boisko

- jestem śpiący - stwierdził i jednak się ułożył obok esti, nie chciał już lizać jej brzucha, bo zauważył na nim mrówki, xd.

chciał coś zaproponowac,ale nie wiem co w sumie,rozleniwił się,bubu,lets have a beach partyyy. in londą,okej. - zaleta strojów czirliderek to skromnosc wlasnie. - a konkretniej krotkosc spodniczek i bluzeczek co nie,wlasnie chcialam napisac dużo kropek ale sobie przypomniałam o naszej nowej zasadzie wyrafinowania.

- zapewne zdecydowanie lepsze od tych baletowych, chodziłam kiedyś, dawno i nie ważne, na balet - poinformowała annę, bo reszta wiedziała, bo już kiedyś o tym mówiła - to idź spać, do domu, hej, masz fajny dom - byli kiedyś u niego na imprezie, powiedzmy.

- ej, w takim razie piłkarze mogliby ganiać w samych portkach, nie miałabym nic przeciwko - roześmiała się z ładnym wydzwiękiem i przeciągnęła, bo zdrętwiał jej kark.

- ja mogę ganiać nawet nago - ziewnął i się podniósł, bo stwierdził, że chyba serio pójdzie do domku i pozwoli markizkowi przelecieć je wszystkie.

- taaaak, lubimy piłkarzy bez koszulki - przyznała jej rację, przygryzajac dolną wargę - to graj, chyba zacznę chodzić na mecze wtedy.

- przecież czasami sciagaja koszulke. - zauwazyl,nie zeby sie przyglądał ich klatom,rzal,chyba sie zgejił przez siedzienie z theo w jednej ławce.

- naprawdę? - zapytała, raczej retorycznie i przygryzła dolną wargę. - wczoraj miałeś opory - stwierdziła, unosząc górną brew i podśmiewując się z niego cicho.

- wcale nie miałem oporów, co ty pierdolisz - oburzył się. - jak chcesz, to mogę ci zrobić ten głupi striptiz dzisiaj, ale nie zapraszaj za dużo koleżanek! - aha i wstał i sobie poszedł, machając dzieciakom.

- sam robi striptiz? - uniosła obie brwi do góry, spoglądając kątem oka na annę - huuuuuuuuuu.

- nie pytajcie, o co mu chodziło - wywróciła oczami, oni i tak tego nie mogli widzieć, bo miała przecież oczy ukryte pod ukularkami markiza, swoją drogą, spadającymi jej z nosa.

przyszedł, jak już renee poszła. nawet podszedł do nich, bo znał estelle i annę. przywitał się z ogółem i przedstawił markizowi.

oja,wydało się że on i anne coś tyryryry,wiecie,bo markis jest w tyle z plotkami,chyba że chodzi o niego/o jego lasencje. poklepałby go po ramionku,ale poszet. - aha. - i tyle. myslenie boli,hehs. - hej,markis. - podał rąsie krisowi.

- hej kriiiis - przywitała się i siadła po turecku, z trawą odciśniętą na plecach, ale fajnie. - dajcie spokój, niiiic szczególnego się nie wydarzyło! - powiedziała przekonująco, trochę oburzona.

- jeździłaś już na desce? - zapytał ann, mając nadzieję, że to ona była deskerolkówną, a nie żadna inna dziewczyna.

'nic,tylko cie przeleciał',dodał w myslach,zboczek troche,ale on sie tam w ludzkie sprawy prywatne wtracac nie bedzie. z resztą sam by zrobił to samo na jego miejscu. właściwie zrobił,no ale nie z anną.

- nic przecież nie mówię - zaśmiała się, bawiąc się kosmykiem swoich włosów. przewróciła się na brzuch i przysunęła do markiza, nie lubiła swojego kuzyna, hihi - markiiiiz, co robiłeś w wakacje?

- nie, ale pójdę wieczorem - odgarnęła niesforne kosmyki włosów, dotąd zalegające jej na twarzy, za ucho i podrapała się po brzuchu, zostawiając czerwone krechy po poznokciach. - możemy się zgadać, to mi pokażeszl, gdzie ten skejtpark.

- to samo co w roku szkolnym. no okej,to samo plus podróżowanie. - pojechał sobie powiedzmyże do tajlandii i jezdził na słoniach a potem gdzieś na dwutygodniowy relaksik na południe francji czy gdziekolwiek tam gdzie jest woda,aha,no właśnie to jej wszystko opowiedział krótko i zwięzle koncząc pytaniem 'a ty?' i wgapiając sie w jej nogiiii.

