sacre cour

-nie wypluj płuc, kobieto - parsknął tristan, przechodząc obok. właściwie powiedział to stosunkowo niewyraźnie z powodu takiego a nie innego iż miał w ustach papierosa, jako że rękami majstrował przy okularach, które były szczwanymi lisami i zaparowały. skubane! zatrzymał się teraz przed charlot, myśląc że to jakaś stara dewotka. nie jego wina, że bez okularów był ślepy, a ona charczała nie przymierzając jak lysy facet po czterdziestce. aha?

- postaram się - przytaknęła oniesmielona, że w ogóle ktoś zwrócił na nią uwagę. bo odkąd wprowadziła sie do swojego mieszkania, nie rozmawiała z nikim, prócz z matką, która nachodziła ją niemal codziennie, sprawdzając czy aby na pewno odmówiła dziesiątek różańca za mamusię i za tatusia. zakaszlała ponownie, coś ją uwierało w gardle, może to opona samochodowa, której nie strawiła...

-yhm, byłoby miło. no nic, do widzenia - ukłonił się lekko, bo nadal był ślepy a ona w jego mniemaniu była starszą, przesadnie pobożną kobietą z którą nie chciał mieć niczego wspólnego jako młody i butny ateista z ciekawszymi poglądami na życie niż katowanie się powtarzaniem jakichś idiotycznych formułek robiących za modlitwy, które i tak do niczego nie prowadzą. amen? zaciągnął się i wypuścił dym, zakładając okulary na nos, kiedy już ją minął.

- do widzenia! - odpowiedziała jak na dobrze wychowaną osobę przystało, stojąc tam nadal, jak sierota. zastanawiała się, co w takiej sytuacji zrobiłaby jakaś dziewka na topie i doszła do wniosku, że pewnie pobiegłaby za nim i wdała się w wysublimowany flirt, by na koniec go uwieść i czeprać z tego korzyści. ale jej ta wizja nie pociągała, hihi.

ray szła, przygryzając wargę. z braku laku, zatrzymała się w pewnym momencie, siadając na lodowatym stopniu i wyjmując komórkę, żeby odpisać czarliemu. wyciągnęła przed siebie nogi, zaciągając się zimnym powietrzem i odchylając głowę do tyłu.

tristan, będący jak tak sobie teraz myślę w skrytości ducha kaleką ze względu na swoją kurzą ślepotę, potknął się o wyciągnięte nogi ray, walcząc teraz o życie, skutkiem czego jego cudowne okulary poooleciały i roztrzaskały się na chodniku. zanotował jedynie nieprzyjemny trzask, na dźwięk którego skrzywił się niezadowolony i zaklął pod nosem.

- tristan? - zauważyła zaskoczona, w końcu nie codziennie twoje nogi mogą trafić do kartoteki policyjnej, oskarżone za zabójstwo. równie zdziwiona zauważyła, że nie ma na nosie okularów. wpatrywała się w jego kark, bo obecnie stał do niej tyłobokiem.

tyłozbokiem.
-ray. cholera, mam szczęście - westchnął z ulgą, bo mógł przecież potknąć się o właściciela kota, który pobiłby go za to, że nie chodzi tak jak trzeba i się potyka, hm. podrapał się za uchem i spojrzał na plamę, która mogła być właśnie nią - moje okulary jeszcze żyją?

pewnie rozwalił swoje optyczne ray bany ;c
- poczekaj. - wstał, chwytając go delikatnie za dłoń, widząc, że zaraz się zabije. stanęła na palcach, próbując zobaczyć okulary, w całości bynajmniej, ale to było raczej awykonalne. okulary leżały, ale szkła były wybite, życie. - hm, nie sądzę trist. chyba cię odprowadzę w takim razie. - powiedziała, pewnie chwytając go za dłoń.

optyczne ray bany law, może takie jak na awatarku?
-może bóg jednak istnieje i właśnie mnie ukarał za to, że w niego nie wierzę? - zaśmiał się pod nosem, trzymając ray za zimną dłoń. czuł się w tym momencie jak inwalida albo inny kombatant wojenny. pieprzone wady wzroku, hm? dobrze, że ja nie mam takich problemów, hihi.

ja też, muu.
zaśmiała się, tristan zawsze ją rozbawiał swoimi ironicznymi żarcikami, ah.
- tak trist, na pewno. równie dobrze mogła to być kara zesłana przez zeusa albo papę smerfa, bo śmiałeś się z jego czapki. - oparła głowę na jego ramieniu, szybko przypominając sobie, że to on jest ślepy i to ona musi go do domu odprowadzić. co za odpowiedzialna rola.

