apartament pejcz & abby.

mru!

abigail siedziała na puszystym dywanie w salonie i oglądała tvn style, jednocześnie mierząc sobie obwód piersi tak jak zalecali w programie o stanikach. madej ważyła sobie cycki zgodnie z ich instrukcjami, więc abi nie była najgorszym przypadkiem, to tak na marginesie.

a paige wróciła z zajęć tańca. jeszcze nie wymyśliłam co ona tańczy, ale zastanowię się. odwiesiła płaszczyk na wieszak, a niewygodne pantofle rzuciła gdzieś w kąt, by przejść do salonu.
- cze......abigail? dobrze się czujesz? - zapytała, chichocząc pod nosem, ale się nie osmarkała jak marcin dzisiaj.

-huh? tak, jasne. ciicho paige - uciszyła siostrę i nawet na nią nie patrząc wróciła do oglądania swojego programu o stanikach. wcale nie była nienormalna, po prostu lubiła kiedy jej piersi wyglądały lepiej niż paige. wydało się! to znaczy niż piersi paige, nie ona jako ona, to w miarę logiczne hyhy.

- ale ty jesteś popierdolona - paige pokręciła głową i rzuciła w siostrę żelkiem haribo, bo akurat kupiła sobie paczkę w spożywczym. rozsiadła się wygodnie na kanapie, opierając stopy na miłym stoliczku przed nią. przez chwilę lustrowała bezcelowo wzrokiem telewizor - naprawdę myślisz, że kilka frajerek po czterdziestce wie jaki idealny jest stanik do twoich minus siedemdzsiąt pięć a?

-siedemdziesiąt B, paige. to jest siedemdziesiąt B - prychnęła wstając i ujmując swoje piersi w dłonie, no wiesz jak. zmrużyła oczy i zerknęła na stopy siostry na stoliku - i zdejmij te nogi ze stołu, bo zaśmierdnie.

- nie śmierdzą, brałam po treningu prysznic. całuj stópki, całuj bo jak będę królową to się nie dopchasz - zaśmiała się, podsuwając siostrze niewielką stopę rozmiar trzydzieści siedem pod twarz, ale zaraz zabrała, bo zobaczyła pilot na horyzoncie, w dodatku nie był w posiadaniu abigail i włączyła mtv hits!!!1

pokręciła głową, mrucząc pod nosem coś na temat tego, że ca co bóg pokarał ją tak upośledzoną i niespełna rozumu siostrą. zmierzwiła włosy układające się w idealne fale i wyszła z salonu, bo jej zdaniem paige kompletnie nie miała gustu muzycznego. włączyła radio w przylegającej do salonu kuchni, uprzednio wkładając do niego płytę beatlesów. krzątała się teraz robiąc sobie sok z pomarańczy i śpiewała all my loving <3.

paige, rozpinając guziczki kardiganu, poszła za siostrą, otwierając na oścież lodówkę. przeglądała wszystkie napoje, by suma sumarum, zdecydować się na wodę, jakąś volvic, czy coś takiego.
- ja szanuję twój gust muzyczny, abby, ale mogłabyś mnie nie zagłuszać, OKEJ? - prychnęła, odkręcając butelkę.

-nie, kiedy słuchasz takiego chłamu - odparowała, sącząc teraz swój świeżo wyciśnięty sok z pomarańczy, oparta o kuchenny blat, który aż lśnił a to dzięki ich gosposi kleopatrze xd - aż mózg się lasuje - przewróciła oczami.

pejcz słuchała teraz razem ze mną bania u cygana, bania aż do rana, rana, rana :d, więc tylko spojrzała na siostrę-mimozę, jak na wariatkę, by upić duży łyk wody.
- ależ ty jesteś nudna - pokręciła oczami i wyszła, śpiewając jedną ze zwrotek. zasunęła nawet za sobą drzwi kuchenne, bo robilo jej sie zal siostry.

to samo pomyślała abigail, jednak pod adresem paige. kręcąc głową doszła do wniosku, że w siostrze nie ostała się już żadna szara komórka. to dopiero było przykre! wyślizgnęła się więc z mieszkania, bo dzisiaj wyjątkowo nie miała ochoty na użeranie się z nią.

