pont des arts

Siedziała na mościę... machała nogami we wszystkie strony. Słuchała mp4 i wpatrywała sie w zachód słońca no.

biegali nago przed hilcią i machali sprzętem

A ona dalej słuchała soej muzyczki i miała to gdzieś, była smutna i chciało sie jej płakać.

Obok Hilci usiadł jeden nagi strażak. - Czeeeeeeeeść - powiedział, wyjmując jej słuchawki.

- Spadaj....-powiedziała smutnie paatrząc się w dół.

-Sama się zbadaj, . - odpowiedział smutnie paatrząc się w dół. - Chcesz zeskoczyć z mostu ?

- Nie. Nawet jux człowiekowi nie wolno posiedzieć w samotności, bo zaraz sie czepiają. Moze i jakbym skoczyła to by było inbaczej...- rzekła płacząc.

-Mogę ci jakoś pomóc? Podstawić nogę, wepchać do wody z tego mostu? - uśmiechnął się : ).

- Daj mi spokuj, chcę posiedzieć w samotnośći...- rzekła wycierajac łzy chusteczka.

-chciałaś się rzucić z mostu. - wstał więć i wziął ją za rece i za nogi i .............. podzsedł do barierki.

- Zostaw mnieeeee!!!-krzyczała. baaaardzo głośno. i uderzyła go w policzek tak baaardzo mocno...

Tata rzucił Hilcię w dół mostu, uważając, że robi dla niej najlepszą przysługę, jaką mógłby zrobić, bo w niebie będzie jej dużo, dużo lepiej. Czuł się nawet dobrym człowiekiem przez to, lepszym niż Jan Paweł Drugi i Święty Franciszek Z Asyżu.

Niestety, Hilcia zaczepiła się koszulką o wystający z mostu cypelek.

Koszulka jednak zaczynała się rwać, jeszcze chwila i Hilcia zginie...

Zapomniał tylko, że Hilcia umi świetnie pływać, więc nawet jakby wpadła to i tak wyjdzie z tego cało.

Z takiej wysokości nie miałąby już kręgosłupa! jaką masz ocenkę z fizyki?

Wtedy Hilci porwała się koszulka i Hilcia wpadła do wody, jej kręgosłup wyszedł jej ustami, a oczy zapadły się do środka. Mózgu nigdy nie znaleziono.

Ona do cholery nie umarła!!!! Idioto
Z fizy mam 5

to powinnaś znać prawo judasza że ciało zrzucone z wysokości więcej niż 50 metrów nie przeżywa upadku chyba że wpadnie w kisiel!!!!!!!!!!!!!!!!

Wszystko było super dopóki sie nie pojawił tata śmierć hahahaha....

[*][*][*]

Niech spoczywa w gronie aniołków.

Nie\\\\\\\!!!!!!!!!!!!!

To podjechał do niej motorówką i dobił młotkiem.

Nie prawda !!! bo ona zdąrzyła wyjść i pobiec do domu zanim gruby tata wredziol sie wygramolił.

Ok niech ci bd

topiła się!
chociaż nie, w zasadzie siedziała, z nogami po tamtej stronie mostu, znaczy tego murka, ale zupełnie bez podtekstów i złych, potencjalnie samobójczych zamiarów, plotąc sobie warkoczyk z grzywki i popalając fajkę, tą od dziadka!

nie, żeby się jakoś specjalnie przejęła tym jego jęczeniem. to znaczy martina. hm, w zasadzie przez te ostatnie dwa dni przejmowała się dosłownie wszystkim, ale on i te jego fochy zaczęły ją juz wkurzać.
no dobra, prawda, że nie wiedziała o co mu dokładnie chodzi. bo skąd mogła wiedzieć? miała na sobie zwykły czarny prochowiec i nadal te okulary przeciwsłoneczne co wczoraj. jej oczy nie były bowiem w lepszym stanie niż poprzedniego wieczora. chyba nawet w gorszym, jeśli dołączyć kaca.

