Ślisko, ślisko, lodowisko.

Przyszły na lodowisko i BF zaczęła tuptać dookoła Del, bo było jej zimno.

zayebisty rym.

-Skąd bierzemy łyżwy? - skad miała wiedzieć, hm? Objęła się ramionami; w zasadzie jej było ciepło.

wiem =d

- Nie mam zielonego pojęcia, poszukajmy jakiejś budki do wypożyczania, czy coś w ten deseń.. - Stanęła na palcach w celu polepszenia sobie widoczności, ale niewiele to dało.

-Ooookej - rozejrzała się, mrużąc oczy - jak powinna wyglądać?

- Nie bądź głupia... Nie wiesz, jak wyglądają budki do wypożyczania łyżew? - Spojrzała się na nią z politowaniem, nie żeby ona wiedziała. - Chodź, spytamy kogoś, poudawajmy turystki i mówmy w jakimś dziwnym języku. Fafarfataafftrrafaa faaa?

[jak meri kejt i eszli olsen jak zobaczyly toma i bila!]

-Okej, to ja nie chcę jeździć na łyżwach - rozmyśliła się, tudzież odezwała się w niej wrodzona nieśmiałość i usiadła na murku.

- Weeź : c. - Usiadła trochę speniana obok niej, oparła łokcie na kolanach i głowę na dłoniach i była smutnym, małym misiem.

-Daaaj - taka gra słów, wyciągnęła nogi - napisz do Harolda.

- Co mam napisać? A ty do Elliota, głupku. - Złapała ją za łydkę.

czyli musiała się schylać?

-Nie, kretynko, ja plus Elliot to inna sprawa, a Harold cię nie kocha, boo, boo woli kogoś tam czy coś, ale z twojej winy, tak, więc ty musisz do niego napisać i powiedzieć że ee, cos tam! - W ogóle nie orientowała się w historii h+bf to trochę źle jej to wyszło. Pociągnęła ją za włosy.

no! nie miała teleskopowych rąk.

- Jak inna, przecież z tego co wiem, to nie widzieliście się jakiś miesiąc, może on też woli kogoś innego przez ciebie, bo się nie odzywasz i go olewasz, a przynajmniej mu się tak wydaje. No nie wiem! Wcale mi nie pomogłaś, jeszcze mi zaraz ściągniesz moją perukę.... - To był taki dżołkiś, bo BF nie miała peruki.

-Uch, ale ja już do niego pisałam - własnie, całkiem niedawno - jego sprawa. Zresztą twoja też, rób co chcesz -w ydęła usta, niezadowolona, bo już coś szło nie po jej myśli.

- O Boże, to napiszę do niego potem. Co robimy, jak nie chcesz łyżew. Łyżwów. Łyżw? Zjadłabym lodaaaa. - Podrapała się po nosie, wzdychając megaciężko.

-Łyżew chyba. Loda, hmm - Del wszystko się kojarzyło, chociaż to dziecinne, ale co poradzisz - nie chce mi się lodów, swoją drogą nie sądzę, żeby sprzedawali gdzieś w pobliżu.

- Fakt, jest zimno, wszyscy lodziarze i lodziary się stąd wynieśli, to zamarzamy tu dalej, Del? - Spytała, przyglądając się sekszącym się psom ;_;.

-To trudne pytanie. Napisz do Harolda, jezu, co ci szkodzi? - Del się spodobało siedzenie, a może po prostu przymarzla.

- Matko, nie męcz mnie, już piszę! - Wyciągnęła aż swojego ajfonaczycoś z kieszeni i przewracała go w dłoni, aż spadł i musiałą go podnosić i otrzepywać, ale się nawet nie zepsuł.

-No, ladnie! A ja ide chyba, musze wziac lekarstwa - wlasnie, przeciez Del jest chora, na cokolwiek, ucalowala BF niezbyt namietnie w czolo i poszla, burza.

