sala #12

-oh, łał, raczej tak do mnie nie mów - założyła za ucho pasmo blond włosów i pozwoliła sobie usiąść na brzegu łóżka gdzieś na wysokości bioder alana. patrzyła na niego nadal obłędnym spojrzeniem, hyhy - effy - powiedziała w końcu, co zabrzmiało trochę od czapy, ale to tylko ona. poprawiła mu nawet kołdrę.

- więc cześć, effy, miło mi cię poznać. dałbym ci coś do jedze.. hm, do picia, ale nie dysponuję niczym konkretnym, jeśli nie liczyć wody. - podrapał się po policzku, zastanawiając się, czy effy przypadkiem nie jest chudsza niż patyczaki, które chodował w wieku lat czternastu, a potem kazał swoim kolegom je zjadać. jami, chrupiące patyczaki. - ach, byłbym zapomniał, jestem alan.

jezu, kazał zjadać patyczaki <3 już go lubię
-lubię wodę. jest taka, łał, można się nią totalnie najeść - odpowiedziała, miętosząc dłoń alana w rękach - a tobie co jest, alan? dlaczego tu leżysz? dokarmiają cię przez rurkę? mnie kiedyś próbowali, ale uciekłam - uśmiechnęła się porozumiewawczo, aczkolwiek całkiem sympatycznie. effy była z gatunku ludzi, których nie dało się nie lubić. rozkoszna.

- taak, masz całkowitą rację - przytaknął, zastanawiając się, czy ona chce mu urwać rękę, czy tylko ją skurczyć do rozmiarów małej, dziecięcej, pomarszczonej łapki. miał nadzieję, że to pierwsze. - przejechał mnie samochód,xd - wyjaśnił, kiwając powoli głową, przyglądając się włosom effy, które wyglądały na sztuczne. albo bardzo zniszone. albo mu się wydawało.

hannah miała w sumie ładne włosy, tylko potargane :c
-oh, łał - spojrzała na niego szeroko otwierając oczy, po czym przeniosła wzrok na coś co miał w gipsie, bo przypuszczam, że po potrąceniu bez tego się nie obyło - masz teraz krwiaka w mózgu? (pozdro tony) - nachyliła się nawet i wyciągneła rękę w kierunku jego czoła, które dotknęła opuszkami palców - to boli?

puszą jej się strasznie, zaobserwowałam. i są dzikie, trochę jak moje -.-'
te coś co miał w gipsie to noga prawa była, powiedzmy. w każdym razie alan skrzywił się nieznacznie. - nie, nie mam, całe szczęście. - nie do końca wiedział, co to krwiak, bo skończył tylko yyy osiem czy ileś tam klas w szkuce, a potem dał sobie z tym spokój. i dobrze.

-oh, to raczej dobrze, łał - przesunęła dłonią po owym gipsie, przygryzając wargę pociągniętą czerwoną szminką - chcesz piksa? - zapytała, podnosząc na niego wzrok. chyba nie powinna szprycować biednego alana pigułkami (gwałtu xd) z wielkiej szkocji, ale pomyślała, że musi mu się tutaj strasznie nudzić.

- hmm - udawał, że musi się zastanowić, chociaż oczywiście nie musiał. mimo, że w szpitalu był zaopatrzony w różnego rodzaju leki przeciwbólowe, raczej mocne i czaderskie, zwłaszcza jeśli chodzi o skutki uboczne, więc w zasadzie wystarczy się uśmiechnąć do pani pielęgniarki, hyhy. ale wiadomo, to nie to samo, nawet trzydzieści tabletek na kaszel (jami) nie zastąpi porządnych pigułek.... z wielkiej szkocji... - dawaj.

akodin! brałaś? kurwa jaki odjazd xdxd.
-lowli - uśmiechnęła się, szeprając teraz w swojej sympatycznej torbie z wielką różową kokardą i machając nogami, bo nie sięgała nimi do ziemi, siedziała na łóżku dosyć głęboko, opierając się plecami o gips alana. było jej wygodnie i sympatycznie, powiedziała mu to nawet, przy okazji każąc wystawić język, na którym ułożyła małą białą pastylkę.

brałaaaam, :3
alan nie machał więc tym jezykiem tylko połknął i westchnął. - jestem śpiący. gdzie mieszkasz, yy, ellie? - pewnie na ławce. albo pod mostem, ewentualnie w akademiku za seks z dozorcą albo dyrektorem. tak sądził, mógł się mylić, pomachał oczyma, zmrugał.

-montmartre. w kamienicy z widokiem na sacre coeur. lubię siadać na parapecie i patrzeć na ludzi, którzy wiecznie się tam kręcą, łał. ale chyba teraz malcolm nie pozwoli mi mieszkać samej - spochmurniała nieznacznie i sama łyknęła dwie tabletki. najwyżej zacznie łazić po jego łóżku. zsunęła się nieco, opierając głowę o bodaj zagipsowaną łydkę alana i przymknęła oczy.