okej, spóźnił się i to z premedytacją. nie dopuszczał do siebie myśli, że miałby być o nią zazdrosny. bo niby czemu? i dalczego o nią? i jeszcze, że on? ta, jasne, na pewno, oczywiście. pokręcił głową, jakby chciał strząsnąć z siebie te dziwne myśli i odszukał szopi wzrokiem. nie zamierzał podejść pierwszy.

rozejrzała się dwa razy, potem jeszcze raz i w końcu go dostrzegła, w nikłym słońcu kilka metrów dalej.
-martin!-uniosła dłoń, ale jej organizm najwyraźniej ją zawiódł i nie pozwolił jej zamachać;x-dobrze cię widzieć-rzekła, jeszcze zanim do niego podeszła. ucałowała go też w policzek, co być może nie było najlepszym ruchem. nieważne. istotne, że pachniała perfumami juliette has a gun!<3.

aha, wyczuł właśnie te perfumy, w skutek czego spochmurniał jeszcze bardziej niż wcześniej, czyli, że wcale się nie uśmiechał ani nie tryskał też humorem!
- tak, ciebie też - mruknął więc, z grzeczności chyba jedynie. był zły, na nią, na wszystkich, moje postacie są ostatnio takie złe, więc martin też musi być zły.

-przepraszam, pewnie cię oderwałam od twoich zajęć, czy coś-starała się zacząć sensownie i grzecznie, dosyć wręcz kurtuazyjnie, a z pewnością nie tak, jak mówi się do faceta, który przeleciał nas dobre parę razy. i który, chociaż nawet się nie domyślała, jest zazdrosny. no dobra, wszyscy wiemy, że był.

był, tylko nie zdawał sobie z tego sprawy albo nie dopuszczał do siebie tej myśli.
- nie, właściwie, to się nudziłem - mruknął, wędrując wzrokiem w okolicach czubków swoich butów. nie mógł jakoś patrzeć jej w oczy, to byłoby dla niego za straszną katorgą. nienawidził jej teraz za to, że ubrała taki duży dekolt. i że w jej obecności po jego ciele rozchodziła się fala przyjemnego ciepła.

-to dobrze. to znaczy nie, że się nudziłeś. tylko wiesz,hm, dobrze, że znalazłeś dla mnie chwile-uśmiechnęła się, aczkolwiek dosyć ponuro jak na siebie i przeczesała włosy palcami prawej dłoni-martin, dzięki. że jesteś teraz przy mnie-może to było zbyt ckliwe i w styklu telenoweli, ale chrzanić. naprawdę była mu wdzięczna!

Zatrzymał się na moście jak zawsze zagłębiona w rysowaniu. Rysowała to co widziała żeby potem przenieść to na płótno, deskę czy nawet ścianę

hilcia :<!
anyway, elvis siedział na którejś z ławek na mostku, z paczką cameli, która przewracał w dłoniach, które, notabene, się nie pociły, bo niby czemu, przecież nie miał powodu do nerwów i tak dalej. i miał jednego papierosa w lewym kąciku ust, dodam nawet, iż ów był zapalony, bo elvis zainwestował w nowiutką zapalniczkę zippo.
aha i rozmyślal nad sensem życia, bo to najciekawszy temat.

wszyscy kochamy filozofie, to tak z serii moich doświadczeń życiowych. marjeta szła, miała buty na płaskiej podeszwie, więc raczej nie stukała obcasami o chodnik, nie poruszała biodrami na prawo i lewo, nie kręciła tyłkiem ani cycki jej nie podskakiwały, w zasadzie robiła sobie wolny, wieczorny i, co najgorsza, samotny spacer na pont des arts, jako, że chyba wcześniej jej tu nie było. jej spojrzenie przykuł nie sam elvis (preslejjj), lecz papieros, który sprawił, że przypomniała sobie o swoim nałogu i zaczęła przeszukiwać kieszenie w poszukiwaniu swoich cameli właśnie, ale nie znalazła. najwidoczniej wzięła więc zły płaszcz, czyli ten, w którym nic nie miała, który wisiał nietknięty w szafie od roku, domagając się włożenia. biedny płaszczyk, tak sobie myślę.

