karmę

- ja też nie mam zamiaru, boję się karpi - roześmiał się, bo nie wyobrażał sobie siebie w roli zabójcy ryb, - trudno zamówimy coś - pocałował ją powiekę.

- damy sobie radę - uśmiechnęła się serdecznie do jego szyj (szynki xd) którą potem pocałowała kilkakrotnie, dość zachłannie, znaczy wiesz o co chodzi. i wsadziła mu rękę pod koszulke polo/koszule być może, nie wiem, gorące miał plecy? moja wena uciekła, co widać.

- ewentualnie będziemy udawać strudzonych wędrowców i odwiedzimy jedną z sąsiadek - uśmiechnął się szelmowsko kładąc dłoń na jej lewym udzie.

przyszedł oczywiście, nawet miał ze sobą bajki dla dzieci, bo już mu się nie chciało wymyślać nowych. ale miał nadzieję, że i tak się jej spodobają. bo on ma kojący głos. i takie tam. poprawił ostatni raz swój zajebisty plaszcz i zapukał !

była skupiona na głaskaniu kota, którego przygarnęła dziś rano kiedy wracała do domu i siedział pod jej drzwiami jak i oglądaniem jakiegoś fajnego koncertu na mtv2. w każdym razie wyłączyła telewizor, dobrze że go nie zwaliła z stolika, wzięła kota pod pachę i otworzyła drzwiii.
- cześć, wchodź - przywitała go i pocałowała lekko w kącik ust, przy okazji odstawiając kota gdzieś na komodę, które stała obok niej. i poprawiła swoja sukienkę, jak nie wychodzi na dwór i jest zimno to po domu lata w letnich ubraniach, takie przyzwyczajenie!

wszedł więc do środka, o dziwo jakoś łatwo mu poszło ze znalezieniem jej mieszkania, ani razu się nie pomylił, ot co. ostatno jakoś dość często się spotykali, ale to były przyjemne części dnia, bynajmniej dla niego, dla niej pewnie też. uśmiechnął się do niej przyjaźnie. - hm, nie za zimno ci karmę ? zapytał i pokazał jej przed nosem kilka bajeczek, no, na przykład kopciuszka, przecież o nie prosiła.

miałam fajną ilość postów 1234 xdd

to przeznaczenie! karmę w nie wierzyła, ale kiedy oglądała ten koncert to nie tylko stwierdziła, że alex turner grający na gitarze w polo i czarnym swetrze jest seksowny, ale dotarło do niej, że wszystko może być dobrze, fajnie i przyjemnie do póki jej nie przeleci i wtedy o niej zapomni, wiadomo, jak chyba połowa facetów, którzy nie wstydzą się zdrady. znaczy, ona nie twierdziła, że on taki jest, tylko kto wie......
- nieee, dobrze jest - wzięła kota znów pod pachę głaszcząc dość intensywnie jego łepek, czarno-rudo-biały. jak mój, hm. i roześmiała się na widok bajek i zaprosiła go jakimś gestem do salonu, na kanapę konkretniej chyba.

xdd

usiadł na tej napaie i się rozejrzał teraz dookoła. położył bajki gdzieś na stole, i teraz rozglądał się dokładniej. a poza tym, patrzyl się też trochę ukkradkiem na karmęi na jej tyłek, coż jednak jest facetem, oh. no tak. a faceci tacy już są. i ja powoli się chyba musze wcielić w jego osobowość. no tak czy inaczej, przyglądał się jej mieszkaniu. - hm, no, to co u ciebie, karmę ? zapytał, patrząc się na nią.

- nic ciekawego, nie okradł mnie nikt ani nic takiego - pokiwała głową idąc do kuchni, ale pewnie miała jakiś super salon połączony z jadalnią i kuchnią więc wszystko było widać - napijesz się czegoś? - spytała opierając się łokciami o blat kuchenny. i zgoniła chyba kota, który wskoczył na ten blat, boże jaka higiena pracy. ale to się wytnie! - ej, kiedy ty lecisz do tego londynu, tak nawiasem? - zaczęła pukać jakieś melodie stopą pod szafką, pewnie jakaś jej fajna ulubiona piosenka, których miała ich niestety dużo.

