parc des buttes-chaumont

Zauwazyła usmiech na twarzy chłopaka siedzącego na ławce nieopodal więc również się uśmiechnęła, nieco kokieteryjnie i podeszła do niego - Cześć, można usiąść?

- hmm, cześć, jasne. powiedział z uśmiechem i zaciągnął się papierosem. popatrzył na nią, całkiem przyjemnym wzrokiem, cóż, to nałogowy podrywacz.

Usiadła więc obok niego na tej ławce - Graciella - przedstawiła się, podając mu rękę

ujął ładnie jej rękę i pocałował jej grzbiet dłoni, bo był dżentelmenem w końcu ! mhm. - damon. przedstawił się jej też.

Usmiechnęła się ślicznie, w końcu dzisiaj dżentelmeni to cenna rzecz - A cóz Cię skłoniło do samotnego siedzenia w parku? Potrząsnęła głową żeby strzepać śnieg sypiący się z nieba, który osiadał na jej włosach

przesunął ręką po włosach. - hm, chyba przemyślenia na temat mojego zajebiście pokręconego życia. powiedział z uśmiechem, patrząc na nią.

- Pokręconego? Brzmi interesująco. - spojrzała a niego z zainteresowaniem

/z/w

- oj, żebyś wiedziała. roześmiał się. - mam tyle problemów na głowie. ah, ale nie o mnie mówmy. co Ty tutaj sama robisz ? zapytał z uśmiechem.

/ok.

poszedł sobie gdzieś indziej.

Ona też poszła

ralph siedział na trawie, mniej więcej w połowie wysokości i myślał. nawet nie zauważył jak bardzo jest zimno i że jego usta przybrały nieprzyjemnie sinej barwy. powiedzmy, że był dzisiaj na kontroli w szpitalu i werdykt nie był zbyt obiecujący. cisnął przed siebie kamieniem, który leżał obok jego znoszonego conversa.

tak jakoś wyszło, że marjet tamtędy przechodziła. szła od babci z czerwonym kapturkiem na głowie, bo miała płaszcz czerwony i w uszy jej było zimno oraz z koszyczkiem pełnym jagód. okej, wcale nie szła od babci z koszyczkiem pełnym jagód, raczej po prostu wracała z epi czy czegoś w tym stylu z jagodami, kilogramem chyba, bo stwierdziła, że ma ochotę na jagody. zauważyła ralfa tylko dzięki temu, że był jedyną osobą siedzącą na trawie i że kamień, którym rzucił, potoczył się pod jej nogi.
- czeeeeść! - powiedziała, kierując się w jego stronę zdecydowanym krokiem.

-cześć - mruknął, bo nie był dzisiaj w nastroju do całowania, ściskania czy też ogólnego manifestowania swojego nieprawdziwego entuzjazmu. spojrzał na mariette i poczęstował ją jakimś wymuszonym uśmiechem. opadł na mokrą trawę, kompletnie ignorując to że jest mokra (cóż za odkrycie, wiem) i zimna i prawdopodobnie znowu się rozchoruje, co mogło nie być zbyt korzystnym obrotem sprawy biorąc pod uwagę zbliżający się termin operacji. wypuścił powietrze z płuc - umrę. jutro.

- skąd wiesz? - spytała luźno, absolutnie nie biorąc jego wypowiedzi na serio, w ogóle nie dupuszczała do siebie nawet myśli, żeby ralf mógł kiedykolwiek na cokolwiek umrzeć, pomiajając fakt, że ma guza mózgu. bo ona pomijała i to e w i d e n t n i e! usiadła obok niego i cmoknęła go w policzek, pochylając się nad nim na moment. - chcesz jagód?

-nie. ale możesz nimi wypchać moją trumnę - burknął, odwracając od niej głowę. był dzisiaj wyjątkowo emo i w zasadzie chyba go rozumiem. po prostu jego lekarz prowadzący nie był optymistą i powiedział mu wprost, że bardziej prawdopodobnym jest, że umrze i żeby się z tym pogodził. no i dobra. właśnie się z tym godził. sięgnął po butelkę danielsa, która stała obok niego i pociągnął solidny łyk tego co jeszcze w niej zostało.