nie będę zaczynać rozmowy, nobie.....
skąd elvis mógł wiedzieć, iż nieopodal znajduje się jakaś duszyczka w potrzebie, jeśli tak można nazwać upominający się o zatruwanie papierosami organizm. był zbyt zajęty rozpatrywaniem wszystkich możliwości śmierci swojej cioci, bo od jego rozmowy z Z zaczął o tym zupełnie poważnie myśleć, przecież to uczyni go jeszcze bogatszym i jeszcze bardziej niezależnym, niż był teraz. hm, w zasadzie nie był wcale niezależny, biorąc pod uwagę to, że wszystkie pieniądze, które miał, nie należały tak naprawdę do niego, tylko do jego rodziny, a dokładniej rodziny jego matki. chociaż na jedno wychodziło.
wyrysował na chodniku, czy co tam jest na moście, kilka okręgów swoimi nowymi konwersami w kolorze ciemno-fioletowym, idealnie pasującym do jego koszulki polo w tym właśnie kolorze, którą skrywał pod bluzą ee szarą, czy jakąś tam inną. ważne, że bluzą, ważne, że miłą.
aha i zauważył marjetę i jej nogi, ładne.

no oczywiście, że ładne. jak mogłyby być brzydkie po tym, jak smarowała je codziennie balsamem wiśniowym, depilowała co dwa tygodnie, chodziła na aerobic i bóg wie co jeszcze z nimi wyprawiała, w każdym razie nogi były jej atutem. nie lubiła prosić nikogo o papierosy, potem zawsze czuła się winna, że wyłudza od ludzi fajki czy coś, a za rogiem ma kiosk (ruchu). ale okej, naprawdę, serio, nie mogła wytrzymać, chyba była uzależniona. ten dym papierosowy wydobywający się z ust i pewnie nosa e. podsycił tylko jej pragnienia i już właściwie nie myślała o żadnych tam kioskach, tylko do niego podeszła, dość swobodnym krokiem i zapytała się grzecznie czy ma papierosa. albowiem złożyło się, cóż za zbieg okoliczności, że ona paliła takie same papierosy jak on.

miła niespodziewanka! podniósł leniwie na nią swój wzrok, miał niebieskie oczy, świecące w blasku latarni, księżyca, gwiazd i całej reszty jak dwa klejnociki, jeśli nie jeszcze ładniej, uśmiechnął się i wyciągnął w jej stronę paczkę papierosów z wielbłądzikiem, bo to przecież camele. - częstuj się, chcesz też ognia, tak? - spytał, bardzo domyślnie, skąd inąd, bo skoro nie miała papierosów, to sądził, że zapalniczki też, więc wyciągnął swoją zippo z facetem łowiącym ryby z kieszeni, wciąż się uśmiechając,ale nie świecił specjalnie zebami. chociaż miał ładne, kilku dentystów w rodzinie robiło swoje.

a marjetę teraz może wyidealizuję, ale ona miała zawsze ładne zęby od urodzenia, nigdy nie nosiła aparatu, czyli, że kul, jednym słowem. uśmiechnęła się również, bo dlaczego ma być niemiła dla faceta, który jest miły i jeszcze szczerzy do niej zęby. wzięła więc papierosa, uważając przy tym, żeby nie wziąć dwóch ani trzech za jednym razem, bo czasem jej się zdarzało, to pewnie przez te długie paznokcie albo coś. wsadziła więc sobie papierosa do ust, równie fajnych co jej zęby, tylko, że nie białych i z twardym szkliwem, ale raczej miękkich i ciepłych, a przy tym ciemnoróżowych z natury.
- życie mi ratujesz - poinformowała go z wdzięcznością w głosie, chociaż nie wiem czy z medycznego punktu widzenia zaofiarowanie papierosa można nazwać ratowaniem życia. dopiero teraz zmierzyła go jednym, ukradkowym spojrzeniem, zauważając przy tym, że TAKICH facetów nie spotyka się na codzień, raczej za dwadzieścia dziesiąta ;x.

