montmarte stairs

- nie, jeszcze nie. prawdopodobnie kiedyś nakręce, ale tylko z tobą w roli głównej z jakimś włochem lowelasem, albo tilą tekilą, prawdaż?- spytał, pstrykając palcem zabawnie w jej nosem. jego kolega na studniówce prawie przeleciał wice dyrektorkę, więc on zdaje sobie sprawę z tego, co na takich balangach się dzieje. niby nauczyciele, rodzice pilnują, a to tylko gówno prawda.
zdjął bluzę i tak po dżentelmeńsku nałożył ją na ramionka buttie, bo widział, że jej się zimno robiło.
- trawki nie palę, ale wydaje mi się, że to znacznie trudne nie jest. ginesa i ja? no dzięki. wiesz, chyba każdy chciał być w księdze rekordów ginesa, ale wydaje mi się, że równie dobrze każdy mógłby zjeść pomidora zgniecionego nogami i zrobić drukarkę z dymu, więc wiesz.

- co ty, mam za małe cycki do filmów porno! chociaż paris hilton tez nie ma największych, a jej taśma zrobiła wielką furrorę.. - zachichotała, poprawiając trochę tę bluzę, która pachniałą bardzo przyjemnie jakimiś perfumami, oczywiście męskimi, otellowymi. - dzięki, niedługo zima i mimo tego rzekomego globalnego ocieplenia wcale nie jest cieplej.. segregujesz śmieci? hmm, moim zdaniem i tak te wzroki z dymów to rzecz, której nie da się ani zbadać i pewnie też do księgi ginesa dopisać tez nie, bo każdy inaczej widzi chmurkę z dymu, nie? tak jak chmury. dla jednej osoby to lody waniliowe, dla innej samochód ciężarowy, który wjechał w dom. - westchnęła, swoją drogą przepadała za przyglądaniem się chmurom, ale to latem, kiedy mogła się wylegiwać na balkonie, na leżaczku, z okularami przeciwsłonecznymi na nosie i drinkiem z parasolką pod ręką.

- nie masz małych cycków. znaczy się nie wiem, bo nigdy ich nie widziałem, ale widząc zaokrąglenie na bluzce, to nie ma złych. teraz to już nie widzę, bo masz moją wielką bluzę na sobie założoną i w zasadzie nic nie można stwierdzić.- uśmiechnął się.- a paris w ogóle nie ma cycków, tylko małe sutki, a znając życie pewnie sobie jeszcze wypycha.- odparł bardzo wesoło i przejechał dłonią po swoich włoskach.
- ja uwielbiam zimę. mikołaj, prezenty, święta. nawet wolę to niż prima aprillis. co do dymków to naprawdę można je różnie interpretować, ale nie jeśli się coś podpisze. zrobisz drukarkę, taki kwadracik, w którym napiszesz epson stylus, to już wszyscy wiedzą o co kaman, co nie? to wszystko widziałem w plejer emtiwi, więc chyba da się zrobić. kiedyś się nauczę, zobaczysz.

- wypycha te sutki? - zachichotała, zakrywając usta dłonią, bo nie chciała nikogo opluć przecież... to znaczy nie pluła, kiedy się śmiała, ale kiedyś musi być ten pierwszy raz i tak dalej, pozwoliła sobie oprzeć głowę o otellowe ramię, chowając dłonie w za długich rękawach bluzy, która okazała się cieplutka. - ja też lubię zimę, mam w grudniu urodziny! dwunastego, jeśli byś już chciał wiedzieć. i mikołaj, mm, pierniczki, te wszystkie ciasta, cała masa jedzenia przez tydzień.. i nie wątpię, że kiedyś o tobie usłyszę w wiadomościach! othello, sławni wytwórca kształtnych obłoczków z dymu, sratatata.