- malcolm to twój tata? czemu nie pozwoli ci mieszkać samej? ile masz lat? też mieszkam na montmarcie. hmm, chociaż nie, to chyba nie tam. - alan podrapal się po policzku i miał nadzieję, że effy nie zaśnie/umrze, bo ta cała szefowa pielęgniarek się wkurwi; od początku go nie lubiła :c

pokręciła głową na lewo i prawo, czochrając swoje i tak nie uczesane jakoś szczgólnie schludnie pokarbowane włosy o alana. otworzyła oczy i przechyliła głowę tak, żeby na niego spojrzeć. nie podnosiła jej jednak, junoł.
-to mój brat - wyjaśniła, uśmiechając się, bo w zasadzie lubiła malcolma - 18 - podkuliła nogi pod siebie.

i zasnęła, odpłynęła do krainy piksów z głową na nodze alana i nogai zwisającymi nad podłogą.

stwierdził, że 'o nie' i zabrał się za czytanie cosmo.

zamrugała parokrotnie w pierwszym momencie zastanawiając się dlaczego jest w szpitalu, leżąc na łóżku w poprzek w dodatku z taką twardą poduszką. spojrzała w bok i zauważyła przyglądającego jej się znad gazety alana, do którego uśmiechnęła się jak to ona miała w zwyczaju.
-oh, łał. chyba odpłynęłam.

zmrużył czoło, odkładając magazyn na bok, gdzieś na taki niestabilny, szpitalny stoliczek na kółkach. - taaak. chyba spałaś, nie mogłem się ruszać... - i tak nie mógł ze swoją feralną nogą, nawet jeśli wbrew pozorom wcale nie był przywiązany do łóżka.

zmrużył czoło? <33
-przepraszam - mruknęła, przeciągając się teraz, skutkiem czego jej koszulka podwinęła się do góry odsłaniając chorobliwie chudy brzuch. spojrzała na niego i skrzywiła się nieco, mrucząc coś na kształt 'grubas'. usiadła, patrząc na alana - łał, chodźmy stąd alan.

omg cicho idę spać serio zaraz
- nie mogę stąd iśc, effy. - chciałoby się powiedzieć 'nie mam nóg', ale byłoby to nieprawdą, bo nogi posiadał obie, nawet jeśli chwilowo nie do końca sprawne. uśmiechnął się przepraszająco, chociaż nie miał jakichkolwiek wyrzutów sumienia w związku z tym wszystkim, bla bla bla. - masz ładne włosy. - chciał początkowo wspomnieć o chudych ramionach i brzuchu też, ale uznał, że to głupie.

-łał, lowli. dziękuję. ty też. i oczy. podobają mi się twoje oczy - uśmiechnęła się i nachyliła nad nim całując przelotnie w środek ust. chyba zostawiła na nich ślad szminki. dobrze, że klarysa tego nie widzi, huh? - alan? mogę z tobą zostać? chyba nie chcę wracać do domu.

uśmiechnął się i wcale nie miał zamiaru wycierać ust dłonią, by pozbyć się ewentualnych śladów szminki. - zostać? mi to by bynajmniej nie przeszkadzało, ale nie wiem, jak z pielęgniarkami. i resztą. - o clarise nie wspomniał, bo stwierdził (a może miał nadzieję?) że ona o nim zapomniała. ups? - chyba, że będziesz siedziała pod łóżkiem.

-znają mnie tu - uśmiechnęła się. w końcu chodziła do kliniki obok, a potem na zwiedzanie szpitala odkąd tylko pamiętała. chwilę skakała po łóżku, na siedząco, no wiesz ale jakoś się ogarnęła i spoglądała na alana maślanymi oczami - chyba, że nie chcesz. oh.

- chcę, chcę.. - chyba potrzebował towarzystwa, hmm. no ale alan zasnął bez żadnego ostrzeżenia, dobraaaanoc ;*

zaśmiała się jeszcze z tego, że zasnął jak małe dziecko, po czym sprytnie przytuliła się do niego, bo potrzebowała jakiejś czułości ze strony kogoś innego, a nie wiecznego wytykania jej sterczących kości. prawdopodobnie przytulanie jej było stosunkowo krępujące i dziwne, ale skoro alan spał nie komentował i to ją cieszyło. wtuliła twarz w jego szyję i zasnęła.

Gdy tylko ją przenieśli otworzyła oczy. Z przerażeniem spojrzała na aparaturę. Szybko zerwała z siebie rureczki i inne tego typu, ubrała się w swoje rzeczy i spierniczyła ze szpitala.