marjetki

cześć gadżetki.

błąkała się po swojej garderobie w poszukiwaniu odpowiedniej bluzki, czyli takiej, która nie byłaby:
a) domowa
b) dziwkarska
ale w której dobrze by się czuła. zastanawiała się aktualnie, czy lepsza będzie czarna czy biała...

i wtedy zdyszany ralf zadzwonił do jej mieszkania, opierając się o zimną ścianę i oddychał ciężko, zaciskając powieki.

chwyciła z tego wszystkiego za pierwszą lepszą bluzkę, która okazała się być żółta i z okropnie wielkim dekoltem, ale marjeta nie przejmowała się tym, bardziej troszczyła się o to, żeby ralf nie stał zbyt długo pod drzwiami. otworzyła je więc szybko i sprawnie, siląc się na to, żeby wargi jej nie drżały. bo mi drżą, jak się denerwuję przez facetów.

-ja pierdolę - sapnął i spojrzał na nią opierając się na kulach - musisz mieszkać na ostatnim piętrze..bez windy? - ledwo łapał oddech.

roześmiała się cicho, odsuwając się, by wpuścić go do środka i zaraz zamknąć za nim drzwi.
- tak jakoś wyszło - wzruszyła ramionami, krzyżując ręce na piersiach. zaczerwienienie na jego policzku przybrało teraz nową, fioletową barwę.

-nieważne. dało radę - stwierdził dzielnie i wtoczył się do jej mieszkania, postukując miarowo kulami. od razu skierował się na kanapę - skąd nagła tęsknota za starym ralfem?

- z nudów - odparła obojętnie, ruszając za nim, by za chwilę usadowić się gdzieś na kanapie. nie zamierzała proponować nic do picia, nawet mimo tego, że ralf był chyba poraz pierwszy w życiu w miarę miły i nie próbował się do niej (jak narazie ;q) dobierać.

-cieszę się - prychnął, nachylając się po jakąś pufę, na której następnie oparł nogę. założył ręce za głowę i oparł się o tył kanapy. zerkał na jej dekolt.

- ja również - skinęła głową, dobrze wyczuwając w jego głosie ironię. nie chciała się teraz z nim kłócić ani użerać, tym bardziej nie pasowało jej to, że patrzył się jej w dekolt, głupia, mogła wziąć tą czarną bluzkę z golfem!

wtedy prawdopodobnie docinałby jej, że jest cnotką.
-taa - ziewnął i podrapał się w udo tuż nad gipsem.

- to musi być masakra, z tym gipsem - mruknęła, przysuwając się do niego odrobinę w celu popukania w jego gips paznokciami, się znaczy tipsami! zastanawiała się, jak biedny ralf uprawia seks z czymś takim.

-nic mi nie mów - przewrócił oczami i spojrzał na usta mariette, które były teraz bardzo blisko. oblizał wargi - męczę się już po zejściu po kilku stopniach na mojej klatce schodowej.

- w sumie mogłam przyjść do ciebie - stwierdziła. wcześniej nie brała pod uwagę tego, że nie ma windy w jej wieżowcu i że ralf ma nogę w gipsie. ale było już po ptakach, że tak powiem. - nie męczyłbyś się tak bardzo - dodała po chwili milczenia.

-jak gdybym kiedykolwiek cię obchodził - zakpił, nachylając się jeszcze bliżej mariette. chciał ją pocałować, ale nachylił się w jakiś psikusowy sposób, że zamiast pocałować, zawył z bólu.

- kurwa mać - jęknęła, instynktownie łapiąc go za ramiona i przyciskając z powrotem do oparcia kanapy, przy okazji nachylając się nad nim tak, że miał doskonały widok na jej dekolt, czego w ogóle nie była świadoma. - masz rację, nie troszczę się, ani trochę - mruknęła, przeczesując palcami jego włosy. - ale ty się też o mnie specjalnie nie troszczysz.