- co ty, przeze mnie możesz umrzeć, chociaż jeden papieros chyba niespecjalnie robi różnice, zwłaszcza, że pewnie palisz na codzień, prawda? to znaczy, tak mi się wydaje, bo gdybyś nie była palaczką, to pewnie byś nie podeszła i nie poprosiła o papierosa. - chyba, że to jakiś nowy sposób o podryw, elvis przyzwyczaił się do dziewcząt, klejących się do niego, jakby był jakimś lepem na muchy, je wszystkie pociągały jego rude i zarazem zadbane włosy, pachnące zawsze bardzo przyjemnie, biliw mi. uśmiechnął się, dopalając papierosa, którego zaraz zgasił o ławkę, chociaż to tak nieładnie i tak dalej, można to nawet uznać za niszczenia mienia publicznego i tak dalej. - jestem elvis.

przez, och, moją ignorancję wyszło na to, że marjeta nie zapaliła sobie papierosa, tak więc dajmy na to, że ten, papieros został zapalony, o tak to ujmę. wepchnęła jedną dłoń do kieszeni, lewą chyba, bo w prawej trzymała papierosa, jako, że marjeta była praworęczna. a ja jestem leworęczna i fajnie mi z tym.
- mam na imię mariette - powiedziała, po czym zaciągnęła się łapczywie, by zaraz wypuścić dym ustami, bo nosem to nie, miała katar ;q. - i jestem nałogową palaczką, jak ostatnio zauważyłam - stwierdziła z lekkim westchnięciem, nienawidziła sama siebie za niszczenie swojego zdrowia.

- chyba teraz wszyscy albo palą, albo są lekarzami, albo jakimiś ekologicznymi maniakami. czasami nie wiem, do której grupy najlepiej przynależeć, chociaż oczywiście sam jestem w tej pierwszej, bo na dyplom jestem za młody, a ekologia mnie nie pociąga. - ekologia nie, ale marjeta może i owszem, jednakże nie był jakimś napalonym wiecznie chłopcem, zapalił kolejnego papierosa, bo miał chcicę i tak dalej. - studiujesz, czy coś? kiedyś nawet chciałem iść na medycyne ale w ostatnim roku się zniechęciłem, po co mi to, nie jestem specjalnie chętny do ratowania pieprzonego życia innych ludzi, najpierw trzeba się zająć swoim własnym. ładne imię, jesteś z paryża? - możliwe, że za dużo mówił :<

on siedział gdzieś na czymś, prawda? więc marjeta chyba usiadła obok niego, nawet trochę za blisko, ale kusiły ją jego rude włosy, a może nie aż takie rude znowóż, w każdym razie podobał jej się ten odcień rudego, podobały jej się jego oczy, usta, nos, od razu wszystko jej się w nim spodobało, nawet papieros, którego trzymał jej się podobał i to tylko dlatego, że to on go trzymał w swoich palcach, które nigdy się nie pociły.
- studiuję fizykę, jakoś zawsze pociągały mnie te wszystkie prawa i lewa - ale nie w drzewa. - poza tym, hm, jestem z waszyngtonu, przyjechałam kilka miesięcy temu, poza tym nie lubię swojego imienia, nie wiem czemu, może dlatego, że mam je po babci od strony ojca, a tej babci nienawidziłam - dopóki nie umarła, ale i tak zostały po niej jedynie złe wspomnienia, głównie kojarzące się marjecie z rózgą!