- bardzo możliwe, że wypycha wspomniane sutki. jeśli facet uprawia z nią seks, to musi być dość cienko.- poklepał ją po włoskach. bardzo ładnie pachniał jej szampon, chyba melisą z cytryną. on uwielbia wąchać włosy dziewczyny. po tym właśnie decyduje, czy laska o siebie dba, czy też nie. tak jak niektórzy faceci lubią stopy, on lubi włosy, więc ucieszył się nawet, kiedy tak właśnie zrobiła.
- już sobie tekst wymyśliłaś, świetnie buttie.- chihrau zrobił po cichu, po czym dodał.- to zapamiętam, żeby coś ładnego wysłać ci dwunastego grudnia. albo przebiorę się za mikołaja i wyskoczę z kartonu, to jest to. albo nie, bo nie będzie zaskoczenia. zresztą coś równie twórczego pewnie zdołam jeszcze wymyśleć.- zaśmiał się, spoglądając na zegarek.- kurde miszon! muszę uciekać. tu masz mój numer, napisz jeśli zechcesz, papatki.- odparł, całując ją w policzek i zniknął.

- ach! papa, othello! - pomachała za nim i schowała jego numer do kieszeni, ups!, jego bluzy, którą będzie musiała mu oddać przy okazji. i poszła, bo czas doprowadzić swoje włosy do porządku.

zawędrowała tutajz kapturem na głowie, słuchawkami w uszach i kawą ze starbucksa w ręku. sama nie wiedziała, jak się czuje, sama nie wiedziała, czego chce, chciało jej się na przemian płakać i bić pięściami w ścianę, ziemię, cokolwiek. wydawało jej się, ze wygląda strasznie, z tymi rozwianymi włosami związanymi w pośpiechu jakaś gumką, zupełnie przypadkowo znalezioną w kieszeni bluzy. głowa jej pękała i ogólnie było niefajnie.

zobaczył ją z daleka. wysiadł z samochodu, włożył kluczyki do kieszeni i szedł w jej strone wolnym krokiem. nie wiedział co jej powiedzieć. spojrzał na nią niepewnie i po prostu ją przytulił po nic innego nie przychodziło mu do głowy.

ona podniosła na niego oczy i po prostu patrzyła, ale jej spojrzenie było jakieś takie zmęczone, zrezygnowane, puste. starała się, naprawdę starała się trzymać, jak każda dzielna dziewczynka, i nawet całkiem nieźle jej wychodziło, biorąc pod uwagę to, jak się czuła. ale kiedy kaj ją przytulił puściły jej wszystkie blokady, jakie sobie od kilku dni systematycznie zakładała. i chociaż obiecała sobie, że za nic w świecie do tego nie dopuści, teraz siedziała wtulona w kaja, a po policzkach płynęły jej łzy, powstrzymywane od dobrego tygodnia.

- spokojnie - szepnął jej do ucha łagodnym, ale poddenerwanym głosem. - spokojnie, kochanie, wszystko będzie dobrze. - dodał i poczuł niewyobrażalną panike. napewno nie zaszła w ciąże, nie mogła, nie mogła. tysiąc myśli krążyło mu po głowie. potrząsnął głową jakby chciał wszystkiemu zaprzeczyć i uścisnął ją mocniej i pogłaskał po mokrym policzku.

wiedziała, ze był podenerwowany, było to słychać w jego głosie. a jednak mimo wszystko tu był i ją uspokajał, chociaż ona zdawała sobie doskonale sprawę z tego, ze wcale mu nie pomaga. na dodatek, cholera on był taki dobry, przede wszystkim w ogóle był, a przecież mogła tu siedzieć sama drugą godzinę, i trzecią, i czwartą..., ze ona chyba poczuła się jeszcze gorzej, bo ostatnio zachowywała się jak straszna idiotka i zrobiła kilka głupich rzeczy, ale to tylko nadine, mała nadine, która trochę się w tym wszystkim pogubiła. przygryzła wargę, żeby się uspokoić, naprawdę nie chciała urządzać takich cyrków, ale to było silniejsze od niej. w rezultacie przegryzła wargę i poczuła w ustach smak krwi. nawet nie poczuła bólu, ale to chyba pomogło, bo wzięła głęboki oddech i prawie udało jej się doprowadzić siebie do względnego porządku.

