blejsowe

- nie umieraj! - powiedziała jak w tych hiszpańskich telenowelach. one zazwyczaj krzyczą, ale aż tak udawać nie będzie. aktorem pełnoetatowym nie była - jak obrażenia? - spytała wchodząc do środka, nie.

prychnął zirytowany, podsunął jej pod nos szklankę z wodą, no bo nie miał nic innego do zaproponowania, oprócz herbaty, ale czajnik był za daleko, nie wydawało mu się zabawne, że cały policzek było szaroczerwony w formie siniaka.

- ojojoj, bez nerwów - powiedziała spokojnie patrząc na siniaka. właściwie jakby ktoś/jakaś suszarka taki jej nabiła wsadziła by ją w dupe właścielowi, gdyby to nie była jej oczywiście. pogłaskała go po policzku, ale po tym drugim, bo po obitym byłoby boleśnie i napiła się trochę wody.

pogładził jej włosy, wplątując w nie swoje palce, inną drogą, że lubiła bawić się jej włosami, może nie były zabawne.
- jestem spokojny - odpowiedział błyskawicznie przykładając sobie jakiś kompres do policzka.

usiadła gdzieś na fotelu czy kanapie bawiąc się szkalnką, ale nie wylała jej zawartości.
- jak wczoraj, głowa bolała? - uśmiechnęła się, nie śmiała w żadnym razie bo ból głowy wcale nie jest przyjemny, ani nic takiego.

- nie, a Ciebie - podrapał się po łopatce spoglądając na nią, uśmiechał się nieznacznie, bo każdy skurcz mięśni powodował ból.

- eee, no niestety padłam ofiarą bólu - uśmiechnęła się - na dodatek nie pozwolili mi się wyspać bo chcieli zrobić konwerencje przez telefon i skype, żeby rozwiązać problemy rodzinne - przewróciła oczami i oparła się, że o oparcie kanapy to chyba wiadome - ale i tak będę musiała tam jechać i bla bla bla... - westchnęła i odgarnęła włosy opadające na buzie za ucho.

- nie wypiłaś przecież tak dużo - wzruszył ramionami, nie mógł się na niczym skupić, bolało go prawe i lewe żebro, a także ramię.
- a kiedy jedziesz? - przeciągnął, spoglądając na nią.

- prawdopodobnie za tydzień, pewnie to się zmieni jeszcze milion razy - wypiła do końca wodę i odstawiła pustą szkalnkę na stół czy co tam było - nie pomagaj już więcej sąsiadkom czy komuś tam - spojrzała na niego ze współczuciem i podrapała się z zakłopotaniem po ramieniu.

przewrócił oczami drapiąc się po łokciu.
- to może być problamtyczne, jak wytłumaczę to gronie moich sąsiadów - spojrzał na nią, po czym pocałował jej kącik ust.

- to załatw sobie jakiegoś rzecznika prasowego, menagera czy jak oni się nazywają. wtedyjego pobiją nie ciebie - uśmiechnęła się i potarła powiekę bonusowo wsadzając sobie palec do oka. zbyt często jej się to zadarzało. wydusiła z siebie tylko 'ała' i siedziała przez chwilę z jednym okiem zaciśniętym. nie ma to jak być niezdarą. miała nadzieje, że nie ma czerwonego jak jakiś potwór. ogólnie chciała się do niego przytulić, ale bała się, że coś mu zrobi albo ma inne jakieś kontuzje.

- nic Ci nie jest, na usta ciśnie mi się sierotko, ale tego nie powiedziełam, może dać Ci krople to oczu? - zaproponował trochę rozbawiony - może ty nim zostaniesz, będziesz oślepiać moje sąsiadki - skrzyżował dłonie na piersi spoglądając na sufit.

- nie, sierota dziękuję. gdybyś nie był poobijany rzuciłabym się na ciebie z poduszką albo i nie, to nie jest śmieszne - powiedziała rozcierając oko, ale przypomniała sobie, że nie można trzeć bo wykruszają się rzęsy. no to przestała, bo nie miała zamiaru nosić sztucznych - taaak, chcesz mnie wystawić na pewną śmierć na stosie czy zadręczniem szartolką. nie no dobra, szartokę akurat lubię! - ale wątpie czy by zjadła 9329754864 kg dziennie. hęhę.

przygarnał ją do siebie, tak postepuje się z sierotkami, dobra karmę nią nie jest, uśmiechnął się - rzucaj, najwyżej skonam jeszcze bardzie, hej czy to możliwe - wystawił jej język, po czym wypił łyk wody - no widzisz, odnalazłabyś się jakoś w tym świecie przepłnionym szarlotką i kompotem z suszonych śliwek, swoją drogą nienawidzę tego kompotu.

