samuela, renee i tatusia.

- chcesz tez się przebrać, anne? renee zostawiłą praktycznie całą szafę a jakoś się nie zapowiada, by miała wrócić. - co mu bynajmniej nie przeszkadzało. wyskoczył ze spodni, szukając po drodze jakichś innych w swojej szafie z lustrzanymi, rozsuwanymi drzwiami.

- daj mi jakąś twoją koszulkę - poprosiła, układdając się na wznak i unosząc biodra do góry, by zsunąć z siebie dżinsowe rurki, idealnie wręcz dopasowane. tak idealnie, że niemal nie zsunęła razem z nimi strignów, ale niemal robi różnicę tak samą jak prawie!

- w jakim kolorze, huh? - do wyboru do koloru, no właśnie. samuel miał sporą kolekcję koszulek, w ogóle miał dużo ubrań i to raczej markowych i porządnych, chociaż nie był pedziem. - ale masz, masz tę - rzucił jej koszulkę swoją ulubioną, lacostę z postrzępionym już kołnierzykiem.

włożyła na siebie jego koszulkę, dosłownie się w niej topiła, ale kto by zwracał na to uwagę.
- mmm - mruknęła, wąchając kołnierzyk. przez jedną chwilę udało jej się zapomnieć o śmierci matki, o tym, jakim jej ojciec był bydlakiem. wydawało jej się, że nawet trochę wytrzeźwiała przez te kilka godzin, nie wiem ile, bo może to było półtorej lub mniej.

stwierdził, że nie chce mu się dalej szukać spodni, zważając na to, jak niewinnie wygląda anne na jego łóżku! mogła sie nawet pieprzyć z tym żeromem sto tysięcy razy, ale nie zmieniało to faktu, jaka była biedna, jaka mała. jego anne :c! westchnął, włażąc na łóżko, obok niej się kładąc.

- masz jakieś chusteczki? - zapytała. nie chciała przecież osmarkać mu pościeli, a tym bardziej samego sama, fajnie to brzmi, samsam. odgarnęła włosy z twarzy i przejechała wierzchem dłoni po oczach, w cudowny sposób wyczuwając, że ma spuchnięte. a skoro ona była biedną, małą anne sama, to on był jej bohaterem <3.

samsam to prawie esemes, xd. okej, cicho, wcale nie.
- chusteczki, jasne.. - pewnie, że miał, pytanie gdzie? nachylił się nad nia, by dosięgnąć do szfeczki przy łóżku, zawalonej różnymi, najróżniejszymi rzeczami, od ogryzków od jabłek, po zatyczki do uszu. aha i znalazł chusteczki, które wręczył anne, mówiąc ładnie 'prosze'.

- dzięki - mruknęła, wyciągając jedną z opakowania, a resztę odrzucając na szafkę. wydmuchała nos dosyć głośno, wcale się nie krępując, szi dasnt ker! osmarkaną chusteczkę również odrzuciła na szafkę, niech sobie sam posprząta to kiedy indziej. przysunęła się do niego, by pocałować go w górną wargę i trzęsącą się dłonią pogłaskać go po ramieniu.

- lepiej się czujesz, anne? - spytał, z nadzieją, że odpowiedź, o ile w ogóle ją otrzyma, będzie twierdząca. przesunął ustami po jej policzku, słonym od łez i ofafelcowany od poduszki, no wiesz o co chodzi, te takie paprołki od poduszek na policzku poprzyklejane miała, ale nie aż tak bardzo.

- trochę tak - skinęła głową, opadając z powrotem na poduszkę, tym razem tą jego, bo sam miał w łóżku dwie poduszki. skuliła się, wtulając twarz gdzieś w jego tors i powiedziała, że jest jej zimno, pociągając nosem. niby, że czuła się lepiej dzięki niemu, jego obecności i w ogóle, ale ciągle miała przed oczyma twarz matki.

- zimno, zimno, hm.. - mruknął niespecjalnie składnie, sięgając po kocyk, co nie było łatwe, zważając na to, że na nim leżał. więc sięgnął po drugi, który leżał pod łóżkiem i pewnie był cały opajączony. ale pająkami we włosach (łonowych) będą się martwić potem. nakrył i ją i siebie.

przesunęła opuszkami palców po jego policzku, zauważyła, że się dzisiaj golił, pewnie rano, bo do tego czasu jego zarost się, hm, no, odrósł!
- dzięki za to, że mnie nie wypieprzyłeś stąd - powiedziała, z ustami blisko jego ust, owiewając alkoholowym oddechem jego twarz.