znając życie biedny trist prowadzony przez rai zaraz wyląduje na latarni i rozpieprzy sobie seksowny nos.
-nigdy nie śmiałem się z czapki papy smierfa! - zaperzył się, bo taka była prawda - to na pewno zemsta sponge boba, zawsze wiedziałem że coś jest z nim nie tak - pokiwał głową i zapytał, czy chociaż wzięła oprawki od jego zdezolowanych okularów.

zapytala, czy nie może sobie kupić nowych, po czym na chwilę go zostawiła, uprzednio każąc nie przesuwać się nawet na milimetr, w końcu każdy krok może przynieść śmierć, xd.
- okej, coś jeszcze? skończyły ci się pomidory czy możemy po prostu iść do ciebie? - dodała, naprawdę nie chcąc go zabić, więc najłatwiej dla niej było po prostu go odprowadzić.

-patisony. skończyły mi się patisony, ale chyba obejdę się bez nich - uśmiechnął się do ray, a przynajmniej tak mu się wydawało, bo stamtąd dobiegał jej głos. wymacał jej rękę i ponownie ją uchwycił.

- musisz mieć te patisony koniecznie teraz, zaraz? - zapytała, powoli sprowadzając go na sam dół sacre, gdzie stoi ta śmieszna karuzela i są murzyni z łańcuszkami. - hm? - dodała wprost do jego ucha, po raz kolejny zastanawiając się, dlaczego on jest taki ślepy i nie zrobi sobie jakiejś operacji.

bo robili go w przeciągu, nie wiem. a murzyni pod sakre mnie irytują. karuzela też. ale lubię te upośledzone wodospadziki wyżej.
-hm, nie. w zasadzie kupię je jutro - tak jest tristan, jutro kiedy doczołgasz się do sklepu, bo trochę poczekasz na nowe okulary.

- lepiej zajmnij się okularami, patisony kupię jeśli są ci niezbędne. ciągle chodzisz do tego samego optyka? - zapytała, bo wiedziała, gdzie kupował zazwyczaj okulary jak, hm, kiedyś 'bardziej się nim interesowała', to chyba dobre określenie. - zresztą, gdziekolwiek chcesz je kupić, sam tam nie dotrzesz. - rozejrzała się, czy nie ma żadnej taksówki w pobliżu, metro było daleko.

-dotrę, jasne że dotrę - co z tego, że jego optyk znajdował się na drugim końcu paryża, nie wiem dlaczego, a jego zdolność widzenia ograniczała się do odróżniania wielobarwnych plam. zamrugał, bo zaczynała boleć go głowa - hm, może nie. nie wiem. dotrę, jasne że tak. jestem f a c e t e m - tak zwane 'co to nie ja'.

super ego albo super id, coś takiego od freuda.
- dotrzesz, ale za 2 miesiące, o ile sie nie zabijesz. nikomu nie powiem, że ci pomogłam. - zaśmiała się cicho, wyciągniętą ręką machając na taksówkę, dajmy na to, że w wakacje była w njujorcznym i nabyła takich nawyk. chociaż w ciasnej, brukowanej paryskiej uliczce takiego ruchu nie było, to taksówka się znalazła. - chodź trist, nie zmieniłeś mieszkania? - wolała się upewnić, nie miała przy sobie setek euro, żeby jeździć po całym paryżu.

-nie, nie zmieniłem - odpowiedział potulnie i uderzył czołem o dach taksówki, wsiadając. musiałam to napisać, musiałam musiałam ahihi. jęknął niezadowolony, klnąc teraz pod nosem i masując czoło, na którym odbiłam u się czerwona smuga.

- jezu. - pocałowała go czule w czoło, po czym podała taksówkarzowi adres. - trist, zabijesz się kiedyś, nie możesz sobie zooperować wzroku? - zapytała, zamykając drzwi.

-nie wiem, chyba nie skoro moja matka jeszcze tego nie zorganizowała - wzruszył ramionami i przymknął powieki, opierając głowę na ramieniu ray - podrap mnie za uszkiem xd.

posłusznie niczym biblijny baranek podrapała go za uszkiem, opierając głowę na jego głowie, skomplikowane? i zasnęli, bo ja idę ;d

wlasnie ja tez, elo

jacob dotarł pod sacre, chyba nawet strasznie szybko, nie mógł się już doczekać spotkania z melanją. wszystko sobie na spokojnie przemyślał z butelką ballantinesa, stwierdzając końcowo, że nie wyobraża sobie na dzien dzisiejszy cholernych kilku dni bez melanie, a co dopiero, gdyby mieli wcale się nie spotykać.