- no to zależy, o której ci pasuje. ja nie mam już nic w planach - jakby w ogóle coś miał.

- ibiza i san francisco. ale stany mi się nie podobają - rzuciła okiem na krisa, ale chyba nie słyszał, a to raczej dobrze - jest ciepło - stwierdziła, dmuchając w markizową twarz. miała ładny oddech.

- to napiszę ci esemeska, tylko musisz podać mi swój numer - zaproponowała, przysuwając się bliżej krisa i spytała się go, czy nie jest mu gorąco w tej koszulce, bo wygląda na zgrzanego.

- hej,stany są w porządku. - bo gdyby nie stany to by tatuś nie zbił fortuny na pizzy hut. ale to taki tylko sentyment finansowy. - uu,to pewnie szalałaś. - stwierdził i wyobraził sobie estelkę densującą na jakieś dzikiej disco na ibizie.

- mniej więcej - wzruszyła ramionami, zmyrając go po łydce (xd i to na tyle na chwile, bo jem parówki)

- to ściągniiiiij - zaproponował, przeciągając się.

- wracam na lekcje,czy coś. - powiedział jej i nawet w policzek pocałował,żeby sobie o nim nie zapomniała i poszedł niechętnie.
ide buzi.

- taaak, a potem pozbawią mnie punktów za rozbieranie chłopców na szkolnym boisku! - roześmiała się, obserwując krisowy kark, bo miał łaaaadny.

pomachała mu i spojrzała na ann i krisa, po czym stwierdziła, że nie będzie im przeszkadzać, to poszła.

pomachał esti i spojrzał znów na annę.
- to nieeeeeeeeeeeeeee - pokazał jej z tej okazji język - hej, chodźmy stąd, mam dośc słońca.

- okej - pokiwała wolno głową i obciągnęła bluzkę, przecież nie będzie paradować tak z obnażonym brzuchem, jeśli nie ma pretekstów. - agdzie? - zapytała, zastanawiała się, czy jest ubrana na tyle uniwersalnie, żeby wszędzie ją wpuścili.

- do mnie, mam klimatyzowane mieszkanie - zaproponował. bo w zasadzie nie podobały mu się paryskie kluby.

- no dobrze, więc prowadź! - zarządziła, wstając.
i zaczniij?

siedział na boisku, w swoich zupełnie seksownych, czarnych rurkach i błękitnym polo. ale siedział tylko, gdzieś z brzegu, obserwując trening, może piłki nożnej.

a ona, ślepe dziecko we mgle, chryste, ależ była przerażona, powłóczyła nogami i obserwowała miejsce, do którego już wkrótce zostanie brutalnie wepchnięta przez rzeczywistość. to brzmiało dziko, ale ona nigdy, przenigdy nie chodziła do prawdziwej, przerażająco wielkiej i rozwrzeszczanej szkoły. teraz siedziała pod drzewem, udało jej się przejść przez płot ograniczający boisko, mimo, że była w spódnicy, i w każdym razie czytała książkę. dajmy na to, że nocny lot, 26766537 raz.

spojrzał na okładkę jej książki, a zaraz na nią samą, uśmiechając się pod nosem. przysunął się nawet i poprawiając kołniezyk swojego polo, zapytał co czyta, jakby go w ogóle to obchodziło.

-a obchodzi cię to w ogóle?-spytała, czego mógł, a może i nie, się spodziewać. ofelja była raczej introwertyczką, to zależało, jak się ją podeszło. odruchowo zamknęła książkę i położyła ją na kolanach mierząc kristofera wzrokiem.

podrapał się po karczku, na którym wcale nie miał blizn i przygryzł lekko górną wargę.
- w zasadzie to nie, jeśli mam być szczery - odpowiedział, przeciągle, lustrując ją dociekliwym spojrzeniem.

-szczerość to dobra cecha-zrobiła minę babci wierzby i pokiwała głową-przepraszam, jeśli cię przerażam, czy coś.
wielu ludzi przerażała, biedna, biedna ofelja. poprawiła spódnicę i odgarnęła włosy z policzka.

miała ładne włosy, policzki również, jak zdążył zauważyć i nawet odgarnął delikatnie jej włosy za ucho. uśmiechnął się jednokącikowo.
- nie, skądże. jestem chris. christopher - przedstawił się.

