wąskie uliczki paryża

zesztywniał na moment. chwilę później jednak wzruszył ramionami, nonszalancko mierzwiąc włosy. oczywiście nie miał zamiaru mówić jej, że jego matka nie żyje, uznał to za mało stosowne i najzwyczajniej w świecie niepotrzebne. odprowadził larsa wzrokiem, który następnie przeniósł z powrotem na oliwię. zastanawiał się czy jest sens przekonywania jej do odwiedzenia jego zagraconego mieszkania i przelecenia, skoro lars nie będzie im schodził z pleców. co gorsza! jeszcze okaże się homoseksualistą i zażyczy sobie numerku z ralfem. o nieszczęsny! zamiast tego ponownie wsunął ręce do kieszeni i rozmyślał o zlikwidowaniu tomiego.
-nigdy cię nie zostawia samej? - no tak, kiedy ralf coś sobie postanowił, musiał dopiąć swego. myślisz, że to element tego cholernego egoizmu?

pokręciła głową, zaraz odgarniając jasne kosmyki za uszy, bo ciągle opadały jej na czoło. uśmiechnęła się niemrawo. to było okropne ze strony rodziców. miała już siedemnaście, ba! niedługo osiemnaście lat, a oni nadal traktowali ją jak dziecko.
- nigdy. kiedyś, kiedy próbowałam mu uciec, wcale nie wychodziłam z domu, przez kilka miesięcy. przyprowadzali do mnie nauczycieli - dom, to było mało powiedziane. państwo dafoe mieli ogromną rezydencję na skraju miasta.

najprawdopodobniej owa rezydencja sąsiadowała z willą czy innym cudeńkiem należącym do państwa werterów. to znaczy pana wertera i jego niezliczonej ilości zmieniających się średnio co tydzień kobiet do towarzystwa. być może nawet ich rodziny spotykały się na brydża, czy też inne wielkopańskie rozrywki. nie mogła go jednak kojarzyć, bo ostatni raz odwiedził rodzinny dom cztery lata temu, kiedy to oznajmił, że zaczyna nowe życie i nie ma zamiaru utrzymywać z rodziną żadnych chociażby najmniejszych kontaktów. podrapał się w kark i mruknąwszy coś o obowiązkach rodzinnych wycofał się chyłkiem. przerażała go. oliwia.

wszyscy lubią wąskie. summer przemierzała uliczki, ze swoją ogromną torebką i ogromnymi okularami na nosie. miala mnóstwo roboty w kancelarii, a potem spotkanie z matką, jeszcze gorzej. poza tym, było jej szkoda nate'a bo ostatnio ciągle siedziała w redakcji, albo na uczelni.

ale masz seksy avatar <3
on przechodził przez wąskie także, z torbą treningową nike na ramieniu, no bo wracał z treningu raczej, czyli seksy zupełnie, bo wyglądał jak co najmniej piłkarz pierwszej, a nie drugiej ligi.

zauważyła go, już miała nawet się schowac, bo co jak co, ale nie lubimy spotkan ze swoimi byłymi pozdro kaczor, ale ją chyba też zauważył, więc nie chciała z siebie robić idiotki.

zauważył ją w ostatniej chwili właściwie, bo jej okulary i torebka ogromnych rozmiarów rzucały się w oczy bardziej niż bardzo. poprawił torbę na ramieniu i podszedł do niej, zupełnie zapomniał, że znów się nie lubią. nawet jeśli się jeszcze kiedyś lubili. - cześć!

podniosła okulary, siląc się na uśmiech, w stylu blair z plo, czyli raczej kpiący. poprawiła torebkę na ramieniu.
- to ty mnie znasz?

jezu, nienawidzę go, nie mam na niego weny.
- a ty mnie nie? - spojrzał na jej profil, właściwie to na okulary, od dwóch gejów, z daleka można było zobaczyć wielkie de i gje, co lubił bardzo. zmarszczył brwi przy okazji, za cholerę nie wiedział o co jej chodzi.

- proszę cię, nie udawaj chociaż jeszcze głupszego, rajt? robisz ze mnie idiotkę, czy co? - uniosła obie brwi, siląc się na spokój, nie chciała robić przypału i drzeć się. jak grasz z kimś innym to masz wene ; ///////////// - miałeś przyjść do mnie do redakcji i co? i gówno.

spojrzał na nią jak na idiotkę, co najmniej. - ale o co ci chodzi? - mruknął, uśmiechając się sztucznie do przechodniów, którzy patrzyli na nich z małym zaniepokojeniem. on sam nawet czuł ten niepokój, i w ogóle. nie, bo jak gram z kejmi, to też nie mam weny, zawsze jej to mówię ; ///////// - kiedy? kiedy miałem przyjść?