wcale jej nie winił, była pewnie jeszcze bardziej zdenerwowana od niego, bo przecież on mógł w każdej chwili odejść, albo wogóle się nie pojawić, a ona nie mogła od tego uciec. był jej wdzięczny, że napisała bo przecież on sam nigdy nie pomyślał by, żeby spotkać się z nią, pocieszyć. był tylko facetem, no cóż. otarł jej łzy wierzchem dłoni. - nie jest ci zimno? - spytał z troską. chciał jej jakoś wynagrodzić te wszystkie nerwy, chciał jej choć trochę pomóc, ale nie wiedział jak. - choć, pojedziemy do mnie, ogrzejerz się i porozmawiamy. - zaproponował, obejmując ją ramieniem.

pokręciła głową, na tyle się zdobyła, jeśli chodzi o odpowiedź na pytanie, czy jej zimno. nie chciała nic mówić, bała się, ze głos jej się załamie. zacisnęła powieki i jeszcze raz wzięła głęboki oddech, nie była w stanie nawet w myślach wściekać się na siebie. była tylko rozsypana i cholernie wdzięczna kajowi, że jest. otworzyła oczy i spojrzała na niego, i chociaż nie wiem, czy kaj to zauważył, jej spojrzenie wyrażało te wszystkie uczucia, które ona teraz czuła, a było ich tyle, ze sama nadine miałaby problem z nazwaniem ich. nie miała wcale ochoty go puszczać, ale jego propozycja wydała się jej całkiem racjonalna, nawet w jej obecnym, niezbyt ciekawym stanie. zdawała sobie sprawę, że nie powiedziała praktycznie ani słowa, no ale zrozummy ją, cóż.wolała jeszcze chwilę poczekać, gdyby głos jej zadrżał znowu by się rozkleiła, a to na dłuższą metę mogłoby być męczące.

nie bardzo wiedział czemu się właśnie nie odzywa, ale postanowił nie nalegać, więc poprowadził ją do samochodu, otworzył drzwi od strony pasażera, a sam usiadł za kierownicą. posłał jej uśmiech, ale taki niewyraźny i pojechali.

i zacznij.

owinięta szczelnie szalikiem oparła się o poręcz schodów, które były nieprzyjemnie niestabilne, a raczej warto dodać, że może trochę śliskie, odgarnęła z twarzy jakiś niesforny kosmyk, przenosząc z dłoni, do dłoni opakowane w papierową torebkę mufiny, a w drugiej miała dwie herbaty, pewnie jakieś z miodem, całkiem dobre.

spóżniła się jak zwykle, a to z racji tego, że musiałam nażreć się bo nic nie jadłam od rana.
miała nadzieje, że nie poślizgnie się na tych schodach, to nie byłoby w żadnym razie przyjemne i fajne doświadczenie.
- cześć, mam nadzieje, że nie czekasz długo - uśmiechnęła się i uścisnęła ją na przywitanie, nie, nie spadły. zresztą musze pogode sprawdzić, bo nie patrzyłam.

- będąc dokładną czekam jakieś pięć, góra siedem minut - uśmiechnęła się wpychając jej w dłonie mufina, oraz kubek z herbatą, nie omieszkała również cmoknąć jej na powitanie w policzek, po czym sama wypiła łyk już nie tak gorącej herbaty.
- co u Ciebie?

wzięła ostrożnie gorącą herbate która się przyda w rozgrzewaniu, bo to zawsze lepsze niż robienie pajacyków na środku ulicy lub inne ćwiczenia. zjadła kawałek muffiny przy okazji starając się nie nakruszyć, bo to nie ładnie, szczególnie po maratonie oglądania perfekcyjnej pani domu czy innego proogramu o superniani.
- dobrze, biorąc pod uwagę to, że musze wziąść się za nauke, bo nie chce brać urlopu w pierwszym roku, zresztą to by było głupie, bo nie chce mi się uczyć. czy coś takiego - machnęła wolną ręką - a twoja nauka i twoje serce?

dmuchnęła w otwarte dłonie, wcześniej całkiem ostrożnie kładąc mufina, oraz herbatę zabezpieczone w papierowe torebki, ale podkreślam, że herbata była również w jakimś jednorazowym kubku, a nie w torebce, odłożyła gdzieś chwilowo rozgrzewając dłonie po czym znowu podniosła gryząc kawałek mufina.
- masz rację, wprawdzie moja nauka idzie całkiem dobrze - uśmiechnęła się do zawartości kubka - moje serce, nie lepiej, ale gorzej chyba znacznie.

herbata w torebce, hm, ciekawe rozwiązane szczególnie dla ekologów gdyby wymyslili takie wielorazowe torebki do herbaty, ale nie wiem jak to jest możliwe.
- szkoda, że nie jestem kardiologiem czy tam innym lekarzem od serca, bym cie wyleczyła i stwierdziła co ci dolega wzrokiem - pokiwała głową wypijając lyka gorącej herbaty i spojrzała w góre, żeby sie upewnić czy to śnieg, czy to atak ptaków na nią. nieważne.

