montmarte stairs

przymknęła na chwilę oczy powoli wdychając ciepłe jesienne powietrze,
po czym splotła nogi i oparła się o barierkę schodów.

Przechodziła obok siedzącej na schodach i zerknęła na nią
- O, cześć zooey! Dawno się nie widziałyśmy

- hej - uśmiechnęła się kącikowo, powoli wstając ze schodów, nagła zmiana położenia wywołała u niej niewielki zawrót głowy, potarła dłonią policzek, a wolną wygładziła bluzkę - no tak dawno się nie widziałyśmy, zakupy?-spojrzała na reklamówkę w dłoni elizy.

- Tak, zakupy. Byłam po herbatę. Ojej! - przypomniała sobie - zostawiłam makaron na gazie! Lecę, pa! - i pognała do domu

nie zdążyła nic odpowiedzieć, jedynie zdobyła się na przelotny uśmiech i wrzuciła z impetem do śmietnika kubek po kawie i udała się w stronę domu.

przyszła tutaj i usiadła na jednym ze schodków, mając nadzieję, że tym razem nie spotka tutaj nikogo znajomego. no cóż, ona była znana jedynie z tej złej strony, więc każdy unikał jej jak ognia. otworzyła więc vogua i zaczęła go przeglądać.

a i poszła.

przysiadła na schodach i jadła żelki, tęskniąc za willem, którego zachowanie diametralnie się zmieniło podczas ich wczorajszej rozmowy, w związku z którą nadal trwała w lekkim oszołomieniu połączonym z rozanieleniem całkowitym, ah. a żelki były haribo. i popijała dżusa starbaksowego, którego możecie podziwiać na secie. hyhy rym!

Zbiegała po schodach i zatrzymała się w połowie. Pomyslała, że raczej nie będzie siadac na zimnych schodach więc stanęła tam jak żywy pomnik ekstrawagancji w swoim jaskrawozielonym płaszczu od Roberto Cavallego

Po pewnym czasie wyrwała się z rozmyslań, zapisała cos w notesie i poszła dalej

zebrało mu się na podróże po paryżu, więc jakimś dziwnym trafem doszedł tutaj. usiadł na jednym ze schodów i obserwował przechodniów. liczył, że może spotka jakąś miłą dziewczynę, chociaż szczerze powiedziawszy nic na to nie wskazywało. włączył ajpo, zapalił papierosa i rozmyślał o życiu,xd.

iposzedł, do domu : ).

Bez większego celu usiadła na schodkach starając się zrobić w swojej torbie porządek. Obok niej zebrało się wiele durnych papierków po jedzeniu, jedna para okularów słonecznych, kilka kosmetyków klucze i więcej resztek po swoich kęsach. Cichą nadzieje miała też, że uda jej się kogoś tutaj spotkać. Nawet nieznajomego, chętnie się z kimś zapozna, a jak.

cóż, generalnie to siedział na schodku trzecim od dołu w polo i jakimś cienkim sweterku, niespecjalnie przejmując się złą pogodą i palił skręta, bo to takie złe dziecko jest, lustrując wszystkich po kolei, którzy przechodzili. jakieś babcie się krzywiły na niego, hmm.

Osz, jasna cholera, przyszła tu, bo uznała, że siedzenie na schodkach, niczym zapomniany odludek będzie świetnie dopełnieniem do jej kłótni z ojcem, jaką niedawno odbyła. Emocje dalej w niej wrzały, toteż siadła sobie nieopodal, i próbowała wszystko przemyśleć, grając jednocześnie na swojej komórce.

zerknął zaciekawiony na rudowłosą siedzącą obok i chyba nawet, zupełnie niechcący!, zajrzał jej przez ramię, gasząc cichcem dopalającego się już dżojnta. w zasadzie siedział dwa, trzy stopnie wyżej, więc mogła tego nie poczuć, ale na pewno mogła się zorientować, gdy powiedział - mam tę grę! - szczerząc się jak kretyn, którym poniekąd był. ale tylko poniekąd.