- we wtorek, a co ? ale to jeszcze nie jest zupełnie pewne. powiedział i wstał tej kanapy i poszedł do karmę, gdzie pewnie usiadł na tym blacie. i się teraz patrzył na karmę, i tak w kółko. to juz chyba jego nalóg, cóż, faceci to nałogowcy. - śliczego masz tego kota. dostałaś, kupiłaś, czy przygarnęłaś ? zapytał i oparł ręce o blat, pewnie zaraz uderzając się głową w jakąś półkę. - no, a co do picia, to poproszę wodę. jak masz. uśmiechnął się jednokącikowo. i zupełnie przyjemnie.

to wynika, że mój ojciec ma nałóg podwijania mi płyt, najs.
- aaa, tak pytam, ale jak wyjedziesz to znajdziesz chwilę chodź, żeby zadzwonić do mnie, bo najwyżej będę się martwić, ze samolot gdzieś zaginął, albo zamiast do londynu wywieźli cię, hm, znaczy was, nieważne, do honolulu - machnęła ręką, przy zagmatwaniu się przy 'cię/was' bo zapamiętała sobie chyba jednak, ze jedzie z kimś, więc wiesz. ona ma dobrą pamięć. i w tym samym momencie co prawiła monolog szukała szklanki, kiedy znalazła to wyjęcie wody wymagało od niej schylenia się do dolnych szafek, ale nie wypadł jej dysk. no nic - a kota znalazłam, dziś pod drzwiami, no nie mogłam go tam zostawić - uśmiechnęła się podając mu szklankę.

wziął od niej tę szklankę i trochę upił tej wody, bo mu w gardle zaschło. - no,oczywiście, że znajdę. dla ciebie, pewnie. uśmiechnął się do niej i pewnie wziął teraz tego kota do siebie na kolana i go zaczął głaskać. on mial dwa psy, ale koty też nawet lubił, dość, jak na niego. - mówisz, że go znalazłaś ? bo jest taki śliczny. a dałaś mu, czy jej, nie wiem, nie znam się na tym, jakieś imię ? zapytał i postawił szklankę na blacie, nie będzie jej przecież trzymał w ręce.

- niie, nie dałam jeszcze - zaprzeczyła słowami i jeszcze kiwając przecząco obolałą głową, ale nie dlatego, że zrobiła sobie jakiś tatuaż na czole, tylko bo chyba miała okropną migrenę, przez którą nie będzie mogła spać i będzie się kręcić jak po jakimś maratonie horrorów. i wskoczyła na ten blat obok niego, kładąc gdzieś głowę na jego ramię i objęła go na wysokości nerek. dobrze, że nie usiadła na szklankę!

przyciągnął ją do siebie i pocałował w usta, hm, bo po prostu miał ochotę to zrobić. - wiesz, jak chcesz, możemy mu razem nadać to imię. powiedział z uśmiechem i objął ją ramieniem. - dzisiaj mam zostać, czy śpisz z kotem ? zapytał, z trochę śmieszną miną i przypatrzył się teraz kotu, któremu najwyraźniej było wygodnie na jego kolanach, więc go miło poglaskał. tworzyli taka małą rodzinę, jak prawie z obrazka.

zupełnie brakuje tylko kominka i wnucząt.
- ja nie umiem wymyślać imion, jak byłam mała i miałam 40 rybek i kazali je nie nazwać to skorzystałam z jakiegoś wielkiego słownika imion - roześmiała się, bo i tak tych imion nie zapamiętała tylko czytała czterdzieści razy to samo imię myśląc, że to jest inne. mniejsza o to - zostać - pokiwała głową z całą pewnością i dotknęła lekko jego policzka. w każdym razie nie mieściła się pod szafkę na tym blacie, więc jej poza pewnie była dziwnie śmieszna, więc zeskoczyła bo ile można się krzywić. i teraz się wyprostowała bo jak to tak. zawsze ważna jest postawa :c

- to zostanę. uśmiechnął się i również zeskoczył z blatu. - i widzisz, a skąd ja teraz wezmę jakąś piżamkę zastępczą, co karmę ? zapytał z uśmiechem i objął ją w talii i potem pocałował w nos. dokładnie to w jego sam czubek. - noooo. i poczytam ci oczywiście jakąś bajeczkę na dobranoc. jaką tylko będziesz tam chciała. najlepiej tą o kopciuszku, bo ma piękne zakończenie. uśmiechnął się do niej i zmierzwił jej włosy. kot wił się gdzieś teraz kolo jego nogi i miło go miział, i było ogólnie przyjemnie.

