sacre cour

szedł tędy, zdenerwowany dość, wcale już nie słuchając muzyki. słuchawki smętnie zwieszały mu się z szyi, spuścił głowę, wpatrując się w swoje stopy z zainteresowaniem. miał wrażenie, że potrzebuje relaksu. najlepiej jeszcze jakiejś dziewczyny na jedną noc.

tyryryry tiiu szła z naprzeciwka energicznym krokiem wracając z klubu, gdzie została odrzucona przez jakiegoś chłopaka. rozumiesz więc, że była zła i potrzebowała faceta na jedną noc. tak, właśnie.

zmierzył ją wyzywającym spojrzeniem, od góry do dołu, od dołu do góry, nosiła strasznie wysokie szpilki, ale wcale nie wyglądała mu na dziwkę. może raczej właśnie na dziewczynę na jedną noc.
- wiesz, która godzina? - zapytał, łapiąc ją za ramię.

-twoja szczęśliwa - odpowiedziała zaczepnie i przejechała językiem po wardze. czerwonej, bo ładnie.

- w to nie wątpię - stwierdził, przyglądając się jej badawczo. wzrokiem błądził po jej dekolcie, bardzo fajnym, jak na jego gust.

-pytanie tylko, czy będzie równie szczęśliwa dla mnie? - zapytała, unosząc brew i patrząc na niego porozumiewawczo. w duchu modliła się, żeby podłapał jej przemyconą propozycję.

- w to też nie wątpię - stwierdził, przejeżdżając dłonią z jej ramienia na plecy, kręgosłup rysował się pod jej skórą, ale nie jak anorektyczce, tylko jak billowi kaulitzowi.

niech będzie. dobrze, że żadne z nich nie miało fryzury jak bill.
uśmiechnęła się szeroko, obejmując go w pasie i wspinając się na palce w celu muśnięcia wargami jego ust.

pochylił się nad nią, jako, że był wysoki, by przejechać językiem po jej dolnej wardze, łapczywie układając dłonie na jej pośladkach i przyciskając ją do, hmhm, okolic swoich bioder.
- mam miłe mieszkanie w wąskich - wymruczał jej do ucha, którego płatek za chwilę przygryzł. jezu, wydała mu się taka łaaatwa.

poniekąd była, bo rodzice jej nie kochali i nie radziła sobie z tym faktem odreagowując w ten sposób. ale to informacje raczej dla daniela. póki co, oplotła go nogą w pasie.
-brzmi interesująco. chętnie je zwiedzę - dodała, patrząc na niego znacząco. miała szczęście, że trafiła na jakiegoś alfonsa.

- to chodźmy! - stwierdził, po czym poszli i zacznę.

Siedziała sobie słuchajać muzyczki z telefonu, myślałą nad wszystkim co ja
spotkało przez kilka miesiięcy w Paryżu.

wałęsał się po paryżu, odkrywając właśnie, że ma ochotę się na kimś wyżyć, dokładniej na kimś konkretnym, ale ta osoba nie znajdowała się na szczęście obok niego. myślał więc sobie, że pewnie wyżyje się na kimś innym, zapewne seksualnie.

Ona również się wałęsała. Ni to z nudów, ni z nikłej chęci utrzymania jakiejkolwiek formy, i łączności z otoczeniem. Spacerowała sobie, utrzymując kontakt wzrokowy z własnymi butami.

kogo masz w avie?

uniósł wzrok znad swoich dłoni, w które właśnie uważnie się wpatrywał, na nią, która była dla niego jedynie... yyy, nie wiem, jakby to wyrazić, może po prostu kobietą i nikim więcej. stawał się chyba coraz większym szołwinistą z dnia na dzień, co nie znaczy, że zniknęły jego dobre maniery i krztyna nieśmiałości.

Hayley Williams. Wokalistka Paramore.

Ona także na niego spojrzała, bo kiedy uznała, że poznała, aż nazbyt wyraźnie, i dobrze fakturę swoich butów, no, musiała, po prostu popatrzeć. I uśmiechnęła się, o. Tak zwyczajnie, bez zbędnych frazesów, uśmiechnęła pogodnie.

tak myślałam.

nie uśmiechnął się, raczej sprzedał jej nienawistne spojrzenie, bo akutalnie nienawidził gatunku żeńskiego, kobiet, nawet zakonnic, nawet swojej matki, babi, prababci i swoich przyszłych córek! był zły, ewidentnie zły, na cały świat w dodatku, nie tylko na kobiety. na przykład na tego ptaszka, co prawie go osrał z lotu.

Zdumiała się w pierwszej chwili, ale później wzruszyła ramionami, jej uśmiech, choć troszkę opadł, nadal był wybitnie optymistyczny, i bynajmniej nie nachalny. Spacerowała dalej.