- czy ja kiedykolwiek kogoś wypieprzyłem z mojego domu? - spytal retorycznie. owszem, wypieprzał ludzi z domu, kiedy się zaćpali na jakiejś organizowanej przez sama imprezie, zaczynali mu wyznawać miłość i całować po stopach. ale tak normalnie, to chyba mu się nie zdarzyło. pogłaskał ją po głowie, by zaraz wpleść palce w jej włosy. - jak mógłbym, anne! - zamruczał kocio.

- mogłeś, ale teraz nie masz już wyboru, skoro masz mnie półnagą w swoim łóżku, łaknącą w dodatku pocieszenia - odparła pewnym tonem, no okej, może nie do końca pewnym, wciąż rotrzęsionym. no bo czy ta wizja, którą mu właśnie tak skrupulatnie przedstawiła, nie była dość kusząca, by z niej nie skorzystać? och.

zastanowił się chwilę, po czym zaśmiał się cicho, całując dwa, czy trzy razy jej szyję. - masz rację, teraz mógłbym zrobić dla cieibie dużo, dużo. - teraz może go wykorzystać :c

- sugerujesz coś konkretnego? - zapytała, siląc się na uśmiech, w miarę pogodny. podrapała go palcami prawej ręki po karku, lewą niezdarnie kombinując z guziczkami od jego polo, uciekającymi jej spod palców. w końcu uporała się z jednym z nich, miała wrażenie, że minęły godziny.

- nie, skąd - pokręcił powoli głową. miał ochotę na seks, jednakże czuł, że to mogłoby być nieodpowiednie wobec pamięci jej matki ple ple ple, wiadomo, żałoba i te sprawy. to znaczy, on nie miał większego pojęcia o tym, co powinna robić rodzina po śmierci bliskej osoby, co jest przyzwoite w takiej sytuacji, a co nie!

- sam - wymruczała mu do ucha. tym razem łatwiej poszło jej z drugim guziczkiem, a z trzecim już zupełnie gładziutko. - zrób mi tą przyjemność i ściągnij koszulkę - no cóż, trzeba przyznać, że była bezpośrednia jak żadna inna, choć wcale jakoś szczególnie nie wiązała zamiarów z seksem. po prostu chciała go czuć przy sobie, a on to już mógł odczytywać jak chciał.

- będzie mi zimno - mruknął, ale mimo to ściągnął koszulkę, ukazując swoją klatę w całej okazałości! pocałował anne w ramie, odrzucając tę swoją koszulkę gdzieś w kąt, mruknął jej do ucha, że w końcu może będzie mu się dobrze dzisiaj spało, jak z nią.

- a co, nie możesz spać po nocach? - zapytała, błądząc dłońmi po jego torsie, by przesunąć je bardziej w dół, na jego brzuch. przesunęła ustami po jego obojczyku, smyrając go włosami (tymi na głowie ;q) po szyi. - ze mną śpi się jeszcze gorzej niż samemu - samsamsam - bo się podobno rzucam, babcia mi tak powiedziała.

- sypiałaś z babcią, anne? - spytał drapiąc ją lekko po pleckach, przesło mu przez myśl, że mógłby jej pomasować plecki, dzień dobroci dla zwierząt i pół-sierot dzisiaj. - moge spać, ale to nie jest aż takie fajne. - wolałby spać nawet z kopiącą anne niż samemu :c

- jak byłam mała - wyjaśniła, wędrując teraz ludzikiem z palców na jego plecki, by przemierzać nieznane tereny. - wiesz, lubię spać z tobą. jesteś taki... ciepły - wyznała. - jak kaloryfer, nawet nie masz zimnych nóg - w tym oto momencie dużym palcem swojej doprawdy lodowatej stopy trąciła go w piętę.

- ale ty masz! - wzdrygnął się, łapiąc ją za ramię, jakoś tak odruchowo. - możesz spać ze mną, kiedy tylko chcesz, w takim razie - powiedział, chyba nie wiedząc w co się pakuje.

- zwariowałbyś ze mną, w jednym łóżku, co wieczór - poinformowała go. - co oczywiście nie oznacza, że mam coś przeciwko twojemu pomysłowi - dodała na wszelki wypadek, spodziewając się tego, że jeszcze zostanie przez niego źle odebrana, w końcu sam to tylko facet. - w sumie, to pamiętam, jak przez pięć dni nocowaliśmy u siebie bez przerwy - normalnie wspominała to jak jakieś 'dawne czasy' choć było to zaledwie niecałe trzy tygodnie temu.

- to wcale nie był mój pomysł, to tylko propozycja! - poprawił ją, bojąc się, że ona serio wzięłaby to do siebie i co wtedy! pogładził ją po ramieniu wierzchem dłoni, poprawiając się na poduszkach. - oho, to były czasy.. - czuł się trochę jak jakiś staruszek ze swoją żoną staruszką, wspominający minione czasy.

