lasek buloński

ale fajna piosenka tatu fly on the wall
-ewentualnie i w ostatecznosci moge cie ladnie przytulic. - obiecal prawie milo, sori, on nie jest chyba zbyt mily i usiadl obok niej, a w zasadzie to sie wepchal i zerknal na jej yy ubranie. - ktore biodro?

valerie generalnie była skrępowana obecnością gowena, bo wyglądał na starszego. faktu, że byl niemiły jeszcze nie odczuła, potem pewnie by się wystraszyła i tak dalej.
- prawe - bo ja generalnie wolę prawą stronę, choć na prawe oko mam większą wadę. no, nieważne. valerie przekręciła się jakoś niespokojnie, zastanawiając ile jeszcze będzie bolało i co powie tacie. miała zaczerwienione oczy, bo przez cały czas leciały jej łzy. specjalnie na ból odporna nie była, niestety - ciebie tez tak bolało? - zapytała w końcu, po dłuższym czasie, w którym lustrowała wzrokiem kolana gowena.

-yy, nie wiem, zazwyczaj robilem tatuaze po alkoholu. - jego az dwa tatuaze, super. podrapal sie po lopatce lewej, niezle sie przy tym gimnastykujac. - co w ogole wytatuowalas? moje imie?

- nie, twoje inicjały - odpowiedziała spokojnie, bo chyba była przyzwyczajona do pewności siebie facetów, choć mnie to czasem irytuje. w każdym razie miała jakiś astrologiczny znak raka, bo wygląda najfajniej, a ona własnie rakiem była.

panna ladniejsza :c - to mile. pokazesz? - zapytal zupelnie powaznie, przygladajac sie jej z oczekiwaniem, ale bez zbednego napiecia.

przypuszczam, iż to miał być gowę!!!! w każdym razie valerie spojrzała na niego kątem, oka. całe szczęście, że było ciemno, bo pewnie się nieznacznie zarumieniła.
- coś ty, teraz mam ten dziwny opatrunek i w ogóle, kiedy indziej - jasne, jeśli czegos nie zepsuje, to w porządku. tymczasem jednak wyłączyła telefon, bo namolnie dzwonił tata.

no mial byc! - co z tego. widywalem juz opatrunki, naprawde. poza tym umyje rece. w sensie ze musimy sie gdzies wyniesc. no, chyba ze nie chcesz pokazac, naprawde nie bede nalegac. - rzeczywiscie, usmiechnal sie jakos tak milo. ale nie przymilnie.

valerie w zasadzie samego w sobie pokazywania się nie wstydziła, tyle co bała odrywania tego opatrunku, ze będzie jeszcze bardziej bolało i tak dalej. pokiwała jednak lekko głową.
- okej, więc wynieśmy się gdzieś - odpowiedziała w końcu, wstając. tak było zdecydowanie wygodniej, przynajmniej nic jej nie gniotło, teraz będzie ciągle chodziła.

-do mnie? nie potrzebujesz jakichs tabletek? - zmartwil sie nieco. byl milym chlopcem. wzial ja za dlonie i spojrzal na nia taki zatroskany calkiem.

zemdlała ;d a potem pojechala do domu i obiecala, ze jutro pokaze.

było upiornie wprost zimno, ale on na to lał, dlatego, że musiał zapalić. a jak już wyszedł z mieszkania, to postanowił wykombinować sobie spacer do lasku bulońskiego, który w ostateczności nie był tak daleko. siedział na ławce z wyrpostowanymi nogami, myśląc o kejt i o tym jak nieładnie się wczoraj zachował.

wracała z uczelni, zauważyła nathana, ale go zignorowała i przeszła obok, hihi.

to dorzuce wam jeszcze kejt, która szła kawałek za miszęl udając że jej nie widzi, bo dajmy na to znały się skądś tam nie wiem, mało istotne.

zamknął oczy, żeby jej nie zobaczyć ;q. chociaż, naturalnie, widział. ale kejt, naturalnie, zobaczył, bo ją chciał widzieć, przyszła jakby na zawołanie!
- kejt! - wstał aż, trochę ślizgając się na śniegu.

