sacre cour

dżapko.
- to znaczy, huh? albo mam taką ajdiję, że pojedziemy do domku moich rodziców w szwajcarii i będziemy siedzieć przy kominku, z winem, na puchatym dywanie, hm? - on lubił taki hat nastrój, bo noaś jest bardzo romantycznym i delikatnym chłopcem, a to raczej dobrze; dzisiaj kuba mnie wziął pod pachę i niósł z wanny, jak mnie rozbudzali. nie mogłam złapać oddechu, bo to był bardzo zimny pryżnidz.

znam to. i nawet kiedyś po pijaku myłam włosy, ledwo stojąc.
- puchaty dywan oznacza dywan z niedźwiedzia polarnego? - uniosła brew i delikatnie go pocałowała; wstała. - noah, chodźmy stąd, jest zimno. - dla wiarygodności potarła dłońmi o ramiona. - hm? proszę? - zapytała, anielsko się uśmiechając. - nie lubię się kłócić z czarlim, a wczoraj wręcz skakaliśmy sobie do gardeł. - jęknęła z rozżaleniem, patrząc w drugą stronę.

rozmowy o czarlim, doprowadzały go do niemiłego uczucia, bo wciąż myślał, że on chce ją przelecieć, a nie chciałby żeby jakiś tam idiota bzykał jego dziewczynę : /
- nie, taki biały, ładny, kosztował czterdzieści dwa tysiące, kocham cię mamo. ponoć nie mogła się oprzeć, ale jest całkiem wygodny - wstał tez i objął dominique ramieniem - do mnie?

- wygodny? - zapytala, ewidentnie zaciekawiona. kto wie, może uprawiał seks na tym dywanie i dlatego twierdzi, że jest wygodny! w odpowiedzi na jego pytanie, czy idą do niego, skinęła twierdząco głową. marzyła, żeby zakopać się w pościeli pachnącej noasznym, ba, z noasznym u boku i stanleyem grzejącym jej lodowate stopy, bo może uda się jej zapomnieć o niezręcznej sytuacji z czarlim. bo ona strasznie nie lubiła się z nim kłócić. i te poważne kłótnie zdarzały się naprawdę rzadko, zazwyczaj się przekomarzali. pewnie teraz się nie pogodzą przez milion lat : /

i dobrze, hehe. to znaczy noaś w duchu się cieszył, boże zepsułam go, sori? i zacznę u niego!

o n & n nawet, hyhs. w każdym razie, noah, z davidoffem w ustach, siedział na schodkach przed sacre. i czekał, nie wiedząc na co. w gruncie rzeczy pewnie na querelle, a tak ogólnie to na nique. był przybity, w sumie ;c. zaraz sie naprawie tylko zorganizuję mu secik.

też muszę zrobić q secik.....to chwilka. tyryry nieważne. kłarel jak miała przyjść to przyszła, na przywitanie cmoknęła go w policzek & usiadła koło niego na schodkach. - czeeeeeść!

- no cześć, lepiej wyglądasz, co słychać? - zapytał, zachrypniętym głosem; no tak wczoraj mógł jeszcze dłużej siedzieć na balkonie i palić papierosy. nieważne, nieważne. uśmiechnął się mimo tego, jak kurewsko niefajnie mu było, bo to querelle, nie.

siemka susannah............xd!
- dobrze, powiedzmy. znaczy, wmawiam sobie, że ma być dobrze i jakoś żyję - uśmiechnęła się z lekkim przekąsem - chyba się przeziębiłeś, masz jakiś dziwny głos. i opowiadaj co u ciebie. - wtuliła się w n, bo było jej dość zimno, a przytulanie to jeden z najlepszych sposobów, by się ogrzać, chociaż szczerze powiedziawszy tych sposobów znała niewiele, aczkolwiek nvm.

noah objął querelle w talii, wsuwając dłoń do kieszeni jej płaszcza, bo zapomniał rękawiczek. westchnął głośno, głaszcząc ją czubkiem zimnego nosa po skroni.
- a u mnie? u mnie nic, hm - no tak, niespecjalnie lubił mówić o tym, że jest mu niespecjalnie fajnie. wolał słuchać i pomagać ludziom.