- ja też - zmarszczyła nos na myśl o tych różnych kompotach które dręczyły ją całe dzieciństwo - mój sąsiad się do mnie przyczepił bo się spotyka z moją babcią! ciekawe, nie. dziś siedział nade mną i czekał aż zjem jakiś tort jego roboty - przewróciła oczami przypominając sobie jak musiała zjeść dwu piętrowy tort pełen bitej śmietany - teraz będzie mnie to dręczyć. tak samo jak mój tata który z dnia na dzień z grzecznego mężusa stał się metalowcem - potarła czoło, bo nie chciała sobie nawet wyobrażać jak on teraz wygląda - zresztą nieewaaażne, musze się wygadać. padło na ciebie - wyszczerzyła i roześmiała się.

blej lubił kompoty, szczególnie te truskawkowe, ale te wszystkie aroniowe i śliwkowe, paskudzctwo.
- dlaczego Cię nachodzi, uważasza się za twojego opiekuńczego dziadka? - roześmiał się życzliwym śmiechem - może lepiej go omijaj?

- uważa, że skoro zna bliżej moją babcie to ma się mną opiekować. albo babcia go nasłała, żebym sięę... jak to ona mówi... źle nie prowadziła! o. czy coś takiego - wzruszyła ramionami, bo babci słuchała tylko wtedy kiedy opowiadała jej bajki lub opowieści ze swojego dzieciństwa - w każdym razie dziwne to, bo mnie nie lubił - zmarszczyła brwi i objęła blejsa gdzieś na wysokości nerek, miała nadzieje, że tam nie jest poturbowany/połamany.

- więc z tego wynika, że się dobrze prowadzisz, teraz właśnie - zmrużył oczy, coś wiedział o opiekuńczych babciach z zapałem podszczypujących policzki, pieścił wargami jej szyję.

nie wspominała, że w wieku pięcu lat obiecała babci, że pójdzie na zakonnice, dokładnie wtedy nie widziała o co w tym chodzi. podobało jej się to, że chodziły zawsze 'w sukience i welonie' hm. i babcia trzyma ją za słowo. przymknęła oczy i uśmiechnęła się. musnęła lekko jego skroń.

- a jak tam studia? - podrapał się po prawym policzku, tym nie uszkodzonym.

- ominęłam wykłady jedne, dostałam telefon z sekretariatu od bardzo miłej pani która wcale nie miała zamiaru ze mną gadać... - przewróciła oczami i poprawiła tunikę - a twoje? obecność na wszystkich wykładach i takie inne? - oparła się łokciem o kanapę.

/ dobra ja lecę... ;c
- jakoś leci, chociaż ostatnio mieliśmy budowę całego mózgu z podziałem na pola - podrapał się po skroni.

/okejokej ja też.

zmarszczyła brwi i stwierdziła, że szybko uciekłaby z medycyny i takie tam.
- dobra, ja muszę iść - podniosła się i pocałowała go uważając na policzek.
i wyszła, siala.

no i przyszła. gdy już weszła do budynku otrzepywała się z serpentyn, które zarzucił na nią jakiś szakolny uliczny artysta krzyczący 'koniec świata blisko, bawmy się'. tak, tak. wkroczyła na górę, że tak powiem. oparła się o framugę ramieniem, bo nie lubi stać na prosto jak słup, zapukała i unikała wzroku wścibskiej sąsiadki, która pewnie 'akurat wyrzucała śmieci'. znamy te numery.

podpełz pod drzwi, bo o mało co nie potknął się o kubek z kawą, stos notatek gdzieś po prawej na, który nawet nie spojrzał, udało mu się luknąć przez wizjer czy to nie tej popieprzony akwizytor sprzedający grzechotki dla dorosłych, paranoja, otworzył drzwi uśmiechając się szeroko, ale miejsko.
- ahoj - zmarszczył brwi, całując ją w usta, wepchnął ją do mieszkania.
- unikam sąsiadów! - rozejrzał się konsternacyjnie.

akwizytorom dziękujemy i kopa w dupe za darmo dajemy. hm. czy coś takiego.
- ahoj kapitanie, rozumiem - uśmiechnęła się i rzuciła mu na głowe serpentyne która leżała jeszcze jej na ramieniu - pewnie zaraz przyjdzie z ciastem i będzie chciała na siłe wejść - roześmiała się serdecznie, bo wiedziała jacy są sąsiedzi, szczególnie panie po 60 roku życia których jedyną rozrywką jest dociekanie co u innych sąsiadów.