kot go miział, sori, mam skojarzenie xdd
- mogę dac ci jakaś swoją bluzkę, ale wątpie, żeby się na ciebie zmieściła i żebyś wyglądał w niej jako tako - roześmiała się gdzieś, pewnie do jego ramienia, na którym teraz położyła głowę. z drugiej strony d, ciekawie by chyba wyglądał w damskiej bluzce, ale raczej nie próbujmy takich sztuczek. bo jeszcze mu się to spodoba i będzie się przebierał... - lubisz piękne zakończenia? - zmarszczyła brwi, bo właściwie się trochę zdziwiła, faceci zazwyczaj lubią jak nic się nie udaje, bo wtedy mogą ponarzekać. i powkurzać.

lepiej nie kojarz, xdddd
- nie, nie lubię, ale wiesz, kobiety lubią. a ja lubię zadowalać kobiety (xdddd). oczywiście, wiesz w jakim sensie. uśmiechnął sie do niej i pocałowal w czoło. - nie, to ja jednak, wiesz, rozbiorę się do bokserek, mogę też spać nago, ale wiesz, jakby to wyglądało. zaśmiał się. - więc, jak, księżniczko, idziemy spać, czy będziemy tak stać w tej kuchni, i stać i stać i stać, aż zamienimy się w dwa posągi, hm ? zapytał i odgarnął jej włosy z czoła.

ale ja to mam skojarzenie automatycznie xddd
właściwie to dla niej może spać nago, będzie przyjemnie, ważne, że będzie mogła się do niego przytulić i ból głowy będzie dawał jej spać.
- nie wiem czy usnę, hm wiesz - uśmiechnęła się jednokącikowo, całkiem miło i ładnie. z drugiej strony wracając do tych zakończeń to karmę czasem zazdrościła tym wszystkim królewną i księżniczką, że u nich wszystko jest idealnie, chodź to postacie które nie istnieją. no ale ona taka jest, nikt na to nic nie poradzi - możemy zamienić się w dwa posągi, chodź ja osobiście wolę się położyć - tak, to dobrze zrobi jej i jej nogą, które trochę już jej zmarzły. i raczej zaciągnęła go do sypialni, może nawet miała jakieś fajne wygodne łózko. z pewnością było tam dużo świeczek bo ona była świeczkomaniaczką.

ja też, xddd
więc on się rozebrał i od razu wskoczył do łóżka pod kołdrę, zapraszając do siebie oczywiście karmę. - noo, masz wygodne łożko wiesz ? jak jakaś królowa, czy coś. serio. uśmiechnął się. - o patrz, nie wzięliśmy ze sobą tych całych wiesz, no bajeczek. zaśmiał się przyjemnie. - chooodź, idziemy spać. powiedział i naciągnął zapewne na siebie kołdre, ale nie było mu zimno czy coś. była po prostu fajna i miękka.

dobra, trochę zajęło karmę szukanie jakiejś bluzki do spania, ona nigdy nie mogła się zdecydować, jak ja. czy spać w czarniej z królikiem buksem czy czerwonej z jakimś innym stworkiem. tak jakby ją pod tą kołdrą ktoś widział. no dobra, dziś był d, a codziennie nie ma tam nikogo to ma prawdziwy problem. w końcu zrezygnowała, że polowania na piżamkę jej się nie udały chyba wlazła w samej bieliźnie, jakiejś super, no bo kurczę blade jakby zacytowała moja babcia.
- zawsze można jakaś sobie ubzdurać, nawet z jakimś złym zakończeniem, ale wiesz - roześmiała się wypędzajac kota przy okazji. ona dziś będzie całą noc się krecić, bo migrena.

- no cóż, już tak jest i tyle. uśmiechnął się i objął ją ramieniem. - hm, no to słodkich snów kochanie. uśmiechnął się, pocałował ją w czoło, i jeszcze potem w nos, i zasnął, bo mi się już na niego wena kompletnie skończyła. o.

przyszedł, jak należało, nawet przyjechał. i jakoś tym razem nie spowodował żadnego wypadku, może to i dobrze, nawet bardzo dobrze. stał teraz jakoś wyjątkowo uśmiechnięty przed jej drzwiami, i zapukał, o i czekał, nawet też, aż mu karmę otworzy te drzwi.