thomas siedział na trawie z wyciągniętymi nogami w pomiętej o tej porze białej koszuli i czarnych levisach, nieznacznie zsuwających się z tyłka. palił któregoś z rzędu papierosa i obserwował ludzi chodzących w tę i z powrotem. głównie turystów.

quarelle włożyła rękę do tej kieszeni, do której noah już zdążył wsunąć swoją dłoń i złapała go za nią. - nic? na pewno? - zapytała z lekką ironią w głosie, bo miała coś w rodzaju szóstego zmysłu, nieważne, po prostu zawsze wyczuwała kłamstwo. - nie wierzę ci. - oparła głowę o noasiowe ramię i przypatrywała całującej się centralnie naprzeciwko niej, a właściwie to nich, parze.

valerie wracała z zakupów może, bo skoro mieszka w akademiku. więc obładowana torbami, popijała cytrynową herbatę z plastikowego kubka, starając się nie wylać jej komuś na głowę. aha, no właśnie, prawie tak też się stało, kiedy thomas wyrósł jej przed oczami, więc zatrzymała się, upuszczając wszystko; zakupy, herbatę i nowe wydanie woga, tuż pod jego stopami.

nie zauważyłam, że tu gracie xd
lekko śnięty thomas podniósł głowę na valerię, która bodaj pospiesznie zbierała swoje rzeczy, po czym leniwie podniósł się i podał jej szminkę, która wylądowała obok jego eleganckich butów, bo wydaje mi się iż styl ma męski i nienaganny, aczkolwiek lekko niechlujny z przyczyn całkowicie jasnych.
-to chyba twoje.

noah, pokręcił głową, ale nie chciał jej okłamywać. podrapał się więc nieco bezradnie za uchem.
- wczoraj spotkałem tiiu, koleżankę dominique. i powiedziała coś, co mnie trochę niepokoi. nie potrafię ci teraz powiedzieć dokładnie, ale to dotyczy tego całego charlesa i nique właśnie. tiiu coś o nich wie. i ja niespecjalnie wiem co mam o tym myśleć - spuścił głowę, ale nołłoriz, nie zamierzał się rozpłakać, choć było mu smutno.

valerie właśnie podnosiła paczkę tamponów, by z powrotem wsadzić ją do torebki, kiedy usłyszała głos thomasa. spojrzała na niego, nieco wystraszona, bała się, że go poparzyła, czy coś takiego, by odetchnąć z ulgą. uśmiechnęła się nawet delikatnie, by wziąć swoją zgubę.
- dziękuję, nie wiem co się dziś ze mną dzieje, wszystko leci mi z rąk - pokręciła głową, dmuchając w swoją grzywkę, by nie opadała jej na oczy.

- nie martw się, to pewnie nic takiego. - q starała się go pocieszyć, aczkolwiek wiedziała, że dziś chyba jej to nie wychodzi. - masz ochotę być w tej chwili terapeutą? okej, masz. - odpowiedziała sobie sama na pytanie, poczym nieco posmutniała & zaczęła opowiadać - zastanawiam się, czy nie zakończyć tego całego związku z sidem. - słowo 'związku' powiedziała z niesamowitą ironią, bo dla niej, szczególnie po ostatnich mejlach, to wszystko ciężko było nazwać związkiem, no nieważne. - miałeś kiedyś takie wrażenie, że wszystko co robisz idzie na marne tak naprawdę? może powinnam zacząć wszystko od nowa, ehh...

- a co on ci wczoraj pisał, hm? - zapytał, by odgarnąć nosem jej jasne kosmyki z policzka, bo chciał sprawdzić jego gładkość. był gładki, a to jest raczej plus, gdyby querelle miała nie wiem, wysypkę albo stadko pryszczy nie byłoby przyjemnie.