- w czwartek? - summer ma raczej dobrą pamięć do dat, dni i numerkuw, jak ja, także pamiętała - chciałeś porozmawiać. czekałam na ciebie, powiedziałam nawet ochroniarzom, że mają cię wpuścić bez przepustki, ale po prostu mnie olałeś. dlatego dziwię się, że jeszcze cokolwiek do mnie mówisz, bo to trochę bezczelne.

- jezu - podrapał się po dwudniowym zaroście, który swoją drogą strasznie mnie podnieca. - totalnie zapomniałem, summer - złapał ją lekko za łokieć, patrząc przepraszająco w szkiełka jej okularów. heeej, przecież nie powie, że był z chanel. no właśnie, to by było jeszcze bardziej bezczelne niż bezczelne.

- zawsze o wszystkim zapominasz. niedługo zapomnisz, jak się nazywasz i zamiast do sydney, polecisz do san francisco - pokręciła oczami, czując, że mięknie, to pod wpływem tych perfum calvina.

pałętał się tutaj z uwagi na to, że noc była piękna, niebo ugwieżdżone, a on chciał zastanowić się nad swoim dalszym życiem. dzisiaj był wyjątkowo sentymentalny, zresztą, jak zawsze! przejechał niedbałym ruchem palcami po swoich włosach, stwarzając na głowie jeszcze większy nieład i sycząc zaraz, bo przecież miał tego nie robić. ostatnio starał się jakoś wyglądać, z uwagi na to, że miała przyjechać jego matka z niezapowiedzianą wizytą, o której miał nie wiedzieć, ale powiedziała mu o tym babcia. więc w każdej chwili chciał być gotowy i porządny.

szła z naprzeciwka jak to zwykle bywa na forkach oraz filmach fabularnych również. nuciła pod nosem ken lee w oryginalnej angielskiej wersji, nie tej bułgarskiej, chociaż szkoda, bo i tamta jest godna jakiegoś słowika czy innego duperela. wracała ze schodów sakre ker na których spędziła dosyć miłe popołudnie z żulję. aczkolwiek porządnie zmarzła i obejmowała się teraz rękami pocierajać ramiona skostniałymi dłońmi.

ponieważ było tu zimno, ciemno i mroczno, a postać su niekoniecznie wyglądała obiecująco, pomyślał, że to może jakiś gangster czy coś i zatrzymał się, nasłuchując. bo nie wiedział, czy ktoś się zbliżał. w każdym razie w kieszeni zawsze miał scyzyoryk, więc na pewno by sobie z tym wszystkim poradził, poza tym zajął pierwsze miejsce w karate w swoim liceum i naprawdę umiał się bić, kłopot w tym, że nie miał ku temu sposobności, a to wina jego osobowości i charakteru, odzwierciedlał łagodnego baranka.

usłyszała jego gwałtowne ruchy, bo głucha jeszcze nie była. zatrzymała się również. jednak ona nie miała przy sobie ani scyzoryka, ani wibratora, który kazała jej nosić mama i babka przekrzykując się jedna przez drugą. przestraszyła się nie na żarty, mocniej ściskając swoją torbę. starajac się robić jak najmniej hałasu ruszyła przed siebie. wpadła na daniela?

- huh? - mruknął, zastanawiając się, na kogo wpadł, czy to rzeczywiście ten gangster, czy ma przy sobie pistolet, czy jego życie właśnie się skończyło, czy może jednak skończy się dopiero rankiem, po tym, jak zostanie poddany szeregowi tortur. - kto to? - zapytał niepewnie, cofając się o krok i wpadając na kosz na śmieci, który zaraz się przewrócił, robiąc huk, duży huk, a to mało powiedziane. jakiś facet wychylił się przez okno i zaczął się drzeć o zakłócaniu ciszy nocnej, rzucając starymi kapciami w nich, ale i tak nie trafił, było zbyt ciemno.

-aaa! - pisnęła głośno, bardzo głośno i podskoczyła, zakrywając usta dłonią - o jezu, oddam ci mój portfel tylko zostaw mnie w spokoju! - jęknęła, kuląc się pod jedną z obdrapanych ścian kamienic w wąskich. naprawdę się przestraszyła. miała wrażenie, że bijące ze zdwojoną prędkością serce zaraz wyskoczy jej z piersi.

zastanowił się przez chwilę, czy głos, który wydobywał się z ciemnych zakamarków należy do kobiety, by w końcu dojść do wniosku, że faceci tak nie piszczą. inteligentnie przeszukał kieszenie w poszukiwaniu komórki, którą zaraz włączył, oświetlając ulicę wątłym światełkiem z wyświetlacza, które skierował w jej stronę.
- yyy... że co? - mruknął, zakłopotany. całe życie myślał, że wygląda łagodnie, a teraz się okazało, że to właśnie on został uznany za gangstera. aż zrobiło mu się głupia, całe jego starania o pogodny wizerunek baranka świetęgo poszły na nic.