fajnie by było gdyby nie otworzyła.
w każdym razie opcje były dwie: a) dopiero teraz się obudziła i będzie się paplać w łazience nie zliczoną ilość godzin lub bardziej prawdopodobne b) wstała godzinę temu i nie chodzi już w samej bieliźnie po mieszkaniu, tylko w rajstopkach i jakiejś sukience. pewnie letniej. jak już pisałam wczoraj chyba, skleroza. podeszła do drzwi użerając się z zacinającym non stop się zamkiem, nawet nie chciało jej się patrzeć w lustro bo stwierdziła, że i tak nic nie szybko nie poprawi. chyba, że jeszcze bardziej się rozmaże. no to otworzyła i zaprosiła go jakimś gestem do środka!
- doby humor dziśśśś? - przekrzywiła głowę na lewą stronę, ostatnio zwracała uwagę na dobry humor i uśmiech.

uśmiechnął sie do niej i wszedł do środka jakimś bardzo radosnym krokiem i teraz zdjął ten swój zajebisty płaszczyk buty nawet też. płaszczyk rzucił gdzieś w kąt, nie był zbyt drogi, jak na niego. on oczywiście jako biznesmen, powinien mieć jakieś drogie garnitury, ale przecież ich do karmę nie będzie nosił, prawda ? prawda. więc woli te tańsze, za raptem jakieś 200 euro. wiadomo, dla niego cena to żaden problem. miał nawet ze sobą jakieś ksiązeczki, uh, nie wiem, może i jakieś brzydkie kaczątko. - hm, baardzo dobry. a jak tam ty się czujesz, co ? zapytał i wszedł do salonu, gdzie usiadl na kanapie.

skoro biznesman i dobry humor = udana inwestycja, ale w ten temat już nie wchodziła bo i tak by nic nie zrozumiała z tych wszystkich rzeczy.
- hmmm, ja? - chwila, musiała się chyba zastanowić. nie licząc tego, że cały dzień praktycznie spędziła w domu nie ruszając swoich szanownych czterech liter na dwór i jej głównym pożywieniem dnia stanowiła jedna mała kanapka, papieros plus kawa to -... dobrze - no właśnie. stwierdziła nawet z jakimś przekonywującym uśmiechem kiwając głową. spytała się czy chce coś do picia, ale właściwie to ma do wyboru, albo tylko sok pomarańczowy albo wodę. więc nie jest za duży.

- wolę sok. odpowiedział z uśmiechem, i założył nogę na nogę, ale nie wcale jak jakiś edzio pedzio, czy co w tym rodzaju, ale po prostu, jak facet. - hm, no mam dla ciebie dzisiaj kolejną porcję bajeczek, no chyba, że wolisz te o tej małej dziewczynce. ale musielibyśmy wtedy razem coś wymyśleć. albo razem napisać o tym jakąś książkę. zaśmiał się bardzo przyjemnie i oparł ramiona o oparcie kanapy, która była nawet dość wygodna, właściwie. - hm, gdzie ten kot, który cię napadł ? rozejrzał się dookołaa, ale kota nie widział. a chciał go jakoś nazwać :c

jak ktoś mówi edzio pedzio to mi się automatycznie skojarzenie z edem westwickiem.... nie pytaj czemu, bo nie wiem. przez imię pewnie.
no tak, musiała się zastanowić gdzie ten kot, ostatnio wywaliła go na balkon, ale nie ma możliwości, żeby z niego uciekł. więc pewnie siedział pod łózkiem. to musiała iść do sypialni i go wyciągnąć, jak też zrobiła :c
- tu jest - wrzuciła mu go na kolana, ale nie wrzuciła jak worek kartofli tylko wiesz. na razie ona nazwała go 'kot', trochę jak w śniadaniu u tiffani'ego. i przyniosła mu też szklaneczkę z sokiem i usiadła naprzeciwko na jakiś poduszkach, bo na kocha poduszki i świece!

to miłe, że miała tyle poduszek, nie, no czuł się trochę jak mała księżniczka, czy coś, ale nie rozczulił się jak jakaś dziewczynka. ale i tak mu było wygodnie, w kocu to nadaje nastrój mieszkaniu. - kot, o imieniu, czekaj, możemy go nazwać asterix, alebo, i nie. możemy idefix. nie wiem, nie umiem nazywać zwieząt. moja suczka na na imię jak moja była dziewczyna, więc, wiesz. uśmiechnął się do niej. upił troche tego soku i szklanke odstawił na stolik. - masz jakieś pomysły, dla tego kota ? zapytał i podrapał się po policzku.

