marjetki

/otak wszyscy kochamy bruk! był jakiś odcinek, w którym nie ryczała? xdxd moja ciocia oglonda to wiem, że nie było!

marjeta nawet nie podejrzewała, że myśli ralfa nabrały takiego obrotu, po prostu stwierdziła, że ralf wreszcie się otrząsnął. wyobrażała sobie, że będzie już czuły i delikatny, biedna, bo wygląda na to, że znów dojdzie jedynie do typowego pieprzenia się. ona jednak póki co tkwiła w strefie uwalniania uczuć, także jego każdy pocałunek traktowała jak jakiś balsam albo i nie wiem co. wyplątała palce z jego włosów, by przejechać dłońmi przez całą długość jego torsu i wsunąć je teraz pod jego koszulkę na plecach, poddając się jego pocałunkom z przymkniętymi oczyma i lekkim uśmiechem goszczącym na ustach.
biednabiednabiedna.

/moja mama czasem jak przychodzi z pracy to włącza tiwi na mode, bo mówi, że to odpoczynek który nie wymaga myślenia, bo oglądasz raz na sto odcinków i i tak wiesz, o co chodzi xd

/no i taka prawda! teraz chcom wyrolować dikona, bekona, czy jak mu tam!! no wiesz dramat jeden wielki, ale brydżyt wie!!!!!!!!!!!!!

tymczasem ralf napalał się coraz bardziej i energicznie rozbierał mariette, zdzierając z niej najpierw bluzkę, potem stanik. z jednego i drugiego nic nie zostało, jeśli mam być szczera. całował teraz całe jej ciało i zapomniał o tym, że miał jakieś wątpliwości. no wiesz, samiec alfa się w nim obudził i po ptakach.

/ brydżyt grała w krok od domu, czy coś w ten deseń, widziałam! dikon był taką fajną szują kiedyś <3 tylko teraz mi się z moim nikonem kojarzy xddd

/nie widziałam, więc ubolewam :c
nikon, joł xd ej a ten eryk to jego czy nie jego bo nie wiem już!!! bija sie o niego wszyscy jak leci

westchnęła cicho, czując rozchodzące się po jej ciele przyjemne ciepło, napływające falami. pozbawiła go koszulki, by teraz zając się całowaniem jego klatki piersiowoej. przygryzła nawet zaczepnie jednego sutka, lewego, żeby było fajniej, po omacku rozpinając jego rozporek szybkimi ruchami.

/ no, rydż jest rozchwytywany przez napalone tłumy fanów, wielbicieli i roznosicieli ulotek, conie. nie, jego ten włoch taki śmieszny, kiedyś mi ktoś tłumaczył te wszystkie relacje tam, pamiętam tylko, ze bruk mi wtedy zaimponowała, ona miała już chyba wszystkich foresterów jak leci xd
marjet, racja, racja, lewe fajniejsze, każdy to potwierdzi xddd

/a ja wolę prawe!! i co?!?!!?
no najbardziej mi się spodobało to, że podobno spała z mężem swojej córki xdxdxdxd
trzeba zrobić coś takiego na forum! forestwruf, albo w ogóle forum mody na sukces <3!


no dobra ralf to ralf, długo się nie zastanawiał tylko ściągnął z niej pospiesznie spodnie i majtki i czekał, aż ona raczy go rozebrać, bo jeśli nie to on sobie sam poradzi, był zaradnym chłopcem po miesiącach elo rekonwalescencji podczas której zaliczył każdą pielęgniarkę i jednego pielęgniarza w przebraniu xd. pozdro kawał o zakonnicach i księdzu.
-mariette.. - wymamrotał ot tak żeby przerwać ciszę, o ile ich głośne oddechy kwalifikują się do ciszy.