melanie po drodze rozmawiała przez telefon z mamą, ale gdy tylko dotarła pod sacre rozlączyła się i rozejrzala się za jacobem, którego dosyć szybko znalazła w tlumie turystow, bo to łikend przecież i w ogóle. gdy w magiczny sposób znalazła się obok niego, pocalowala go w prawy kącik ust, poprzedzajac to jakimś 'cześc, jacob'. i powiem nawet, ze była trochę zachrypnieta, bo zgubiła szalik.

ale ma futro. jacob pogłaskał melanję po mysiej cipce, w tym momencie pozdro dla huberta & adriana, bo to ich wymysł i w ogóle na soplowe futerko, uśmiechając delikatnie.
- jesteś chora? - zapytał, obejmując w końcu melanję w talii. chyba nawet trochę się zmartwił, okej bardzo się zmartwił, a co jeśli przez niego rozchoruje się jeszcze bardziej?

- aż tak źle wyglądam? - spytala, nieco zaniepokojona i zmarszczyla nieznacznie czółko. miała nadzieję, że nie ma poczochranych wlosów i podkrążonych oczu, co jej zdaniem było oznaką choroby. - nie jestem, czuję się zupelnie dobrze - zapewniła go, na swoj sposób ucieszona tą nutą zmartwienia w jego glosie, ktora wynalazla.

- nie, niee e e - zaprotestował szybko, przesuwajac się na chwilę w tył, bo musieli z melanją przepchać się przez tłum japońskich turystów, yo. objął ją za to w talii, od tyłu - wyglądasz fantastycznie, masz tylko taki trochę zachrypnięty głos, a przecież niedawno byłaś chora - zmierzył wzrokiem jakiegoś dziwnego faceta w czapce z uszami, który bezczelnie wpatrywał się w melanie!!!

czapki z uszami są strasznie fajne. melanie nie lubila jednak jak faceci w takich czapkach jej się przyglądali, więc przytuliła się troche do jacoba, mówiac, że jest chyba zimniej niż wczoraj, co bylo raczej nieprawdą. - wezmę potem kilka tabletek - przepadala za tabletkami! - na gardlo i chrypka minie. przynajmniej mam taką nadzieję. strasznie duzo ludzi.. - zauważyła.

- mhm, to w końcu sobota i tak dalej - w końcu udało mu się znaleźć jakąś wąską ławeczkę niedaleko, toteż pociągnął tam melanie i usadził ją sobie na prawym kolanku. jedną z rąk ułożył gdzieś w okolicach jej talii, a nosem błądził gdzieś w okolicach jej szyi, pod kurtyną włosów, które jak zwykle intensywnie pachniały. cała melanie doprowadzala go do szaleństwa, ale póki co się nie przyznawał nawet przed samym sobą - mam nadzieję, że dotarłaś wczoraj bezpiecznie do domu? jeśli jeff nie ma nic przeciwko, to może przyszłabyś dziś do mnie na noc? to znaczy przyjechałbym po ciebie i tak dalej - starał się!!!

westchnęła cicho, przymykając oczy. lubiła strasznie pidzamas party, zwlaszcza takie w dwie osoby ona+jakiś-ladny-chlopiec-a-w-tym-wypadku-jacob-czyli-jeszcze-lepiej. - jeff na pewno nie mialby nic przeciwko, pojechał do austrii z jakąś koleżanką, czy kimś.. - chociaz oczywiscie melanie nie do konca jeffrey'owi wierzyla, gdy tamten zapewnial ją, że susannah to jego tylko i wyłącznie koleżanka, bo nie był specjalnie przekonujący.

- to świetnie! - ucieszył się, zaraz karcąc w duchu za nadmierny entuzjazm. zachowywał się conajmniej jak jakiś glupi licealista, który zakochał się w starszej koleżance. a przepraszam bardzo, to on tutaj był starszy i wcale nie chodziło o liceum - to znaczy cieszę się. ugotuję nam coś dobrego i wpadnę po ciebie, powiedzmy o siódmej? - a jeśli ja nie będę miała internatu, to i tak sie spotkają, yo. chociaż może się okazać, że wcale internet nie będzie potrzebny jak szefowa mamy pójdzie spać i my pójdziemy z soplem tam do nich tanczyć!!!