Poszła dodomu.

siedziała gdzieś na jakiejś mega ławeczce która była przeznaczona zapewnie do zmieniania czegoś tam, nie nam się na sportach zimowych, łyżwach tym bardziej. sama nie umiała zbytnio jeździć wiec się do tego nie pchała tylko patrzyła jak ojciec próbuje nauczyć jakiegoś wybitnego idiote, zapewnie jego syna, jazdy. i po woli stwierdzała, że te świąta należą do najnudniejszych!

prawie zupełnie przypadkowo rozwalił tylek i siebie samego w okolicach głównego wejścia na zimnej i niesympatycznej ławce, zupełnie niezadowolony z tego wszystkiego co ostatnio działo się z jego życiem, czytaj: pokłócił się ze wszystkimi wokół i w związku z tym zjebane święta mu się przydarzyły, ot.

nie mam pojęcia jakim trafem się tu znalazła, aczkolwiek to mało istotne. z daleka zauważyła kogoś, kto zdecydowanie przypominał jej sida, zaśmiała się w duchu, z myślą, że to przecież niemożliwe, prawda? szła więc dalej, próbując odnaleźć w torbie paczkę chusteczek, co niespecjalnie jej wychodziło z powodu drżących rąk, mniejsza, i prawie, że pod nogami sida musiała się potknąć, co spowodowało niezbyt miły upadek, cóż........

kk wcale sie nie smieje z tego, ze znowu ktos z twoich sie potyka o kogos z moich.. <3

sid zaklął pod nosem aczkolwiek niespecjalnie wulgarnie [raczej w stylu przeklinam cie w imie ojca niz o kurwa!, serio] i niespecjalnie niemilo, czy tez niespecjalnie glosno... moze najlepiej wcale nie przeklnął, tylko wrzasnął "chryste!". bo święta są. a potem dodał "kłareel?'' i to byłoby na tyle.

ogarnęła się generalnie, aczkolwiek włosów nie miała zamiaru odgarniać, czuła się o wiele lepiej, kiedy nikt nie widział jej twarzy, być może dlatego, że po przepłakanej nocy i prawie całym dniu nie wyglądała zbyt przystojnie, ponętnie tudzież nawet ładnie. - umhm, sid. - wychrypiała.

i musiał w tym momencie przyznać rację tobie że kłarel jednak nie wyglądała jak mis łord. - tak, nadal mam tak na imię. - zdobył się jedynie na uniesienie brwi i oparcie się o barierkę, silił się na swobodę.- co tu robisz? są ee, święta. - tak, a on słyszał o jej ognistych romansach.

- no co ty? - stwierdziła siląc się na ironiczny uśmiech. nie mogła dać po sobie poznać, że jest źle, pieprzona duma, musiała pokazać mu, że radzi sobie zajebiście świetnie. - a ty w takim razie co tu robisz?

-opieram się? - odparł równie ironicznie na co bynajmniej wskazywać mógł ton jego głosu, bo generalnie nie miał ochoty wymyślać nic bardzo wrednego, bo nie był taką suką, wbrew pozorom. no, może czasami. skrzyżował dłonie na piersiach niekobiecych ale wciąż piersiach i zlustrował ją od stóp do głów, mogła nawet poczuć się skrępowana jeżeli miała na to w tamtej chwili ochotę. - co u twojego nowego chłopaka?

widocznie spochmurniała, zamrugała kilka razy oczami, czując, że do wcześniej wymienionych napływają łzy. - chłopaka? nie wiem, chyba nie chcę wiedzieć, serio. - stwierdziła. wciąż była nieco zdziwiona, niespecjalnie liczyła na to, że spotka sida kiedykolwiek, tymbardziej, że w święta, dość samotne i smutne swoją drogą. miała totalny mętlik w głowie, dopiero gdy była z noasznym czuła, że tęskni za sidem, z kolei teraz, kiedy stała tu, przed nim, serce biło jej zdecydowanie szybciej. quarelle była bardzo niezdecydowana, i ciężko było zrozumieć, to, co czuje, zupełnie jak ja, no cóż.

-ee, to niemiło z jego strony.. o cokolwiek chodzi. nie moja sprawa - wzruszył ramionami, odwracając się do kłarel plecami aczkolwiek wcale nie w geście niechęci, po prostu musiał ukryć wyraz twarzy który generalnie wyrażał niebotyczną ulgę, w myślach krążyło mu tylko 'jest dobrze, jest dobrze' i tym podobne myśli. odwrócił się przez jedno ramię z uniesionymi brwiami z włączonym trybem przyglądania się kłarel z zaciekawieniem.