/jesteś inna, siedź cicho xd no taa, bo z dikonem chyba, nie. nawet w cionrzy była. xd oja, wyjde na eksperta od mody na sukces, ahaha xdddd

- hm? - spojrzała na niego ufnie i w ogóle z błyszczącymi oczami, aż się dziwię, że nie miał do tej pory jeszcze wyrzutów sumienia, że tak ją wykorzystywał. zsunęła się między jego nogi, ocierając się o niego całym ciałem, by teraz całować jego brzuch, pozbawiając go powoli bokserek, całując KAŻDY odsłaniany skrawek jego ciała, w końcu też i narzędzie zbrodni, jeśli mogę tak nazwać jego penisa xddd.

/już wyszłyśmy, obie!! XD ale okej może nikt się nie dowie........................
dikon ma ładne oczy, ale nikomu nie muf!
a wczoraj ridż zlał jakiegoś kapitana, z którym przespała się bruk, a nie to było przed wczoraj xd

dobra jako, że wkręciłam się w nastrój mody na sukces, ralf spojrzał poważnie w oczy mariette.
-nie mogę, mariette. przepraszam - i tyle jeśli chodzi o dziki namiętny seks, bo zaczął się pospiesznie ubierać, uprzednio strąciwszy ją ze swoich kolan. jednak był bardziej człowiekiem niż napalonym animalsem toteż odezwały się w nim te zue wyrzuty sumienia, które krążą jak komar czy coś, bo są wszędzie i w dodatku upierdliwe. a ja piszę nieskładnie

/nie wiem, odkąd mama ma wakacje i nie wraca z pracy, bo siedzi non stop w domu i ma to zgubny wpływ na jej zdrowie, pozdro dla niej, nie słyszę urywków mody na sukces chodząc po domu, więc straciłam orientację. ale we wrześniu wszystko się nadrobi, oja.

/ej a propos tych wszystkich modonasukcesowych dramatów, kiedy wraca natalje nie wiesz może??/!!?!?!?

- dlaczego? - zapytała tylko, w jej głosie nie słychać było żadnych pretensji, może jedynie nutkę rozczarowania. powędrowała do sypialni, by założyć na siebie jeden ze swoich ciepłych szlafroków i teraz stanęła w progu salonu, opierając się ramieniem o ścianę i zawiązując pasek od szlafroka. zastanawiała się, o co mu chodzi i nie umiała dojść do żadnego sensownego wniosku.

-nie mogę - wymamrotał, chowając twarz w dłoniach a ja narkotuzuję się i wenuję też koldplejem, sajentists. ah! w każdym razie ralph zalegał na fotelu w samej koszulce i bokserkach z twarzą ukrytą w dłoniach i czuł się bardziej zagubiony niż wtedy kiedy byli z mamą na zakupach i skręcił nie tam gdzie ona, gubiąc się w centrum handlowym. cholera... znowu matka.

/w niedziele, w sensie jutro, mówiła tak przynajmniej, ale z nio to rurznie bywa.

pierwszy raz w życiu wydał jej się taki bezradny, bezbronny i właśnie zagubiony, kiedy siedział tak w tym fotelu i w ogóle. jeśli dotąd wydawało jej się, że jej serce mocno bije, to teraz tłukło jej się jak oszalałe, jakby zaraz miało wyskoczyć z jej żeber i wylądować na podłodze. nie wiedziała, czy ma podejść i go przytulić czy może po prostu stać, bała się, że ją odepchnie. nie mogła jednak tak na niego patrzeć, podeszła do niego i uklęknęła tuż przed nim.
- ralf, ja... - otworzyła usta, by zaraz je zamknąć, a potem znów otworzyć, by wreszcie odważyć się, by powiedzieć coś więcej. delikatnie złapała go nawet za nadgarstki, by odciągnąć jego dłonie od twarzy. - pozwól sobie pomóc, ralf - szepnęła w końcu cicho, jakby w pokoju znajdowało się tysiąc innych osób nadstawiających ucha.

/mówiła, że jutro nocą!