- powinnam zrobić chyba EKG, czy też ECHO serca, nie mam pojęcia zresztą nie orientuje się w tych wszystkich nazwach - pokręciła głową, opierając swój tyłek o poręcz. - żałuje wiesz, ale pewnie nie pójdę do lekarza, bo skoro ból pozwala mi funkcjonować, to nie jest źle - powiedziała bez przekonania.

- wezmiemy ochotników, żeby wyciągnieli cię za wszystkie części ciała z domu do lekarza. zobaczysz - pokiwała energicznie głową, ale na szczęście czapka jej nie spadła. musze chyba secik zrobić, ale mi się nie chce :c
- to ja też pójde i zrobie sobie jakieś badania, nie wiem, pobieranie krwi, chodź to chyba nie jest najlepszy pomysł po ostatnim lekarskim maratonie - powiedziała przekonująco.

- mam nadzieję, że będą mili - roześmiała się poprawiając kołnierz płaszcza.- może również przebadasz sobie serce, pewnie okaże się, że cierpię na wrodzoną wadę przedsionka serca, tudzież prawej komory i umrę - spojrzała na swoje buty, nie można rzec, że się nie przejmowała, a całkiem beztroskie podejście do sprawy ułatwiało znacznie tą sytuację, a może bała się, co właściwie jej dolega, więc skwitowała to nieśmiałym uśmiechem.

westchnęła tylko bo nie chciała już powtarzać 977645 raz to samo, że i tak ją zaciągnie, więc powiedziała tylko coś w stylu:
- jesteś uparta jak osioł - i dokończyła muffinke, swoja, kochana, ze tak powiem, bo wszyscy je kochaaają! - to jedziemy gdzieś w końcu, hm?
i ja zwww bo musze zresetować komputer, pasek zadań mnie nie kocha.

- nie porównuj mnie do osła, wybierz jakieś mniej chrząkają, czy jaki tam osioł wydaje dźwięk, bo nie wiem, widziałam ostatnio, że ktoś oferował przejażdżkę na ośle - powiedziała to wyjątkowo ironicznie, bo jakoś nie czuła tej nie by wale wielkiej przyjemności jeżdżenia na ośle.
- owszem jedziemy, może w poniedziałek następny, znaczy moment on nie będzie następny, bo mam na myśli ten poniedziałek - skinęła głową odgryzając kawałek mufinki.

- to gorzej niż na kucyku czy też koniu, niezbyt przyjemny zapach, nie wiem co ludzie w tym widzą - aż ja ciarki przeszły tak jak o myśl jedzenia ślimaków i żab i owoce morza, o chryste! co w tym smacznego i sie tak zachwycać biednymi krewetkami którym urywają łeb? nieważne.
- aha, czyli w ten powiedziałek, za dwa dni, o ile się nie myle - podsumowała to co powiedziała zołi. dobrze, właściwie nie wiedziała gdzie, więc zadała to pytanie w formie 'a gdzie jak właściwie?'. brawo.

- to zależy czy mamy zamiar błąkać się dookoła białego śniegu zwiedzając, pewnie skończy się na zwiedzaniu kawiarni, albo pokoju hotelowego, lub wyjeżdżamy na jakieś ciepłe wyspy, nie wyspy - spojrzała na nią pocierając swoje dłonie z kolei.
- osły nie są w żadnym razie przyjemne - pokiwała głową spoglądając na płatki śniegu, które lądowały centralnie na jej nosie.

