Ślisko, ślisko, lodowisko.

Lewis usiadł w jednym z ostatnich rzędów, oczywiście trybun, i zapalił papierosa. Warto wspomnieć, że niesamowicie napieprzała go głowa i miał ochotę tutaj spać, bo nie chciało mu się ruszać, ale już wam oszczędzę.

jej nie napieprzało nic, oprócz lewego ucha, w którym zrobiła sobie kolczyk, ale krzywo, o ironio, i zapewne zaraz będzie musiała go wyjąć. i w zasadzie nie wiem co robiła na tych cholernych trybunach, podejrzewam, że rząd za lewisem i pociągnęła łyk zimnej już kawy, wstrętnej też, bajdełej.

ljujujis zdecydowal sie jednak wstac i pojsc sobie w szeroko pojeta cholere, no i nawet poczynił do tego już krok numer jeden mianowicie ruszył tyłek z nieszczęsnego krzesełka i zmierzył w kierunku wyjścia, klnąc trochę pod nosem, bo naprawde miał zły dzień. zaraz jednak się rozmyślił, bo powiedzmy że haha zasłabł i poleciał jak długi w rząd pomiędzy krzesełkowy, runął znaczy jak długi na nogi ivy, wcale ich nie gniotąc.
i jał :<

-jezuchryste!-jęknęła, gasząc mu papierosa na czole, albo nie, to znaczy nie na czole, bo na krzesełku obok, plastik zrobił takie 'kspsyyt' i zaśmierdział złowrogo, chociaż zaraz ów smród rozwiał północny wiatr, ten prosto od świętego mikołaja, który chyba zaczynał już strugać zabawki na następny rok jak w mojej książce, która uwielbiałam w dzieciństwie i w której były lizakowe skały<3.-rany!-przykunęła nad nim i zaczęła go, zupełnie nieporadnie, cucić, bo w zasadzie nie miała w tym wprawy. w zasadzie.

nie umarł i nawet się obudził, ale coby dodać trochę kolorystyki i zabarwienia to miał miłą szramę która leciuchno krwawiła na łuku brwiowym i uniósł się nawet, czując jak bardzo się kręci mu w głowie, taka sierota oparta dłonią o brudny bruk, czy cokolwiek tam było, na czym teraz leżał, a w zasadzie półsiedział. spojrzał nieprzytomnie na ivy i nadal nie miał zamiaru umierać, a wprost przeciwnie, bo uniósł się do pozycji już całkiem siedzącej i najzwyczajniej w świecie ją pocałował. miły początek znajomości, ke? xd

weri.
-mhghghm-odparła mu na to, w zasadzie wymamrotała, nie bardzo mając możliwość wypowiedzenia czegokolwiek innego jako, że zatykał jej usta raczej skutecznie, przy czym była na tyle zszokowana, że chyba nawet nie była w stanie stwierdzić, czy jej się podoba czy też nie, zresztą jakże miałoby się podobać, skoro ie myślała, a komórki nerwowe na linii usta-mózg przestały działać, przynajmniej na chwilę, by zaraz włączyć się w nieodpowiednim miejscu, bo na linii ręce-mózg i odepchnąć go od niej, niespecjalnie mocno, coby go nie zabić, za to zdecydowanie.-rany!

okej, dobra nasza, znaczy nie uderzył głową w nic twardego, co mogłoby spowodować nieodwracalne szkody na platformie fizycznej tudziez umysłowej, bo te ręce miał oparte, no wiesz, asekuracja i te sprawy. pokręcił głową i przyłożył dłoń do czoła, przynajmniej nie kręciło mu się już tak bardzo, spojrzał na ivy marszcząc czoło w geście ogromnego zastanowienia i tak jeszcze chwilę się przyglądał, a potem zapytał z charakterystyką wypowiedzi zaskoczenie +10:
-co ty chcesz ode mnie?
z takim fajnym naciskiem na TY.

-co ja chcę od ciebie?-parsknęła dramatycznie, zapominając o wszystkim, co czytała kiedyś w jakiejś mądrej książce matki, z którego wynikało, że mógł mieć wstrząs mózgu albo rozpieprzyć sobie jakieś wazne komórki w którejś z półkul mózgowych i teraz wariować i na przykład mieć amnezję czy coś takiego, przynajmniej chwilową, więc ewracając do tematu, zapomniała o tych mądrych rzeczach i troszkę się wściekła, że jakim w końcu prawem on ją pyta o takie rzeczy, ją, jego wybawczynię i jedyną nadzieję na lepsze jutro.-co ja od ciebie? to ty mdlejesz, wylewasz mi kawę i mnie całujesz, ty!
chociaż kawę wylała sama, zrywając się mu na ratunek.