/ to nic nie da, wielki brat widzi wszystko, nie musi nawet zapraszać do pokoju zwierzeń, ale to i tak jest zaimprowizowany pokój zwierzeń, jak się nad tym zastanowić, a ja się już nie wtrącam i czytam xd aha i no, tak muwiła.

i ralf dobrze o tym wiedział, że wielki brat, święty mikołaj i jola widzą i słyszą wszystko toteż tylko pokręcił głową i nic nie mówił. oparł czoło o jej czoło i zastanawiał się czy pieprzyć jolę i spółkę i powiedzieć wszystko co leży mu na sercu czy gdzieś tam, zawsze wydawało mi się, że ralf nie ma serca, a tu proszę taka niespodzianka. jestem pewna, że ta zmiana to wszystko przez nadin i jej opis, bo aż odkopałam plejlistę z utworami oejziz na moim radiołblogu i teraz zamulam razem z lijamem <3.
-kurwa - mruknął tylko, wracając do tematu i wstał, odpychając mariette, skutkiem czego pewnie wylądowała na tyłku. jednak nie chciał, żeby święty mikołaj poznał jego mroczne sekrety, bo przestanie przynosić mu prezenty!

/ oejziz <3 lubię jak lijam śpiewa.
a znasz ten dowcip o facecie, który chciał się rzucać w przepaść, ale zmaterializował się mikołaj i powiedział, ze go uratuje, odmieni jego życie, sratata, o ile tamten mu zrobi loda? facet na to poszedł, zrobił swoje a mikołaj na koniec powiedział coś w stylu 'taki stary i jeszcze w mikołaja wierzy' xd
dobra, wielki brat milczy, cnie.

- powiedz mi, do cholery jasnej, co ci to da, że zamkniesz się w sobie? no co ci to da? - zapytała, wbrew temu co myślicie, wcale nie podnosząc głosu nawet o pół decybela, mówiła to wszystko spokojnie, ale z dużą mocą. - zamkniesz się w sobie, naćpasz się, no nie wiem, cokolwiek byś nie zrobił, nie uciekniesz od tego, czym się zadręczasz - stwierdziła, podnosząc się. - ralf - powiedziała już nieco łagodniej. - robisz sobie tym wszystkim krzywdę. i mi także. tak nie można, rozumiesz? NIE MOŻNA.

/xddddddddddddddddddddddddddddddddddddddd dobre!

-idź już sobie - mruknął, patrząc na nią taki jakiś wymięty i wyczerpany, ale przypomniał sobie, że są u niej więc sam wstał i wciągnął na tyłek spodnie, kierując się do wyjścia

/będę za jakieś dwie godziny, to tak w tłum rzucam, conie. ver lijam twój?

zniknęła w łazience, ale wcale nie płakała. WCALE. ta, jasne.

/ xd
ano, mój, <3

/trzeba go z oreli spotkać tak sobie myślę :3

/ też tak sobie myślałam, jak szłam spać dzisiaj ^^

/no widzisz, jeden musk! xd to paa

marjet klęczała właśnie przy ławie w salonie, w skupieniu malując paznokcie na czerwono. dopiero zaczęła, więc była przy kciuku. w tle leciała jakaś miła, francuska muza, marjet się wyluzowała. tak chciałaby spędzać każde niedzielne popołudnie, w ciszy i spokoju...

niestety ową ciszę, spokój i wszechobecną nirwanę, która zagościła w mieszkaniu i wnętrzu mariette zagłuszyło donośne łupanie w drzwi, bo tak mogę to spokojnie określić. po drugiej stronie, praktycznie leżąc na klamce, ralph dobijał się do mariette, a jego stan pozostawiał wiele do życzenia.
-wiiiiiiiiiiilma! xd tak mi się skojarzyło.

- rany boskie, kurwa mać, ja pierdolę - wyrecytowała spokojnie oraz powoli, kiedy otworzyła drzwi i jej spojrzenie padło na ralfa. od razu skapnęła się, że ma do czynienia z pijanym ralfem, pewnie wychlał wszystkie dżaki danielsy, które miał w domu. marjet, jako, że była dobrą duszą, wciągnęła go do środka, mierząc go spojrzeniem mówiącym "co ty sobie myślisz?".

