dziedziniec

to się wymieniła numerami i pomyślała, że spotkac się musi.


paaa.

teraz sobie przypomniałam, że we środy do szkoły się nie chodzi, ale powiedzmy, że lulu miała wtedy jakieś zajęcia dodatkowe, czy coś w ten deseń, do których całej masy zmuszał ją ojciec i jego niespełnione ambicje życiowe. louise oparła się więc o murek, z dłońmi w kieszeniach swojego fioletowego płaszczyka, czekając na donata.

pojawił się niebawem, z sentymentem obrzucając budynek szkoły tęsknym spojrzeniem, bo liceum wspominał jako naprawdę fajne czasy, które skończyły się już w czerwcu tego roku, kiedy wyszedł ze szkoły ze świadectwem maturalnym. jako, że dziedziniec był opustoszały z uwagi na to, że dziś środa, szybko odnalazł wzrokiem lulu i skierował sie do niej szybkim krokiem.
- cześć! - powiedział, pochylając się nad nią, by niby że obowiązkowo musnąć ustami jej policzek.

uśmiechnęła się do niego, mając nadzieję, że nie szczerzy się jak jakaś głupia nastolatka czekająca na chłopaka. a i jego usta wydały jej się strasznie przyjemne, nie wiedziała dlaczego, przeszedł przez nią przyjemny dreszczyk, pewnie podniecenia. no ja też nie wiem czemu -.-'' głupiutka lulu.
- cześć. co słychać, hm? - spytała dla przyzwoitości, chociaż nie sądziła, by od wczoraj wieczór coś się zmieniło.

- niiic, no, może nic poza tym, że już jutro mam jakieś głupie kolokwium z historii anglii i muszę sobie do niego porobić ściągi - powiedział, wzruszając swoimi przeprzeprzepięknymi ramionami i zerkając na nią z ukosa, chociaż próbował udawać szczerze zainteresowanego swoimi sportowymi najkami. podniósł w końcu wzrok na nią, by stwierdzić, że wygląda z dnia na dzień coraz bardziej seksownie.

- a może powinienes siedzieć zakopany w książkach, pijąc hektolitry kawy, by nie zasnąć, hm? - zaśmiała się, wyobrażenie donata zakopanego w książkach, z okularami na nosie wydało jej się wyjątkowo seksowne, ale również trochę abstrakcyjne. hmm, ona pewnie przed kolokwium by siedziała i się uczyła, była pilną uczennicą i w ogóle. - gdzie idziemy, w takim razie?

- niedaleko jest park - powiedział i nie mam pojęcia, z myślą o jakim parku się wyrażał, pewnie jakimś leżącym zupełnie nie daleko ;q. zaoferował jej nawet ramię, czyli bardzo żentęl, uśmiechając się przy tym lekko, bo po prostu nie mógł powstrzymać uśmiechu wkradającego się na usta, gdy tylko ją widział. a widział ją poraz trzeci, oby nie do trzech razy sztuka.

i teraz przejechał ją czołg, jak legendarną dziewczynę żołnierza znanego również jako rzołnierz. okej, wcale nie, po prostu pokiwała głową, że w porządku i poszli i zacznij, hihi.

stał na dziedzińcu i patrzył się w beznadzejną przestrzeń, i palił papierosa. nie wiedział co ma robić, więc, skoro mu się nudziło, to waśnie teraz stał tutaj i palił papierosy.

No a S. jak powiedziała 'ekspresowo' przyszła na dziedziniec. Ponieważ jest to nie możliwe powiedzmy ze zajęło jej to 15 minut. Zobaczyła Setha, więc podeszła - Czeeeść - i dała mu buziaka w policzek.

spojrzał się na nią z uśmiechem, i poprawił kaptur swojej zimowej kurtki. - czeeść. dawnośmy się nie widzieli. powiedział i zaciągnął się papierosem, zaraz zaś wypuścił dym z płuc.

Taak. - pokiwa głową zapalając swojego papierosa - Szkoda, że dopiero teraz.

- no szkoda. i wiesz, że nie chciałem, żeby tak wyszło. westchnął. - choodżmy gdzieś w jakieś cieplejsze miejsce, gdzie chcesz iść ? zapytał patrząc na nią.

Starbaks? - spytała, bo tylko to w tej chwili przyszło jej na mysl.

- doobra, starbaks. powiedział z uśmiechem i wyrzucił papierosa w śnieg.

No i dodam ze poszli.

i zacznę ! xd

Siedział na dziedzińcu i palił papierosa.

odeszła właśnie od tablicy ogłoszeń w poszukiwaniu jakiegoś miejsca do przycupnięcia. Akurat tak się składało, że żiz założyła buty, które tak okropnie obcierały, że wypalały dziurę w mózgu. Dokuśtykała do pierwszej lepszej ławki, gdzie wygodnie się rozłożyła.

