parc monceau.

-yyy-prychnął nieco. powiedzmy, że ją kojarzył. z jakiejś imprezy pod koniec lata, a moze z wakacji, które spędzała w londynie. albo on w paryżu. w każdym razie kojarzył ją. a może z amatorskiego pornosa, który kiedyś jej były wrzucił na jutub.-ja cię znam!

podciągnęła się nieco do góry, odwracając do niego przez lewe ramię. nie, nikt nie uczył jej musztry, taki przypadek tylko.
-czyżby? - zmrużyła oczy, przyglądając mu się uważnie. zaczynała powoli kojarzyć fakty. fontannę w londynie i łiljama siedzącego na jej brzegu. chyba jest cichym poetą, więc kąpiel nago do niego nie pasuje, zgadłam? - możesz mi się przypomnieć? - wyciągnęła rękę po swoją puszkę. przecież nie będzie śmiecić.

cichym arystokratą raczej. poetą po winie bądź ze złamanym sercem. oblizał wargi.
-will. znaczy will page, londyn.-uśmiechnąl się, unosząc jedynie, jak to miał w zwyczaju, jeden kącik ust. lewy. przeczesał włosy, które targał mu wiatr. już czuł, że zapowiada się na burzę.

-will - powtórzyła, jednocześnie uśmiechając się delikatnie i siadając po turecku vis a vis niego - pamiętam - nachyliła się do niego w celu pocałowania w policzek, ale trafiła w rzeczony lewy kącik ust. przypadkiem, bądź z premedytacją, nie wiem.

Szł sobie powoli czytając jednocześnie książkę i uważając żeby na nikogo nie wpaść. Doszła do ławki i usiadła. Siedziała i czytała.

Ona też przechodziła tędy. Zauważyła Claire i podeszła do niej. Pomachała jej ręką przed nosem, żeby przyjaciółka ją zauważyła

- Podniosła głowę - O, cześć Marion! - zawołała - Siadaj, siadaj

- Co tam u Ciebie? Co czytasz?

- "Dom duchów" Isabel Allende. Świetne. Czytałaś?

- No, czytałam. Fajne. Dobrze, że dziś mamy wolne.

- Taak, podziękuj Charliemu. - roześmiała się

- Ha, jak nie jesteśmy mu potrzebne to wtedy mamy wolne. A jak nas potrzebuje, to wtedy harówka!

- A kiedyon jedzie do Nicei? Pojutrze?

Tak, pojutrze. Po pogrzebie. Przyjdziesz?

- Jeśli mogę to przyjdę. Nie myśl o tym Marion, wiem, że to trudne, ale umieranie też jest zadaniem od Boga. Przeczytałam to w książce

- Tak, wszyscy mi mówią żebym przestała się tym zamartwiać. Może macie rację

- No widzisz. Posłuchaj rad - poklepała przyjaciółkę po plecach, w celu dodania otuchy

Uśmiechnęła się - OK, OK znowu masz rację - uśmiechnęła się

no to się zmaterializował lijam, nieszczęśnik. wyspał się, ale dalej dość kiepsko wyglądał. chociaż plaster na brwi całkiem mu pasował. usadowił się na ławce, biedaczyna z potłuczonym splotem słonecznym. w zasadzie to jego sumienie świeciło się na czerwono i wystawiło wielki transparent z napisem 'trzeba pogadać z łylem', ale stwierdził, ze sumienie musi poczekać, bo on się teraz dotlenia. co za rozważne dziecko. toteż siedział spokojnie na ławce i kontemplował przyrodę, aha.

a ona maszerowała sobie fajnie po trawie, w wysokich szpilkach i ogólnie bardzo niestosownie do tego miejsca ubrana, paląc papierosa. no cóż, potrzebowała po tym, jak spędziła kilka godzin z ralfem, który doprowadzał ją do szwedzkiej pasji. przez park szła droga do mieszkanka ralfa, gdzie zostawiła torebkę i własnie w tamtą stronę zmierzała, śląc uśmiemiechy wszystkim, łącznie z liamem, które sprawiał ciekawe wrażenie.