-jak to nie? - zapytał, wyciągając szyję i tym samym stykając ich usta. uniósł brew i położył dłonie na jej odkrytych nerkach. podwinęła jej się koszulka, ot co.

- normalnie, po prostu: nie - westchnęła, odsuwając odrobinę swoją twarz od jego twarzy. oczywiście, że miała na niego ochotę, ale przecież nie po to go tutaj zaprosiła. on chyba jednak myślał co innego ;q.

dokładnie. ralf był święcie przekonany, że mariette ma chcicę nad którą nie bardzo już panowała, a wiedziała że nie znajdzie nikogo lepszego od niego. uśmiechnął się szelmowsko. kiedy tylko przestał doskwierać mu pulsujący ból nogi, wrócił myster hajd, tłumiąc doktora dżekyla gdzieś bardzo głęboko. przesunął dłonią po jej plecach, chowając ją w spodniach mariette.
-daj spokój, marti. kończmy już to gadanie.

- przestań, ralf - powiedziała słabym głosem, po czym zacisnęła palce na jego ramionach nieco mocniej, siląc się na to, by się od niego odsunąć. - nie chcę tego - pokręciła głową, chociaż doskonale wiedziała, że chciała. musiała się jakoś z tym uporać, bo wiedziała, że potem będzie miała wyrzuty sumienia i takie tam, jak zawsze po seksie z nim.

-mariette, kobieto, zdecyduj się - rzucił, drapiąc się za uchem - po co mnie tu ściągnęłaś, jeśli nie na dziki seks, bo dawno tego nie robiłaś i masz wrażenie, że twoje krocze porosło pajęczyną? - pokręcił głową - ja pierdolę.

- jezu, ralf - mruknęła, chowając twarz w dłoniach, bo zrobiło jej się naprawdę przykro z powodu tego, co powiedział. bo z jego słów wynikało nie co innego, że zaprosiła go tu tylko dla jednego, co wydało jej się chorym poglądem. prawda była taka, że dawno z nim nie gadała i tyle. - jesteś tak beznadziejny, że nie umiesz się zdobyć nawet na zwykłą rozmowę?

-nasza znajomość nie wymaga niczego innego poza przyjemnością cielesną, mariette. naucz się wreszcie - gdyby nie miał tego cholernego gipsu, już dawno by wstał.

/ kurwa przecież to apartament wypierdalanto!

gdyby nie ta jego noga, już pewnie by go stąd zdążyła dwa razy wyprosić, zamiast tego spojrzała na niego szklącymi się oczami, całą siłę woli skupiając na tym, by się nie rozpłakać.
- traktujesz mnie jak szmatę - stwierdziła łamiącym się głosem, odwracając wzrok.

-jesteś szmatą - powiedział najzwyklejszym w świecie tonem, jak gdyby odpowiadał jej na pytanie co sądzi o jej nowym ratlerku w sweterku burberry - podparł się o kanapę i wstał, pospiesznie łapiąc kule. fachowo już!

- wypierdalaj! - krzyknęła, krztusząc się łzami, które popłynęły obficie po jej policzkach. nie próbowała ich już hamować, po części z zaskoczenia, po cześci z zawodu. nie wiedziała, czego oczekiwała od niego, ale na pewno nie TEGO.

-jak sobie kapryśna mariette zażyczy - parsknął śmiechem i powoli skakał na kulach w stronę drzwi.

- mam nadzieję, że się kurwa, wypierdolisz na tych schodach - powiedziała, nie ruszając się z miejsca. niech się szamocze z tymi drzwiami. odszukała na ławie paczkę chusteczek, które nie zostały zjedzone przez viki i otarła jedną z nich policzki.

i poszedł, bo jak wydedukował - nic tu po nim.

tkwiła gdzieś w swojej garderobie, skacząc na jednej nodze, bo wkładała właśnie nowe dżinsy, które okazały się być bardzo dopasowane i trudno jej było je włożyć. dodatkowo włosy jej spadały na twarz, więc nic nie widziała, czuła, że się nie wyrobiła i w ogóle. stresowała się przed spotkaniem z e.