znały się z.........z wakacji, na których piły razem seksowne, kolorowe drinki. odwróciła się, by spojrzeć jeszcze na nathana, ale teraz zdała sobie sprawę, że zna tę dziewczynę. no właśnie, pamiętne wakacje.
- kejjjt, cześć - oczywiście nie zdawała sobie sprawy, że kejt jest z nathanem, bo skąd mogła wiedzieć, ale podeszła by obcałować jej zimne policzki.

i poszedł, bo koleżanka mu kazała pójść.

właściwie kejt też nie wiedziała, że jest z nathanem bo w zasadzie chyba nie była. ciągłe retrospekcje z udziałem gaspara jej na to nie pozwalały.
-miszęl - uśmiechnęła się lekko zakłopotana mimo wszystko, widząc koleżankę z wakacji - co u ciebie? nie wiedziałam, że jesteś w paryżu. jakoś bym się odezwała, ee.

- mieszkam tutaj od jakiegoś roku. nowy jork mi się znudził, przyjechałam tu, poznałam o tego tamtego - skinęła w miejsce, w którym jeszcze niedawno siedział nathan - a po wielu, wielu zdradach z jego strony, w koncu nie jesteśmy razem. a co u ciebie? strasznie zimno, huh - stwierdziła, uśmiechając się delikatnie i naciągnęła beret na czoło.

-oh, byłaś z nathanem? - powiodła spojrzeniem za jej dłonią, by w końcu zatrzymac je na plecach nathana. udawała, że nie wiedziała. przestąpiła z nogi na nogę, stukając obcasami swoich sznurowanych lowe botków na spotym obcasie z zary, które zamierzam sobie dzisiaj kupić!!!

- mhm, byliśmy zaręczeni - i już prawie ustalili datę ślubu i chyba dlatego tak to wszystko ja cholernie bolało, bo nathan był jedynym facetem, z którym była tak długo, a tak cholernie ją skrzywdził. opadła na pobliską ławeczkę i spuściła wzrok na swoje buty - znacie się? - zapytała, przygryzając dolną wargę.

-hm, tak. chodziliśmy razem do podstawówki, a ostatnio spotlaliśmy się gdzieś na mieście co właściwie aktywowało naszą znajomość - wzruszyła ramionami, nie wdająć się w szczegóły w których sama się gubiła, nie mówiąc już o poukładaniu ich w celu opowiedzenia komuś. a już na pewno nie miszęl. jeszcze gotowa byłaby zacząć rzucać w kejt nożami.

a michelle poszła bo jest żalowa.

Było przeraźliwie zimno, a ona spacerowała i paliła. Szczerze powiedziawszy to jej sie cholernie nudziło w czterech ścianach, więc wyszła z domu. Wypaliła i stwierdziła, że za chwilke zamarznie dlatego poszła do domu.

noah w swoim pasiastym szaliczku i rękawiczkach, czekal w lasku bulońskim. i marzł. i czekał. i marzł. zastanawial się, dlaczego tak jest, że od jakiegoś czasu albo nie mają dla siebie ani chwili, albo są pokłóceni. nie lubił się kłócić z dominique. chciałby żeby wszystko było dobrze, ale zawsze znalazł się powód, który na to nie pozwalał.

spóżniona nique szła alejką, owinięta chustką w folklorystyczne wzorki, starając się nie zamarznąć. w dłoniach (oczywiście na których miała rękawiczki) trzymała jedno, duże, gorące latte, przewidując, że pewnie z noah umrą z wyziębienia. poza tym wiedziała, że ostatnio było średnio fajnie i naprawdę martwiła się, że noah może się przeziębić.
szła naprzeciwko niego, szeroko się uśmiechając i odgarniając długie włosy z twarzy.

noah uśmiechnął się równie szeroko i wyszedł jej naprzeciw. spotkali się chyba nawet na wysokości jednej z sosen, bo ja tam nie znam się na drzewach, to będzie sosna. objął nique w talii i nachylił się, by pocałować ją długo. była ta a aka zimna, że chyba aż trochę się wystraszył, że jeszcze się przeziębi!
- w końcu jesteś - rzucił zachrypniętym głosem, przytulając swój szorstki policzek do jej gładkiego. prawą ręką błądził gdzieś w okolicach jej tyłka.