a pejcz wzięła prysznic i również wyszła, porobić sobie zdjęcia z koleżankami : d

parker dobijał się chwilę do mieszkania, zastanawiając dlaczego klucz nie pasuje do dziurki. okazało się jednak, że usiłował otworzyć drzwi kluczem deimante. roześmiał się i wrzucił je do torenki, która nadal wisiała na jego ramieniu. nacisnął klamkę i ku jego uciesze, drzwi ustąpiły. wszedł więc do środka, nie rozpoznając zupełnie wnętrza. czyżby gosposia postanowiła zrobić remont kiedy go nie było? zaradna kobieta. zdjął buty i rozbijając się o ściany w przedpokoju ruszył do salonu.

a w salonie paige uprawiała jakąś późnowieczorną gimnastykę, z cyklu łał umiem szpagat, mając na sobie przyjemny trykot, który wkładała na treningach. kiedy usłyszała jakieś szemrane przy drzwiach, pomyślała sobie, że to abigail, bo któż by inny, nie sądziła żeby ojciec pofatygował się z londynu w celu niespodzianki. chociaż oni z matką byli do wszystiego zdolni, każde z nich próbowało przeciągnąć córki na swoją stronę. paige natomiast, podniosła się, by przeczesać włosy palcami i ruszyć w stronę przedpokoju.
- abby, mówiłam żebyś pozbierała te swoje czarne płyty z salonu - pewnie chodziło jej o winyle, ale to za trudne słowo, jak na taki stan umysłowy; wieczór, wcięta, wkurwiona. trzy krótki słowa, a tyle znaczą. zamiast na siostrę natknęła się na parkera - kurwa?

-co robisz w moim mieszkaniu? - zapytał tak niewyraźnie, że sam nie do końca zrozumiał co powiedział i wiedział to tylko dlatego, że teoretycznie były to jego słowa. zaraz.. pogubił się we własnych przemyśleniach. nie miał jednak czasu, żeby się nad tym zastanawiać, bo kiedy opuścił wzrok na twarz paige zrobiło mu się niedobrze. bynajmniej nie ze względu na jej wygląd, czy trykot, żeby nie było niedomówień potem. zamknął oczy, co również nie było zbyt fortunnym posunięciem, bo kompletnie stracił orientację na temat tego gdzie jest sufit a gdzie podłoga i wylądował na dupie - kurwa.

parsknęła śmiechem, bo nie codziennie miała przyjemność oglądać facetów w stanie nie do użycia, a to bynajmniej jej się podobało. będzie to wypominała parkerowi do końca życia. tym razem ukucnęła przy nim, by wystawić w jego stronę prawą dłoń.
- kolego, chyba coś ci się pomyliło. to ja tu jestem w pełni trzeźwa - okej, nie tak w pełni, aleparker nie musiał wiedzieć o tych nieszczęsnych smirnoffach, prawda? prawda - a ty ledwo stoisz na nogach.....okej, nie stoisz wcale, więc że tak powiem wybacz, ale tu kurde, jakby mieszkam. pomóc?

-wprowadziłaś się do mojego mieszkania? - brnął w zaparte, bo jego mózg był zbyt otępiały przesadną ilością szkockiej, żeby mógł pracować normalnie czytaj racjonalnie. spojrzał na nią zdziwiony i uśmiechnął się szeroko, może zbyt szeroko, usiłując wstać. zorientował się jednak, że podniesienie się wymaga większego skupienia, toteż na chwilę zamilkł, podpierając się ścian. jedynym jednak efektem jego wstawania było strącenie z szafki telefonu stacjonarnego i prawdopodobnie kolejny siniak na dupie. jutro nie usiądzie biedaczysko. będzie się martwił potem - wydawało mi się, że płaciłem. wszystko - jego bełkot był niemożliwy.

paige przytrzymała parkera jakoś tak zupełnie bezradnie, no bo cóż. jak sama wspominałaś był wysoki, a ona to tylko drobna tancerecza, przecież nie weźmie go na plecy. mimo wszystko, postanowiła na chwilę uspokoić przyśpieszenie serca, spowodowane jego bliskością, bo był podniecający nawet jeśli pijany i zaczęła racjonalnie myśleć.
- okej, wszystko jest okej, tylko podaj mi swój adres, to cię tam zaprowadzę hm? - zaproponowała i chyba musiała się nieźle wysilić, żeby pchnąć go w stronę najbliższej ściany, ale i tak brawka.

