle. to brzmi lepiej niż 'już się nawet tak często nie gubię' - zaśmiała się i odgarnęła z twarzy jakiś niesforny kosmyk.

przyjżał się jej przenikliwym wzrokiem. odgarnęła ten kosmyk w taki słodki sposób. uśmiechnął się do siebie i zapalił papierosa.
- aha, czyli nie jesteś z Paryża - zagadnął. - a więc skąd pochodzisz, nadine? - spytał, wypuszczając tym samym dym uformowany w kółeczka, o taki bajer.

a ona nigdy tak nie umiała, zawsze ją zastanawiało, jak to się robi. tak więc zmarszczyła czoło i przyglądała się tym kółeczkom. ale stwierdziła, że jeszcze kiedyś go o to zapyta, bo zabrzmiałaby jak jakaś napalona małolata 'ojejku jejku, jak ty to robisz?*.*' xddd
- nie - odpowiedziała i zabrała mu zapalniczkę, w ramach akcji zrób to sam. całkiem ładnie i uroczo wyglądała ze spuszczonymi na papierosa i zapalniczkę oczami. - jestem francuzką z ameryki - dodała i uśmiechnęła się ironicznie, bo stwierdziła, ze śmiesznie to zabrzmiało. no i oddała mu zapalniczkę.

- francuzką z ameryki? - zapytał śmiejąc się. - a jak to się stało, że tu trafiłaś? - spytał. - nie jest ci zimno. - dodał jeszcze z troską.

dobra, to było słodkie, w nadine czasem po takich pytaniach budziła się sierotka marysia. to znaczy, wszystko zależy od tego, kto pyta ;d
- nie jest tak źle - odpowiedziała bohatersko, ale przyjrzała się niebu i stwierdziła, ze jej bohaterstwo ma swoje granice. - ale napiłabym się kawy - dodała i całkiem sugestywnie się uśmiechnęła. widać nie jest aż taką sierotką marysią, przynajmniej na razie. - cóż, teraz usłyszysz moją straszną historię - rzekła i zrobiła straszną i poważną minę, albo przynajmniej się starała taką zrobić. - też byłbyś francuzem z ameryki, gdyby matka zaraz po urodzeniu wywiozła cię za ocean. tak więc jestem francuzką, która jeszcze dwa tygodnie temu znała paryż tylko z opowieści - zaśmiała się, bo to była taka straszna historia. - okay, teraz ty możesz mi opowiedzieć coś o sobie - uśmiechnęła się, jak zwykle, uroczo, bo samo jej tak wychodziło.

- naprawde straszna - powiedział z zatroskaną miną obejmując ją ramieniem. po chwili jednak wybuchnął śmiechem. - narazie mogę ci powiedzieć, że jestem francuzem z francji, a reszty dowiesz się w jakimś cieplejszym miejscu. co powiesz na starbucks? - spytał z rozbrajajacym uśmiechem.

nad zrobiła minę cwaniaka zza rogu.
- jasne, takie historie to tylko u mnie. i żadnego śmiania się, francuzie z francji, to nie jest zabawne zgubić się w deszczu w środku nocy! - zawołała i walnęła go pięścią w bark, ale przecież nie mocno. - a starbucks uwielbiam - dodała i uśmiechnęła się na myśl o frapuczino.
i zacznij?; >

to poszli. i zaczynam.

chitrinee wybrała się do kiosku, bo jej się nudziło i kupiła sobie do poczytania elle. następnie zasiadła na ławce nieopodal i rozpoczęła czytać o najmodniejszych płaszczykach w tym sezonie, cnie.

i tak się złożyło, że kajl poczuł straszną potrzebę zapalenia papierosa, ale jakimś dziwnym trafem nie mógł znaleźć swoich całkiem nowych cameli, zakupionych niedawno. podejrzewał swoją siostrę o zdefraudowanie ich, ale cóż... ani nadine ani papierosów nie było, więc z braku laku pofatygował się do kiosku.

a ona sprytnie zauważyła, że te oto camele leżąły nieopodal, bo mu wypadły. nie wiedziała, że ich szukał, ale mimo to spytała podnosząc je i machając nimi.
- hm, to nie twoje?

kajl odwrócił się w kierunku, z którego dochodziło pytanie i jego wzrok padł najpierw na paczkę cameli, a potem na dziewczynę, która nią machała. potem znowu na camele.
- hm, to całkiem możliwe - odpowiedział, uśmiechając się do szczęśliwej znalazczyni. ostatecznie niedawno zgubił kurtkę, więc paczkę papierosów też mógł, bez większego problemu, prawda? jasne, że prawda.