- mogą wrócić, hm? - zasugerowała nieśmiało, przekładając mu udo przez biodro i muskając ustami jego brodę. leżała stanowczo niżej od niego na tej poduszce, bo ona lubiła sypiać nisko, zupełnie tak samo jak ja. a czas spędzony z samuelem, do tej pory dzielila między czas z dziewictwem i czas bez ;q.

- moze i mogąą - przytaknął, niespecjalnie myśląc o szansach przetrwania ich związku, żeromach, nieżeromach.. podrapał się po brodzie, którą zaraz oparł gdzieś nad jej głową, na poduszce. - chyba, że nie będziesz się starała!

- będę, sam. obiecuję - przyrzekła, dość poważnie, bo powaga sytuacji tego wymagała. mimo wrażeń z dzisiejszego dnia, miała dużą świadomość tego, co mówi. krążyło w jej krwi, zmieszane razem z alkoholem, poczucie winy i wyrzuty sumienia, że wcale na niego nie zasługuje.

- no to okej - powiedział najzwyczajniej w świecie, chociaż to nie było nic najzwyczajnieszego w świecie! przytulił ją do siebie i powiedział, że w takim razie już jej nie puści, a poza tym, zaraz chyba zaśnie, bo był zmęczony. dzień pełen wrażeń.

i usnęłi, ona wtulona w niego, też nie miała zamiaru go puszczać, za bardzo jej się chciało płakać.

siedziała na łóżku z podkulonymi pod brodę kolanami, wpatrując się w wyświetlacz komórki. przetwarzała treść semseksa, którego dostała od martina, wciąż od nowa i od nowa, za każdym razem szlochając coraz bardziej, hm, konwulsywnie, hihi. poza tym trzęsła się cała, ja też bym się trzęsła, gdybym się dowiedziała, że mój ojciec się powiesił.

no cóż, sam nie mógł się nie obudzić. wysunął głowę spod kołdry, pod którą było mu w zasadzie za gorąco, przetarł oczy i miał nadzieję, że anne po prostu znów przeżywa stratę matki, a nie że stało się coś jeszcze innego. podniósł się na łokciach, marszcząc czoło.
- anne?

oparła czoło o kolana, mocząc owe kolana łzami. kołysała się jak dziecko z chorobą sierocą, w lewo i w prawo, w lewo i w prawo, czując się już kompletnie samotna. najpierw matka, potem ojciec, czy to jakiś film z serii oszukać przeznaczenie, czy co?! nie odezwała się, zamiast tego rzuciła mu swoją komórkę, by sam sobie przeczytał tego esemseksa.

szkoda, że nie złapał. telefon spadł na podłogę, ale sam ów błyskawicznie podniósł, prawie zwalając się z łóżka. chwilę mu zajęło rozszyfrowywanie komórki anne, ale zaraz odnalazł odpowiedni przycisk i przeczytał.
- cholera - stwierdził, zerkając na jej plecy, mrugając.

wsunęła się z powrotem pod kołdrę i wtuliła twarz w poduszkę, nie mogąc powstrzymać płaczu, duszącego jej gardło. było jej tak potwornie źle, nie miała nawet czasu, by przemyśleć sobie śmierć matki, a już nie miała ojca. obwiniała go, nie żył wprawdzie, ale czuła, że to wszystko to jego wina. nie chciała tego mówić na głos, mimo wszystko go kochała. opatuliła się kołdrą szczelniej, kuląc się na łóżku.
- żyyy-yyy-cie je-ee-st poppiee-e-e-e-przo-ooo-ne.

nachylił się nad nią, by ją objąć, delikatnie głaszcząc jej kark. stwierdził, że to wszystko jest cholernie nie fair, w ogóle jak coś takiego może się dziać w tak krótkich odstępach czasowych? do diaska, życie było naprawdę niesprawiedliwe.
- masz raację, anne, całkowitą rację - mruknął gdzieś w okolicy jej ucha, mrużąc oczy. świetnie, zakłady pogrzebowe pewnie będą się biły o rodziców anne.

- i coo ja ma-aa-m tera-aa-az zroo-o-bić? - wyjąkała, odwracając się jakoś tak bardziej w jego stronę, by objąć go ramionami jak mała dziewczynka. no bo cóż, wymagała teraz troski jak jakieś małe dziecko, nie dałaby sobie rady bez niego ;c.

- nie wiem - powiedział dobitnie, przytłoczony swoją niemocą i całą resztą, nawet nie wiedział jak może jej pomóc i w ogóle. - poradzisz sobie, annie :c - zapewnił ją, chociaż nie sądził, by anne była na tyle silna, by się z tym wszystkim uporać, nawet z jego pomocą.