-sześć marjet, tak sobiewłaśnie pszeeechodziłem obok twojego domu i - miejsce na pijacką czkawkę - pomyślałem, że fajnie będzie cię odwiedzić, prawda że to fajne, że cię odwiedziłem kurwa? - zawisł w jej ramionach bełkocząc coś od rzeczy i nawet się roześmiał, głośno i wbrew temu co sugerowały jego słowa: żałośnie. mało brakowało, a biedny by się rozpłakał!

- ralf - jęknęła, zataczając się z nim trochę, nie odepchnęła go jednak od siebie ani nic, bo zrobiło jej się go strasznie szkoda w tym momencie, kiedy widziała, w jak opłakanym jest stanie. - ralf, jesteś pijany - odkryła amerykę, no łał, brawo dla niej. zaczęła rozpinać zamek jego kurtki, zastanawiając się, w jaki sposób tutaj się dostał, nie robiąc sobie wcześniej krzywdy.

przyjechał samochodem i po drodze skasował z dziesięć innych pojazdów, ale nikomu nie mów!
-nie jestem pijany! - zapewnił ją gorąco i żarliwie, ściągając z siebie kurtkę - mariette - wymamrotał, obejmując ją i garbiąc się, żeby mógł spokojnie oprzeć podbródek na jej głowie, co z tego, że chybotał się jak flaga na wietrze i jeszcze chwila, a runie razem z nią na podłogę, zarzygując przy okazji wszystko w promieniu kilometra, hihi - mariette wszystko przemyślałem i ci powiem - oznajmił uroczyście, a ja jeszcze nie wiem co tak więc udam się na obiad, o. może coś wymyślę!

objęła go mocno w pasie, chłonąc teraz jego ciepło, choć dłonie miał zajebiście zimne.
- no dobrze, ale... ale może najpierw chociaż usiądź? - zapytała i nie czekając na jego odpowiedź zaciągnęła go do salonu, gdzie usadziła go na kanapie, zastanawiając się, co ma teraz z nim zrobić. najchętniej wepchnęłaby go pod prysznic, ale szybko doszła do wniosku, że ralf w każdej chwili może zmienić zdanie i w końcu nie powie jej niczego, także teraz sama usiadła obok niego i skinęła zachęcająco głową na niego.

a on zasnął!! żartuję xd
leżał oparty o kanapę połowicznie bezwładnie w alkoholowym amoku i tym podobnych sprawach. chwilę milczał, jednak w końcu zebrał się w jedną pijaną całość i patrząc na mariette, a przynajmniej starając się patrzeć zaczął mówić cichym i zachrypniętym głosem.
-no więc moja matka zmarła kiedy miałem dziesięć lat - domyślam się jakie zdziwienie musiało ogarnąć mariette, jednak nie z powodu jego słów, a tego że w oczach lśniły mu łzy. tak boski ralph płakał. no może nie jak kobieta, ale oczy miał zaszklone. poczuł gulę w przełyku, która nie była jednak jabłkiem adama i miał wrażenie, że zaraz albo się udusi albo zwróci wszystkie hektolitry danielsa, które wlał w siebie przed wyjściem z domu. jedno było pewne: nie mógł z siebie wykrztusić ani jednego słowa. ale no worries, po prostu się otwierał i przekazywał jej ból jaki wiązał z utratą ukochanej matki, no.

zamrugała szybko oczami, może ze trzy razy. nadal ogarniało ją zdziwienie, jakie to odczuwała od chwili, gdy wtoczył się zalany do jej mieszkania aż po ten oto moment. instynktownie odszukała jego dłoń, która, jak wspominałam, była zimna, a wręcz lodowata, by uchwycić ją w swoje dwie mniejsze i przystawić do swoich ust. nie wiedziała, co zrobić, nigdy jeszcze nie widziało go tak załamanego.