- a więc proszę - wyciągnęła do niego rękę z camelami. w sensie, że mu je podała. przyjrzała mu się uważniej, bo uważała, że był całkiem fajowy, cnie. i uchroniła go chyba od kupna następnej paczki, niepotrzebnie by kupił, a tak zaoszczędził.

bo rajan to kajl, a kajl to ja, cnie <3 xd

no, same plusy. on też to zauważył, bo to bystry chłopczyk.
- uchroniłaś mnie przed kupieniem nowej paczki, dzięki - powiedział z rajanowym uśmiechem, wszyscy wiemy jakim. a potem wyciągnął w jej kierunku ową paczkę. w sumie nie wiedział, czy pali, ale dzisiaj miał dzień dobroci dla świata. - zapalisz? - zapytał, a jego twarz przybrała pytający wyraz.

/zaraz się rozkręcę, jak mi wszyscy przestaną głowę zawracać -,-

- hm, nie dzięki, nie palę - bueheh, cnie. bo ona była taka wysportowana w końcu, zdrowe odżywianie i w ogóle. dobra, przsunęła się lekko na ławeczce, aby mógł usiąść, gdyby tylko zechciał.


/mi też zawracajo ;////////////

usiadł więc, tak. wzruszył ramionami i sam zapalił, w końcu o to mu chodziło. zaciągnął się dymem, wypuścił potem, ale nie w formie kółeczek, bo wszyscy tak robią i to się stało mało oryginalne ;/
- hm, jestem kajl - rzucił po prostu, gdyż bywał dość bezpośredni.

- miło mi, kajl - uśmiechnęła się, bardzo ładnie - jestem chitrinee - podała mu łapkę nawet, tak uczyła ją mama - jest stąd? - standardowe pytanie, trzeba je zadać, cnie.

uścisnął jej rękę, jego też mama dobrze wychowała, kiedy miałą czas, w przewie między jedną a drugą książką. bob była pisarką. znaczy jest. czitrini, ciekawe imię, ale nie skomentował tego, bo pewnie i tak sama o tym wiedziała, cnie. uśmiechnął się pod nosem, bo to dość częste pytanie, ale skąd ona mogła wiedzieć, że słyszał je 8675 raz. no nie mogła, więc:
- cóż, właściwie nie - odpowiedział. - jestem...cóż, francuzem z ameryki - dodał. nie wspomniał, ze ta odpowiedź była perfidnie ściągnięta od jego siostry, cóż, zły kajl ;>

- hm, rozumiem - mruknęła, bo rozumiała. to znaczy nie wiedziała o co cho, ale się domyślała, że pewnie mieszkał za granicą czy miał rodziców francuzów czy coś w tym stajlu. w międzyczasie schowała gazetkę do torebki.

pokiwał głową, właściwie nie wiem, czy w odpowiedzi na to, że ona rozumie, możliwe.
- a ty, czitrini? to imię nie brzmi zbyt francusko, ale może ja się nie znam - powiedział, bo właściwie ona z eksperta od francuskich nazw i imion uchodzić nie mógł, chociaż się tu urodził. no ale pierwszy raz paryż zobaczył jakieś dwa tygodnie temu, więc trudno mu się dziwić.

- w ogóle dziwnie brzmi, nie wiem skąd wzięli je moi rodzice - stwierdziła zakładając nogę na nogę - jestem z norwegii - rzekła w końcu, przyglądając się swoim nowym bucikom, hehe. no, ale dobra tam potem popatrzyła na kajla, żeby nie było, że jakaś samolubna albo coś.

- przynajmniej nie dostałaś imienia w spadku po jakimś idolu z ich hippisowskiej młodości, albo z opakowania po płatkach, czy coś w tym stylu - powiedział kajl i uśmiechnął się ironicznie, bo znał takie przypadki. a mi się przypomniało, że jak moja ciotka była w ciąży i pytała wujka, jak nazwą dziecko, jak się urodzi chłopiec, a wujek powiedział, że tołdi xd pozdro wujek xd <3 popatrzył na nią z zaciekawieniem. - z norwegii? to coś nowego. zazwyczaj słyszy się, że ze stanów - powiedział i w sumie to się całkiem wyszczerzył, ale było mu z tym ładnie.

- hm, notak. ale rodzice w sumie siłą mnie tu przenieśli, nie chciałam tu przyjeżdżać - taka prawda, cnie. spojrzała na niego i stwierdziła, że serio ładnie wygląda wyszczerzony. popatrzyła w niebo, bo jej się zdawało, że zaraz zacznie padać - ale podoba mi się paryż. jesteś tu od dawna?

- no, ja przeprowadziłem się zupełnie z własnej woli - powiedział, chociaż nie pytany, ale on się generalnie mało przejmował takimi szczegółami. - i jesteśmy tu jakieś dwa tygodnie - odruchowo użył liczby mnogiej. - właściwie chyba zawsze chciałem tu mieszkać.

- a więc wychowałeś się w usa? - zapytała tak bez powodu, no ale o co miała pytać. usmiechnęła się przy tym, całkiem ładnie. potem podrapała się w ramię, przyglądając mu się - czym się zajmujesz?