- mówisz poważnie? - zmarszczyła brwi z pewnym niedowierzaniem. aż odechciało jej się tych jagódek z tego wszystkiego, rzuciła papierową torbę z nimi na trawę obok siebie i wzięła również łyka danielsa, na rozgrzanie i na dodanie sobie odwagi, bo w tym momencie się bała ralfa, wydawał się być taki, jakby w każdej chwili miał wybuchnąć i wyżyć się na pierwszej osobie którą spotka, czyli na nią. - co takiego będzie jutro?

-jutro, będzie kurwa czarna dupa - xd odpowiedział, siadając i wyrywajac jej gwałtownie butelkę, którą opróżnił jednym solidnym łykiem. był wyjątkowo nabuzowany i wkurwiony słowami lekarza, toteż wstał teraz i krążył chwiejnym krokiem po trawniku. zaraz pewnie się spierdoli na sam dół, bo to przecież spadek terenu bla bla bla.

- nie możesz mi po prostu powiedzieć, o co chodzi?! - spytała poirytowanym tonem, rozkładając się na mokrej trawie i mając w swojej czarnej dupie na przykład to, że będzie miała całą kurtkę brudną. bo miała jeszcze setkę innych, prawda? obserwowała go z dołu, stresując się nieco, bo nie dosć, że był pijany, to jeszcze zły i przybity, a to nie jest najlepsze powiązanie.

przeczytałam: 'nie dość, że był pijany, to jeszcze zły i brzydki i teraz chichram xd.
-jutro kurwa umrę, okej? pieprzeni lekarze przeprowadzą transakcję przerzucenia mnie na tamtą stronę, okej? zadowolona? - spojrzał na nią, marszcząc brwi. kiedy się denerwował nadużywał słowa okej, czego teraz była świadkiem. cofnął się o krok i spieprzył na sam dół, bo musiało to śmiesznie wyglądać i teraz chichram jeszcze bardziej ;e

- o jezus, ralf! - pozdro natalii w tym momencieeeeee. pobiegła za nim, by przyklęknąć przy nim z wyrazem głębokiego zdumienia. jak już to usłyszała z jego ust, to przestała się go bać. co z tego, że się na nią wydrze, co z tego, że będzie wściekły, co z tego, że jest pijany i gwałtowny. nic z tego, kurwa, skoro jutro umrze, tak? - będziesz miał operację, ralf? 20 procent na przeżycie, tak? - niezbyt to pocieszające z jej strony, prawda.

-15,665356 dokładniej - powiedział, krzywiąc się bo bolał go tyłek i coś jeszcze ale nie bardzo wiedział co konkretnie. zajmie się tym później - to jeszcze mniej, rozumiesz? po prostu nie ma szans. równie dobrze mogliby mnie po prostu zabić. o wyszłoby im chyba na dobre. taniej, szybciej, bez możliwości powikłań. nic. kurwa - przymknął oczy. nawet nie starał się uspokoić. może sam umrze, na własną rekę co? lekarz zabronił mu się denerwować i pić alkoholu. pozdrawiamy cię czule.

- no, mój drogi, ja ufam tym 15 procent, wiesz? - powiedziała, uśmiechając się blado. ujęła jego dłoń w swoje dwie i podniosła do ust, żeby ją pocałować. chciała go czuć przy sobie, najchętniej w tym momencie by się z nim kochała, starałaby się nacieszyć i w ogóle, ale nie było odpowiedniej okazji do tego.

-a ja nie - westchnął, czując się jak jakiś skazany na śmierć. ale nie jak miller, bo ralph nie planował żadnych więziennych intryg, ani nic z tych rzeczy. on pokornie czekał na najgorsze, czyli swoją śmierć. w wigilię. pieprzona wigilia. zastanwiał się czy powinien zadzwonić z tej okazji do ojca i mu powiedzieć, czy zostawić do lekarzom. 'przykro nam, pański syn zmarł w skutek niepowodzenia operacji'. 'biedaczek. marlene, chodź do mnie mam ochotę na gorący seks!'. poczuł się z tym jeszcze gorzej.