Ale ona te jointy, i tak zauważyła, i nawet trochę żałowała, że wybiegając wściekle z domu nie zabrała swoich, by spotęgować efekt siedzenia na brudnych, paryskich schodach. - Hęę? - Rzekła pierw wyjątkowo niemrawo, jak na nią, budząc się ze swych przemyśleń. Zerknęła nań z zainteresowaniem. Serio! - Tak? Pierwszy raz w nią gram. Podobno ma mnie odstresować. - Wyciągnęła nogi przed siebie, uśmiechając miło. - O, właśnie przegrałam. - Dodała w następnej chwili. - Ja pierdolę.

Jakimś cudem udało jej się wszystko uporządkować w najlepszym porządku. Cały ten porządek nie wytrwa dłużej niż dwa dni, ona doskonale to wie. Słysząc za sobą nieciche głosy, jak wypadało, odwróciła głowę i zerknęła na dwojga ludzi. Skupiła na nich swój wzrok, przysłuchując się ich rozmowie. Nie, że podsłuchiwała, po prostu, słyszała wszystko przez przypadek.

-no wiesz, nie wypada przeklinać - powiedział uśmiechając się nieco hm, rezolutnie tudzież figlarnie, w każdym razie był rozbawiony i zerknął na irin przy okazji, o, do niej też zresztą się uśmiechnął. bo to kejd, okej? - co wcale nie znaczy, że ja nie przeklinam, hmm. kejd.

- Wybacz. Rzadko to robię, ale teraz jestem, po prostu... Jestem, po prostu Sara. - Odwzajemniła uśmiech, nawet bardziej figlarnie, bo pomagała jej ta urocza 'furtka' między jedynkami. Ja Cię nie mogę, tak czy tak on był niczego sobie. - Uhu, dobrze wiedzieć. - Dodała ze śmiechem, i nawet uśmiechnęła do tej ładnej dziewczyny ciut dalej, co nie.

Wsunęła bladą dłoń do kieszeni spodni, wysuwając z nich paczkę papierosów. Wyjęła jednego z nich i podpaliła zapalniczką. Oczywiście wszystko schowała na miejsce, trzeba było dbać przez jakiś czas o porządek, bynajmniej w soboty i niedziele. Paliła to sobie tak i delektowała się dymem, przy czym ujrzała dwa uśmiechy kierujące się z dwóch osobnych twarzy. Nie wahała się więcej, zasunęła torbę na ramię i powstała, wspinając się po schodach na górę, do nich.
- Można przeszkodzić? - uśmiechnęła się przyjaźnie, siadając na środku. Obok nich.
- Irin, jestem. - po chwili przedstawiła się jeszcze, jak to wypadało.

-cześć, saro - pokiwał głową więc i zaraz zsunął się dwa stopnie niżej, ale nie zjeżdżał na tyłku, tylko wstał i usiadł tam, obok niej. - więęęęęc, co tutaj robisz?

Roześmiała się na wspólny ruch ich obojga. Jak tak dalej pójdzie to być może całkiem poprawią jej humor? - Co tutaj robię? - Odparła na pytanie. - Siedzę akurat. I klnę na mojego ojca, i snuję przeciw niemu spiski, ale tylko w myślach, by nie być zbyt wulgarną. A Ty, hm? - Odrzuciła głowę do tyłu. - Irin? - Wyszczerzyła się. - Miło poznać! Jestem... ach, chyba słyszałaś przed chwilą.

Zerknęła na chłopaka, po czym słysząc przemowę rudej zwróciła na nią wzrok.
- Nie dało się nie usłyszeć. - zaśmiała się cicho, zaplatając ręce w pasie. Jakoś nie miała karuzeli w gardle i nie śpieszyło jej się nic mówić. Zresztą, jakoś nie miała co.
- A ja może przeszkadzam? Mówcie śmiało. - powoli zaczęła wstawać, patrząc na nich niepewnie. Bardzo zabawne, jak to wpaść na to nie mogła.

- Mnie tam nie przeszkadzasz. - Powiedziała bez namysłu, poprawiając wielgachny szalik, w końcu poniekąd była nieco przeziębiona. - Znajdujesz się tu tak samo, jak my, nie widzę problemu.