- między innymi, że powinnam o nim zapomnieć, że.. - poczuła ścisk gdzieś w żołądku, więc przerwała na chwilę, zakryła usta ręką, zacisnęła oczy, aż w końcu przełknęła gulę zalegającą jej w gardle, miała wrażenie, że zaraz się rozpłacze, ale na szczęście udało jej się powstrzymać łzy. - że ten związek jest niedorzeczny, szczególnie kiedy on musi zostać tam jeszcze nawet kilka tygodni.. - jeszcze raz głęboko odetchnęła, bo naprawdę trudno było jej o tym wszystkim mówić. - a potem kiedy zapytałam go wprost, czy zrywamy, zaczął pierdolić, że nie chciałby tego, nie wiem już sama, nie rozumiem go, nie rozumiem całej tej chorej sytuacji!

patrz jaki ma fajoski awek <3.
- zaraz, zaraz. ile wy jesteście razem? ile on ma lat? dziewięć, czy dziewiętnaście? - bo to było dla niego tak samo dziecinne, jak to, że mefju zerwał ze mną przez padu. nawet się na chwilę odsunął od querelle, bo on w życiu by nie pisał takich rzeczy dziewczynie przez maila. podrapał się nawet bezradnie po głowie, bo querelle najwyraźniej znów zesmutniała. przeciągnął ją na swoje prawe kolano. cho na kolanko do wujka noasia.

ale hawt <3 i chichram z tego kolana teraz, xddddddddd.
- nie wiem już sama, on jest czasami tak bardzo pojebany, i tak bardzo dziecinny, że nie mieści się to w głowie. - powiedziała ze zdenerwowaniem, tak myślę. - zobaczymy, co będzie jak wróci, bo na razie muszę to sobie wszystko uporządkować, tymbardziej, że związek na odległość jakoś mi się nie widzi, nawet już nie pamiętam jak on wygląda. noah, jezu, co mam zrobić, może powinnam z nim zerwać? znajdę se lepszego :c.

- moim zdaniem on wcale nie zasługuje na kogoś takiego jak ty. z drugiej storny wiem, że mi jest łatwiej powiedzieć, niż tobie zrobić. nie wyobrażam sobie zapomnieć o dominique. tylko jest taka różnica, że ja ją znam jakieś huh dwa lata? coś koło tego, więc mogłoby być ciężej. ale nie wiem, querelle, zrobisz co zechcesz. ten cały sid jest moim zdaniem śmieszny - wzruszył ramionami, by objąć querelle i oprzeć brodę o jej ramię - poza tym, napisał ci maila, jezu, to się robiło w podstawówce. wiesz, maile, smsy. szkoda mu na rozmowę, czy o co chodzi?

- dominique się odezwała? - zapytała z ciekawości, albo, żeby zmienić temat, bo miała już dość rozmów o sidze, musi sobie to wszystko poukładać. - i, w ogóle, pozwierzaj mi się teraz, bo ja już skończyłam. - quarelle miała ochotę wysłuchać rozterek życiowych noaha, po to, by móc następnie mu pomóc, a w konsekwencji tego nareszcie poczuć się potrzebna, bo i tego jej teraz brakowało.

zmieniłam secik.
- dominique? nie. nieco mnie to niepokoi. zastanawiam się, czy ma kontakt z charlesem. a jeśli ona....i ona? - nawet ciężko mu było to wymówić, nie wyobrażał sobie, by dominique mogła zdradzić go ze swoim przyjacielem. pomyślał sobie, że on i querelle to takie dwie, biedne sieroty i muszą się teraz trzymać razem. poprawił ją, coby nie spadła na te schodki.

- myślisz, że by cię zdradziła? - zapytała, choć tak szczerze w tym momencie nie przywiązywała do tego wagi, myślami była raczej nieobecna, co dało się zauważyć. - jestem żałosna, tylko się nad sobą użalam i nic więcej, kompletnie nic nie robię aby poprawić swój byt, wręcz przeciwnie. jezu, noah - przytuliła się do niego i nic więcej nie powiedziała, choć chciała.