- kotek, będzie dobrze. naprawdę. zaufaj mi, przecież nie możesz tak po prostu pogodzić się ze śmiercią, ralf. jeszcze zobaczysz - powiedziała z dość małym przekonaniem. - chodźmy do domu, ralf. to nie ma sensu, tak tu siedzieć.
właściwie najbardziej bolało ją to, że operacja odbędzie się w tą pieprzoną wigilię, po prostu prezent gwiazdkowy.

-tak chyba będzie lepiej dla wszystkich - powiedział kompletnie już przybity informacjami od lekarza jak i swoimi myślami odnośnie ojca również. mozolnie zwlekł się na nogi chybocząc lekko. chyba stłukł sobie łokieć, bo pulsował nieprzyjemnie. rozmasował go i zerknął na mariette i jej zatroskany wyraz twarzy. więc prawdopodobnie widział ją po raz ostatni, tak?

- nie mów tak proszę cię. nie mów już o swojej śmierci, bo przecież ty nie możesz umrzeć, idioto! - podeszła do niego, by dość silnie jak na tak wątłą osóbkę (ma się krzepę!) złapać go za poły kurtki i potrząsnąć nim mocno. sama naprawdę była załamana, że to już jutro, że przecież ona go tak bardzo kocha.

pokiwał głową i uciekł, zaszyć się w jakimś pubie albo pod mostem i upić, żeby nie dożyć jutra albo być na tyle pijanym zeby nie ogarnac operacji. nie mam na niego weny :c

siedziała gdzieś na zaśnieżonej ławce, dokładniej na torbie którą na nią położyła. właściwie miała iśc tylko po zapas papierosów i wódki na całe święta, bo wiadomo, wszyscy udają nagle świętoszków i siedzą w domu ciesząc się z rodziną. wracając do papierosów to nie mogła znaleść żadnego otwartego sklepu wiec wypalała ostatniego jakiego miała przy sobie, w domu tak schowała, że nie mogła ich znaleść. próbowała wypatrzeć gdzieś na niebie są jebaną pierwsza gwiazdke, no trudno, ale co z tego jak nie czuła świąt, wiedziała, że nadeszły one tylko dzięki dacie w telefonie, rzeczą które nie wypaliły i ludziach przebranych za św. mikołaja. i pustym parku. a na pewno nie było ich widać po jej nastroju.

Wracał tędy z nudnej, wigilijnej kolacji, a raczej obiadu ze starszymi. Zaciągał się świątecznym papieroskiem.

nie uśmiechało jej się nic w tym dniu, siedzenie w pustym parku w wiligię też. podciągnęła nogi pod brodę i oparła na nich głowę.
- ej, masz papierosy? - spytała odgaraniając włosy od buzi, bo opadły. przez śnieg. może nawet wyglądała jak jakaś ćpunka? trudno tak się nie czuć zostawioną samą na świeta, które miały być piękne.

Podszedł do niej.

- Mam - odpowiedział. Wyciągnął paczkę i jej podał.

- dzięki, mogę sobie wziąść, prawda? w domu nie mam, sklepy zamknięte, wszyscy świetują - uśmiechnęła się lekko i spojrzała na zegarek, tak na 19, miała się stawić do szpitala, cóż za idiota dał jej ten termin - i poza tym, wesołych świąt - machnęła ręką w której trzymała paczkę i zapalniczkę. poza tym nikt jej jeszcze życzeń nie złożył, nawet rodzina.

- Bierz, bierz. - odpowiedział - a no wesołych. A tak w ogóle to jestem Paul - odpowiedział i usiadł obok niej, odgarniając wcześniej śnieg.

- carmen - pokiwała głową z powrotem kładąc ją na swoich kolanach - samotne święta czy wracasz od rodziny, koleżanki, narzeczonej? - spytała zapalając papierosa, mając nadzieje, że nie będzie mu to przeszkadzać, ale raczej nie skoro sam pali. i spojrzała też w górę żeby zobaczyć czy to naprawdę pada śnieg jak z bajki czy tylko jej sę wydaje.

- Od rodziny. A Ty spędzasz święta samotnie? - zapytał.