zaśmiał się co zabrzmiało mniej więcej jak wyjątkowo zachrypnięte hy hy i spojrzał na nią z góry, oparty całym ciałem o ścianę. torebka deimante, którą zabrał ze sobą leżała na podłodze koło jego lewej nogi. zapomniał o niej, skupiając wzrok w jednym punkcie żeby nie obrzygać paige. nie chciał tego, mimo wszystko głupio byłoby mu wymiotować na kogoś tak drobnego i seksownego zarazem. był siatkarzem, tak myślę. i miał dokładnie metr dziewięćdziesiąt trzy. podał jej dokładny adres gdzie rzekomo mieszka. oczywiście jej adres. sam mieszkał piętro niżej, tak więc jedyne co pomylił to numer mieszkania.

paige zabrała ręce z parkera klatki piersiowej, bo usilnie przypierała go do ściany. było jej piekielnie zimno, bo gdzieś tam było otwarte okno, może nawet w kuchni, a ten pijany chujek sobie wkręcał!!!!! przecież ona tu mieszkała, winyle abby i tak dalej, co do kurwy..... .... ... rozejrzała się nawet? ba! kolekcja jej sukienek vs, widoczna była ze względu na otworzone drzwi przedpokojowej szafy. szturchnęła więc buntowniczo parkera palcem, w brzuch tym razem.
- posłuchaj, nie wiem czy ty sobie żarty robisz, czy co, ale ja mam zamiar się wyspać. idź do swojej sypialni skoro twierdzisz, że tu mieszkasz, tylko przypadkiem może przyjść moja siostra, więc się nie przestrasz - okej, obie z abby były tak samo ładne o czym paige wiedziała, ale parker nie, mógł sobie wyobrażać jakąś lewicką albo coś w tym rodzaju.

-waży sto kilo i ma całą twarz w pryszczach? - wymamrotał zaniepokojony, otwierając oczy i patrząc na paige z lekkim przerażeniem wymalowanym na pysku. złe posunięcie, bo kiedy jego mózg został zmuszony do wyostrzenia obrazu widzianego przez oczy lub odwrotnie, zrobiło mu się niedobrze, napisałam niewygodnie chociaż nie wiem co to miałoby do rzeczy i złapał pierwszą rzecz jaka wpadła mu w ręce, mianowicie wazę z dynastii ming do której następnie zwrócił jedynie szkocką, bo nic nie jadł od rana. no właśnie, zączek.

spojrzała na niego z niemałym obrzydzeniem, ale na szczęście się nie obrzygał. odsunęła się za to, o jakieś trzy kroki, wpadając na parę kozaków abigail i gdyby nie jej taneczna zwinność, pewnie również zaliczyłaby tak zwaną glebę. utrzymała jednak równowagę, patrząc na parkera jakoś tak hm niewinnie? co też ona biedna zrobiła, że musi teraz znosić takie katusze z cyklu przedpokój śmierdzi rzygami, a waza po babci sophie, z dynastii ming jest zapełniona. NO CÓŻ!
- o kurwa - mruknęła, ukrywając twarz w dłoniach, bo była raczej sierotą, jeśli chodzi o radzene sobie w tak kryzysowych sytuacjach - powiedz, że to jest jakiś żart.............

wzruszył ramionami. w zasadzie jej prośba z jego punktu widzenia nie była jakaś szczególnie trudna do zrealizowania, toteż wzruszył ramionami i szczerząc się do niej, nadal dzierżąc w rękach wazę wybełkotał, że to żart. odstawił naczynie i skierował się do, jak się potem okaże, jej sypialni gdzie jego seksowne ciało wysportowanego i zajebistego siatkarza, zaraz zmienię mu twarz na wlazłego <3, rozciągnęło się na jej łóżku. sam parker gapił się tępo w sufit. kiedy nie patrzył na boki, nie było mu niedobrze.

paige ruszyła za nim, kiedy się tylko zorientowała, że poszedł do jej sypialni. jak on śmie?!?!!1 jej kołdra, poduszka, łóżko, stefan-miś?!?!?!?! to należało do niej. stanęła wic nad parkerem, by spojrzeć na niego gniewnie, z rękami opartymi na biodrach.
- nie musisz się już zajmować swoją niunią? byłoby o wiele przyjemniej, gdybyć nie leżał na mojej kołdrze. nie znam cię, skąd mogę wiedzieć, że nie masz jakiegoś syfa, a to MOJA KOŁDRA - miała fetysz swojej różowej kołderki , jak ja.