-jasne, nie przeszkadzasz, kade - och, kade jest miły, jakie to wzruszające, muszę przyznać. nie podał niestety dłoni irin, bo było mu zimno i trzymał je w kieszeniach, to chyba niemiłe, ale co zrobić. - irin, jesteś rosjanką xd? - zainteresował się też, bo tak mu się kojarzyło te imię, upsi. - hmm, ja w zasadzie często tu siedzę, więc nie potrafię wymyslić nic oryginalnego. o co poszło z tatusiem?

aha, a potem poszedł -,-

Poszukała w kieszeni papierosów, które jeszcze popołudniu tam były, ale ich nie znalazła. Poszukała chusteczek - to samo. Identycznie z 'przenośnym sprzętem grającym'. Nie wiedząc, czym ma się w tej chwili zająć, taki nerwowy rocznik, musiała przyjrzeć się im obojgu. Na jej twarz wpłynął lekki, przyjemny uśmiech, chociaż fakt, było zimno, jak... Też się zainteresowała kwestią imienia nowopoznanej, i właśnie miała zamiar odpowiedzieć na jego pytanie, kiedy zniknął. - Mam nadzieję, że jeszcze kiedyś się spotkamy! - Zakrzyknęła, a zaraz zwróciła promienną twarz do Irin.

Skinęła wesoło głową, mając już pewność, że nie przeszkodziła im w czymś ważnym.
- Skądże, moi rodzice są francuzami. - wysunęła z ust papierosa, rzucając go zgrabnym ruchem ręki gdzieś w krzaki, nieopodal ich miejsca, które zajęli.
- A skąd taki pomysł? - uniosła prawą brew, spoglądając na niego, rudą na oku miała, ale tylko na połowie. Widząc jednakże odchodzącego chłopaka, pomachała mu tylko i odwróciła wzrok na towarzyszkę.
- Na mnie też już czas niestety. Zobaczymy się chyba jeszcze kiedyś, co? Nadzieje oczywiście mam. - wstała.
- I numer telefonu mojego nie zapomnij, łap. - na jej kolanach znalazła się karteczka z cyframi, a brunetka zniknęła gdzieś za drzewami.

ja statusik zw ukazuje, bom do wanny włażę ;p

Rozejrzała się wokół, jakby pierwszy raz w życiu się w tym miejscu znalazła, a to sowita nieprawda. - Więc jesteś rodowitą Francuzką? Mój Boże, zazdroszczę, ja jestem mieszańcem. - Odparła z nutką wstydu w głosie. Połowa oka, o matko xD.

Podniosła zacne siedzenie, i także zaczęła zbierać się do pójścia. Gorączka tylko się jej wzmagała, a zapalenia płuc czy czegoś nie chcemy. No, więc pożegnała się z Irin, i zawczasu dała jej swój numer telefonu, gdyby kiedyś, gdyby kiedyś, i popędziła do domu.

dzień dobry, lou siedziała na schodach na jakiejś gazecie, którą wcisnął jej miły murzyn w metrze i słuchała ożywczej muzyki z ajpoda, przy okazji grając w zestrzeliwanie tych klocków czołgiem, czy innym działem nie wiem jak je nazwać. nie chce mi się teraz ruszać tyłka po ajpoda, żeby powiedzieć wam cóż to takiego. strata dla ludzkości! w każdym razie lu siedziała właśnie z całym tym ekwipunkiem + kawą & muffinem, koniecznie czekoladowym, i zasadniczo czekała na zbawienie. dziękuję za uwagę.

zbawienie przyszło w postaci nathaniela plus jego komórki, przez którą ożywionym głosem rozmawiał z ojcem.
- w porządku. nie, ja teraz mam ważne zaliczenia, nie mogę. w porządku - zeskakiwał po dwa schodki, bo w zasadzie to śpieszył się na mszę :d. nie no żartuję, szedł po prostu do sklepu w celu zakupienia bagietki, bo jego żołądek domagał się jedzenia - wybacz tato, ale muszę kończyć. tak, zadzwonię. ucałuj mamę. tak i ciocię teres, też. do usłyszenia - wcisnął sidekicka do przedniej kieszeni rurek, by ukucnąć za lou i powiedzieć prosto do jej ucha - dzień dobry ranny ptaszku.
bo on chętnie by dalej spał, gdyby nie to, że ktoś wiercił od rana.... .. . ..... . .

i uciekł, bo ruda dzwoni, powiedział, że musi iść i zadzwoni później:*

no dobra w takim razie zebrała swoje graty i wyrzuciwszy po drodze gazetę i kubek po kawie & serwetkę po muffinie, wróciła do domu, zahaczając o wypożyczalnię defałde, z której to wypożyczyła sobie zakochanego shakespeare'a. to by było tyle.