-wbrew temu co powszechnie się mówi, że nie ma to jak ojciec i syn - kontynuował, patrząc jak przyciska jego dłoń do swoich ust. prawie tego nie czuł, znieczuloni barbażyńską ilością procentów we krwi - ta kobieta pokazała mi cały świat i uczyła jak być... dobrym dla innych i - urwał i zamknął oczy, nie chcąc żeby te cholerne łzy pociekły po jego zarośniętych policzkach. no tak, pokazywała mu jak być dobrym dla innych? jakoś tego nie widać, ale wiecie rozumiecie zaraz wszystko się wyjaśni - kochałem ją - zakrztusił się czymś, chyba własną śliną albo słowami które płynęły z jego ust, może nieco niewyraźnymi, bo język miał jak z drewna - a ona nas zostawiła. popełniła samobójstwo - wyjaśnił, łamiącym się kompletnie głosem, a ja coraz bardziej się wczuwam - to był cios poniżej pasa - szeptał, ledwosłyszalnie, miętosząc swoje zalane danielsem i przypalone w kilku miejscach laki strajkami polo lacoste, błękitne - wtedy... nie mogłem się pozbierać ja... ojciec wbijał mi do głowy, że to niemęskie, że co ja sobie w ogóle myślę.. bił mnie (pozdro xd) i usiłował wykreować na silnego faceta, nie wymoczka jakim byłem. właściwie mu się udało. przestałem okazywać jakiekolwiek uczucia i było mi z tym dobrze. nie bolało aż tak. potem... moja siostra, cammie, miała wypadek ze swoim chłopakiem (no powiedzmy, bo z samr ich skasowałyśmy) i przelała się szala goryczy, byłem sfrustrowany, znowu zacząłem ćpać - odsłonił rękaw pokazując jej plastry, pod którymi chował to i owo, czekaj nie pamiętam o czym pisałam - i pojawiłaś się ty. właścwie byłaś cały czas, ale zaczynałaś znaczyć dla mnie coraz więcej i bałem się, tak kurewsko się tego bałem, że stracę i ciebie, że nie chciałem się w to pakować, mieszać czy angażować. wolałem odsuwać od siebie wszystko co dobre, garściami czerpiąc to najrsze. i chuj - zakończył poetycko i patrzył na nią jakby spokojniejszy.
omatko!

poczuła, że serce bije jej szybko, zdecydowanie zbyt szybko i cała zesztywniała, nadal przyciskając jego dłoń do swoich ust, które teraz zrobiły się suche i słonawe, to od jego skóry. i mi się jakoś tak ciepło na duchu zrobiło, jej też, nie widziała innego wyjścia, jak przytulenia jego głowy gdzieś do swoich piersi w naprawdę czułym geście.
- och ralf - szepnęła, głaszcząc go po włosach. historia zrobiła na niej wrażenie i to nie małe, na mnie też, chyba cały obiad nad nią musiałaś myśleć. - tak mi przykro ;c

właściwie to wymyślałam na poczekaniu xd. po prostu oglądałam kilka odcinków mody, jak już wszyscy wiedzą ; o.
-i tak to się jakoś potoczyło -mruknął w jej piersi, nie specjalnie teraz zwracając uwagę, że tam właśnie znajduje się jego głowa. przymknął oczy i oddychał coraz spokojniej, słuchając bicia serca zestresowanej mariette. żeby tam na zawał nie zeszła, czy coś.

wyluzowała się trochę, kiedy stwierdziła, że pierwszy raz w życiu jej nie odepchnął. no, może drugi. w każdym razie to było dla niej coś, w ogóle ta rozmowa, a raczej jego monolog zrobił w jej mózgu straszny bałagan, w sercu też. więc w ogóle coś dla niego znaczyła? znaczę coś dla niego, znaczę coś dla niego krązyło jej po głowie, aż się uśmiechnęła do jego włosów.
- nie masz nawet pojęcia, jak dobrze, że mi to wreszcie powiedziałeś - powiedziała dość wolno, stwierdzając, że zaraz koniecznie musi go wepchnąć pod ten prysznic, póki co jednak delektowała się jego bliskością.