-chryste, odczep się ode mnie kobieto - rzucił w nią stefanem-misiem i zakrył twarz poduszką. zdaje się, że chwilę potem zachrapał cicho.

a ona przykryła sie kołderką i teeeż usła. AHA, wczesniej wyjebała torebkę decostam do kosza na śmieci bo była zazdrosna i w ogóle :d.

o boże, hahaha xd

/ ojaaa, xd

skoro za karę miałam zacząć, parker stał oparty o ścianę i czekał aż paige łaskawie znajdzie klucz i otworzy drzwi. powoli zaczynał się niecierpliwić, ale nie wiem dlaczego.
-ile można szukać kluczy? - zapytał, zaglądając do jej torebki, co było swego rodzaju odpowiedzią na postawione przez niego pytanie - jasna cholera, po co ci tyle rupieci w torebce?

zadarła podbródek, by spojrzeć na parkera, jakoś tak wyjątkowo zadziornie.
- widocznie są mi potrzebne, hm? - uniosła obie brwi do góry, w geście pytającym, by zaraz wrócić do penetrowania torebki. kiedy stwierdziła, że w ten sposób nic nie znajdzie ukucnęła i wysypała całą zawartość na podłodze: trzy błyszczyki, tampony, różowy sajdkik, kosmetyczka, szczotka do włosów, lusterko, ajpod, dwa zeszyty, trzy długopisy, zippo, choć nie paliła, trykot, pointsy, bo miała mieć dziś trening, butelkę wody minerlanej, klucze od mieszkania chłopaka, bo nie pamiętam jak go nazwałam, notatnik, chyba kolejne lusterko, tampony, jedna podpaska i oh KLUCZE.

parker patrzył na cała zawartość torebki paige, leżącą teraz na wycieraczce z niemałym zainteresowaniem i lekkim podziwem. machinalnie wsunał ręce do tylnych kieszeni swoich rurek, żeby wymacać klucze od mieszkania, zippo i portfel. jedyne rzeczy jakie miał dzsiaj przy sobie. dziewczyny bywały takie..
-okej, okej. przecież nic już nie mówię. jesteś potwornie problematyczna - pochylił się nad nią po klucze, przy okazji muskając wargami jej kark. podniósł się i otworzył.

zrobiło jej się cieplej, znacznie cieplej niż wtedy, kiedy kfghdjgb, jej chłopak całował ją w karczek. oczywiście nie dała po sobie tego poznać, hello, nazywam się pejcz, cnie. poczekała aż parker otworzy, by teraz wejść do środka. w mieszkaniu panował idealny porządek, najwyraźniej kleo już posprzątała, brawa dla niej.
- przynajmniej pamiętam jak masz na imię - rzuciła, wzruszając ramionami i zsunęła buty z niewielkich stópek.

-a co to ma do rzeczy w tym momencie? - coraz bardziej gubił się w toku rozumowania paige, jednak starał się nie dawać tego po sobie poznać. aż tak, przynajmniej. ruszył za nią, ciesząc się że sufit w ich mieszkaniu jest tak wysoko, hehe. opadł na kanapę, stosunkowo bezpruderyjnie, zakładając nogę na nogę, ale wiesz tak po męsku. nie pobieco.

przełknęła głośno ślinę, mając ochotę mu przypierdolić. był dosyć bezczelny, a to paige, jej się w ten sposób nie traktuje. jhfjrf, czyli chłopak paige na pewno już by wyłapał z łokcia w klatkę piersiową czy coś takiego.
- nieważne - burknęła i zniknęła na chwilę w swojej sypialni, bo do której z szuflad wsadziła tego pieprzonego rolexa. i wtedy jej komórka, w torebce odezwała się w przedpokoju, dokładnej w torebce. chodziło chyba o sms, więc ruszyła w tamtą stronę rzucając po drodze parkerowi zegarek. wyjęła sajdkika z torebki, by powoli iść do salonu i z każdym słowem dostawać większego szału. ten chujek z nią zerwał. przed wigilią. ON. w jej oczach pojawiły się łzy, tylko sama nie wiem czy było jej przykro, czy o co jej tam chodziło bo twirdziła, że ona i sjdbg to tylko sfera seksualna (pozdro magda, xd).