- boże, musisz się tak uśmiechać? - burknął, niespecjalnie obchodziło go to, że:
a) się czepiał
b) nie powinien się czepać
c) przecież miała prawo się uśmiechać
jak wspomniałam wcześniej, chciał się wyyyyżyć!

- A dlaczego nie? - Odpowiedziała pytaniem na pytanie. - Wiesz, podobno, kiedy ludzie są szczęśliwi, to się uśmiechają. Nieważne do kogo, nieważne jak, po prostu uśmiechają. - Zakończyła, i zgadnij - uśmiechnęła się.

wkurwiała go, seryjnie, gdyby była facetem, to pewnie by się na nią rzucił, ale niestety... nie była. to znaczy, nie sprawdzał!
- ...wnerwiając przy tym innych - dodał do jej wypowiedzi, uśmiechając się sztucznie.

- Mój Boże, czy Ty masz jakiś problem? - Wywróciła oczami. - Nie wyżywaj się na innych. - Zatrzymała się, by przyjrzeć uważniej otoczeniu. - Nerwy Ci miną, a mi pozostaną nieprzyjemne wspomnienia.

okej, teraz się zupełnie wkurzył, odmaszerował zupełnie dumnym krokiem i tyle go widziano...........

- Palant! - Zakrzyknęła jeszcze za nim, zwalając na ławkę nieopodal. A później też sobie poszła, jasne.

no niccc. siedziała i dopaliła papierosa. pewnie zginie na jakaś rozedme płuc jak amy winehouse lub coś równie obrzydliwie nieuleczalnego. rzuciła niedopałek za siebie. taktak, nie dbała o ekologię. wyjęła z dużej torby równie duży aparat. siala, wybrała tam odpowiedni filr, obiektwy i szczegółów oszczędzę. robiła 8659 zdjęć na minutę ;x

przechodził tędy, paląc fajka i w ogóle nie rozglądając się wokół, bo dzisiaj m. był wyjątkowo jak na niego zamknięty w sobie, chociaż nie zmienia to faktu, że był spragniony kobiecego ciała.

i zupełnie przez przypadek napatoczył jej sie pod oczami (czy oczyma? łatełer) jakiś facet z fajką. zasłonił jej widoczek.
- hęęę, ej, możesz się przesunąć? - powiedziała dość uprzejme, ale i tak pewnie na nią nawaraczy. przy tym zrobiła takie maślane oczy jak kot, że szreka (od kłaczka).

sori że tak późno!!

ej, takie maślane oczy są trochę niebezpieczne w przypadku martina, który, jak już wspomniałam, był napalony. nie odsunął się, zamiast tego uśmiechnął się wesoło, a przy tym i zawadiacko.
- a po co się przesuwać? - uniósł jedną brew do góry, bo wszystkie moje postaci umią unosić jedną, ja też, ale reszta mojej rodziny to już nie.

teraz to już nie miał po co bo bateria w aparacie się rozładowała więc wymamrotała coś typu 'jebane baterie' i schowała sprzęttt. (eja, to brzmi dwuznacznie, ale ona tego nie miała xdd)
- już nie musisz - a ona uniosła dwie brwi. - a tak poza tym to carmen jestem - przedstawiła się grzecznie. i z tego co czytałam to pogoda mi się popsuć więc robiło się ciemno jak w jakimś dramacie o pogodzie. fruu.

aha, tak więc martin spojrzał najpierw na ciemniejące niebo, a potem dopiero na carmen, której imię od razu skojarzyło mu się z tą kawiarnią, ale nie chciał być niemiły i jej tym dogryzać, no bo po co mu to i jej.
- martin - powiedział, mierząc ją spojrzeniem od stóp do głów i stwierdzając w duchu, że jest ubrana za lekko jak na taką pogodę.

nie jej wina, że jej rodzice zechcieli ją nazwać tak jak kawiarnię, albo szef swój biznes jak ją. nieważne. fakt, za lekko była ubrana i padało już.
- moze gdzieś pójdziemy, yyyhm? - wyczuj podtekst.

// aaaaa, kurde, musze iść za pol godziny. lubię ciotki imieniny!1one

- hm, właściwie to właśnie zmierzałem do domu, ale zawsze można zmienić plany - stwierdził bez zbytniego ociągania i teraz właśnie deszcz zaczął padać, więc martin założył kaptur na głowę i zaciągnął ją do jakiejś kawiarni. zacznij!

przyszli tutaj, schody były mokre, ale jemu niespecjalnie to przeszkadzało, miał przy sobie kobietę/dziewczynę, swoich marzeń, więc nie dziwmy się, że było mu gorąco, do granic możliwości. nadal trzymał parasolkę nad nimi i bardziej nad brooklyn, toteż zmokło mu ramię. ale chyba lubił o nią dbać, ale to nie znaczy, że traktował ją jak swoją córkę, co to to nie! uwzględnię, że chciał coś powiedzieć, ale zrezygnował, bo nachylił się w stronę brooklyn, muskając jej wargi, swoimi ustami. miała miękkie i przyjemne wargi. sromowe pewnie również, ale on póki co skupiał się na tych górnych.