-yhm - przytaknął i objął ją w talii, podkulając nogi. zachciało mu się spać. gdyby nie ten pieprzony helikopter. zebrał się jednak w sobie i jakoś starał ignorować fakt, że nawet ciemność przed jego oczami wiruje, co samo w sobie było dosyć absurdalne, nawet jak dla zalanego w trupa niemalże ralfa - napiłbym się danielsa, mariette - rzekł w końcu, trącając ją w kolano.

- idź spać - powiedziała tylko z tego wszystkiego, bo to było chyba najlepsze, co mógł w tej chwili zrobić, jej zdaniem. nadal, niemal już machinalnie, gładziła go po włosach. bo ona go ko cha ła, ała, ała, e e e, ander maj ambrela... ale nie śmiała mu tego powiedzieć, bo się bała, co by wtedy było, zresztą, pewnie nawet niczego nie będzie z tego wszystkiego pamiętał, tak więc nie mówiła nic.

dzisiaj był grzecznym chłopcem, pomijając drobne przegięcie w kwestii nadużywania alkoholu, ale przecież był pełnoletni i miał prawo. tak patrzę i widzę teraz, że mariette odmłodniała od czasu ich ostatniego spotkania, ale może to i fajniej.
ralf przytulił twarz do poduszki leżącej na kanapie i wyciągnął się, nie zdejmując nawet butów, nie miał na to siły ani ochoty. czuł jakby jego wszystkie członki (bez wyjątku!) odmówiły posłuszeństwa i ledwo podniósł rękę w celu podrapania się w skroń. ziewnął nawet.
-kocham cię mariette - powiedział jeszcze zanim udał się do krainy snów, gdzie gwałciły go elfy o wielkich cyckach, każdy bez wyjątku z twarzą mariette xd. taka moja wizja artystyczna.

jezusmaria xddd.
nie udało jej się niczego wykrztusić, no, może niczego konkretnego za wyjątkiem zakrztuszenia się śliną, swoją właśną, nie jego, niestety. czuła, że w tej chwili zmieniło się w niej chyba wszystko, nawet żołądek zamienił się miejscem z wątrobą ;q.

no to się obudził i i i i nie wiem, przeciągnął i bolała go głowa i miał ochotę umrzeć, a przede wszystkim uciec i zorientowawszy się, że mariette śpi, podniósł się tak, żeby jej nie obudzić mam ochotę posłuchać jazzu, a ralf przemknął przez salon, zarzucił na ramiona kurtkę i już wyskoczył na klatkę schodową!!

oho, a marjet się jednak obudziła i widziała, jak znika za drzwiami, do których to zaraz popędziła, stwierdzając w duchu, że ralf jest potwornym tchórzem. wyskoczyła na klatkę za nim, by teraz spojrzeć na niego z niejakim zawodem wymalowanym na marjetowej twarzyczce.
- uciekasz? - nutka ironii pobrzmiewała niezaprzeczalnie w jej głosie.

-nieee, wychodzę - sprostował, bo słowo 'ucieczka' brzmiało niezbyt pozytywnie i wolał go uniknąć. wyszczerzył się nawet w ramach możliwości, ale biorąc pod uwagę bolącą głowę, jezu chryste wszystkie moje męskie postaci są wiecznie skacowane!!, wyszedł mu tylko jakiś niemrawy grymas. z braku laku bawił się guzikami swojego wełnianego płaszcza.

- dlaczego? - zapytała, krzyżując ręce na piersiach i przekrzywiając głowę trochę na lewo. nie widziała powodu, dla którego miałby iść, wychodzić, uciekać, właściwie, nie chciała, by sobie poszedł! zimno jej było tutaj, na tym korytarzu.