- zawsze chciałam mieć kota i nazwać go alex, albo tymon, ale jakoś mi się już od podobały te imiona - pokiwała głową gładząc się po nadgarstku, albo go sobie nastawiając w efekcie czego można było posłuchać jak przestawiają jej się kości. nienawidzę tego dźwięku - no i co, nie wychodząc z psem na spacer nie czujesz się jakbyś wychodził z byłą na spacer? - roześmiała się usadawiając się bardziej na poduchach, na których było jej bardzo wygodnie, nie powiem. i dostawała coraz większego lenia :cc ogólnie coś czuła, że nie będzie się zbytnio przywiązywać do tego kota i wszystkich, bo jakoś zaczyna myśleć, żeby wyjechać stąd, ale nie powiedziała tego głośno, jak na razie.

- no to go oddaj do schoniska, będzie najprościej, na prawdę. upił trochę tego soku i podrapał się po głowie. - jak chcesz, mogę ci załatwić nawet jakieś porządne schronisko. możesz, też oddać komuś tego kota. powiedział i poprawił się na tej kanapie. i było całkiem przyjemnie. - wiesz, nawet już umiem na ten egzamin, nauczyłem się. wyszczerzył się zupełnie jak głupi do sera, nie wiadomo zupełnie po co i dlaczego, nie ważne. - nie, no wiesz, ona mieszka w paryżu, i moja suczka też, więc, trochę czasami tak. zaśmiał się. - mam dzisiaj zostać, cyz sobie poradzisz ? zapytał, jakby chyba trochę retorycznie.

rzecz biorąc, myślała nad tym, ale nie będzie się rozczulać nad jakimś kotkiem, który i tak sobie poradzi. tylko to był jej jedyny towarzysz kiedy miała lenia, złe dni, depresje i była sama. pomyśli.
- no to brawo, ja swoje ostatnio zawaliłam - stwierdziła, patrząc się na swoje stopy, które jak dla niej były ładne. nie ma to jak jakieś samozachwyty, ale nie aż takie jak sobie niektórzy wyobrażają - jaaak chcesz, jak nie chcesz nie będę cię trzymać, a jak chcesz to miło - uśmiechnęła i obliczyła sobie, że właściwie widzą się codziennie. miło! - jedziesz jutro?

- chcę, chcę, oczywiście, że chcę. uśmiechnął sie całkiem do niej przyjemnie. - hmm, no tak. a to dlaczego ? ja ogólnie, postanowiłem, że nie będę zawalać roku, ani ogólnie moich egzaminów, stwierdziłem, że później i tek może być jeszcze trudniej dla mnie. a i mój ojciec, mógłby mieć nieprzyjemnośc przeze mnie. w końcu wykłada na sorbonie jakoś tak ostatnio. westchnął. - tak, jutro jadę, a z resztą, nawet nie mam jeszcze kupionych, czy zamówionych biletów do londynu, coż. odpowiedział.

- chyba wolałam spędzić czas w łózku niż na wykładach - powiedziała zgodnie z prawdą, nie wykładał na uczelni żaden jej wujek/tata/dziadek więc nie pilnowali jej zbytnio, co może jest złe w jej przypadku. - uuu, no to szybko musisz łapać bilety, jutro czy kiedyś - uśmiechnęła się kładąc się już właściwie. mogła też dać mu komputer, żeby sobie zamówił te głupie bilety, ale z drugiej strony nie chciała, żeby jechał, jakoś tak! ogólnie ona zamiast pomyśleć i zrobić, to robi wszystko odwrotnie i teraz nie wiedziała sama na ile może sobie do niego pozwolić.... czarymary.