- mi to obojętne, śnieg mamy tutaj, gorzej jak w wakacje będziemy chciały śniegu, wtedy to tylko jakaś alaska nam zostaje - roześmiała się dopijając herbate i takie bajery, która zdąrzyła już troche wystygnąć na mrozie i nie była taka ciepła.
- w każdym razie namówimy się jakoś dziś, jutro, nie wiem, w każdym razie napiszę do ciebie dziś jeszcze bo mam zaraz wykłady, musze lecieć - pokiwała smętnie głową, bo nie lubiła kiedy przekładali wykłady na późne godziny. uściskała ją na pożegnanie i jeszcze krzyknęła, że napisze, ale to chyba już mówiła.
a ja ide się kłócić ze starymi babciami w banku, życz mi powodzenia xd

- w takim razie napisz - krzyknęła machając do niej z oddali, bo z karmen biegła jak jakiś nigeryjski sprinter, w każdym razie zo zebrała swoje porozrzucane dookoła kawałki, po czym powoli skierowała się do domu, przy okazji karmiąc okruszkami mufinków jakieś ptactwo, chociaż potem tego żałowała.
więc życzę xd, ale nie dziękuj lepiej xd

flo siedziała na schodach, paląc jakiegoś mentholowego papierosa skubała starego croissanta i rzucała kawałkami w gołębia, który wydawał jakieś dziwne dźwięki. chyba ziewnęła.

a ryan wracał z pubu, w którym wygrał czterdzieści pięć centów, na grze w bilarda. żałował teraz, że z tym murzynem, nie chciał grać o więcej; aha, źle, miał w kieszeni tylko i wyłącznie dwadzieścia centów, które były resztą po zakupionej amerykance. ryan, nie ryan, też człowiek, jeść potrzebuje. tymczasem, schodził ze schodów, jak to brzmi, potykając się o własne, rozwiązane sznurówki; nie chciało mu się schylać, by je zawiązać! huknął raz, prawą stopą na gołębia, a ten odleciał, heeeen, heeen, wysoko.
- pierdolone sępy - skomentował, kręcąc energicznie głową, bo przez chwilę widział czarno.

odwróciła głowę, patrząc na rajana, który był właśnie w trakcie wyrażania swojego komentarza na temat sępów. flo bawiła się kolczykiem w swoim uchu, obracając go bezustannie <3 wyrzuciła papierosa przed siebie, gdzie jeszcze przed chwilą siedział gołąb.
- nie są takie złe, pomijając fakt, że roznoszą hiva. szmery bajery. - mruknęła, nieco ironicznie, jak to ona, zauważając jego rozwiązane sznurówki i nie omieszkując mu o tym donieść.

ryan opadł obok flo, czując, że jak zaraz nie usiądzie, to własna matka będzie musiała go zdrapywać z chodnika. tymczasem sięgnął jedną ze sznurówek, potem drugą, by koślawo zawiązać je na trzy supły. będzie miał problem ze zdjęciem i jeśli ędi mu nie pomoże to zaśnie w butach. no nieważne.
- wszyscy roznosza hiva, kto wie, może ty też jesteś nosicielką - na wszelki wypadek przesunął się o kilka centymetrów, bo na więcej nie miał siły, czując jak paczka po papierosach zostaje zgnieciona przez jego zacne pośladki.

- hiv krąży. - mruknęła, biorąc swoją torbę, która dotychczas spoczywała na stopniu niżej. położyła ją po swojej prawej stronie, zakładam że rajan znajdował się po lewej, i na swojej oto torbie położyła głowę, co wymusiło na niej zmianę pozycji i wypchnięcie ud w stronę rajana. nie było to ani specjalnie, przemyślane czy perwersyjne; czysta wygoda i niechęc do jakichkolwiek urazów. przymknęła oczy, odgarniając niesforne pasmo włosów za ucho.

ryan myślał, że może to jakiś film, że sam sobie wkręca tyłek flo przed oczami. oczywiście nie wiedział, że to flo. zabrał się za liczenie, kiedy ostatnio kogoś przeleciał, ale nic mu z tego nie wyszło, bo kiedy dwa dodać dwa dało mu pięć, dał sobie spokój. rzucił ukradkowe spojrzenie na w zasadzie delikatną twarz flo.
- zamierzasz tu spać? - zapytał, chwilę potem krztusząc się, od papierosów.