-ze, kurde, co? - swoją drogą to było najbardziej hardkorowe przekleństwo, jaki lewis kiedykolwiek wyopwiedział. z jego twarzy prawdopodobnei można było wyczytać całe to zdezorientowanie które teraz tam mu siedziało w głowie, bo on nie miał prawdę mówiąc pojęcia, o czym ona mówi. wcale nie miał amnezji, po prostu przed chwilą jeszcze był w stanie oszołomienia i w ogóle, więc wiesz. - ja? całuję? zwariowałaś? - był pewien, że tak :c a poza tym to tylko przestał marszczyć brwi i doszedł do wniosku, że lepiej całować ivy, która wyglądała zupełnie miło i ładnie, niż jakąś panią lat 60+
btw napisałam oczołomienie i przypomnial mi się othello który robił coś tam z udem, ale nie pamiętam, przypomnij mi xd

-o boże-jęknęła, chociaż w zasadzie nie powinna wzywać imienia pana boga nadaremno, jakkolwiek niewierząca i ateistyczna by nie była-straciłeś pamięć, tak?-może to była kwestia utraty pamięci krótkotrwałej, jak w tych pięćdziesięciu pierwszych randkach czy czymś takim, nie pamiętam, jak się nazywał ten film dokładnie. przesunęła się na bok, bo jeszcze chwilę temu siedziała mu okrakiem na kolanach, co w zasadzie było wywołane jedynie potrzebą wynikającą z sytuacji, niczym innym, czyż nie? wzruszyłą ramionami, co było odpowiedzią na jej wewnętrzne pytanie w stylu 'co,kurwa,robić z tym uroczym wariatem?' i spojrzała na niego wyczekująco.

-co? nie? nie wydaje mi się, o ranyy, nadal nie powiedziałaś, co ty ode mnie własciwie chcesz? - a gryzło go to, nie często PRZYCZEPIAŁY się do niego jakieś dziewczyny. odsunął się na wszelki wypadek, mierząc ją wzrokiem, aha, i nadal krwawił :c

-krwawisz-rzekła, nie odpowiadając tym samym na jego pytanie, na które przy okazji kompletnie nie znała odpowiedzi, jako, żr to on ją zaczepiał. mamo, to on mnie zaczepiał! znaczy no wiesz. odchyliła się na bok, by zacząć gorliwie przeszukiwać swoją torbę w poszukiwaniu czegokolwiek, czym mogłaby otrzeć jego krwawiącą skroń i, o ironio, nie znalazła niczego. a rodzice mówili: zawsze noś ze sobą chusteczki, jodynę, wodę utlenioną, morfinę, rutinoskorbin, aspirynę, bandaż i opaskę uciskową.

-co? ja? - zdziwił się, bo nic nie czuł. co wcale nie znaczyło, że cierpiał na jakiś paraliż. przysunął się nieco bliżej i wystraszył, kiedy krew z łuku brwiowego rzeczywiście kapnęła mu na rękaw kurtki. - uch, jasny gwint.. - mruknął też, ocierająć krew rękawem. ależ niehumanitarnie.

-zostaw-mruknęła, wertując w swojej głowie jakieś, hm, szukam mądrego słowa, prawież wirtualne strony książek rodziców, to znaczy nie miała sieci internetowej, ale wiesz, one były zawieszone w jej mózgu jak w próżni, jestem już chyba zbyt zmęczona-zostaw-powtórzyła pod nosem, zawijając naokoło dłoni przydługi rękaw mięciutkiego beżowego kardiganu i przecierając mu skroń.
zabiję cię skurwysynu, ten sweterek to szanel! znaczy nie powiedziała tego, w końcu był ofiarą, albo wariatem i mógł ją równie dobrze zaatakować jak pocałować, co już uczynił. uh!