Spojżał na giselle i spytał - Wszystko dobrze? - Bo nie wyglądała mu na zadowoloną z butów.

Zdjęła baleriny z nóg, całe szczęście nie były przepocone, ani nic.
-Tak...masz może plaster? - spytała, podnosząc wzrok ze swoich stóp na mężczyznę, którego imię, miała nadzieję, pozna.

A on miał aptekę w kieszeni. Tzn. miał tonę plastrów i apap. - Proszę - wyciągnął do niej rękę z plastrem - Joshua.

-Giselle - podała rękę, gdyż mama wpoiła jej, że tak trzeba. - Dzięki. - uśmiechnęła się do niego, po czym zajęła się przyklejaniem plastra na odcisk - Co tak późno tu robisz? - no bo człowiek raczej dobrowolnie czasu nie spędza w liceum, nawet na dziedzińcu, gdzie było nawet przyjemnie.

Bo nie mam co robić w domu. - Wzruszyłramionami - A ty? Nie boisz się siedzieć tutaj sama tak o zmroku? Albo że cię porwę czy coś? - Uśmiechnął się.

-Zaryzykuję. Musiałam coś sprawdzić na tablicy ogłoszeń. - machnęła ręką w stronę wspomnianej tablicy - W sumie też się tu nudzę. Mieszkam z przyjaciółką, w jej domu, a właściwie to nikogo tu nie znam. - odparła, zdziwiona, że po dwóch zdaniach zaczyna mówić z kim mieszka, ale najwidoczniej Josh miał jakąś dobrą aurę xd.

- Wiesz ja też nikogo nie znam, prawie. Ale teraz już znasz mnie - Uśmiechnął się - Ja niestety nie mam żadnej współlokatorki/lokatora.

-Ale mieszkanie samemu jest faaajne. Przynajmniej we własnym domu. A skąd jesteś? - skrzyżowała ręce na piersi.

Z Austrii - Odparł wypinając dumnie pierś - Wiesz, zapewne przykuło Cię to, że mój francuski nie jest perfekcyjny?

-Raczej na takie szczegóły uwagi nie zwracam. -założyła nogę na nogę, przyglądając się swoim butom. -A ja jestem z Cannes.

Fajne miejsce - powiedział, aby podtrzymać rozmowę. Poprawił szalik i począł się przyglądać dziewczynie. Miał dzisiaj szczęście do poznawaniu ludzi w szczególności fajnych dziewcząt.

-Hm...Austria mówisz. A konkretnie skąd pochodzisz? - spytała z ciekawości, bo niektóre miasta austriackie były jej znane. Poprawiła niesforne ramiączko bluzki, które jej bez przerwy spadało. Z torebki wyjęła kartkę i zapisała na niej swój numer. Podała kartkę Josh'owi, jako że był jednym z jej niewielu paryskich znajomych.

On zapomniał o co spytała i wstukał jej telefon do komórki. - Przepraszam, muszę iść. Może cię odprowadzić?

-Skoro ty musisz iść, to raczej ja cię odprowadzę, jeśli nie masz nic przeciwko. - wstała, wygładzając zmarszczki na bluzce, powstałe podczas siedzenia.

Spojżał na ekran komórki - Wiesz, w zasadzie mozemy jeszcze razem posiedzieć. I tak nie mam się dokąd spieszyć.

Rozejrzała się w poszukiwaniu swojej małej, czarnej torebki.
-Hm... możemy gdzieś pójść - oświadczyła, schylając się, aby zajrzeć pod ławkę, na której przed chwilą siedziała.

Hmmm. - mruknął - Możemy pójść na kawę albo do mnie - uśmiechnął się - O ile się nie boisz ze cię otruję...

Posłała mu uśmiech nr.5 xd.
-Nie, raczej cię o to nie posądzam - sięgnęła po swoją torebkę, którą wyjęła bez trudu. - To prowadź... - mruknęła, machając energicznie torebką, w niewiadomym celu.

Czyli do mnie taak.? - spytał upewniając się.
I poszli.

sedziała na dziedzińcu, skubiąc papierek od princessy, którą uprzednio zjadła. w zasadzie to, zajęcia jej się trochę przeciągnęły, bo musi przygotować pierwsze klasy na jakiś pokaz taneczny, a to bardzo, bardzo trudne zadanie jeśli wziąć pod uwagę, że te małolaty wcale jej nie słuchają. (malolaty, pozdro, odezwała sie ta stara, 18 lat, xd) okej, więc napisała parkerowi, że przed czwartą będzie czekać na dziedzińcu, to czekała.

przyszedł więc, bo musiał odzyskać zegarek do 24 w razie gdyby jego matce zachciało się odwiedzić syna w paryżu. dostał go od niej z rozkazem noszenia i posiadania zawsze i wszędzie przy sobie. 'to rolex skarbie'. tak, tak też cię kocham mamo. rozglądał się teraz po dziedzińcu, szukając wzrokiem paige, którą notabene wypatrzył.
-ee, cześć mała - zatrzymał się przed nią i zastanawiał chwilę czy pocałować ją w policzek, czy go za to pobije. skończyło się więc na tym, że lekko się zgarbił i stał, patrząc gdzieś ponad jej głową.