-ophelie-rzekła, starając się nie zwracać uwagi na ciepło jego dłoni, tak nieprzyzwoicie i niezwykle zarazem blisko jej policzka. normalnie pewnie odgryzła by potencjalnemu facetowi rękę razem z połową ramienia. ale nie tym razem, to pewnie przez pogodę.

uśmiechnął się, po raz kolejny i poprawił marynarkę na swoim przedramieniu.
- więc, ophelie - zaczął rzeczo - uczysz się tutaj?
to raczej było oczywiste, ale wolał zapytać. bynajmniej nie widywał jej na korytarzach w szkole, esti też nic o niej nie mówiła.

-jeszcze nie. dopiero zacznę, o ile mnie przyjmą. jeśli mnie przyjmą-martwiła się o ten brak wcześniejszego nauczania. pewnie przyjmowali jedynie kujonów ze średnimi 8,90. nie, żeby christopher na takiego wyglądał. nie w tych, oh, superseksownych rurkach.-wcześniej uczyłam się prywatnie.

- serio? - dziwiło go to nieco, więc uniósł obie brwi do góry, kładąc ręce gdzieś za sobą - ja sie uczyłem w prywatnej szkole u mnie w los angeles, teraz przeprowadziliśmy sie do paryża, ale bez problemu zostałem przyjęty. moja kuzynka i jej znajomi, a w zasadzie ja też już ich znam, właśnie tutaj się uczą.

-zapewne mnie nie polubią. nie jestem czirliderką i nigdy nie nosiłam spódnic krótszych niz do kolana. to znaczy nie, żebym gardziła takimi ludźmi-bo przecież nie gardziła jego znajomymi. których jeszcze nie znała i nie bardzo miała czym gardzić. a on sam wydawał jej się strasznie miły, przede wszystkim dlatego, że sam rozpoczął rozmowę i był szczery i jeszcze, do cholery, oh, te rurki-tylko wiesz, nie przywykłam.

przez chwilę monologu ofelii, przypatrywał sie jej z zaciekawieniem, hej, łapiąc się na tym, że w zasadzie go zaintrygowała.
- myśle, że to kwestia wrażenia. ja wiem, że tacy ludzie nie robią najlepszego wrażenia, ale w gruncie rzeczy są zupełnie fajni i można na nich liczyć. mieszkałem w los angeles i tam, byłem właśnie w grupie cheerleaderek i graczy lacrosse - i byłem jednym z nich? - no wiesz, elita. ale nikt szczególnie się z tym nie obnosił. esti, moja kuzynka, jest cheerleaderką.

-też o tym myślałam-rzuciła-nie patrz tak na mnie-chociaz wcale nie patrzył. to była raczej jej psychotyczna reakcja na wyobrażenie siebie w krótkiej spódniczce, z pomponami i euforycznymi hasłami na mocno umalowanych owocowym błyszczykiem ustach. ona nie należała do 'dziewczyn tego typu'. z drugiej jednak strony, szczególnie teraz, kiedy stanęła przed wizją uczęszczania do typowego elitarnego liceum zaczęła się zastanawiać, jakby to było. chodzić na imprezy, całować się z niesamowicie przystojnymi i raczej prostymi facetami, chodzić w piątek na zakupy i liczyć kalorie.-wiesz, to zabrzmi dziwnie, ale to wszystko-wskazała dłonią na boisko-to wszystko jest dla mnie całkowitą nowością i w ogóle.

- wcale mnie to nie dziwi, ophelie - uśmiechnął się wyrozumiale, strzepując niewidzialny kurz z owych rurek. zamrugał oczami, mając wrażenie, że coś mu tam wpadło, zaraz jednak odwrócił wzrok znów na nią, a raczej jej blond włosy, którym teraz się przyglądał - zapewne też bym się tak czuł. ale przyzwyczaisz się, zobaczysz. jakbyś potrzebowała kiedyś pomocy, czy coś, albo rozmowy z kimś, to dam ci mój numer, a ja chodzę do drugiej a.

Chodziła po boisku nieświadoma tego, że ktoś tu jest. Zauważyła jakiś ludzi. Podeszła do nich i uśmiechnęła się milusio.

nie uśmiechnęła się milusio, bo z zasady się nie uśmiechała.
-o,tak. byłoby fajnie-nadal się nie uśmiechała, niemniej jednak poczuła coś w rodzaju ulgi, że pierwszego dnia będzie miała do kogokolwiek otworzyć usta, w końcu-dzięki, chris. topher.-bardziej jej się podobało rozwinięcie jego imienia. brzmiało tak dostojnie, jakby był lordem z książek jej babci, które czytała w dzieciństwie-druga? to rocznik '90?

"trudno" pomyślała sobie.
- cześć - powiedziała. Z regułyt była grzeczna i dobrze wychowana, ale jej się nudziło więc zakłóciła im rozmowę.
- Jestem Viki.