- no, delikatnie mówiąc, kurwa mać. - (przypomniało mi się, jak marta ostatnio zamiast 'kurwa mać' powiedziała 'kurwa maćka' i siurałyśmy 98239289 lat) musiała w jakiś sposób dać upust temu wszystkiemu, tymbardziej, że płacz&krzyk już nie wystarczały. - a twoja hm, dziewczyna, kochanka, ktokolwiek? - spytała z czystej ciekawości, poniekąd.

-nieźle. będziemy mieli dziecko - znów odwrócił się twarzą w stornę lodowiska i generalnie pomyślał o tym, że gdyby palił to teraz filmowo wyglądałby wręcz z papierosem w ustach. - ma już jedenaście milimetrów.

- umhm. - stwierdziła, unosząc lewą brew i uśmiechając się wyjątkowo nieszczerze. nie była w stanie wyczuć, czy sid żartuje, czy też mówi prawdę, wolała więc się tym nie zadręczać, i przyjąć to wprost,hm. nie żeby miała ochotę rozpłakać się, czy coś w ten deseń, ską-ądże.

-zimno - stwierdzil krotko, zwiezle i niestety nie na temat. oblizal wargi, niestety nie przywykl do uzywania blyszczyka wiec owszem, nie uzywal i westchnal po raz n-ty, takie juz zycie wiecznego cierpietnika, przelyk marznie od ciaglego wciagania i wypuszczania zimnego powietrza. - nie powinnas tutaj tak stac, przeziebisz sie - dorzucil tez, jakos tak obojetnie.

- chuj mi to teraz robi. - stwierdziła zgodnie z prawdą, i wyjęła z torby paczkę papierosów, całkiem egoistycznie zapaliła jednego, nie proponując sidowi tego samego, cóż. - sid, hm.. nie mam zamiaru udawać. na chwilę obecną mogłabym nawet umrzeć, serio. :C

-myslałem, że nareszcie oderwałaś się od tego pesymistycznego nastawienia do eee... do wszystkiego, najwyraźniej nie jestem zbyt dobrym obserwatorem - przekręcił oczyma i uchylił się od dymu papierosowego.

- no widocznie nie jesteś. - stwierdziła oschle. bo jak, do kurwy, ma być szczęśliwa, kiedy ktoś, kogo kocha, jest w pierdolonej szwajcarii ze swoją już chyba nie ex, a ona siedzi w paryżu SAMA, na święta? może jeszcze powtórzyła swoje myśli na głos, tak sądzę.

wiesz czy sądzisz? - kłarel, najwyraźniej następnym razem będziesz mądrzej podejmowała decyzje.. prawdę mówiąc m a m n a d z i e j ę - i poszedł, pa, bo wkurwiacie mnie : d.

jako, że śnieg w paryżu został prawie że udowodniony, obecnie na lodowisku było przyjemnie i chyba nawet całkiem magicznie. dzisiaj drugi dzień świąt, dzieci! po lodowisku szusują sobie małe radosne misie z zaróżowionymi noskami, w nausznikach i rękawiczkach, z nieba sypią się płatki śniegu, och ach, cudnie. nie wiem, w jakim celu, ani z jakiego powodu, ale deimante się tutaj właśnie znalazła, siedziała na ławeczce i właśnie obserwowała jakiegoś brzdąca, który wylądował w jakiejś miniaturowej zaspie, a teraz próbował wstać i miał z tego niesamowitą uciechę.

tym brzdącem był nasz pączuś. okej, wcale nie, on właściwie pomógł właśnie brządcowi wstać, bo jego rodzice zajęli się sobą poprzez przekazywanie sobie zarazków drogą oralną, o. spojrzał w stronę ławeczki całkiem przelotem, by zaraz zatrzymać na niej wzrok nieco dłużej.
- deimante! - krzyknął i zachciało mu sie śmiać.

tak, właśnie deimante obserwowała ruszającego malcowi na ratunek chłopaka, to było urocze. o, upsi, po chwili okazało się, że tym rycerzem, bez zbroi ani rumaka, ale jednak był donat!
- cześć - zawołała z uśmiechem, 'są rzeczy na niebie i ziemi...', szekspir był bardzo mądrym człowiekiem, zaprawdę zaprawdę powiadam wam. to się zaczynało robić dziwne, ale właściwie było miłe i nawet zabawne.

zszedł z lodu i dość szybkim krokiem skierował się w jej stronę na ławeczkę, na szczęście sie nie wywalając w tych łyżwach, co je miał na sobie. usiadł obok i uśmiechnął się szeroko, rozbawiony całą sytuacją.
- chyba nas wrabiają, to już czwarty raz wpadamy na siebie - zauważył słusznie.