- pewnie stwierdziłaby, że masz niedoskonałą cerę, a na to wspaniała będzie maseczka z octu - prychnał zniesmaczony usadawiając ją gdzieś w okolicach oknach, na fotelu?
- ciasto, nie wspominaj o tym szatańskim wypieku pod, którego pretekstem mnie nachodzą - przewrócił oczami.

- tak, tak, babcine mądrości - westchnęła przewracjąc oczami bo ciągle stawała się ofiarą owych. dziadkowie czasem też nie lepsi, mądrale. nawet jak już siedziała na tym fotelu to z niego wstała i wpakowała się blejsowi gdzieś w ramiona czy też pod ramię, bo tego przez ostatnie godziny chyba potrzebowała najbardziej - szurnięta matka i rozmowa z nią, przyszły te cholerne wyniki ze szpitala kurierem, ciasto jej się nie udało i wiadomość o mieszkaniu w londynie niezbyt ją budowały - cholera, w sobotę musze wyjechać, i takie inne sprawy...

- cholera, a ja właśnie od soboty mam dużo wolnego czasu, a skończę pewnie na jakieś parkowej ławce z papierosem, mam szlochać? - zmarszczył brwi spuszczając głowę, podrapał się po prawej łopatce przygarniając ją do siebie, zmierzwił jej włosy uśmiechając się nieznacznie, musnał ustami jej szyję.

- wiesz, jak coś to mogę wyjechać w poniedziałek, zawsze jakoś więcej czasu. sprawy poczekają, nie uciekną - uśmiechnęła się kładąc głowe na jego ramieniu. nie spieszyło jej się tam jechać rozwiązywać problemy innych - albo jak wróce i będzie troche więcej czasu pojedziemy gdzieś razem czy coś w tym stylu jak będziesz chciał - objęła go gdzieś na wysokości nerek.

- proponuje kosmos, chociaż to zbyt odległe plany, więc co proponujesz jakieś Se-sze-le - uśmiechnął się kącikowo, całując jej czubek głowy, pogładził wierzchem dłoni jej policzek, obrócił głowę w stronę okna, noc była jaka nie wiem, bo blejs nie obejrzał pogody.
- chcesz coś do picia? - zapytał przeuwając notatki w jakiś kąt.

pogoda zazwyczaj kłamie, nie ma co jej oglądać.
- hmm, woda w zasadzie wystarczy - stwierdziła kiwając głową na prawo i lewo, ale jej się nie urwała. kawy i herbaty opiła się (głupie słowo... tak samo 'upiła'. nieważne) analizując swoje wyniki na wikipedii, bo oczywiście nie napisali po ludzku, tylko po łacinie - przysłali mi te nieszczęsne wyniki, wiesz, te co musieli mnie przywracać do życia - potarła się gdzieś nad brwią patrząc na stos notatek.

- woda, nie masz większego wyboru, więc - podrapał się po skroni szukając butelki z wodą mineralną, po kilku minutach milczenia przepełnionych chaotycznym rozglądaniem się, z triumfalnym uśmiechem wyciągnął butelkę z mahoniowej szafy na ubrania, co tam robiła, nie wiem nie powiedział mi Wyciągnął butelkę plastikową, bo o ile wiem, nie wymyślono jeszcze innych, oprócz szklanych, ale nie miał gigantycznej półtoralitrowej butelki szklanej, więc miał plastikową, odszukał gdzieś szklankę i nalał jej, a stracił całkiem wątek rozmowy, więc podrapał się po ramieniu, po czym olśniło go, prawie jak mnie dzisiaj również.
-i... co się okazało, masz zwyrodnienie prawej nerki, czy cierpisz na nabytą hipochondrię? - pogładził ją po ramieniu podając jej szklankę.