tymczasem niczego nieświadomy parker, bo i skąd miał cokolwiek wiedzieć, siedział na kanapie i w skupieniu zapinał srebrnego rolexa na nadgarstku. nucił pod nosem jakiś sympatyczny kawałek doorsów, powiedzmy people are strange when you're stranger, bo wydało mu się to absurdalnie idelane w tym momencie. podniósł się w końcu i wygładził swoje błekitne polo, pozdro tommy.
-więc, PAIGE. chyba już pójdę skoro i tak mnie nienawidzisz i te sprawy - wzruszył ramionami i skierował się do wyjścia.

wzruszyła chudymi ramionkami, opadając na stoliku, bo był najbliżej, a miała wrażenie, że zaraz zemdleje czy coś takiego. oo tak miała skłonność, do dramatyzowania. to nie koniec świata, poniekąd.
- jak chcesz - odpowiedziała w końcu drżącym głosem. teraz było jej wszystko jedno prawdę powiedziawszy, interesowało ją tylko KTÓRA JEST LEPSZA OD NIEJ, kurwa mać.

-ee, paige? - zatrzymał się w pół drogi do przedpokoju i odwrócił, patrząc na nią pytająco - wszystko okej? czy coś? to znaczy to raczej nie moja sprawa. jestem tylko jakimś dupkiem-pijakiem, który przyszedł po swojego rolexa - zamachał nim przed jej nosem w ramach dowodów rzeczowych - ale w zasadzie można uznać mnie za człowieka, a co za tym idzie możemy pogadać - powiedział to wszystko jednym tchem, brawa dla niego. teraz zaczerpnął powietrza i wypuścił je głośno, jaklby flaczejąc x.d

pokiwała głową, przez chwilę nie bardzo kontaktując z rzeczywistością. no tak, wymyślała zemstę na tym pajacu, na tym dupku, na tym kretynie. halou, to ona miała zerwać z nim! a przynajmniej taki był plan, a jesli do teraz tego nie zrobiła, to znaczy, że nie była aż taką suką. prawda? PRAWDA?
- mhm, jasne. jezu, parker ja nie jestem aż taka zła jak się wydaje. abby wytrzymała ze mną te całe osiemnaście lat, praktycznie dzień w dzień razem. i do tej pory nie pogryzłam jej w nocy i tak dalej - uśmiechnęła się blado wierzchem dłoni ocierając łzy - no więc, mój chłopak właśne ze mną zerwał, PRZEZ ESEMESA, twierdząc, że mnie kocha....ale nie tak jak on, to strasznie kurwa wzruszające.

-hm - podrapał się w kark i podszedł do niej, obejmując gdzieś na wysokości pępka. więc tak zachowują się dziewczyny, z którymi się zerwie? niebezpieczne zjawisko. parker pomyślał o tych wszystkich laskach, którym powiedział że 'to koniec'. nie, zaraz to coś zupełnie innego. on im to mówił, obrywał w policzek i ulatniał się zanim zdołały wpaść na pomysł rzucania w niego butami, albo kubkami. z paige było nieco inaczej. wyglądała jakby złość zjadała ją od środka i co dziwne parker chciał jakoś temu zaradzić. oparł więc brodę na czubku jej głowy, garbiąc się i myślał nad tym cos powiedzieć - hm.

przez chwilę się nie ruszała, czując jak małe dziecko, któremu cisnęły się łzy do oczu. hej, kurwa dlaczego płakała? to nie tragedia, znajdzie sobie 94790485 innych facetów. hm, chyba wcale, póki co, nie miała na to ochoty. okej, było jej teraz jakoś tak wybitnie przyjemnie, fjbgfnf nigdy jej nie przytulał, ciągle tylko chciał się całować : /. pozdro kuba.
- jezu, jak ja go w tym momencie nienawidzę. może nie.....- bo trudno tak z dnia na dzie zmienić uczucia, jakkolwiek słabe one by nie były - oh, jezu - mruknęła i ukryła twarz w dłoniach, bo nie chciała żeby ktś widział, że płacze.

bo wtedy przestałaby być w oczach parkera aż tak niezależną feministką jak do tej pory? i tak nie była. wyrobił już sobie opinię o paige. królowa śniegu na zewnątrz, coś zupełnie przeciwnego w środku. jeszcze nie wiedział co konkrertnie, ale z każdą kolejną sekundą w której ją obejmował coraz bardziej chciał się przekonać. poznać ją. odkryć jej tajemnicę.
-był dupkiem, okej? prawdopodobnie też jestem dupkiem w twoich oczach, ale innym niż on.. - urwał, dochodząc do wniosku, że marny z niego pocieszyciel.