i dobrze, bo przecież sacre to kościół, czy coś w ten deseń, więc jeszcze by wypadła jakaś zakonnica, czy inna potwora, by ich wychłostać. uśmiechnęła sie do jego ust, sceneria doprawdy wymarzona, prawie jak z jakiegoś starego filmu z audrey hepburn. ułożyła dłoń na jego karku, nawet nie miała takich lodowatych dłoni, bo zdążyły się wygrzać-po drodze wsunęła prawą do kieszeni na jego tyłku. aha, i pocałowała go odrobinę zachłanniej, gdyż ponieważ stęskniła się za jego ustami. za nim całym też.

całowanie się z brooklyn pod kościołem, było w pewnym rodzaju, dla niego, nieprzyjemne, bo noah był wierzący, ale powiedzmy, że nie wiedział, że sacre to kościół. nie zwrócił uwagi, na zakonnicę, która przechodziła obok, bardziej był zajęty głaskaniem brooklyn za uchem, kciukiem, delikatnie i miło, pełen pakiet. i wziął ręce do roboty, totez bez jakichkolwiek gwałtownych ruchów, zmienił pocałunek z płytkiego, bardziej zachłannego, na ten najfajniejszy francuski, ale nie ślinił się tak bardzo, bo nie lubił takich typowo kurewskich pocałunków. zależy co kto lubi, conie.

brooklyn nie lubiła ślinotoków i tym podobnych, powstrzymała się od wzdychania, chociaż było jej wyjątkowo przyjemnie, pozwoliła się rozsunąć swojemu płaszczykowi, przecież i tak była pod parasolką, a i tak, jakby jej mundurek zmoknął, to by za nim nie płakała-to tylko mundurek, nie żadna sukienka de la renty, czy chloe. tę dłoń z jego karku wplotła dla odmiany w jego włosy, gładkie i lśniące w nikłym słońcu jak złoto, pewnie noah dorabiał sobie jako sprzedawca waty cukrowej.. nieważne, w każdym razie drugą dłoń wsunęła z powrotem do tylnej kieszeni jego spodni.

było mu zupełnie przyjemnie, ale ile można się całować, to znaczy on z nią mógłby w nieskończoność, ale miał coś do powiedzenia, toteż odsunął twarz, na krótki moment. zaraz podsunął z powrotem, tym razem w stronę ucha brooklyn, mówiąc, pomiędzy pocałunkami:
- chyba - pocałunek - zwariowałem - pocałunek - na - pocałunek - twoim - pocałunek - punkcie - pocałunek i koniec wyznania, chciał żeby wiedziała, że traktuje ją raczej powaznie. a przynajmniej na tyle powaznie, że dla niej oszalał, chyba niedługo sprawdzi się to wszystko z ich wczorajszej rozmowy, o wariatkowie.

mogłoby być śmiesznie, zawsze ją bawiły sceny w szpitalach dla chorych psychicznie w filmach, na przykład w oszukać przeznaczenie. chciałam napisać, że jeszcze w mechanicznej pomarańczy, ale to było więzienie, nie wariatkowo, chociaż ludzie byli niemniej, hm, szaleni. potarła nosem pod jego okiem prawym, którego nie wydłubała mu przy okazji, chociaż mogłaby potem zrobić z niego wisiorek.. okej, raczej nie.
- oohm, noah - mruknęła, by zaraz przesunąć ustami od jego zaucha do prawego kącika ust. - ja chyba też. to znaczy, wiesz, nie na moim punkcie. - na pewno wiedział o co chodzi, nie chciało jej sie dalej tłumaczyć, sory.

nic przez chwilę nie mówił, próbował ze spokojem przyswoić sobie jej słowa, z których niewiele rozumiał, będąc zafascynowany jej zapachem. ale zrozumiał, nawet bardzo dobrze i ujął jej dłonie w swoje. tez dłonie. pewnie chciał powiedzieć coś dyplomatycznego, ale się rozmyślił, kiedy zauważył, że jej ręce są l o d o w a t e.
- jezu, brooklyn jesteś zmarznięta i to cholernie. chodźmy gdzieś, do mnie, albo na kawę do starbucksa, choć według mnie jest przereklamowany. będę miał potem wyrzuty sumienia, jak wylądujesz w szpitalu. i twój brat mnie zabije - uśmiechnął się, ale tylko trochę, miał nadzieję, że jej brat się nie przypierdzieli do niego.