- nique? ufam jej - co mogło być dla querelle odpowiedzią na to, że nawet nie bierze zdrady pod uwagę. pogłaskał ją delikatnie po plecach - hej, querelle nie możemy tak ciągle siedzieć i smęcić. zauważyłaś, że ostatnio tylko i wyłącznie narzekamy? jesteśmy młodzi i piękni, musimy się wziąć w garść! - to takie postanowienie na dziś.

zaśmiała się, w myślach zgodziwszy się ze słowami noaha, bo i tym razem miał rację, o czym nie omieszkała go powiadomić. - okej, od teraz zero smętów! zobacz, dziś już wtorek, i to w dodatku wieczór, niedługo nique wraca! - powiedziała entuzjastycznie. - a przez te kilka dni, tygodni, czy nie wiem czego, bez sida mam zamiar się świetnie bawić. - uśmiechnęła się, może trochę sztucznie, bo w głębi serca wciąż nie była szczęśliwa, ale będzie dobrze <3

i zw...........

- oh, no tak. jutro będę mógł powiedzieć, że jutro wraca nique. no, ale nieważne. jaki jest plan, na dziś wieczór? idziemy oglądać jakieś komedie i jeśc nutelle? ktoś mi kiedyś powiedział, że nutella poprawia humor, pewnie dlatego mam trzy słoiki w szafce - uśmiechnął się wdzięcznie do querelle, gdyby nie ona, te ostatnie dni byłyby straszne, o czym zaraz też ją poinformował.

quarelle poinformowała go właściwie o tym samym, bo nim go spotkała właściwie tylko siedziała w domu i płakała, albo oglądała jakieś smutne filmy i słuchała smętów, no nieważne. - no to co? idziemy do ciebie, albo nie wiem? - zapytała, poczym wstała nawet i otrzepała tyłek, a następnie powiedziała coś o tym, że zmarzła, aczkolwiek to mało istotne.

więc pokiwał glową i zacznę.

wzruszył ramionami i zabrał rękę, kiedy już wzięła od niego szminkę.
-każdemu się może zdarzyć - odparł filozoficznie i wstał, podając jej rękę, jeżeli kucała. zmierzwił włosy i przesunął dłonią po ciemnym zaroście, mierząc valerie spojrzeniem.

podała mu więc swoją dłoń. znacznie mniejszą i szczuplejszą. ale zdążyła zauważyć, że thomas też miał zadbane ręce, a to plus. nie lubiła przydługich paznokci i skórek u facetów. lustrowała go uważnie wzrokiem, dopóki nie zdała sobie sprawy, że to może być z jej strony niegrzeczne, toteż odwróciła głowę na pobliską, obmacującą się parę.
- takim to dobrze - uśmiechnęła się jednokącikowo, poprawiając torebkę, która ciągle spadała z jej chudego ramienia. thomas był dużo, dużo wyższy, ale czego się spodziewać, przy jej metr sześćdziesiąt dwa każdy był wyższy.

-hm? - nie bardzo zrozumiał o co jej chodzi. w pierwszej chwili. jednak kiedy powędrował spojrzeniem za jej wzrokiem, dostrzegł macającą się parę i niewiele myśląc podszedł do niej i objął mocno, w talii nie na tyłku, a to zasadnicza różnica - nadal jest im tak dobrze?

uśmiechnęła się, nieco szerzej, więc już pewnie nie jednokącikowo, a obukącikowo, a to też różnica. nie mniej jednak, nie szczerzyła się jak głupii do sera, bo ją lubię i nie będę robiła z niej pierdolniętej.
- tak sądzę. no wiesz, twoje położenie nie zmieniło ich sytuacji. ale tak jest bynajmniej okay - oblizała spierzchnięte wargi. pomyślała sobie, że już długo nie uprawiała seksu. wróć, nie zamierzała się puszczać, o nie, nie.

-w porządku - skwitował jej rozmyślania i odsunął się, wsuwając ręce do kieszeni levisów, które niebezpiecznie zsunęły się z jego bioder, odsłaniając klasyczne bokserki armaniego. czarne, niech stracę. uśmiechnął się jednakże do valerii swoim jamesowym nieco kpiącym uśmiechem i lustrował ją spojrzeniem błękitnych oczu, które są wg mnie cu do wne.

valerie również go lustrowała wzrokiem, może nieco zadziornym. z drugiej strony, było jej głupio, bo jak mówiłam to niepewne dziecko. nie pomijając faktu, że straciła przez niego swoją herbatę cytrynową, a w domu się skończyła. wsunęła więc wolną rękę, do przedniej kieszeni rurek.
- wisisz mi herbatę - mruknęła, niby obojętnie, ale nawiązanie kontaktu z thomasem, należało do głównych zadań na dziś. wydęła wargi w uśmiechu a la blair waldorf.