zachichotała. jasne, że był szczególnie w klubie, kiedy tak ją wkurwił. a tę małolatę, której torebkę wyrzuciła :d, kojarzyła ze szkoły, zajebać razz. tak po prostu, paige była po prostu cholerną zazdrośnicą, jak ja i była gotowa zrobić dosłownie WSZYSTKO, by pozbyć się przeciwnika. przeciwniczki tym bardziej.
- daj spokój, sprawiasz po prostu wrażenie niemiłego maczo, ale mam nadzieje, że jest mylne - podniosła nawet nieco podbródek, by na niego spojrzeć i delikatnie się uśmiechnąć - ale wtedy w le paris paris wkurwiłeś mnie do granic możliwości.

wzruszył ramionami, prostując się bo zaczynał boleć go kark. paige była wyjątkowo niska. no dobra, każda dziewczyna była jego zdaniem niska. wyszczerzył się cwaniasko
-taka moja rola w tym małym teatrzyku - stwierdził w końcu lekkim tonem, mierzwiąc jej włosy i odsuwając się w razie gdyby miała zmaiar go uderzyć za to co zrobił.

zignorowała to co powiedział parker, bo właśnie pogodziła się z siostrą, a to tym momncie było naważniejsze. poblizała nawet wargi, ze skupieniem odpisując na smsa, a potem podniosła się, rzucając komórkę na kanapę.
- oh, nie - jęknęła odwracaąc się w stronę lusterka i wcale nie chodziło jej o rozmazany makijaż plus roztrzepane włosy - jutro rano lecimy z siostrą do londynu, a ja nawet się nie spakowałam. to wszystko przez tego dupka - prychnęła kręcąc głową i odwróciła się w stronę parkera, jakoś tak hm z wyjątkową gracją, bo przecież ona tańczy od dziecka.

-czyli mam iść. tak? - zmarszczył brwi, wskazując kciukiem na drzwi. wiesz jak, wierzę w ciebie. uśmiechnął się mniej więcej tak jak na awatarze i czekał na rozkay od statku matki, a ściślej rzecz biorąc od paige we własnej osobie. nie śpieszyło mu się do pustego mieszkania, zresztą zaledwie piętro niżej, toteż mógł postać tu i ponapawać się jej widokiem.

schyliła się po raz kolejny po telefon, by westchnąć ciężko.
- okej, zmiana planów. moja siostra chce spędzić święta ze swoim nowym facetem, czyli nie muszę się pakować. pewnie jeszcze każe zadzwonić mi do taty! tak między nami, to on woli mnie - puściła mu oczko, mówiąc lekko przyciszonym tonem - za to mama mnie nienawidzi, a abby wręcz uwielbia. ciągle mi obie powtarzają, że jestem za gruba, za głupia i tak dalej - mruknęła niemrawo, bo to doprowadzało ją czasem do szału, ale ważne, że była córeczką tatusia, bo to takie moje osobiste zboczenie, xd

-hm, święta są do dupy - wyraził swoją opinię i ponownie wzruszył ramionami. to chyba jakiś tik, może niekoniecznie nerwowy ale jakiś na pewno. parker ciągle wzruszał ramionami - ja na przykład mam w planach upić się jeszcze przed wieczorem i wszystko przespać. taka nowoczesna alternatywa.

- a ja pewnie w końcu wezmę się za porządki w garderobie. większości rzeczy i tak nie noszę, a tylko zjamują miejsce. w zasadzie to czasem coś kupuję, a założe to tylko raz, no cóż. abby wciąż mi powtarza, że dzieci w afryce nie mają co jeść, ale ja chyba nie jestem zbyt czuła na krzywdę ludzi. okej, ludzi na których mi nie zależy. i nie lubię zwierząt. to znaczy mam alergie, chciałabym mieć jakiegoś małego pieska, tylko żeby był włochaaaaty i żebym mogła się do niego przytulić - uśmiechnęła się nieco rozmarzona, jak mała dziewczynka, z powrotem opadając na kanapie.

-daj spokój, mała. idź z siostrą. pewnie będzie sympatycznie - przygryzł policzek od środka i przysunął się do niej, obejmując ramieniem. miał ochotę na seks. konkretnie z paige, która od momentu w którym wydzierała się na niego w klubie pociągała go coraz mocniej.