- chyba raczej nie, bo nie lubię gołębi. a poza tym w paryżu roi się od ekshibicjonistów i ćpunów na głodzie. - powiedziała, grzebiąc w torebce w poszukiwaniu chusteczek, flo jest przeziębiona. ale nie podniosła głowy z torebki, co sprawiało, że odnalezienie chusteczek wcale nie było takie łatwe. podrapała się po szyi i usiadła, bo nie zamierzała wydmuchiwać nosa na siedząco.

odgłos wydmuchiwanego nosa, był doprawdny nieprzyjemny dla porobionego rajana. w połowie wyrwał jej chusteczkę i rzucił przed siebie. nie wiem o co mu chodziło, ale to takie bardzo właśnie po zielsku, junoł. oparł łokcie na stopień za sobą, żałując, że tyłek flo nie wystaje ze spodni, jak tym grubym babom w pubie. bo w przeciwieństwie do nich, miała przyjemny, zgrabny tyłek, który chętnie by obejrzał.
- jak masz na imię? - zapytał w końcu. co z tego, że jutro może będzie pamiętał, a może nie będzie pamiętał.

- anna karenina. a ty? - zapytała, teraz dla odmiany kładąc głowę na jego kolanach, pełna nadziei, że mu jej nie odetnie. oglądałam z rodzicami jakiś dziwny film, o kubie rozpruwaczu, to dlatego. trzymając głowę, bokiem, na jego kolanach patrzyła przed siebie i podrapała go palcem po kolanie. była zmęczona, w sensie chciało się jej spać.

- bruce willis - mój tata jest podobny wi łylisa w sumie. no, nieważne. tak sobie wymyślił na poczekaniu, byle coś powiedzieć, bo w zasadzie głos powoli odmawiał mu posłuszeństwa. poza tym chciało mu się siku, o czym niestety nie poinformował flo. zapytał za to, czy chce z nim poganiać gołebie ;x czuł potrzebę biegania.

mój podobno przypomina żorża kluneja ;c
- ej, nie kłam, nie jesteś łysy! - uniosła swoją głowę i oskarżycielsko wyciągnęła w jego kierunku palec. - hm, chyba za bardzo chce mi się spać, żeby biegać, ale możemy spróbować. - przyciągnęła do siebie swoją torbę.

pokiwał głową i nastapiła tak zwana chwila zawiasu, w której ryan nie mówił nic, tylko smętnie spoglądał w przestrzeń przed nimi! czaił się. stadko gołębi właśnie 'zaparkowało' na samym dole, więc spojrzał porumiewawczo na flo.
- patrz i się ucz - wstał, delikatnie podwijając rękawy zmiętej koszuli. puścił flo oczko, uśmiechając się nieco cwaniacko, bo to ryan i ja go lubię. mimo nadmiaru trawki, nadal to robert p. chwiejnym krokiem ruszył w stronę gołębi, z wolna przyśpieszając, by je wszystkie wystraszyć, a za jedną czwartą stadka pobiec aż na koniec ulicy - widziałaś?! teraz twoja kolej!

hej, to trochę jak w królu lwie, gdy mufasa uczył simbę polować i zaczaili się na zazu xd taki mój mały fetysz.
- okej! - krzyknęła do niego, w końcu stał na samym dole. flo spojrzała na ilość schodów przed nią, kalkując szanse ewentualnego zjazdu na tyłku, bo czuła, że się potknie. pomyślała, że to chyba nie jest dobry pomysł, ale przecież nie zrezygnuje. więc zobaczyla jakieś 2 gołębie, no dobra, 3, i zbiegła szybko ze schodów, rozbijając ptasią gromadkę, która natychmiast poderwała się do lotu. stojąc ciągle na tej stronie ulicy wyszczerzyla się do rajana i zapytała, czy może być.

król lew <3
zaklaskał ze trzy razy, wyrażając tym samym swój podziw dla flo, którą w myślach sam sobie nazwał anastazją, naprawdę nie wiem dlaczego. pewnie jutro będzie ją pamiętał jako anastazję. przycupnął na jakimś murku.
- hej, chodź, to ci coś pokażę..........................- przez chwilę przekładał w kieszeni różne rzeczy jak na przykład łyżeczkę do herbaty, nie wiedząc skąd się tam znalazła. no nieważne. odgruzował w końcu skręta, ostatniego, ale zamierzał się podzielić z flo. z anastazją.