- ale po co ? własciwie, to nie chce mi się tam jechać. westchnął. - nawet nie mam po co. na prawdę.najchętniej to został bym tutaj z to... ugryzł się w język, jezu przecież nie będzie jej mówił, na samym no można powiedzieć poczatku znajomości, że chętnie by został z nią, a nie pojechał gdziekolwiek z tą swoją dziewczyną. bo jakoś karmę, wydawała mu się fajniejsza, i ogólnie, chyba mieli więcej tematów do rozmowy, i coś ich chyba trochę łączyło. w końcu oni oboje studiują, i są nawet do siebie podobni. uh, a graciella, według niego, cóż, jednak sporo odbiegała od jego ideału.

uśmiechnęła się praktycznie do siebie, albo do poduszki na którą właśnie patrzyła, konkretnie czerwonej. doszła chyba właśnie do wniosku, że jakoś ich znajomość bardzo szybko się rozwija, nawet może trochę za szybko. w każdym razie może nawet nie zdążyli się dokładnie poznać? z drugiej strony karmę wiedziała, że on ma tam gdzieś swoją dziewczynę z którą jest nawet i szczęśliwy? podniosła się z tej podłogi, zgoniła kota który siedział obok dejmona i sama się tam wpakowała :c przytulając się do niego. dość mocno. ale nie jak małpka.

on w cale z tą dziewczyną nie był szczęsliwy, tak to po co by tuli do siebie karmę, z litości, czy co ? nie, nie, nie. po protu, nie z litości. nawet mu była bliska. była między nimi jakaś więź, ale nie emocjonalna bynajmniej. ale umysłowa ? tak to można nazwać ? nie wiedział, ja też nie wiem. może i mentalna, nie ważne. przytulił ją teraz do siebie i pocałował gdzieś we włosy. - hm, tęskniłabyś ? zapytał znienacka, a nóż będzie może tęskniła, może. nie wiadomo. kobiety w końcu są zmienne.

trochę zaskoczyło ją to pytanie, bo chyba natrafił na jakiś jej mały czuły punk. ona chyba najbardziej bała się tej całej tęsknoty za innym człowiekiem czy nawet klimatem miasta, które zostawiła 500 km czy więcej stąd. co prawda w chwilach jakiejś słabości, kiedy najprawdopodobniej nie miała co ze sobą zrobić i siedziała zamknięta w mieszkaniu obiecała sobie, że nikomu nie powie, że go kocha czy będzie tęsknić. ale imołs! krótko go znała, aleeee...
- tak - odpowiedziała może nawet trochę szeptem, szukając czegoś wzrokiem, może kota?

pocałował ją w czoło i posadził ją na swoich kolanach, i teraz przejechał nosem po jej szyi i wdychał jej śliczne perfumy, bo mu się podobały i to bardzo. i ogólnie, karmę, ładnie pachniała, może jakimś fajnym żelem pod prysznic i jakimś miłym szamponem. pocałował ją w szyję, a potem objął ją delikatnie w pasie. i teraz patrzył się na tą szklankę soku, która była do połowy pełna, wiadomo, on był od czasu optymistą, patrz, zdarzyło mu się. a widzisz, poznali się w supermarkecie. to jest na prawdę romantyczna historia. - hm, ja też będę tęsknił, o ile wyjadę. szepnął jej to do ucha.

powinna mieć sentyment do jabłek.
- jak nie chcesz, nikt cię nie zmusza, wolny kraj, masz prawo mieć swoje zdanie i takie inne... - nie prawiła już żadnej gadki, że ważne jest żeby się cieszyć i być szczęśliwym, bo ona czasem już z tym chyba przesadzała. oczywiście, dla niej to chyba było z jednym z ważniejszych uczuć w życiu. wiesz, szczęście i inne motylki. bo ona niestety uczuciowa była, taka jej natura, chyba trzeba będzie się do tego po woli przyzwyczajać. wtuliła gdzieś głowę na jego odcinku szyja-ramię.

i on w sumie też.
- hm, możemy pojechac tam razem, albo, no nie wiem. możemy się wybrać razem gdziekolwiek. gdzie tam tylko chcesz. mogę cię nawet zabrać do hm, barcelony, wiednia, nie wiem. wo skandynawii, na fiordy. uśmiechnął się do siebie. - wybieraj. jak oczywiście chcesz. bo wiesz, ja cię do niczego nie zmuszam w sumie. uśmiechnął się i pocałował ją teraz nawet czule w usta. jakoś było z każdym dniem przyjemniej mu z karmę, niż z gracie, których teraz ju ż dzieliła duuuuuża przepaść uczuciowa i mentalna nawet też.