przestała nawet stukać tymi swoimi obcasami 74658364 centymetrów, które założyła specjalnie na okazję spotkania z parkerem, bo był wysoki, a ona nawet założywszy koturny 48749573946t794386 centymetrów nie będzie od niego wyższa. a to już duży plus. podniosła się nawet, prawie dotykając przy tym czubkiem nosa parkerowego nosa, ale no stress nic takiego nie miało miejsca. uśmiechnęła się za to, oblizując wargi, które wcześniej pociągnęła malinowym błyszczykiem.
- cześć duży - bo po głębszym przemyśleniu zdała sobie sprawę, że mały mogłoby być nawet obraźliwe, bo pod względem wzrostu nie był mały, a dalej to nie wiedziała.

ale mogła podejrzeć kiedy leżał odłogiem na jej łóżku zniewolony przez alkohol, który w siebie wlał. była na to zbyt dobrze ułożona, czy coś? wyszczerzył do niej swoje zęby z powodzeniem mogące brać udział w reklamie jakiegoś oral-b albo anal-a czy innego gadżetu do zębów. zmierzwił nawet swoje pozostające w idealnym nieładzie włosy i pokiwał głową na boki.
-więc masz go ze sobą, czy jak?

- nie? - mruknęła, tak niezbyt przyjemnie, bo poniekąd należała do snobistycznej części anglików, więc postanowiła jakoś to zrekompensować - to znaczy, gdybym go wzięła z domu, pewnie bym zgubiła albo rozwaliła, więc to byłoby dosyć niebezpieczne - właśnie. poprawiła szaliczek, żałując, że nie wzięła również rękawiczek, bo było jej zimno, BARDZO. i była głodna., i wogóle nie chciała wracać do domu.

-hmmm - udał, że dogłębnie się nad czymś zastanawia, w rzeczywistości lustrując paige wzrokiem. może nawet owym spojrzeniem ją rozbierał. prawda była taka, że to nawet lepiej iż rolex został w jej mieszkaniu, bo będą mieli pretekst żeby się tam udać, a potem parker weźmie ją na jej puszystej różowej pościeli, słuchając jęków i czując jej paznokcie na ramionach. potrząsnął głową. hola, wracamy na ziemię parker. uśmiechnął się więc do niej swoim klasycznym uśmiechem chłopca z dobrego domu, którego uczyła go babcia. brawo dla niej i poprawił swoją marynarkę, bo powiedzmy, że takową na sobie miał. dziwne. no ale cóż - więc chodźmy do ciebie.. - zapomniał jak miała na imię. paulette?

zmierzyła go nieprzyjemnym spojrzeniem, by za chwilę przewrócić wzrokiem. wszyscy musieli znać jej imię, była duszą towarzystwa swojej szkoły, a ten palant, ta głupia pijacka menda zapomniała? zapamiętamy to.
- paige. mam na imię paige - rzuciła, dosyć oschle, by wyminąć pakera i delkatnie kołysząc biodrami, ruszyć w stronę wyjścia.

-no i dobra. paige - mruknął pod nosem i ruszył za nią, patrząc na jakieś dziewczyny przechodzące w jedną i drugą stronę koło niego, rumieniące się kiedy tylko napotkały jego spojrzenie. sama paige w zasadzie interesowała go najmniej. ałć?

i zaczniesz za karę.

jaa, sid siedzial i liczyl biedronki na swoim szaliku.

koniec posta.

okej, ni stąd, ni z owąd znalazła się właśnie tutaj. jak zwykle wieczorem, spacerowała, zupełnie bez celu i zupełnie sama, cóż, nieważne. zauważyła więc sida, zastanowiła się co powinna zrobić: a) odwrócić głowę i udać, że go nie widzi, b) przywitać się i pójść dalej, c) przysiąść koło niego i nawiązać rozmowę. jako, że była ostatnio cholernie samotna postanowiła wybrać (fanfary) odpowiedź c! przysiadła więc na brzegu schodka, uprzednio poprawiając płaszczyk. - cześć, sid. - uśmiechnęła się, bo tęskniła, serio!!!!!!!1 ale napierdoliłam głupot w całym moim poście

odwrócił głowę a może wprost w inną stronę bo w bok przekręcił i uniósł brwi aczkolwiek wcale nie wjechały mu na przykład na czubek głowy tylko jakoś tak delikatniej mu to wyszło i uśmiechnął się nawet jakoś tak przelotnie, ot. - kłarel, cześć. - i to by było na tyle, bo sid nieco ostatnio onieśmielony był i przygaszony. obudź w sidzie tygryska ]:-> : D