więc przyszli. marjecie nie zajęło zbyt wiele czasu szukanie tych kluczy, aczkolwiek kiedy miała je w rękach, prawie je upuściła, bo jej się trzęsły dłonie zajebiście, to przez te emocje i w ogóle stres życiowy. weszli w końcu, marjet powiesiła swoją kurtkę gdzieś na wieszaku, by teraz zdjąć niewygodne szpilki z nóg i przejść do salonu, gdzie rzuciła się na kanapę, to znaczy, usiadła na niej, zapadając się w poduszki i przymknęła oczy. marzyła jedynie o tym, żeby znów ją przytulił, ale nie śmiała go nawet o tym informować, bo sądziła, że ralf po prostu chwilowo przeistoczył się w dobrą duszę i znów będzie po niej jeździł, ile tylko mu się spodoba.

cicho, dzisiaj ralf ma swój gorszy dzień i nie panuje nad emocjami. wszedł za nią i nawet zamknął drzwi na zasuwę, żeby nikt ich nie ukradł, po czym odwiesił swój wełniany płaszcz na wieszak obok jej kurtki i chyba nawet ściągnął swoje vansy. nerwowo wyginał palce, kiedy wszedł do salonu i usiadł na kanapie obok mariette, a raczej w pewnym od mariette odstępie.
-hm, więc..

- więc? - nie wiedziała, do czego ralf zmierzał, a wyglądało na to, że on również nie wie, także sama nie wiedziała, co mówić. i jak się zachowywać, było jej niezręcznie, a jednocześnie odczuwała palącą wręcz potrzebę bycia blisko niego. nie zrobiła jednak nic w tym kierunku, zamiast tego jedynie odgarnęła włosy za ucho, bo kleiły jej się do błyszczyka.

-więc zrobię ci herbaty - rzekł w końcu, wstając i klepiąc się przy tym w uda, no wiesz. skierował się do kuchni gdzie stał oparty o blat i wcale nie szukał herbaty, a zastanawiał się nad tym wszystkim razem i osobno też. sam już nie wiedział do czego zmierza i co właściwie chce osiągnąć. było mu szkoda mariette, która ewidentnie się rozkleiła, ale przecież nie mógł jej do siebie dopuścić ze względu na strach przed jej utratą. złapał się w końcu za głowę i zacisnał powieki.

całkowicie się już pogubiła w tym wszystkim. sięgnęła po poduszkę, wciągając stopy na kanapę i aktualnie ukryła twarz w tej poduszce, ale wcale nie miała zamiaru się udusić ani nic, tylko po prostu chciała sie tym sposobem odsunąć od rzeczywistości. widziała dobrze, że z ralfem się działo coś co najmniej dziwnego, skoro wyraził chęć zaopiekowania się nią. nie, żeby jej to przeszkadzało. własciwie, to chciała, żeby było już tak zawsze, żeby okazywał jej choć odrobinę uczucia, dla niej liczył się sam gest.

po kilku niemiłosiernie dłużącyc się chwilach ralf wrócił do salonu z herbatą i bez słowa postawił ją przed mariette, decydując się w końcu na wymowne i bezpieczne milczenie. usiadł na fotelu jak najdalej od niej i stworzył osobliwą piramidę w postaci ręki na fotelu i głowy na ręce. czy coś. w każdym razie obserwował mariette w niejakim skupieniu.

nie miała odwagi się odezwać, bo bała się, że wszystko spieprzy jednym, nieprzemyślanym słowem. nawet nie podziękowała za herbatę, okropnie się zestresowała też pod wpływem jego spojrzenia. nie miała pojęcia, skąd wiedział, jaką lubiła herbatę, zawsze wydawało jej się, że raczej takie szczegóły go nie obchodziły, a tu proszę, niespodziewajka. prawie wylała na siebie herbatę z tego wszystkiego, ogarnął ją jakiś dziwny lęk, jeśli to tak mogę okreslić. jej serce wykonywało właśnie przekosmiczne salta.