zaraz z czarniej dziury wyskoczy ekolog, których karmę ma pewnie szczerze dość bo są teraz wszędzie. napiła się łyka, bo od samego gadania i drogi zachciało jej się pić i oparła szklankę o kolano.
- nie, anemie czy coś takiego, muszę jeść więcej witamin, mięsa i czegoś tam jeszcze - nie ma to jak czytać wszystko do końca, pomiędzy wierszami. wzruszyła ramionami, bo skoro to nie jest choroba śmiertelna, właściwie podobno każda jest, to nie ma się co zbytnio martwić. i nakryła się jakimś kocem, który czarymary był gdzieś tam, bo wiadomo, że lubi jak jest jej ciepło.

przeciągnął kawałek magicznego koca jak żywcem wyjętego z jakiejś potterowskiej powieści, dobra nie portierowskiej, chociaż może nasz drogi harry w swoim drugim wcieleniu był portierem, zbaczająz tematu, blej właśnie podrapał się po brodzie.
- anemia nieleczona może uszkodzić twój mózg - zrobił z ust łódeczkę, grożąc jej palcem, podniósł z siemi wuala, jakiś napój energetyczny, który wypił szybciej niż miał w zamiarze.
- czyli to nic groźnego, wypadałoby wpychać teraz w Ciebie jedzenie, tak, a konkretnie te wszystkie produkty z zapasem czerwonych krwinek - roześmiał się, dobra śmiał się z czyjejś choroby, mąre to nie było, ale trudno.

harry portier, hm, trzeba sprzedać komuś ten tytuł, będziesz sławna i ogólnie. nowy bestseller!
troche przestraszyła się tego uszkodzenia mózgu więc z zakłopotaniem zmarszczyła brwi i obiecała, że będzie jeść to czerwone mięso za których niezbyt przepada.
- nie śmiej sięę - udała obrażoną i walnęła go poduszką po którą musiała wstać, żeby nie było kolorowo, bo tak jak patrze, czarymary, wszystko jest na około ich. ale jak już kiedyś powiedziałam nie umie się gniewać i gładziła go gdzieś ręką po plecach.

powątpiewał w jej zarzeczenia, które były raczej wypowiedziane pod wpływem nagłego impulsu, ale niech tak będzie, kiwał więc głową potakująco z głupim uśmieszkiem na twarzy, złapał poduszkę strzepując ją położył sobie za plecy.
- śmieję się, bo to śmieszne - wystawił jej język łapiąc jej twarz jakoś podbródkowo i przygryzł nieznacznie jej dolną wargę.

- wcale nie - zaprzeczyła jego słową, śmiejąc się co prawda, taka już była. pocałowała go gdzieś w górną wargę tym razem, hęhę - próbowałam sobie dziś jeszcze przypomnieć coś z lekcji gitary, ale niezbyt mi szło - zwierzyla się prawie - no to odpowiedz w takim razieee, jak doszło do tego niezbyt przyjemnego zdarzenia ze studentemm? znaczy palcem! nieważne - spytała łapiąc jego dłoń, prawda. ten taki świński z jakiejś partii politycznej miałby skojrzenia
chcesz sprawdzić jak wysokie masz IQ i zarobić przy tym nawet 500 PLN miesięcznie?! kocham spamerów na gg.

- grałaś na gitarze, czy udawałaś, że grasz? - uśmiechnął się nieznacznie, wizualizacja przedstawiała mu jasno karmen z niewielką gitarą brzdąkającom coś w rodzaju oszuknego country, ale potrząsnał głowę, bo wizja za nadto wybiegała z granic rzeczywistości.
- nic specjalnego, chciał sobie poglądać mój palec, ale nie wziął pod uwagę, że nie może próbować mi go nastawić - przewrócił oczami, jeden z jego o niższym IQ niż ameba.

tylkoniecountry, mam uraz do tego po tym co zobaczyłam w mrągowie. 60 letni faceci przerbani za kowbojów. dobrze, że jeszcze nie wzieli kija od szczoty od pani zdzisi i nie wołali 'iha iha!'.
- serio! próbowałam wydawać z niej jakieś dzwięki, ale skończyło się na pękniętej strunie - przewróciła oczami przypominając sobie to. jak się skupi to potrafi wyobrazić sobie zakończenie mody na sukces? roześmiała się, nie to, że było coś śmiesznego z nastawianiu zdrowego palca, ale to tak zabrzmiało - zabiją cię tam chyba, uciekaj - pogładziła go po policzku.

pokręcił przecząco głowę, chociaż nie stłumił śmiechu dotyczącego gitary.
- nigdy nie wątpiłem w twoje umiejętność - powiedział najtroskliwiej jak potrafił, uśmiechając się ironicznie, pocałował ją w policzek, po czym ponownie objął ją ramieniem.
ja mam uraz po stachurskim z arafatką, arafatka nie jest country, a to nie moja wina, że wszystkie dzieci je nosiły bo modne były. fuck, chewt.