- to przeze mnie, to moja wina - powiedziała, przymykając oczy, które już ją ewidentnie piekły, tak dużo płakała dzisiaj i wczoraj. - gdybym się nie przeprowadzała z cannes, to pewnie bym tam była i nie pozwoliłabym na coś takiego. a teraz jestem tutaj, a kiedy dowiaduję się o śmierci rodziców, jestem na kacu - stwierdziła, szlochając spazmatycznie.

- anne, nie możesz się o to obwiniać - mruknął, stwierdzając, że chyba nie powinien był dawać jej alko wczoraj, powinien się nią lepiej zaopiekować, wszyscy zaraz będą mieli wyrzuty sumienia, do diaska. - przecież nie wiedziałaś, że to się tak skończy :c
no przecież. chciał jeszcze dodać, ze wszyscy przecież umrzemy, jedni wcześniej, drudzy później, ale jednak nie.. . .

to chyba jednak lepiej, że tak nie powiedział, bo znając moją pisaninę, rozpłakałaby się jeszcze bardziej, jeśli w ogóle się tak da. zamiast tego jednak odezwała się gardłowym głosem.
- do cholery, matka powtarzała mi ciągle, żebym została w domu - powiedziała, odsuwając się od niego odrobinę, na tyle, by zadrzeć głowę do góry i spojrzeć mu w oczy.

- i co z tego? gdybyś została w cannes - wcześniej nie miał pojęcia o tym, że anne jest spoza paryża - to pewnie i tak wszystko by się skończyło, hm.. tak jak teraz - pocałował ją w czoło, nachylając się do niej, bo był trochę rozjebany, musiał się czymś zająć.

- gdybym została, mogłabym coś zrobić - pociągnęła żałośnie nosem, krążąc zimnymi dłońmi po jego nagich i ciepłych plecach. - chociażby zareagować jak najwcześniej, może to by się nieskończyło utratą tak bliskich mi osób... - gdybała, nie zdając sobie sprawy, jak niedorzeczne rzeczy (masło maślane?) opowiadała. ale cóz, była w szoku, głębokim i bolesnym w dodatku.

- ohm, pewnie, anne - powiedział, by nie zawracać już głowy ani sobie ani jej głupimi i nic nie dającymi gadkami o tym, czy byłoby lepiej, gdyby coś tam, czy nie, bla, bla, bla. miał nadzieję, że martin nie umrze dnia następnego, czy coś -,- pogłaskal ją po głowie, wzdychając.

- boże, nie wytrzymam - mruknęła, odsuwając się od niego, a to głównie dlatego, że poczuła podchodzące do gardła wymioty, czyli skutki wczorajszego whisky. podniosła się z łóżka w miarę najszybszym tempem, jakim się dało, dobiegła do toalety, by dzięki bogu otworzyć klapę i zwymiotować, hmhm.

mial tylko nadzieję, że trafiła do kibla :c. zwlekł się z łóżka, 3894 lat zastanawiałam się jak nazywa się ten mebel, by powlec się do łazienki, do anne, gdzie oparł się o framugę drzwi ramieniem i głową, tak się przechylił, no wiesz. - biedaku :c - powiedział jak moja mama.

a to wszystko przez niego przecież, to on jej kazał pić, a wiedział, że główkę ma słabą! gdy skończyła czynności, podniosła się, deski klozetowej nie miała odciśniętej na czole ani nic z tych rzeczy (nie jak moja siostra!). otarła usta papierem toaletowym i zapytała sama błagalnym tonem, czy może skorzystać z jego szczoteczki do zębów. i kto tu jest biedakiem teraz? ;x

powiedział, że lepiej niech weźmie szczoteczkę renee, dziękując w duchu siostrze za to, że zapomniała wziąć swojej szczoteczki do tam-gdzie-pojechała-nie-pamiętam-już-dokąd. wręczył jej ową szczoteczkę w kolorze pink z księżniczkami disneja, a paste miał równie fajną, chociaż mniej różową.

było jej wszystko jedno, miała jedynie nadzieję, że renee nie miała w ustach nigdy niczego prócz normalnego jedzenia, jeżeli wiesz o co mi chodzi! umyła więc zęby, by za chwilę oprzeć się o umywalkę i zacząć trzęsącymi się rękoma ocierać łzy z policzków, przestała już tak bardzo płakać.

stanął za nią i zebrał jej włosy w ładny kucyk, niestety nie miał go jak związać, co za peszek. w takim razie zostawił, póki co, jej włosy w spokoju i pocałował ją gdzieś w okolicach ucha. - jak chcesz, mogę cię uczesać, jesteś rozczochrana - zauważył. poza tym miał zestaw małego fryzjera i musiał się pochwalić, co nie.