przysiadła na piątym od góry stopniu rozważając możliwość wspięcia się o jeden wzwyż, było chłodno, a raczej wilgotno i zimno, więc spod szalika wystawał jedynie czubek, czubeczek nosa, odgarneła włosy, poprawiając szabkę tu i ówdzie, wysunęła z kieszeni telefon spoglądając na godzinę, nie była pewna czy powinna wystawiać swoje stopy poza próg drzwi.
obok siebie miała jakąś gorącą czekoladę, oraz jakieś korzenne ciastko, wepchniętę w różowy papierek, co momentem wydawało jej się urocze, a po chwili stało się tandetne, zaczęła przeglądać miliony esemesów od operatora sieci, ale litery i cyfry tańczyły jakiś afrykański taniec, lub fristajl nie mam pojęcia, jako, że nikt na białym rumaku nie przybył, albo też w ogóle nie przybył wróciła do domu.

przyszła tutaj, bo zdążyła już polubić te schody. usiadła i upiła łyk swojej kawy ze starbucks, bo kawę tez lubiła. pogoda była w sumie całkiem przyjemna. patrzyła, jak jakaś matka w pośpiechu ciągnie za sobą dziecko, które strasznie szybko przebierało nóżkami gdyby szła trochę szybciej, dziecko powiewałoby za nią jak flaga na maszcie. nadine wyobraziła to sobie i parsknęła w swój kubek kawy, na szczęście się nią nie obryzgała. a matka z dzieckiem- flagą zdążyła już gdzieś zniknąć.
posiedziała, wypiła kawę i poszła. po następną kawę xd

siedziała, z zapałem rwąc bagietkę i pogryzając ją z zupełnie zadowoloną miną, także dlatego, że przed chwilą nabyła cudowny ser i kiść winogron, które, razem z wcześniej już wspomnianą bagietką! stanowiły miłą zapowiedź jej śniadania. w zasadzie całe jej śniadanie, ale nieważne. popijała też kawę z czekoladą, wiemy o co mi chodzi? no. i nawet nie marzła!

przyszedł więc othello na 'dzikie baby' i usiadł na jednym ze schodków. wyciągnął pomiętą paczuszkę marlboro i włożył do buźki papierosa. odpalił, zaciągając się mocno. podobno fajne jest to miejsce wieczorami, ale listopad jest i o tej porze ciemno już dawno na dworze, więc tak jakby na jedno wychodzi. newermajnd. rozłożył szeroko nogi tak, że przechodni nieźle musieli się zmachać, żeby nie potknąć się o nogi oteczka, ale on nawet nie zwracając na to uwagi spoglądał przed siebie.

miejmy nadzieję, że oczy z orbit mu nie wyskoczą i nie skończy się interwencją lekarza. bf wracała z zakupów, ale był to raczej window-shopping, bo nic nie kupiła, ostatnio wzięła się za oszczędzanie pieniędzy, bo zbiera na smarta, to idealne auto do miasta takiego jak paryż, a nie poprosi o pieniądze rodziców, bo uznała, że przez te wszystkie lata już zbyt dużo od nich wyłudziła. w kazdym razie, schodziła chyba z góry na dół po tych schodach, aż w końcu się zmęczyła i usiadła schodek wyżej niż othello, ale nie nad nim centralnie, bo wtedy jej nogi, zupełnie długie swoją drogą, by się nie zmieściły ;<
- ach, ale się zmęczyłam! - jęknęła raczej do siebie i zaraz nachyliła się do O, opierając dłon o swoje kolano. - dasz mi papierosa, dobry człowieku, prawda?

jeśli chciałaby dać nogi przed siebie, to chyba zawiesiłaby je na othella, skoro piszesz, że są aż takie długie. a nie znają się, więc pewnie użyłby bez wahania paralizatora. nie obchodźcie go od tyłu! to się może źle skończyć. chciałam tak tylko zaapelować.
spojrzał na nią i uśmiechnął się jednokącikowo. nie musiał pytać, co robiła, bo zdawało mu się, że kobiety są wyczerpane tylko po zakupach. nawet, jeśli to było takie oglądanie 'cobybyłogdybymmiałanato"
rzucił w nią paczuszką starych marlboro, w sumie laski raczej chude rurki wiśniowe palą, więc nie wiedział, czy zasmakuje naszemu motylkowi.
- słaba kondycja!