- nie znoszę tego całego zwyczaju, co to niektórzy ludzie nazywają swoje dzieci po zmarłych ludziach. coby nie patrzeć, to ja też mam takie imię, chociaż kto wie, moze elvis wciąż żyje - podrapał się za uchem, uśmiechając się dla odmiany nie do niej, lecz przed siebie, pewnie do tej wpychającej sobie nawzajem języki do gardeł parki, obłapiającej się naprzeciw przy barierce. po części im zazdrościł i jednocześnie pragnął, by, och, wpadli do wody i się potopili. urocze, zginąć pod wodą w ramionach ukochanego. prawie titanic. ale elvis nigdy nie lubił titanica. - aa fizyka to dla mnie w zasadzie czarna magia.

rozesmiała sie na tą wzmiankę o elvisie, ostatnio w radiu była jakaś piosenka nawet elvis ain't dead czy coś w tym stylu, nie mam pamięci do tytuuw, marjeta też nie miała.
- och, szczerze mówiąc, dla mnie też to jest czarna magia, huh, tyle nowych rzeczy uczę się na tych studiach, że sama nie wiem, skąd znajduję czas na wyjście z domu - ależ oczywiście, że wiedziała, wszyscy wiedzieli, łącznie z grubym, skórzanym portfelem jej ojca. - a ty, studiujesz coś, wyglądasz na studenta - seksownego studenta, jeśli miała być szczera.

- nie, nie, jestem w ostatniej klasie liceum. - chociaż może lepiej by zrobił, gdyby skłamał i powiedział, że studiuje prawo, albo coś banalnego, jak stosunki międzynarodowe, czy dziennikarstwo. uśmiechnał się mimo wszystko i strzepnął popiół z papierosa, opierając rękę na oparciu od ławki, z tyłu, tak wiesz jak! a jak nie, to trudno, przeżyjemy i bez tego. - i chyba powinienem uznać to za komplement, to, że wyglądam na studenta - napisałam, że wyglądam jak elwis, xd. cicho. - więc dziękuję. ładnie pachniesz. - ledwie się powstrzymał, by nie zapytać jakiego szamponu używa, ale to byłoby głupie, zwłaszcza, że jedną dziewczynę już o to pytał!

- to jakiś rewanż? - znów się roześmiała, a jej śmiech teraz przeszedł w trochę pogłupawy chichot, ale wolała się pilnować z tym chichotem, jeszcze uzna ją za kolejną napaloną, niewyżytą dziewczynę. - dałabym ci dwadzieścia - powiedziała, mówiła serio, nie po to, żeby mu się przypodobać, bo wyglądał na naprawdę starszego, dojrzalszego i w ogóle. - naprawdęęęę - podkreśliła, żeby nie było, huh, był taki cholernie pociągający, że stwierdziła, że musi wyciągnąć od niego numer telefonu.

- skąd! mówię zupełnie serio i tak dalej - zapewnił ją najzupełniej szczerze, odgarniając włosy z oczu, to znaczy, to te włosy z głowy, ale wpadły do oczu, nie. i zw, a elvis zarumienił się tylko trochę.

aczkolwiek mariette z niemałą satysfakcją ten rumieniec dostrzegła, co skwitowała uniesieniem lewego kącika ust, ale zaraz zaczęła się zastanawiać czy ona sama nie jest rumiana, pewnie była, bo jak można nie być w towarzystwie takiegoż chłopczyny.
- okej, wierzę ci - powiedziała wesoło, jak mogła nie wierzyć, skoro sama wiedziała, że jej davidoff ładnie pachniał. nachyliła się teatralnie w jego stronę i musnęła nosem jego uszko, by po sekundzie się odsunąć. - ty też ładnie pachniesz i hm, w związku z tym jestem zmuszona cię poprosić o numer telefonu.

tak, tak, wcisnął jej numer telefonu i poszedł =d.