on za to nie mógł się wciąż zdecydować czy ivy, której imienia notabene nie znał i nawet sięn ie domyślał, bo jemu wyglądała jak jakaś słodkousta - no pewnie - merlin, albo bridżit z problemowymi miesiączkami, oczywiśćie problemowymi psychicznie, i tak właśnie nad tym rozważał, zamiast rozmyślać, przykładowo nad tym, że powinien podziękować. kto by się przejmował w takiej chwili aspektami kulturalnymi? no właśnie, ja też nie. trochę zaplątałam, normalne. oblizał spierzchnięte wargi i spoglądając na nią, nieco nad nim górująco w tej [jakiej?] pozycji, przyjrzał się i w ogóle to powiedział tak jakoś ni stąd ni zowąd, ani stamtąd też nie:
-jeezu, ale ty jesteś piękna.
co wcale nie było kiczowate, bo było za zimno.
i już pamiętam, to było "oblizał spierzchnięte uda".
o.

ja pierdzielę, stare dobre czasy<33!
-świetnie-przytaknęła, teraz naprawdę będąc już poważnie przerażoną, bo może to była jej wina, no nie wiem, zapachu zimnej kawy czy czegoś takiego, że on zemdlał, może był uczzulony, a teraz najwyraźniej przez to uderzenie w głowę coś mu się stało, poważnego! z mózgiem, bo kto normalny mówiłby, że ona jest piękna, i to jeszcze ALE piękna, przynajmniej w jej odbiorze, naprawdę miała niską samoocenę, szczególnie zimą, kiedy nie chciało jej się golić nóg i potem musiała na nie patrzeć-może wolałbyś pojechac na pogotowie niż tu siedzieć, hm?

-cos ty, czuje sie fantastycznie. moze poza tym, ze chyba zaraz sie wykrwawie i chyba zlamalem palec serdeczny - ktorym notabene pomachał jej przed nosem, aczkolwiek przez mała chwilkę, coby nie wydać się niegrzecznym - nie wspominając już o tym, że chyba zrobiłem z siebie idiotę. będzie niefajnie jakoś wybitnie, jeżeli zapytam, czy pomogłabyś mi w odstawieniu samego siebie do domu? - zrobił tak zwane puppy eyes, czyli prawie ładnie. prawie, bo wyglądał jak osiem nieszczęść z takimi rozpieprzonymi włosami i rozpieprzoną charakteryzacją oka, które chyba trochę mu zaczęło fioletowieć, chociaż to pewnie za szybko. biedny.

-hm-zastanowiła się. mama zawsze mówiła 'nigdy nie idź z nim do niego!' a co gorsza pisali tak też w kosmo, więc pewnie miała rację, a on na pewno miał zaraz okazać się być strasznym psychopatą czy czymś w tym stylu i wyłupać jej oko palcem albo nosem, albo odgryźć sutek jak w takim programie na diskawery lub, co gorsza, oblizać jej spierzchnięte uda. bo usta już oblizał, szczerze mówiąc.-mam nadzieję, że nie okażesz się psychopatą, tak?-spytała i poszli i zaczniesz i ja ide spac niebawem!

siedział gdzieś na jakiejś bajeranckiej ławeczce do zmieniania butów na łyżwy, jednak mu się nie zanosiło na jazdą na lodzie. na razie oglądał próbę gosi andrzejewicz jako śnieżynki i dzieci z okolicznych przedszkoli w roli krasnali. ale mu się nie podobało, bo cały czas siedzieli, a nie jeździli więc chyba z nudów zapalił papierosa i patrzył na swojego buta :c
i sobie poszedł.

W tej chwili tylko to miejsce przyszło na myśl Shannie. Usiadła na jakiejś ławce żeby napisać esemesa i nie stać na środku chodnika.

Podeszła do Shan z lekkim uśmiechem - wydałam dzisiaj 8000 euro - zaśmiała się, jakby było z czego, dziewczynka owinęła ją sobie w okół palca.

Na co? - spytała podnosząc tyłek z ławki i kierujac się w stronę lodowiska

- Na to bezdomne dziecko - przyznała się bez bicia i zamachała torbą wypełnioną ślicznymi białymi łyżwami.

Przycupnęła sobie żeby założyć łyżwy - Widać lubisz je - uśmiechnęła się szyderczo? Albo nie, podejżliwie.

- No właśnie nie wiem, jakoś tak żal mi się jej robi kiedy ją widzę - powiedziała cicho również zakładając łyżwy.

Weszła na lodowisko - czyli jej nie oddajesz? - spytała obkręcając się wokół własnej osi.