-słucham? - zapytał nie tyle krztusząc się swoim pytaniem, co nieco zdziwiony i rozbawiony jednocześnie, bo valerie ze swoją zawziętością i determinacją chociaż to w sumie jedno i to samo, wyglądała pociągająco. skinął jednakże głową i oblizał usta - jak sobie życzysz. dzisiaj czy jutro?

nabrała powietrza do ust, zostawila mu numer i poszła.

flo przyszła szybkim krokiem, nawet przez chwilę zapominając o rajanie, musiała wyjść z domu i zapomnieć widok rozkraczonej marjety :c usiadła na lodowato zimnych stopniu.

a ryan przyszedł, z rozrzepanymi włosami, przez wiatr zapewne i odnalazł flo.
- anastazja - ucieszył się na jej widok, przysiadając obok - co tam? nie wyglądasz najlepiej.
miał rozwiązane sznurowadła, ale to nic i tak było seksy.

przyszedł! a w zasadzie to doczłapał się, z obowiązkowym skrętem i opuszczonymi spodniami w kroku, bo chyba pomylił swoją szafę z tą ędiego. tymczasem, usiadł na schodkach i bawił się swoją zapalniczką za dwa ojro, którą kupił w hajd parku w niemczech.

no, a głen, w płaszczu w kolorze zgniłej zieleni, dżinsach i trampkach chyba zupełnie niepasujących do całości, wspięła się na schodki i przysiadła obok niego. pochyliła się, by pocałować go w policzek, ale przypadkowo trafiła w kącik ust, toteż zaczerwieniła się z miejsca, mamrocząc jakieś przepraszam ;q.

- hm, za co? - bo nie załapał, poza tym zaśmiał się, bo gwen niekiedy przepraszała, więc pomyślał, że dobrze ją sobie wychował. okej, wcale jej nie wychował i wcale tak nie pomyślał. zaciągnął się skręcikiem, umiejętnie i własnoręcznie przygotowanym, ale nie proponował gwen, bo nie chciał, żeby jarała, mogła być w jakiejś pozamacicznej ciąży, o której nic nie wiedział.

nie miała specjalnie ochoty mu się tłumaczyć, bo była skrępowana. Poza tym sądziła, że ona dobrze wiedział, za co go przeprosiła. westchnęła cicho.
- daj zajarać - powiedziała więc, wyciagając rękę po skręta. stwierdziła, że dawno nie paliła trawki, a przyadałaby się jej chwila luzu, serio.

- spadaj - sam sie zbadaj :d - to nie dla ciebie, mała - swierdził, po czym ponownie zaciągnął się skrętem. było to przyjemne uczucie, nawet już się przyzwyczaił do pozaholenderskiej trawki. w holandii było inaczej. w holandii było lepiej. zaczął rozważać powrót do kraju, o czym poinformował gwenuwcze.

- mała? chciałabym ci tylko przypomnieć, że jesteśmy w tym samym wieku, mój drogi. więc albo nie palisz albo się dzielisz - postanowiła, nachylając się nad nim tak, że mógł sobie popodziwiać jej dekolt, ale nie robiła tego celowo, tylko próbowała dosięgnąć skręta, który się wbrew jej woli oddalał. - a jeeedź sobie.

- dlaczego miałbym się dzielić z tobą moim skrętem? - zapytał, unosząc obie brwi do góry. wychylił się nieco, by moc musnac jej usta, swoimi, zwilżonymi uprzednio wargami, bo wlasnie mial taka zachcianke.

ten pocałunek sprawił, że jakoś tak bezwładnie upuściła rękę, która wcześniej sięgała po jego skręta, także teraz dłoń wylądowała gdzieś na jego kolanie, a ona sama przylgnęła do jego ust z, można powiedzieć, chciwością! bo serio, brakowało jej pocałunków, tego uczucia, które wypełniało ją całą no i w ogóle.

powiedział, że zadzwoni jutro i poszedł ; )