- hej, ale co..... - powiedziała patrząc w lewo-prawo-lewo?, przechodząc przez ulicę i nie chcąc się zabić. - ...to. - dokończyła, gdy znalazła się tuż przed nim. spojrzała na jego dłonie, w których coś obracał i zorientowała się, że to skręt ;x powiedzmy, że flo ma coś w rodzaju urazu psychicznego, przez żima, pozdro danjel </3 i głęboko się zastanowiła, czy naprawdę chce palić. doszła do wniosku, że żim to debil, a poza tym nie jest powiedziane, że kiedykolwiek spotka rajana egejn, więc co jej szkodzi? - chcesz zapalniczkę? - dodała, wykrzesając z siebie resztki entuzjazmu. uśmiechnęła się do niego, chudymi palcami odgarniając opadające ciemnego włosy :c

pokręcił głową, co było odmową, bo oczywiście miał swoją zippo. odgruzował ją z głębokiej kieszeni spodni, bo właśnie wymyśliłam, że miał o kilka rozmiarów za duże, by wyjąć zapalniczkę. kilka razy próbował zapalić, niestety na daremne.
- hm, chyba się skończyła ta....no.....ropa........nie.....benzyna - właśnie mój tata dziś się ciskał po domu, w poszukiwaniu zwyklej zapalniczki jak mu się w zipoł skończyła. ryan podniósł zmęczony wzrok na anastazję, przygryzając wargę - chcesz? bo ja chyba nie.....- wysunął skręta w jej stronę, wiedział, że jak go wypali, to do domu nie dotrze (a obiecał ędiemu śniadanie, żartuję).

- hm, nie dzięki, w zasadzie po skręcie bym chyba zasnęła gdzie stoję. - spuściła wzrok i spojrzała na chodnik, który zbyt zachęcająco nie wyglądał. zmarszczyla nos. poprawiła pasek swojego trencza, zastanawiając się w duchu, czy ma klucz do mieszkania ralfa, który notabene był jej przyjacielem z piaskownicy i u niego mieszkała ;c notabene mój ojciec ma miliard zipoł, ale rzadko ładuje i dlatego ma ich miliard, xd. ołkej, newermajnd. - zostaw go na później, na śniadanie! zrobię naleśniki. - dodała i się roześmiała, przygryzając opuszek palca wskazującego. ostatnio jak robiła naleśniki, to jeden przykleił się do sufitu.

nie wiedział za bardzo o co jej chodzi; miał u niej nocowac, a rano przyniesie mu naleśniki, czy po prostu zaprosiła go na śniadanie? no nic, wzruszył ramionami i przyciągnął flo za kieszeń spodni, którą zaraz odchylił i wrzucił do niej skręta, na czarną godzinę. poklepał też skręta, już w kieszeni, by uśmiechnąc się sennie.
- to co, ganiamy dalej? - zapytał, swoim naturalnie zachrypniętym głosem. schylił się i zaczął wiązać następne supełki ze sznurowadeł, to efekt uboczny.

flo trudno zrozumieć, tak jak mnie :c zapraszała go na śniadanie, ale niech to interpretuje jak tam chce.
- chyba muszę już iść, brat ma łaskawie wrócić, żeby mi otworzyć mieszkanie, zapomniałam klucza. mam nadzieję, że nie zapomniał, albo się nie wkurzył, bo napisałam mu, że robię komuś loda, bo on jest opiekuńczy :c - powiedziała rajanowi, który pewnie jej nie zrozumiał. spojrzała w ekran komórki, nie miała ajfona, bo ajfon jest głupi. przestąpiła z nogi na nogę, wsuwając dłoń do kieszeni, w którą wsunął skręta.

no ajfony nie są fajne.
podniósł się, na wzmiankę o lodzie, chociaż nie zamierzał nakłaniać flo by mu zrobiła. mimo to uśmiechnął się i ofiarnie zaproponował, że może ją odprowadzić! tymczasem przykleił nos do jakiejś wystawy, mówiąc coś o tym, że zaprosiłby ją, ale zepusła się pralka, a ędi, współlokator prał skarpetki ręcznie i śmierdzi.