Weszła zgrabnie na taflę lodu i odepchnęła się lekko ząbkami - póki co śpi w moim domu - powiedziała, nie do końca odpowiadając na jej pytanie. Któż to wiedział, co ona ma zamiar robić, skoro ona sama nie wiedziała.

Tylko, że wiesz... - powiedziała jadąc w jej kierunku - dzieci wiele wymagają. No wiesz, czasu, wyrzeczeń i tak dalej. - stwierdziła

- Ona wymaga tylko jedzenia, mówiła, że długo nie jadła, zastanawiam się tylko co z jej rodzicami - mruknęła jadąc tyłem i uważnie obserwując Shan.

A nie powinnaś tego była zgłosić na policję, dajmy na to? - Spytała z zaciekawieniem.

- Myślisz? Chyba najpierw z nią pogadam, ale była zbyt zmęczona - powiedziała cicho i dobiła do bandy z cichym jękiem. Skrzywiła się nieznacznie i wróciła do normalnej jazdy.

Chyba tak. - pokiwała głową. - A co u ciebie oprócz tej całej.. jak jej tam?

- Rosalie - powiedziała cicho jednocześnie zastanawiając się co u niej - wpadłam do grobu podczas spaceru po cmentarzu - dodała cicho, jakby bała się wspominać ten incydent.

Czemu mnie to niedziwi? - bardziej stwierdziła, niż zapytała kręcąc przy tym głową.

- Bo jestem pechowcem - wyszczerzyła się do siebie i schowała ręce do kieszeni. W gruncie rzeczy, ona też się nie dziwiła.

Przy tobie czuję się taka nuuuuudna - zmarszczyła czoło.

- Nudna?! No nie wiem Shan, czy chciałabyś wylądować nowymi szpilkami w piszczelach jakiegoś szkieletora - powiedziała z nutą kpiny, Lou wolałaby być nudna.

Ostatni przeżyłam coś podobnego w Helloween. - westchnęła. - Czasami chyba bym chciała.

- Musisz częściej się ze mną spotykać, zapewniam, że Twoje życie będzie o niebo ciekawsze - mruknęła i zakreśliła kółko na lodzie, za chwilę lód pękł i wielka, pęknięta linia przeleciała przez lodowisko - Brawo Lou - mruknęła do siebie.

Shanna pobiegła wzrokiem po linii. - Ojeeeeej. - powiedziała. - Jak ty to robisz? - spytałą uśmiechajac się z lekka.

Zaśmiała się nieco otępiale - mnie się pytaj, nie wiem - powiedziała nadal iście rozbawiona i przeskoczyła przez pęknięcie.

A propo - powiedziałą dojezdzajac do Lou - mówiłam ci o tym chłopaku z uczelini?

- No właśnie niewiele - wyszczerzyła się, z nadzieją, że Shanna zaraz da jej jakąś dawkę informacji.

Co prawda - zaczeła - nie rozmawiałam z nim długo, ale wydje się fajny, dosyć - powiedziała kręcąc głową.

- A co studiuje? - spytała i oblizała dolną wargę.

architekturę wnętrz, o ile dobrze pamiętam. - wzruszyła ramionami - a ty? Masz faceta?

- Póki co poznałam tylko kolesia który wyciągał mnie z grobu i faceta który zabrał mnie na kawę, ale on chyba nie bardzo lubi tą małą - powiedziała w skrócie. - Z resztą muszę już iść - mruknęła, cmoknęła ją w policzek, przebrała łyżwy i wybyła.

Ona też już poszła.

Jaka kłamczucha z niej. W każdym razie, Jacob, biedactwo, nie zdawał sobie z tego sprawy ;< Przyprowadził więc kłamczuchę na lodowisko, myślę, że miał nawet łyżwy przygotowane, bo on i jego znajomi jeździli często. Dla siebie hokejówki jakieś czaderskie, bo one są moim zdaniem bardziej męskie i coś tam dla Melanie, ale nie śmierdziało jak te w Szczecinie, kiedy poszłam z Agatą. Zostawili swoje rzeczy w szatni i teraz Jacob, jako pierwszy wyjechał na taflę! <3

a ona potem i nawet nie przewróciła się tak od razu, jeździła na łyżwach dosyć często, bo to w zasadzie jeden z niewielu sportów, które lubiła i które praktykowała jako tako. uśmiechnęła się szeroko w stronę jacoba, do którego zaraz podjechała yo