- tak - przytaknęła obejmując kolana rękami i bardziej wsunęła sie w ławke bo czuła, że spada. opuściła jedną nogę, żeby trzymać jakąkolwiek równowagę - przynajmniej masz rodzinę - uśmiechnęła się gdzieś bardziej w dół bo patrzyła na swoje buty wygładając przy okazji sukienkę wystającą spod płaszczyka.

- No niby mam... - powiedział. Starał się coś wymyślić, żeby ją pocieszyć, ale co mógł zrobić? - może masz jakieś wigilijne życzenie które mógłbym spełnić? - zapytał.

- żeby już więcej nie leciał kevin sam w domu, bo on najbardziej załamuje mnie w tych całych świętach, ale chyba nie masz wpływu na program telewizyjny i muzykę jaką grają w radiu - roześmiała się. jakby tak pomyśleć to karmę czasem nie miała żadnych marzeń, szczególnie w jakiś takich dość ciężkich dla niej chwilach, może dlatego poszła na psychologię bo nie miała super mocnej psychiki.

- No rzeczywiście na to nie mam wpływu. Niedługo miną te święta i wszystko będzie normalne - powiedział.

- ale jeszcze dwa dni męczarni, nieważne, trzeba przeżyć - pokiwała głową, dość energicznie jak na stan który teraz czuła, właściwie cały czas od kilku dni. machała nogą jak jakieś małe dziecko, była chyba takim małym dzieckiem wypuszczonym gdzieś za wcześnie z domu.
i stwierdziła, że zaraz będzie iść oglądać kevina i spać.....

- A czym się zajmujesz przez reszte dni w roku? - spytał.

- próbuję studiować... - i teraz próbowała się zastanowić co robi dalej, więc nastała chwila milczenia - nie jestem jakimś ekologiem, nie wspieram żandych fundacji - pokiwała głową marszcząc brwi, bo jak nadchodzi koniec roku to podobno trzeba robić te podsumowania roku. co ona napisze w swoim? sama nie wiedziała. chyba nic.

- O, to zupełnie tak jak ja... - odpowiedział - a co próbujesz studiować?

miałam problemy z internetem, sori.
- psycholgię - odparła, bez dumy, bo stwierdziła, że to nudne. zanim zobaczyła w co się pchała w te studnia wydawało jej się to ciekawe. spojrzała na zegarek i stwierdziła, że chyba musi już iść, i dziękuje za papierosy. i poszła natykając się na świętego mikołaja który wołał 'hohoho!'.

On też już poszedł.

przyszła do parku z kubkiem kawy w rece, siadla na lawce i zaczela spijac pianke.

fajne jest spijanie pianki :c chociaz ostatnio stwierdzilam ze pianka z kapuczino jest niefajna
w kazdym razie kejd przyszedl do parku, bo potrzebowal sie przewietrzyc, bo wczoraj troche zabalowal i bolala go glowa, bo tak wlasnie u niego sie objawialo szeroko pojete pojecie kaca. usiadl obok joyce, nawet nie patrzac, czy to jakas stara babcia czy cos xd a raczej ktos, bo po prostu i najzwyczajniej nie mial na to sily :c moga sie znac.

pianka fajna każda xd
popatrzyla na kolesia, ktory usiadł obok niej. wytarła sobie ręką wąsy z pianki.
zidentyfikowala rodzaj spojrzenia 'łotewer, moze byc nawet kolo starej baby'.
-no to starą babą bynajmniej nie jestem - powiedziala.
nie znaja siee!;o

wczoraj mielismy dzien papieski i wszyscy dostali te no, takie te do jedzenia jak ptysie ale bardziej niedobre! nie wiem czemu ci to mowie xd
-co? - spojrzal na nia tak jakos katem oka, ale zaraz zabral reke z glowy bo tak siedzial w stylu so emo i spojrzal juz jakos bardziej normalnie - a, no tak, rzeczywiscie. to znaczy nie wiem. to znaczy nie wygladasz.. wybacz, zle sie czuje, cos tam.

kremowki moze? xd
-ach nic. czlowieku, ogarnij sie - powiedziala. spojrzala na swoj kubek kawy, juz bez pianki i wcisnela mu do reki. po chwili zastanowienia zabrala mu go, bo nie chciala zostac obrzygana.