haha, liam się nie przyzna, a gdzieżby, ale on lubił podziwiać łądne widoki, a oto przez trawnik maszerował taki właśnie ładny widok. i jeszcze ładniej się uśmiechał. nogi w ogóle już miał nawet bardzo ładne. uśmiechnął się również, bo czasem był dobrze wychowany. patrzył z zaciekawieniem na tę oto sympatyczną młodą damę z papierosem w dłoni.

szła, szła, tadam, zwracając na siebie wielbiące spojrzenia mężczyzn, skupiła wzrok jakoś tak na ljamie i nadal uśmiechała się jak naćpana. chyba za bardzo się jednak uśmiechała, bo nie zwróciła uwagę na to, po czym stąpa i za chwilę upadła na trawę, na twarz, na ręce, cała była brudna i już się niestety nie uśmiechała. a papieros wypadł jej z ręki, żałośnie.

ale to obudziło w liamie drzemiące pokłady rycerskości i rzucił się na pomoc mariette. to znaczy, nie dosłownie rzucił, podszedł spokojnie z uroczym wyrazem troski na twarzy. i refleksem też się wykazał, bo ubiegł tych wszystkich facetów, którym jeszcze nie zdążyły zniknąć z twarzy wyrazy błogości, jakie to żałosne. a więc, podszedł do niej z tym swoim, wszyscy wiemy jakim, uśmiechem na twarzy i podał jej rękę.
- nic ci się nie stało?- zapytał.

- hm, a widać, żeby mi się, kurwa, do jasnej cholery i na chuja pana, coś stało?! - zapytała wkurzona, z reguły była miła, ale akurat niefajnie było siedzieć umazaną w błocie, może ktoś tam jeszcze robił kupę, wolała o tym nie myśleć. złapała jego rękę i wstała, otrzepując się gwałtownie z ziemi, ale tylko wszystko rozmazała.
bidny liam ;c

(sori, net mi sie tnie x.x)
nie taki znowu biedny, ona ma doświadczenie ze złośnicami, z jedną mieszka xd nie dał po sobie ani przez chwilę poznać, ze ta jego rycerskość pierdzielona dała mu o sobie znać poprzez ból potłuczonego splotu słonecznego.
popatrzył na wkurzoną mariette i uśmiechnął się krzywo. - w każdym razie, nie ma za co. jestem liam- powiedział i lewa brew podjechała do góry na widok tych zabiegów mariette.

- a ja mariette - burknęła, nie zerkając nawet na niego, a szkoda, bo był przystojny i było się na co patrzeć ogółem. skupiona była na otrzepywaniu się z ziemi, dlaczego musiała chlapnąć w kałużę tyłkiem i opryskać całe plecy? było jej zimno, własciwie trzęsła się z zimna.

- cóż, zaproponowałbym ci pomoc, ale wydaje mi się, ze spotkałbym się z odmową. więc, trudno, nie zaproponuję- powiedział drwiącym tonem. - ale może chociaż dasz się odprowadzić do miejsca, gdzie się wybierałaś? chyba nie masz ochoty zaliczyć kolejnej nieplanowanej kąpieli błotnej...- popatrzył na nią i zauważył, ze trzęsie się z zimna, bo to spostrzegawczy chłopiec był. więc ściągnął swoją kurtkę i zarzucił jej na ramiona.

uśmiechnęła się w mairę wdzięcznie, obwąchując beczelnie ową kurtkę, czy nie smierdziała zdechłymi psami na przykład. ale nie, pachniała jakimiś drogimi perfumami, nie wnikała jakimi, w każdym razie ładnie i to jej całkowicie wystarczyło.
- hm, skoro chcesz - wzruszyła ramionami, tak naprawdę to chętnie by odmówiła, bo przecież szła do mieszkania ralfa i zabiłby ją, gdyby się dowiedział, że sprowadza tam facetów. - idę do mieszkania przyjaciela - a raczej fakfrenda - zostawiłam tam torebkę.
nie wiedziała, czemu aż tak się tłumaczy.

hm. on też nie wiedział, ale przypisał to swojemu urokowi osobistemu, bo był emocjonalną sierotą z lekko wybujałym ego, czasami.
- w takim razie prowadź- powiedział.

i zacznę.

usiadła sobie na ławce i wyciągnęła blok z ołówkiem.
zaczęła sobie coś malować.

opadła na ławkę, gdyż wróciła zmęczona z zajęć rzecz jasna. wyciągnęła papierosa i zapalniczke i delektowała się każdym pociągnięciem.

skrzywiła się boo kate jej siadła na widoku i nie było widać tego "coś".
stanęła obok ławki na której siedziała Kate.-moge siąść, bo mi zasłoniłaś widok,
a z tąd tylko widać.- powiedziała i sobie usiadła.