- noah. - powiedziała, całkiem zadowolona, palcem przejeżdzając po jego podbródku. - uważaj, latte. - objęła go wolną dłonią w okolicy nerek, wczorajsza wymiana smsów z czarlim nadwyrężyła nieco jej spokój psychiczny i musiała się jakoś dorażnie upewnić, że noah rzeczywiście jest. zaraz zacznie się kajać i go przepraszać, póki co pocałowala go w kawałek odsłoniętej szyi i natychmiastowo poprawiła jego szalik.

- mhm, uważam. mogęę? - zapytał, kiwajac głową na latte właśnie. poruszył się niespokojnie i objął nique drugą ręką, tym razem szczelniej - strasznie tu zimno - owszem, było, ale kiedy miał przy sobie dominique chyba przestawał się tym przejmować. całe szczęście, że nie miał pojęcia o tym, że dominique pisała z czarlim, to był chyba nadal temat, który go wkurzał. wkurwiał może bardziej.

- możesz. - podała mu kawę. - strasznie, na którą masz zajęcia jutro? - dodała, opierając dłoń na jego brzuchu, jakby był w ciąży, xd. oparła głowę na jego ramieniu, stęsknila się za nim, serio serio. - ej, noah, nie wiedzialam, że kupiłeś mojej matcę tą małą akwarelę kandinskyego, strasznie się jej spodobała i chce, żebyś kiedyś wpadł na kolację. co z tego, że znowu jej nie ma i ominie ją okazja, żeby podrywać mojego faceta. - zaśmiała się, wsuwając dłoń do jego kieszeni.

upił łyk ciepłej jeszcze kawy, by potem podać ją dominique. wiedział, że prezent spodoba się jej matce.
- cieszę się, ze jej się podoba - potarł wierzchem dłoni kawowe usta - hej, twoja mama nie jest taka zła. przynajmniej masz z nią spokój i nie gada ci nad głowa, co powinnaś robić - uśmiechnął się szeorko, na wspomnienie słów swojej własnej matki.

- akurat. - wzięła od niego kawę i się napiła, by po chwili całkiem spontanicznie, pocałować noah, abstrahując od wilgotnych-kawowych warg. czy jest na sali lekarz?

- mmm m m m m - uśmiechnął się do warg nique, które smakowały kawą, co było cholernie przyjemne. podrapał ją w okolicach nerek, czując, że mógłby stać i nic nie robić do konca życia, o ile nique byłaby z nim - kocham cię, wiesz? - uniósł nieco podbródek, by spojrzeć teraz na nią, z szeroookim uśmiechem.

- wiem. - uśmiechnęła się równie szeroko, pijąc latte, nie opluwając siebie i otoczenia, co jest niebywałym sukcesem. pogładziła go po nosie, mówiąc coś, że zrobiło się chłodniej i czy nie mogę pójść do niego.

- jasne, ze możemy. to w zasadzie znakomity pomysł, skoro mamy wolny wieczór, chciałbym żebyś mi zapowała! - uśmiechnął się szeroko, dumny z tego pomysłu. kiedy już będzie miał narysowaną nique, będzie mógł ją oglądać cały czas - hej, wiesz, w zasadzie to miałaś się do mnie wprowadzić - przypomniał sobie.

- wiem, nie zapommniałam o tym. - pstryknęła go w nos. - pozować? koniecznie? - przygryzła wargę, idąc przed nim. z noah wszystko było jakby łatwiejsze, ale chyba już to przerabialiśmy.

- więc jak będziee? ugotowałem dziś spagetti, takie jak lubisz - nie mógł przestać się uśmiechać, kiedy dominique była obok, wszystko było lepsze, łatwiejsze. objął ją ramieniem i ruszyli w stronę domu noah, ktory był całkiem niedaleko, zgaduję.

na pewno bliżej, niż dom ketrin.
- na pewno każdy marzy, żeby powiesić sobie mnie z sosem bolońskim wokół ust. - zaśmiała się cicho, całując go w skroń.