- i za dużo papierosów. chyba powinnam się w końcu zapisać na siłownię, hmm. dzięki! - lubiła malboro, bo tylko tę nazwę zapamiętywała bez problemu. a jak już zapomniała, że malboro to malboro, to kupowała camele, bo miały wielbłąda na opakowaniu. w każdym razie, butterfly zapaliła papierosa swoją zapalniczką, ale nie zippo, bo tu wszyscy takie mają, tylko taką byle jaką zapalniczką z kiosku za półtorej euro. potem oddała mu papierosy, ale nie rzucała, bo niespecjalnie potrafiła trafiać do celu, nawet jeśli ów znajdował się trzydzieści, czy mniej, centymetrów od niej. - nikt się jeszcze o ciebie nie przewrócił? jestem butterfly.

- możemy zapisać się razem.- odparł nieco spontanicznie, chowając wymiętą paczkę do kieszeni bluzy. a on kupuje tylko i wyłącznie marlboro. dziadek, kiedy go nauczył palić, powiedział mu, że dzięki tym papierosom zdobędzie każdą kobietę. on przejął się tym, bo w podstawówce ani w gimnazjum nie miał takiego rwania, więc zaczął te popalać. taaa, pewnie teraz płuca ma czarne jak słoma, ale to się wytnie. no i zapomniałam dodać, że dziadek nauczył go robić kółka, więc teraz, żeby troszkę się popisać przed butterfly, zrobił właśnie to kółeczko i uśmiechnął się uroczo, pokazując dołeczki.
- umiesz tak?- spytał, zaciągając się i zrobił kolejne kółeczko.- na razie żadnych skarg nie było.- powiedział odnośnie tego siedzenia.- mhm, fajne imię buttie, mogę tak mówić? ja jestem othello.

- w porządku, możemy się zapisać, może na jakiś aerobik dla starszych ludzi? to chyba najmniej męczące, chociaż sama nie wiem.. możesz tak mówić, chociaż kojarzy mi się to z tyłkiem. no wiesz, butt, buttie. ale nieważne, jesteś francuzem? - skrycie w to wątpiła, bo w jej przekonaniu francuzi palili tylko i wyłącznie francuskie papierosy, czyli te, których nazw nie pamiętała, bo były dla niej zbyt skomplikowane, nawet jeśli uczyła się francuskiego od dziecka. podrapała się po kolanie, które potem podciągnęła pod brodę, drugie potem również, strzepując popiół z papierosa na schody. - nie umiem, kiedyś próbowałam się nauczyć, ale nie wyszło. othello to też fajne imię! lubiłam szeskspira zawsze.

- to kiedyś mogę cię nauczyć. przyśpieszony kurs robienia kółek z dymu. a później już jako zaawansowana mogę cię na przykład nauczyć robić słoniki, krówki, trójkąciki, kwadraciki.- uśmiechnął się szczeżujkowato, założył nogę na nogę, żeby jakaś stara baba mogła przejść, po chwili znów się rozkładając.
- płynie we mnie prawdziwa francuska krew? a czemu pytasz?- spytał, nie wiedząc co koleżanka ma do zarzucenia.- a ty jesteś stąd? czekaj, niech zgadnę. przyjechałaś tu w poszukiwaniach kotka świntuszka prosto z elej?- spytał, żartując oczywiście z tym kotkiem.
- tak, ale myślisz, że sobie dasz radę? znaczy się przy mnie i tych moich kocich ruchach będzie ci ciężko mnie dogonić.- powiedział śmiało, gasząc papierosa, bo już dopalił. rzucił gdzieś peta za siebie i walnął małą dziewczynkę w tyłek, ale nieważne.
- aerobik jest dla cieniasów.- powiedział, nie przyznając się nawet, że kiedyś chodził, bo to był wstydliwy moment jego życia.