może nie wiedział, a miała w domu tylko taką jaką lubiła xd! no ale nie będę burzyć tej jakże romantycznej chwili, toteż powiem że ralph wybrał właśnie tę herbatę z kilku innych, które mariette miała upchnięte w szufladzie, czy gdzieś tam w koszyku stojącym nad wyciągiem kuchennym. nie, wróć nad wyciągiem nie mogą być półki. nieważne. w każdym razie ralf, chciałam napisać jim, machał teraz niecierpliwie nogą, czekając na jakiś rozwój wydarzeń, bo sam nie zamierzał niczego robić. obydwa wyjścia jakie miał do wyboru były złe jak wyrzuty sumienia, pozdro ver. albo zacznie się na nią wydzierać, albo całować czulej niż by się tego spodziewała. siedział więc nadal podpierając głowę na ręku. ciążyła mu jak kotwica, o. chyba zmienię mu imię na ridge xd!

nie, proszę cię, nie rób mi tego, bo mi się kojarzy z modą na sukces.
spojrzała na swoją herbatę, upiła łyka, znowu na nią spojrzała, zmarszczyła brwi, spojrzała teraz na ralfa i już nie odwracała wzroku, mierząc go spojrzeniem swoich zaczerwienionych oczu. nie mogła tego wytrzymać, był jednocześnie tak blisko, a tak daleko, że w końcu odstawiła kubek z herbatą na ławę, wstała i usadowiła się niepewnie na jego kolanach.
- ralf - westchnęła mu cicho do ucha, którego płatek pocałowała delikatnie.

/ <3, rydż xd

/zmieeeeeeeeeń<3333

/ nie słuchaj złych głosów xdd

siedział sztywno jakby był z wosku, zaraz zza rogu wyskoczy czad majkel muraj myśląc, że jest na planie domu woskowych... ale nie jednak nie wyskoczył!
-mariette - powiedział tylko, nawet jej nie dotykając/obejmując/cokolwiek. po prostu siedział jakby połknął kij od szczotki, czy coś równie sztywnego i w ogóle. powinien ją zrzucić, czy pocałować? może jedno i drugie? w efekcie nie zrobił nic! ha!

/ rydż i bruk, marjet, przechrzcij się i ty xddd

/cin ma brók ;c najwyzej ridż przestanie kochac marjet tak jak tajlor!!! a nie..........tajlor nie rzyje!!

/ ;c no, zmarło się jej, było mi dane oglondać te szczere łzy i żal rydża

/a ja nie widziałam, tylko taka plota kronszy!!!!!! :c

biedna marjet, nie wiedziała, co ma teraz ze sobą zrobić, ale nie poddawała się, zamiast tego wplotła palce obu rąk w jego włosy i całowała teraz bardzo dokładnie jego szyję, kawałek po kawałeczku, nappawając się jego zapachem.
- ralf - wyszeptała znów, bez większego sensu, czując się naprawdę dziwnie w tej sytuacji. pragnęła z całej siły, żeby ją przytulił, ale wiedziała, że nie może za dużo oczekiwać.

/ no, a ja widziałam, wiesz, rydż rozpaczał i w ogóle cały klan go pocieszał, a potem poleciał do bruk, o ile się nie mylę i po żałobie xd

pomyślał sobie, że tym razem jego opcje ograniczyły się do przelecenia jej lub nie. postanowił ją przelecieć. to takie przyjemne z pożytecznym. będzie miał z głowy jej uczucia i przy okazji sobie poużywa, bo w pierdlu chcieli go brać napakowani motocykliści, a ralf jak wiemy nie jest gejem, nawet jeżeli mówi na siebie per rydż! a nawet rydrz. tak więc jego ręce momentalnie wylądowały na jej tyłku, może trochę wyżej skoro na nim siedziała i całował jej twarz z charakterystycznym dla swojego zuego wcielenia zapałem. no trudno. nie chciał pakować się w żadne emocjonalne związki toteż było to jedynym wyjściem. eshól!