- no na pewno! - i poszli do domu, zacznę, wkurwiają mnie.

przyszła sobie i teraz czekała na szanownego braciszka, dawno się nie widzieli, cóż, z szaną się przynajmniej widywała, jak z resztą jej rodzeństwa, i paląc już dzisiaj jakiegoś pewnie 15 papierosa, czekała siedząc na ławce.

czarli tymczasem szedł niespiesznie, z rękami wciśniętymi w kieszenie spadających z tyłka ciemnych levisów, wypatrując maxime w ciemnościach, sese.

więc, ona wyszła mu na przeciw, niczym jakaś zła postać, czająca się zza krzaków i hm, powiem, że go nawet wystraszyła, i się nawet jakoś tak fajnie zaśmiała. - cześć, braciszku. nie boisz się, że cię ktoś napadnie ? zapytała, i zaciągnęła się papierosem.

-nikt nie napada takich starych dup jak ja - wzruszył ramionami, patrząc na dym, który wypuściła z ust - od kiedy palisz, maksi? - nie wiedział, ze pali. nie wiedział że ma biust i dawno skończyła siedemnaście lat.

- mnie na pewno nie napadną, chyba by się bali. powiedziała z uśmiechem i znowu zaciągnęła się papierosem. - odkąd skończyłam hm, czekaj, gdzieś jak skończyłam 16 lat to zaczęłam palić? powiedziała, i przez chwile się zastanowiła, już nie pamiętała ile dokładnie lat pali.

dwa.
-wiesz, że to szkodliwe? - strofował ją. ah, tak. przykładny starszy brat, którego mózg jest już przepalony na wylot zbyt dużą ilością skrętów z holenderskiej trawki. wzruszył ramionami i zakołysał się w przód i w tył. jednak on to on, a maksi była jego młodszą siostrą, którą musiał chronić hihi.

- oj czarli czarli, a sam ćpasz, i pijesz też, hm, to z kogo mam brać przykład co ? popatrz na siebie. zaśmiała się i zaciągnęła znowu papierosem. - ja już jestem na prawdę duża, czarli. papierosami się przejmujesz. dobra, może w twoim przekonaniu, nadal jestem twoją małą maksim, którą zawsze ratowałeś, ale hm, jestem już dorosła. uśmiechnęła się i pocałowała go w policzek.

-no ale.. jakto? - zamrugał aż. maksim urosła? nie potrzebowała już żeby dawał w nos każdemu chłopakowi, który ciągnął ją za warkocze? to co on teraz będzie robił? no dobra, ostatnimi czasy i tak nie bardzo udzielał się jako brat, no ale zawsze..

- oj czarli czarli. na prawdę, urosłam, jestem już duża. ale i tak nadal jak chcesz, możesz się mną opiekować. na prawdę, to będzie bardzo miłe. uśmiechnęła się i zgasiła papierosa. i wyjęła z torebki teraz paczkę i zapaliła następnego. - hm, ale wiesz, to, że jestem już duża, nie zawsze znaczy, że nie będę cię wcale potrzebować. uśmiechnęła się znowu.

-ha! no ja myślę - wyszczerzył się, bo ostatnimi czasy czuł się raczej niepotrzebny, dobrze że przynajmniej ona go chciała. nie to co dominique, a niech ją szlag. z tego wszystkiego i on poczuł chęć na zapalenie, toteż poklepał się po kieszeniach, szukając pomiętej paczki davidoffów, którą znalazł w tylnej kieszeni. lewej, w razie gdyby. zapalił go srebrną zippo i zaciągnął się, mrużąc oczy - a poza tym, co u ciebie? jesteś w miarę grzeczna?

- taak, w miarę. ostatnio raz się tylko upiłam, wyjechałam do szwecji, nawet byłam w ciąży, ale to mało ważne, to taka bardzo nudna i nieciekawa historia, na prawdę, teraz chodzę na sorbonę, i jestem przykładną uczennicą, nadal maluję te swoje miłe i fajne obrazy, ostatnio moje dzieło to jakieś akwarium mojego znajomego, ah, no i wydałam dwie książki. to tyle z ostatniego mojego roku życia. wyszczerzyła się ładnie i zaciągnęła papierosem.

-byłaś w ciąży? - wytrzeszczył oczy, bo mimo iż był dwa lata starszy w ciążę jeszcze nie zaszedł. zastanowił się chwilę. może to dlatego, że nie bardzo miał jak. no, ale nawet jeśil..