-huh? - podniosła głowę i znowu pisnęła, odskakując na bok. była do tego stopnia zastraszona, że jeszcze chwila i dostałaby zawału serca, hihi - jezumaryjo, nie rób mi krzywdy - pudsunęła stopą obutą w disi na rzepy w groszki swój portfel w jego stronę.

- hej, spokojnie, nie zamierzam zrobić ci krzywdy i, tak własciwie, to już sobie idę! - poinformował ją, robiąc kolejny krok w tył, szpeszony jej zachowaniem. przecież był taki miły, nie był gangsterem, nigdy nikogo nie zabił ;c. wycofał się poszeeedł, bo ja też idę spać.

bra xd

skuliła się na schodkach jednej z kamienic. było jej piekielnie zimno, piekielnie niedobrze. wszystko było nie tak jak powinno, wszystko było nie na swoim miejscu. chciała znów stać się tą samą merci, duszą towarzystwa, dziewczyną, na której punkcie faceci szaleli. teraz nie było za kim szaleć. była na dnie, była jedynie nikim. ludzie, przechodnie, patrzyli na nią z obrzydzeniem, niczym więcej.

ledwie poznal tego, powiedzmy sobie to szczerze, wyrzutka społecznego pod kamienicą, naprzeciw ktorej wyszedł ze sklepu spożywczego, gdzie kupil kilogram truskawek w papierowej torbie. zajęło mu chwilę przyswojenie wiadomosci, iż to jego siostra. pieprzone merci. mruknął pod nosem coś niezrozumiałego dla kogokolwiek poza nim samym, wcisnął truskawki jakiemuś staruszkowie co akurat przechodził, żeby doskoczyc do merci. było mu jej żal, ale zły był również.
- merci, do diaska - szepnął, łapiąc ją za nadgarstek.

to ją bolało, zresztą nie tylko to, a całe ciało, kiedy tak ją szarpał. była teraz jeszcze bardziej delikatna i wrażliwa niż wcześniej. zadrżała. bała się może, że gilles ją uderzy, zabije, cokolwiek, choć w duchu wiedziała, że nie byłby do tego zdolny. obserwowała go przez chwilę, stwierdzając znów, z okropnymi wyrzutami sumienia, że do cholery jest przystojny i zasługuje na coś, kogoś więcej niż siostrę ćpunkę. poza tym było jej głupio spojrzeć mu w oczy, bo dziś pozbyła się telewizora ;d
- gilles - i to byłoby na tyle, jeśli chodzi o wypowiedzi mercille, bo coś tkwiło jej w gardle i nie pozwalało nic powiedzieć.

zauważył brak telewizora, ale się specjalnie nie denerwował, już kiedyś sprzedała ekspres do kawy i od ttamtej pory musiał pić sypaną.
- merci, musisz wrócić do domu - mruknął, przyglądając jej się. widział, jak cierpiała, on też przez to cierpiał. był cholernie zły na rodziców, że po prostu olali swoją córkę,nawet nie próbując jej pomóc. on przynajmniej się starał. - chodź, wstaniesz? - wątpił w to, pewnie będzie musiał ją nieść.

było jej cholernie przykro z powodu tego wszystkiego. czuła do siebie coraz gorsze obrzydzenie, kiedy to gilles musiał cierpieć razem z nią. wiedziała, że jedynym rozwiązaniem na to jest jej śmierć, albo wyprowadzenie się całkiem gdzie indziej. to pierwsze było łatwiejsze.
- mhm - mruknęła i podpierając się ściany wstała o własnych siłach, chwiejąc się lekko na chudych, bo już nie szczupłych nogach.

skinny legs! <3
- jeju, to chodźmy, merci - objął ją ciasno, ale delikatnie, żeby jej nie przełamać na pół, ani nie ścisnąć za mocno, była taka zimna, prawie jak pieprzony trup, poprowadził ją powoli w stronę kamienicy, zacznij.

szła wąskimi do swojego domu, tutaj właśnie przecież mieszkała. w prawej ręce dzierżyła ciężką torbę pełną zakupów, lewą przytrzymując torebkę, która ciągle zjeżdżała jej z ramienia. była zmęczona po chodzeniu po sklepach i jedyne o czym w tej chwili marzyła, była jej kanapa i dwudziestosześcio calowy telewizorek, mru.

A on również tędy szedł i zauważył colette
- Dzień dobry, czy mozna pomóc pani w niesieniu tej ciężkiej torby? - zapytał