- to można takie rzeczy wyprawiać z dymem papierosowym? no, no, nie wiedziałam - zaśmiała się, opierając dłonie na schodku, po obu stronach swojego tyłka, odchylając głowę do tyłu, całe szczęście nie padało już tak mocno jak wcześniej i jej włosy zdążyły trochę podeschnąć. zaraz jednak zsunęła się o ten jeden schodek do dołu, by usiąść obok niego, teraz staruszki i wszystkie panie i panowie przy kości będą musieli rok nad nimi chrząkać, bo za nic się nie zmieszczą. - a tak jakoś mi to przyszło do głowy, paryż zamienia się w wielką międzynarodową osadę, coraz mniej tu prawdziwych francuzów... jestem ze stanów. i nie pochlebiaj sobie tak, skąd wiesz, że moje kocie ruchy nie są lepsze od twoich! okej, okej... tak naprawdę to jestem potworną niezdarą, dzisiaj prawie przewaliłam misterną wieżę z puszek z jedzeniem dla kota.

zaśmiał się, słuchając historyjki motylka! on też jest strasznie dziecinny w stosunku do innych, poważnych ludzi w swoim wieku, którzy pewnie głęboko myślą o swojej przyszłości i widzą się jako prawnik, albo ktoś tam. on żyje chwilą.
- ja nie dość, że jestem niezdarny, to strasznym płaczkiem. prawie rozryczałem się, oglądając wesele mojej matki. w ogóle uwielbiam oglądać wesela. ostatnio nawet kąpałem się nago w basenie całkowicie zaludnionym, postanowiłem otworzyć muzeum bieliźniane w moim domu i w ogóle ćwok jakich mało, ale może za to ludzie mnie lubią/ nie lubią.- odparł i spojrzał w oczy towarzyszce.
- można z dymem robić wszystko, co się chce. wyższa szkoła jazdy!- dodał, a na to, że dużo amerykanów we francji jest, to poczuł się bardzo fajnie, tak wyróżniająco. podrapał się po brodzie.

pokiwała głową z pewnym powątpiewaniem, bo ona nie wierzyła w takie sztuczki, serduszka z dymu, czy króliki w kapeluszach. wystarczająco zaskakujące było dla niej, gdy dostała rachunek za telefon powyżej stu euro, co zdarzało się niestety dosyć często. była taka trochę down-to-earth, ale zarazem lubiła zachowywać się jak dziecko, marzyć o konikach ze skrzydłami czy latających miotłach. niestety nie wszystkim odpowiadały te skrajności, a bf wtedy cierpiała w związku z brakiem akceptacji.
- kiedyś chciałam kręcić filmy na weselach, ale rodzice wybili mi to z głowy i wylądowałam w sorbonie na fizyce nuklearnej, niełatwe jest moje życie, oj niełatwe! i wieki nie kąpałam się nago w basenie, to już nie te lata... - tak, momentami czuła się bardzo staro chociaż miała zaledwie dziewiętnaście lat.

on miał dwadzieścia, a był bardziej do przodu. i to jeszcze chłopak, życie jest zabawne!!!!!!
no nieważne, uśmiechnął się jednym kątem przypominając sytuację, którą zaraz opowiedział koleżance.
- bo ja kiedyś, jak miałem szesnaście lat i chciałem się wyszaleć, wypić coś na studniówce, co nie? no i udawałem, że jestem kamerzystą, miałem takiego zabawnego nikona, czy jakąś tam markę i nakręciłem parę scenek, a połowę przepiłem. myślałem, że dyrekcja mnie po prostu zabije, albo coś, bo wiesz oni chcieli mieć pamiątkę, a ja wygłupiłem się jednym słowem.- wyszczerzył białe ząbki. a on umiał naprawdę zrobić z dymu takie prawdziwe, fajnie stworki, rzeczy.
- kiedyś nauczę się robić z dymu drukarkę, zobaczysz jeszcze.
<3

- nakręciłeś jakieś filmy porno? na studniówkach czasami się dzieje dużo różnych ciekawych rzeczy! - zaśmiała się, przypominając sobie, ze jej koleżanka straciła dziewictwo właśnie na studniówce pod stołem, na którym notabene stał poncz i całą masa szklaneczek, które się częściowo potłukły, bo wiadomo jak to bywa.. pokręciła głową, pocierajac dłonią o swój policzek, czerwony od zimna. - drukarkę! toż to niemożliwe. jesteś w księdze ginesa za te swoje dymki? z trawki też umiesz robić? to chyba jest tak samo...