-tak, tak-pokręciła głową i odwróciła się, ale nawet nie wiedziała na co się patrzy owa dziewczyna, chyba w obydwu oczach miała -50-a co ci zasłoniłam jesli można spytać?-ciekawość do pierwszy stopień do piekła, cnie?

-naa tamto coś.- pokazała paluchem na jakąś dziwną metalową rzecz [wyobraźnia]a potem sie zawstydziła i schowała palucha bo nie ładnie tak pokazywać. ;p

kejtowe oczy widziały tylko rzeźbę nagiego mężczyzny, no ale cóź. każdy lubi sobie popatrzyć. stweirdziła, że dziewczynie brakuje jakiś minerałów więc wyciągnęła do niej paczkę papierosów-chcesz?-uniosła prawą brew.

-nie dzięki, mam swoje.- uśmiechnęła się [?].-tak wogóle to szarlot jestem.-i podała ładnie rękę.

-kejt-usmiechnęła się i sama zapaliła drugiego.-od dawna jesteś w paryżu?-wyciągnęła nogi przed siebie.

-ale tak sama to nie. miałam nieciekawe dzieciństwo.-się smutno jej zrobiło. dobra już jej przeszło.- no bo mieszkam tu od urodzenia, ale jakoś dopiero teraz mogę sobie legalnie sama chodzić, rozumiesz?-wyciągnęła papierosa i zapaliła.-A ty?

pomyślała, że szarlot to jakiś przestepca, naprawde, może powinna uciekać? albo brać ze sobą nuż?-rozumiem-odparła jak jakieś autystyczne dziecko-czyli wczesniej jak chodziłaś sama po mieście to cię policja w każdym momencie mogła złapać?

wiedziała że kate weźmie ją za przestępce ;c- njeee, poprostu mieszkałam w przytułku, a tam spacery zdarzały się raz na no nieważne, więc uciekaliśmy żeby pójść gdzieś.-zawstydziła się swojej histori. -pewnie ty miałaś lepszą, nie?-kończyła już obrazek z tym portretem nagiego mężczyzny xd miała zamiar podarować go kate, najwyżej będzie miała koszmaryy.

-aaa, rozumiem-kate zrobiło się smutno, naprawdę.-a masz gdzie teraz mieszkać?-nie, kejt nie była gwałcicielką.

-no chociaż rodzice mnie oddali do przytułku, to pieniądze mi zostawili. -uśmiechnęła się lekko.
właśnie skończyła już ten rysunek i dała go kejt.-proszee, niewiem z jakiej okazji.-i wyciągnęła drugiego papierosa, dobrze sie pali w towarzystwie. ;p

-dzięki-popatrzyła na obrazek-powiesze go sobie nad łóżkiem-uśmiechnęła sie lekko do tego nagiego mężczyzny-wiesz co? muszę już lecieć. dalsza część wykładów-podniosła swój tyłek z ławki-miło się z tobą rozmawiała. do następnego razu. cześć-odeszła w spokoju i w wewnętrznej harmonii.

pomachała za nią i też gdzieś sobie poszła.

A ona właśnie nadeszła zmęczona po ciężkim dniu pracy. Lubiła poczytać sobie w parku. Usiadła więc na ławeczce i otworzyła książkę.

on po tej całej kawie postanowił się jeszcze przejść. zauważył jakąś dziewczynę i usiał obok niej. - mogę ? zapytał zapalając papierosa.

- Aelż proszę - odpowiedziała, przesuwając się, żeby zrobić mu miejsce

damon kiedy wypalił papierosa, od razu poszedł.

A Claire dalej czytała książkę