- to, że ty umiesz grać nie znaczy, że inni umieją - wystawiła mu język i zmarszczyła nos, pewnie wyglądała jak świnka pigi, mniejsza o to, szybko zmieniła minę. spojrzała za okno i nie zobaczyła nic ciekawego poza ciemnością, zle, boi się ciemności - zostanę, chyba, że chcesz mnie narazić na atak zboczeńca który mieszka na przeciwko mnie - zmarszczyła brwi przypominając sobie co wołał do niej kiedy się zatrzasnęła na balkonie. brawo karmę.
ja mam uraz po dzieciach xero z mojej szkoły, przyszłam w butach za kostke, a potem cała szkola nosiła taki sam model tylko inny kolor. super.

ja kiedyś ścięłam włosy, po czym cała szkoła ścięła tak samo, znam ten ból.
roześmiał się z jej minu mu raczej przypominała tego takiego z ulicy sezamkowej, którego imię było mu zapomniane.
- zostań, zostań, pomożesz mi ułożyć alfabetycznie wydruk z jakiejś medycznej książki - wystawił jej język, przyciągając ją do siebie, włożył jej dłoń pod koszulkę gładząc jej skórę na plecach, która była cała pomarszczona i obwisła =p, dobra nie była.

ciasteczkowego potwora? bo tylko jego pamiętam, mam nawet jego maskotkę xd
- albo i niiee - wystawiła mu język, zawsze może udać, że nie zna alfabetu. chodź to raczej niezbyt mozliwe bo nie uwierzy. jak była cała pomarszczona i obwisła to chyba pomylił panie. z sąsiadką. czy coś takiego. położyła mu dłoń na brzuchu (nie lubię tego słowa, kolejne dzikie jakieś) pod koszulką, dodam, i pocałowała w kącik ust.

brzuch to dzikie słowo, dla mnie bardziej dzikie jest podudzie, ale jak wolisz.
- za późno, nie możesz się wycofać, tak zwana klamka zapadła - przewrócił oczami, nie przepadał za używaniem tych wszystkich złotych, bądź srebrnych myśli, ale czasem były one przydatne, wyciągnął jej dłonie spod swojej koszulki, udawał obrażonego, więc odwrócił się do niej plecami.

podudzie kojarzy mi się ze sklepem mięsnym. podbrzusze i ucho też są dzikie.
- ojoj - westchnęła i przytuliła się do niego pleców. a że była uparta to znów wsadziła mu dłonie pod koszulke i muzyka gra, sialala - no doobrze, pomogę - uśmiechnęła się gdzieś do jego karku, który zresztą zaraz pocałowała, bo jak leżał do niej tyłem to tak jakoś mi wypadło.

on leżał, byłam przekonana, że stała, a co najwyżej siedział, ale niech się dzieje tak.
małżowina uszna jest dzika.
przyciągnął ją do siebie w nadzieji, że nie zrobi jej krzywdy, dobrze, że nie był jakimś pieprzonym kulturystom na sterydach, zmierzwił jej włosy, uśmiechając się flirciarsko, czyli jakoś tak bocznie, nie odsłaniając zębów.
- dobra spodziewam sie bonusu!

mniejsza o to.
- bonusu mówisz? nie wystarczy, że będę się bebrać w medycynie i papierach? - roześmiała się unosząc brwi, przygryzła lekko jego dolną warge i przeciągnęła (to brzmi jakby ważyła 9747 ton) wyżej dłoń. miała nadzieje, że nie będzie musiała naprawdę układać tych papierów, prawda.

- dobra papiery zrobię sam jak pojedziesz, ale teraz musisz mi to jakoś wynagrodzić, nie musisz, ale chcesz - zmrużył oczy z rozbawieniem, przejechał przelotnie dłonią po jej policzku.

- chcę, uhuhu? - roześmiała się i musnęła lekko jego szyję. i nogą go objęła. a teraz wleciała sąsiadka oknem w stroju spajdermena i siala, żartuję.
zaraz będę musiała iść, kocham tatę. jabłko z drzewa mi z całej siły walnęło w klawiature, jakbym zjadała literki to sory.