- ja zawsze chciałam do nowego jorku, ale tam za głośno, co mamy na co dzień, gdzieś gdzie przyjemnie - roześmiała się cicho, bo zachichotała brzmi jakoś dziwnie, co najmniej jak mój kolega dziś w rajstopach. wiem, dziwne. jak już gdzieś jechać to tam gdzie jest cicho i przyjemnie, przynajmniej ona tak uważała! huk ma na co dzień za oknem. pocałowała go właśnie w sam środek ust, drapiąc jakaś lekko i przyjemnie po karku. poczuła się jakaś śpiąca, może dlatego, że nie spała całą noc i miała tylko trzy godziny snu w dzień. coś jak ja.

- o widzę, że księżniczka już senna się powoli robi, nieprawdaż ? zapytał, z całkiem przyjemnym uśmiechem i pocałował ją w czoło, o. - no to polecimy na przykjład do wiednia. tam jest pięknie. i ogolnie miło. i dużo można zobaczyć. ogólnie lubię wiedeń. ale nowym jorkiem tez nie pogardzę. w końcu stamtąd pochodzę. uśmiechnął się do niej i pocałował w czubek nosa. a potem pewnie przeniósł ją delikatnie do sypialni, bo zapamiętał przynajmniej gdzie jest, o, no taaak.

odpowiedziała jakieś 'trochę' bo właśnie chyba próbowała pozbyć się swoich spodni i bluzki też jakoś przy okazji. może nawet nie schowała się pod kołdrę tylko tak leżała myśląc sobie o jakiś niebieskich migdałach, albo prędzej o tym wszystkim, co ma zrobić, co ma myśleć. no bo karmę, to karmę, nawet wybór koszulki do spania jest dla niej trudny, a co dopiero jakieś takie sprawy. przewróciła się na bok i patrzyła tak sobie na dejmona, który nie wiem co robił :c xd

pewnie teraz zdejmował koszulę i spodnie, i połozył się obok niej, i pewnie objął ją ramieniem, i pocałował, ale tak fajnie i namiętnie, i nie czule, ani tez nie łagodnie. jak prawdziwy facet, namiętnie i zajebiście. tak na miły sennnn. - hm, gasimy światło i idzieemy spać, czy jeszcze chcesz o czymś pogadać ? zapytał i podrapał ją deliatnie po ramionku, tak zupełnie pieszczotliwie.

- hmm, nie, śpijmy - uśmiechnęła się jakoś jednokącikowo, czego można było nie zauważyć na pierwszy rzut oka w świetle jednej zapalonej lampki nocnej, bo więcej jej nie było potrzeba, więc raczej sięgnęła i ją zgasiła. a z razji takiej, że się bała ciemności, ale chyba aż tak maniakalnie :c przysunęła się do niego bardzo blisko powiedziała bym i objęła go gdzieś na wysokości nerek. i przykryła ich kołdrą, bonus.

- okej, możemy i nie spać. ale pamiętaj, że jak tylko w końcu zaśniemy, a tobie będzie się śnić coś złego, to mnie obódź, okeej ? uśmiechnął się do niej i pocałował gdzieś w czoło. yap, miło było i jest nadal. tylko właściwie, wszysty powtarzali mu, żeby się tak nie angażował, w te wszystkie romanse, bo i tak rani kobiety i to bardzo bardzo bardzo. tylko, że karmę, nie chciał ranić. za bardzo i w ogóle nie chciał po prostu chyba mu by serce pękło, oh. cóż.

i poszli spaaać, dziękuję.

z racji tego, że właśnie, był na zakupach, dość niedaleko, wziął samochód i przyjechał do niej, jak należało. najwyżej, zostawi samochód przed jej apartamentowcem i teraz stał już przed jej drzwiami, i czekał, aż karmę otworzy, i zapewne miał tez jakąś fajną czerwoną różę, dla niej. i zapukał !

ojej, ja sobie uświadomiłam, że gdybym dostała jakiś bukiet czerwonych róż to bym się wzruszyła xd moja pani od polskiego się popłakała.
mogło też być kilka prawdopodobnych wyjść; miała lenia i spała, chodź to wykluczam i to, że siedziała 845645 godzin w domu i chciała wyjść gdzieś na świeże powietrze. szukała właśnie jednego czarnego, jej ulubionego, buta i z jednym z ręce paradowała po domu. w każdym razie otworzyła i rzuciła gdzieś buta biednego w kąt.
- czeeeść, ojej - uśmiechnęła się patrząc na róże, bo ona jest chyba taka jak ja, że nigdy nie dostała kwiatka xdd