- idę o zakład, że to wszystko to jedno wielkie 'truman show'! - zaśmiała się, przesuwając się na ławce, bo to dobre dziewczę. - tylko teraz pytanie- kto jest trumanem? - wyszczerzyła się i zaśmiała uroczo znowu, w ogóle, ach, co za bajkowa atmosfera! dzisiaj chyba znowu jestem romantyczką.

roześmiał się razem z nią, to rzeczywiście było przezabawne, od momentu w którym zerknęłam w wikipedię, żeby sprawdzić, co to truman show ;q.
- nie wiem, ale jest mi zimno - poskarżył się jej, pocierając eneregicznie dłońmi o swoje ramiona. - co tutaj robisz?

wikipedia rządzi!xd
- no to coś nas łączy - odpowiedziała, mając na myśli jego stwierdzenie, ze zimno! no i przypomniała jej się ta reklama '- coś nas łączy. - francuskie filmy i zgaga?'. - hm, właściwie sama nie wiem. chyba czasem lubię popatrzeć sobie na te wesołe maluchy śmigające po lodzie - i było to zgodne z prawdą, już wspominałam. ej, ja zw! mama wołaaa. dokonczymy? si.

- ale te większe maluchy czy dzieciaki? - uniósł jedną brew do góry i spojrzał na nią z filgranym uśmieszkiem na ustach. jezu, flirt! jak dawno mu brakowało czegoś, co byłoby flirtem, co sprawiałoby, że przechodza po jego plecach ciepłe dreszcze, nawet jeśli sterczy na mrozie. bo co z tego, że jest mróz, skoro obok siedzi piękna dziewczyna.

- hm, te większe też mają coś w sobie - na jej ustach pojawił się znaczący uśmieszek. hrrr, lubimy flirty. - to znaczy, niektóre - dodała i hm, też uniosła jedną brew do góry, często to robiła, tak sobie myślę. no i spojrzała znacząco na donata, jakby chciała mu dać do zrozumienia, że niekoniecznie należy do tych niektórych właśnie, co oczywiście było przekomarzaniem się, ale to też lubimy. chyba mam ochotę na kakao albo kawę, ona chyba też. bo zimno!

no mi też zimno, jemu też zimno, jej też zimno, tobie też zimno.
- chodźmy do mnie, jest mi zimno - powtarzał się, ale nie zwracał na to większej uwagi, bo właśnie stykał się z nią ramionami, co było naprawdę przyjemnym doznaniem, które dawno przeżywał, bo był od dłuższego czasu samotny, głównie przez to, że żadna dziewczyna nie była w jego typie. ale wreszcie znalazł sobie deimante i już miał jakiś cel, dotyczący jej osoby.

tak!
hyy, i myślę, że niecne to cele i plany, xd
- ale masz kawę? - zapytała, robiąc podejrzliwą minę, na co składało się między innymi mrużenie jej jasnych i jakby zamglonych oczu, co dawało oczywiście piorunujący efekt. - jeśli tylko masz kawę, to pójdę z tobą gdziekolwiek! - bo teraz była gotowa sprzedać duszę samemu diabłu za kubek gorącej kawy. a jeśli dorzuci się do tego jakieś miłe, ciepłe mieszkanie, to dajcie jej cyrograf. myślę, że donat poczułby się teraz jak straszny frajer, gdyby nie miał tej kawy! xd

na szczęście ją miał i odetchnął z ulgą z tego powodu, by przytaknąć, że owszem, ma kawę i nawet ekspres. jeżeli poszłaby gdziekolwiek, to on najchętniej od razu by ją wziął do łóżka, ale nie był na tyle bezczelny by to zrobić. poszli i zacznij.

to dobrze, bo ona by pewnie uciekła czy coś, przecież to taka zwiewna i eteryczna istota! dobra, to idę szukać jego mieszkanka.