jak sądziła sid miał inne sprawy na głowie, te wszystkie swoje głuptackie mafijne porachunki, no i oczywiście tulusę. ale nie chciała teraz się z tego wszystkiego zwierzać noasiowi, jego dłonie były chyba sto razy cieplejsze od jej własnych, co jeszcze bardziej wpłynęło na jej samopoczucie, uniosła prawy kącik ust trochę wyżej niż lewy, nie wiem czemu nie na odwrót. - chodźmy do ciebie, nie chcę żadnego starbucksa - mruknęła. jedyne na co teraz miała ochotę, to właśnie noah, ale tego już wstydziła się dodać, taki nieśmiałek z niej momentami, możesz zacząć:*.

okej, więc przyszli pod sacre, bf pociągnęła go na schodki. - jeśli nie chcesz siedzieć, to możesz powchodzić na górę i na dół i z powrotem, ja musze zapalić, a nie cierpię chodzić i palić. zresztą nieważne, chcesz też papierosa? - spytała, wyciągając ze swojej torby dkny paczkę cameli i zapalniczkę zippo, różową z kotem, lowe.

- nie, dzięki - pokręcił głową. ostatnio nie lubił cameli, a poza tym nie był znowóż aż tak uzależniony, żeby sięgać po papierosa za każdą okazją. - możemy posiedzieć, co za sens jest łazić w górę i w dół, jestem dostatecznie zmęczony! - powiedział. stwierdził w duchu, że to trochę głupie, bo cały czas użala się nad sobą, ale co on mógł na to poradzić, był tylko danielem. daniele to takie fajne zwierzątka są xdd.

więc usiadła sobie na schodku trzydziestym drugim, jeśli liczyć od góry, a od dołu to nie wiem, zapaliła, osłaniając papierosa od wiatru swoją dłonią, nie poparzyła się, wwaliła zapalniczkę i paczkę papierosów z powrotem do torby, którą położyła obok siebie, oparła łokcie na kolanach i uśmiechnęła się leniwie. - jezu, powinnam zapisać się na jakąś siłownię, ostatnio tylko siedzę, śpię, jem albo siedzę znów. - no! nawet seksu już praktycznie nie uprawiała.

oho, daniel mógłby to zmienić, ale wcale aż tak bardzo napalony nie był, właściwie to uznał nawet, że bf nie jest chyba w jego typie, chociaż sam nie wiedział, dlaczego. usiadł obok niej i skręcił głową w bok, żeby na nią patrzeć i ją jeszcze pooceniać.
- no to mogę ci załatwić trenera, mój jest dobry - daniel wcale nie leciał na swojego trenera, jak coś.

- ohm, okej. chociaż pewnie i tak nic z tego nie wyjdzie, nigdy nie wychodzi, najdłużej grałam w tenisa, chyba miesiąc. i to było jak miałam ee piętnaście lat. hoho, kiedy to było, czuję się stara. ile masz lat, daniel? - spytała, przyglądając mu się. w tym świetle wyglądał prawie na trzydzieści, ale wcześniej nie sprawiał wrażenia takiego starego, więc pewnie jej się wydawałoo.

- a na ile wyglądam? - uniósł brew, spoglądając na nią zaczepnie. był ciekawy, ile mu da, pewnie sześćdziesiąt sześć i trzy miesiące oraz dwa dni, jeśli się nie mylił. ona mu wyglądała na siedemnaście, ale okej, kobiet się nie pyta o wiek. zawsze było to dla niego niesprawiedliwością, że kobiety pytać mogą, a mężczyźni nie.

- hyhy, nie wiem, niewiele więcej niż dwadzieścia pewnie, co? ja mam dziewiętnaście, a czuję się, jakbym miała co najmniej dwa razy tyle! - poskarżyła się mu, ziewając, mimo dopiero co wypitej kawy. - gdzie byś chciał pojechać na wakacje? - spytała, bo lubiła zadawać dziwne pytania, to przecież tylko bf.

- dwadzieścia jeden - powiedział, zadowolony z tego, że oceniła go na młodszego i że ona była od niego młodsza, ale nie wyglądał przy niej jak jej starszy brat. - nie wiem, gdzie, jeszcze o tym nie myślałem, ale marzy mi się jakaś mała wyspa wynajęta tylko dla mnie - to było całkiem możliwe, rodzice daniela mieli mnóstwo kasy. to był dla niego dziwny temat, przed chwilą miał wakcje, a już wyczekiwał następnych.

- pewnie, wszyscy jeżdżą na wyspy. a masz jakieś zwierzątko? <3 - spytała. pewnie niedługo zapyta, czego się napije i co jeszcze powie, poprawiła nogawkę swoich rurków, co się trochę zawinęła, stwierdziła, że jej balerinki w panterkę się nawet nie pobrudziły, więc uśmiechnęła się, tym razem zupełnie zadowolona.