the eiffel tower merry-go-round

zarumieniła się i to dość mocno, także teraz na pewno nie była taka blada jak poprzednio, ale nie miała też czerwonej twarzy, nie jak moja mama. a ten palec na jej ustach był całkiem przyjemny, miała ochotę go w niego pocałować, skoro nadarzała się okazja, ale mimo wszystko się opanowała, nawet mimo tych komplementów.

dobrze, że nie chciała go ssać, xd.
-do twarzy ci z rumieńcami - powiedział i nachylił się, żeby pocałować go w jenego i drugiego polika, żeby jeden z nich nie czuł się pominięty. powiedział jej to. taki krejzol z czarlsa, wybacz.

- rany - udało jej się mruknąć, zanim to nie odrzuciła włosów na plecy, odsuwając się tym samym od niego. jakkolwiek sobie to wyobrażał, marjeta nie była łatwa, trudna też nie, ale nie będzie się całować z obcymi facetami jedynie dlatego, że usłyszała kilka komplementów. aczkolwiek czuła się speszona przez niego i w ogóle, odsunęła się jedynie ostatkiem sił, na jedno jego skinienie mogłaby pójść z nim do łóżka!

No patrz, znalazłam karuzelkę. Przyszedł i czekał, oparty o konika, całe szczęście karuzela się nie ruszała, bo byłby mały ząk.

Ty, a ja ciągle patrzę na tę w naturze. 2813213 karuzel, zaraz połączę tematy. Okej, a więc Delilah przyszła, bo pewnie nie miala aż tak daleko, beztrosko machając hm, torebką, bo dostala od mamy jakąś biżuterię może, ważne że machała, ale nikogo nie biła, i zaraz zauważyła Elliota, do którego podeszła i pocałowała w dolną wargę, obejmując w pasie i mrucząc że się stęskniła.

No bo co, myślisz, że w Paryżu jest jednak karuzela....
Uśmiechnął się, on też się stęsknił, o czym ją powiadomił zaraz, grzebiąc pod jej sweterkiem, bo to sweterek, nie? Na plecach w każdym razie. - Mama nie kazała ci zostawać na podwieczorku, Deeel? - Spytał, rozglądając się za jakąś ławką.

xd
No, sweterek. - Nie wiem, a mam wracać? - udała, że się obraziła, ale uśmiechała się jednak, więc wyszło jej pewnie nieco niewiarygodnie i usiadła na koniu zaraz, haha xd. - Chodź! - To była nieczynna karuleza, powiedzmy.

- Na konie? - Może Del gdzieś głęboko w środku była niespełnioną koniarą, wpakował się na jej konia, przytulając policzek do jej włosów, nie żeby było mu niewygodnie.... ._.

Podniosła się nieco i usiadła mu na kolana, bo Delilah jakieś 90% czasu siedzi mu na kolanach, tym razem plecami do niego, ale przechyliła się nieco w bok, żeby nie mieć tyłu głowy na jego twarzy. - Taak, umiesz jeździć na koniach? - xd.

- Nie umiem, a ty? Mogłabyś mnie nauczyć, to znaczy, jeśli umiesz. Ładnie pachniesz - zauważył pocierając nosem o jej kark, mając nadzieję, że Del przypadkiem się nie wymsknie na ziemię, bo to mogłoby być dla niej bolesne ;_;

-Hmm, niespecjalnie, to znaczy niby kiedyś mama mnie wysyłała, ale wreszcie złamałam rękę dla niej na złość, bo strasznie nie lubiłam i nic z tego nie wyszlo. Wiem, zawsze ładnie pachnę - gdyby jeszcze nie wiedział, oparła dłonie na grzbiecie konia i westchnęła. - Co na uczelni? - Typowe pytanie Del.

- Nigdy jeszcze nic nie złamałem, pewnie wszystko przede mną. Nie byłem dzisiaj, trochę zaspałem i mi się już nie opłacało iść. - Nie pytał jej o szkołe, bo dzisiaj środa, jakby ktoś nie wiedział, czyli że się nie chodzi, nie. Potarł dłonią o jej ramię, przechylając się trochę na bok, ale nie spadł.

-Ty w ogole chodzisz czasem na wykłady? Okej, nie, parę razy wspominałeś, sori. - Obróciła twarz, była trochę wykrzywiona, ale rozumiesz, miała przynajmniej wgląd na jego wyjątkowo zayebisty profil. Objęła go też jakoś tak krzywo, hm, ale przynajmniej miała pewnośc, że jakby spadli, to razem.

I, haha, spadli razem =d. - Ała!

Lawlz, okej, powiedzmy że Delilah spadła na niego xd i teraz się przestraszyła, w końcu była pewna, że waży 91238912 kilogramów. - Uuu, żyyjesz?!

- Nie, to znaczy nie wiem, chyba się potłukłem ;_; - Bo on spadł tylko i wyłącznie na chodnik, który nie był taki miękki i fajny, jak sam Elliot. Okej, Elliot wcale nie był miękki.. Skrzywił się trochę :<

-Może krwawisz wewnętrznie? To znaczy, ee, jak to się nazywa... wylew, czy coś. Nie, to nie to, nieważne, masz całe żebra?! - przejęła się serio, mógł umrzeć! I generalnie to kucała przy nim, xd.

- Całe! Serioo nic mi nie jest, nie potrzebny nam żaden lekarz, chociaż pewnie będę miał jakieś siniaki.. - Ale nic na to poradzić raczej nie można, wstał, to znaczy póki co tylko usiadł i potarł dłonią o swoj policzek.

-To moja wina - moja wina, bez czegoś tam finał - więc idziemy do mnie, przepraszam - przejęła się, ale powinna się śmiać chyba, cnie? Trudno.

- Nie winię cię za to, ale zrobisz mi dużo herbaty, Del. Ech, o ile dotrę tam w jednym kawałku. - Bo wszystko może się zdarzyć, możesz zacząć.