- siódma brzmi świetnie - powiedziała, a ja zw, bo obiad

omg, nienawidzę cię za tego posta. jacob przekręcił się niecierpliwie, co nie znaczy, że zrzucił melanie z kolan, bo była lekka i mógłby ją nosić lewą ręką. okej, wcale nie, przecież nie był żadnych pudzianoskim czy conajmniej wieśkiem z kina.
- to świetnie. jakie najbardziej lubisz filmy? bo w zasadzie moglibyśmy coś obejrzeć - w sypialni też jest telewizor. będą jeść popkorn w łóżku, a potem spać na okruszkach, hihi. ja też zw idę robić loki.

nie mogła mu powiedzieć, ze najbardziej lubi komedie romantyczne z hju grantem i melodramaty, bo on pewnie nie lubił (ktory facet lubi/...... . .), a nie chciala go do niczego zmuszać. - w zasadzie lubię wszystkie filmy, możemy obejrzeć cokolwiek. chociaż wolalabym nie oglądać strasznych filmów.. - ale skoro ma z nim spać, to nie musi się niczego obawiać, : D

nawet samary z ring.. .. . . . . . . .....
- w porządku, coś sobie wybierzesz - bo jacob lubił filmy i miał ich 8756789876 sztuk. przesuwał teraz dłonią wzdłuż kręgosłupa melanie, z góry na dół, z dołu w górę, uśmiechając się do jakiegoś krejzolskiego chłopca w wieku trzy/cztery lata, który uciekał przed swoim ojcem.

takie małe dzieciuchy są najgorsze xd - ookej. wiesz, tak sobie myślę, ze jak tak siedzimy, to wcale nie wydaje się być tak zimno.. - zauważyła, opierając jakos policzek na jego ramieniu, by bylo jej jeszcze wygodniej, a jacobowi jeszcze mniej wygodnie..xd

najfajniejsze są te co nie chodzą :c.
- hm? taaak, mi też wcale nie jest zimno, a to chyba dobrze, prawda? z perspektywą, że może już wcale się nie będziemy spotykać, byłoby mi dużo, dużo zimniej - uśmiechnął się jednokącikowo i przeniósł rękę z pleców, na pośladki melanie, na których teraz zataczał kółka, kwadraciki i tak dalejj.

nie chodzą, ale drą morde...... - mi pewnie teeż - stwierdziła, chociaż nie do konca zrozumiala o co mu chodzilo, bo to tylko melanie, nie żadne genialne dziecko. poza tym jakos specjalnie nie mogła się skupić, a to wszystko przez niego. - w zasadzie to nie było dobre, jak byleś praktykantem na sorbonie, bo ci wszyscy idioci o nas gadali. - ile razy w damskim kiblu slyszała, jak dziewczyny z jej roku wymyslały jakieś niestworzone historie na temat melanie i jacoba.

- właśnie. poza tym strasznie tego nie lubiłem, nigdy nie marzyłem o karierze nauczyciela, dlatego wolę ministerstwo. choć teraz muszę codziennie widywać się z ojcem, który mi gada, że jego zdaniem powinienem znaleźć w końcu kandydatkę na żonę, bla bla bla. rodzice potrafią być upierdliwi - ale on już znalazł. oczywiście jej o tym nie poinformował, bo przecież nie mieli dalekosiężnych planów. okej, wcale nie mieli planów.

- chyba bym nie wytrzymała, gdybym musiała pracowac w tym samym miejscu, co moi rodzice. cale szczescie są dalekoo, chociaż hmm może po studiach wrócę do stanów - westchnęła. w zasadzie stęskniła się za tymi wszystkimi drapaczami chmur i trąbiacymi taksówkami, które niby w paryżu też były, ale nie aż tyle, co w nowym jorku, czy szuykago.

- serio? - zapytał szczerze zmartwiony tym faktem, no bo cóż, nie oszukujmy się, ale jakieś tam plany związane z melanją miał. ale nie obraził się tym razem, tylko przytulil ją mocniej do siebie.

- mhm. chociaż pewnie to mi się jeszcze zmieni z pięć razy. - usmiechnęła się, wdychajac jacobowy zapach, ktory był naprawdę miły dla nosa. nawet stwierdziła w duchu, że chciałaby pachnąć tak samo ładnie jak on, chociaż dobrze wiedziała, że jej perfumy tez sa świetne.

- to dobrze...znaczy...no nieważne - melanie była pierwszą dziewczyną, przy której nieco się mieszał jeśli chodzi o mówienie, poza tym z francuskim nie radził sobie tak dobrze jak z rosysjkim - po prostu dobrze mi tu z tobą.

uśmiechnęła się do siebie, bo ogolnie zrobiło jej się strasznie miło i ciepło, i przyjemnie przez jego słowa, nawet przechylila troche glowę i pocalowała go w prawy kacik ust, bo prawy był akurat blisko. - mi też jest tu z toba dobrze. strasznie dobrze. - cholera, chyba nawet lepiej niż z kimkolwiek innym! tyryry a potem poszli.