marjetki

- aha, więc ja już pójdę - bo skoro nie chciała mu powiedzieć, to bez tak zwanej łachy. sięgnął po kluczyki i założył marynarkę.

- jezu, diego - jęknęła, bliska rozpłakania się ponownie, bo naprawdę nie chciała zostać sama. - zostań - poprosiła, marząc o tym, żeby ją w tej chwili po prostu przytulił, bezpodtekstowo, bezinteresownie. chciała po prostu bliskości, potrzebowała jej aż za bardzo, na wszelki wypadek chwyciła go za rękę.

a on poszedł bo ja nie wiem nawet co mam napisac, lolz, sori.

biedna marjet ;q.

stał pod drzwiami i zastanawiał się czy zapukać. w ręku trzymał bukiet nieco zwiędłych róż i drapał się sporadycznie po zarośniętym policzku. na czole miał opatrunek, a duszę na ramieniu. w końcu zapukał.

marjet początkowo myślała, że to tylko wiatr puka w okno, bo kto by o tej godzinie zechciałby ją odwiedzić, przecież nie listonosz. zajmowała się jakże zajmującym zajęciem, którym było staranie się nie płakać, bo sori, ale ostatnio popadała w niezłą depresję przez tą całą sytuację, której sobie narobiła z lekką pomocą osób postronnych i wykorzystanych. otworzyła więc, spojrzała na niego, zobaczyła, że to on, po czym zatrzasnęła drzwi z powrotem, ale trzasnęła tak mocno, że aż odskoczyły i otworzyły się z powrotem, jednak ona już w tym czasie była w salonie. ojć.

jedyne na co się zdobył to cichy jęk, bo nie pomyślał że może być aż tak dziwnie & źle oder niesympatycznie. po kilku chwilach wahania zdecydował się w końcu przestąpić próg i zdjąwszy buty oraz płaszcz z bukietem martwych już praktycznie róż ruszył za nią do salonu bodaj, lub gdzieś indziej w zależności od tego gdzie poszła.
-mariette, proszę nie rób scen - odezwał się w końcu umęczonym i zrezygnowanym tonem.

- okej, nie robię już scen - mruknęła ironicznie i niesympatycznie i twardo i zdecydowanie i wrogo przy tym, po czym wbrew swojej postawie i swoim słowom, wetknęła twarz w miękką poduszkę leżącą na kanapie, dusząc szloch. bo ona naprawdę w tym momencie czuła się rozdarta, a jej psychika i serce rozbite były na 50308 kawałków.

poczuł się niezręcznie, toteż odłożył bukiet na stolik przed mariette, sam zaś przysiadł na fotelu w jakiejś tam od niej odległości. nie bardzo wiedział co jest grane oraz jak o to zapytać. strategicznie więc milczał, jedynie na nią patrząc.

- no i co, przyjechałeś powiedzieć, że, och, przemyślałeś sobie wszystko, tak? i oczekiwałeś pewnie, że przywitam cię z otwartymi ramionami...? - zapytała po chwili, kiedy to już zdązyła się nieco opanować. chciała go zranić, chciała go zranić, chciała go zranić!!!!! tak jak on ranił ją przez pół jej życia, odkąd straciła z nim dziewictwo.

wzruszył ramionami, bo nie bardzo wiedział co ma jej powiedzieć. potwierdzić to? przecież miała pieprzoną rację, ale nie przyzna jej racji. potarł więc rękami o uda i po chwili wstał.
-masz rację mariette. nic tu po mnie - rozejrzał się, bo wczoraj po rozłączeniu się z nią, doszedł do wniosku że jej głos był zbyt charakterystyczny w tych momentach, żeby mógł się mylić.. pieprzyła się z kimś - pozdrów swojego nowego mężczyznę - wzruszył ramionami, bo co się będzie pchał tam gdzie go nie potrzebują i skierował się do wyjścia.

- och, ralf - jęknęła, chowając twarz w dłoniach, a po chwili gwałtownie szarpnęła się za włosy, by doprowadzić się do jakiejś w miarę użytecznej wersji domóżdżenia, chociaż nie zmieniało to faktu, że w tym momencie była totalnym wrakiem. - ralf, poczekaj - szepnęła przez łzy, ale, naturalnie nie mógł jej usłyszeć, więc momentalnie zerwała się z kanapy, by znaleźć go w korytarzu.

postanowił po męsku ją zignorować. nie będzie się płaszczył, ani domagał wyjaśnień. nie był z 'tych'. po prostu pójdzie w swoją stronę i będzie usiłował zapomnieć. poczuł się z tym cholernie nieswojo. właśnie stracił kolejną kobietę swojego życia. całe szczęście, że ta w przeciwieństwie do pozostałych jeszcze żyła. jakby ten fakt mniej bolał.. a gdzie tam! zawiązał swoje d&g i zabrał się za motanie na szyi grafitowego szalika.

- przperaszam - wykrztusiła w końcu przez łzy, co było już czymś, bo nie dosć, że miała ogromną gulę w gardle i nie potrafiła normalnie oddychać w tym stanie, to jeszcze diego wypalił jej ogromną dziurę w mózgu. - ralf, nie odchodź - kurczowo złapała go nawet za rękę, ale i tak dość mocno jak na nią.

-pa, mariette. odezwij się jak będziesz potrzebowała ostrego seksu - mruknął i wyszedł.