lit lounge

nie czytałam ;d to krejzolsko.
spuściła głowę. jej najbliższą osobą, która umarła była siostra. siostra bliźniaczka delano! ale nie mówiono o tym w domu, ona nadal przezywała to zdarzenie sprzed dwóch lat, zawsze trzymała to w sobie, bo nie wolno jej było wspomnieć słowem o francescy.
- przykro mi - powiedziała w końcu, podnosząc wzrok. położyła nawet rękę na jego ramieniu.

- no, mi też - odparł niemrawo, po czym uniósł w toaście kieliszek, aby zaraz wypić jego zawartość. - dlatego też, hyhm, zamierzam się upić! - powiadomił ją niezwłocznie, uśmiechając się szeroko, by za chwilkę owy uśmiech mógł zgasnąć w przypływie nowej fali desperackiej potrzeby miłości, którą odczuwał, a nie mógł jej na nikim wyładować. rozważał oczywiście kwestię zgwałcenia mars w męskiej toalecie i to nawet całkiem poważnie, ale nie chciało mu się iść do ciupy.

marseille zaś, przysunęła się do martina ze swoim stołkiem i po prostu przytuliła go do siebie, bo zapomniała już o swoim, całkiem poważnym problemie.
- to może nawet dobrze, picie to ulga, na kilka godzin przynajmniej.

- boże, nie znam cię - wymamrotał, wtulając twarz w jej włosy. - a za chwilę się zaraz rozpłaczę jak jakaś ciota - dodał żałośnie, układając jedną dłoń na jej prawej łopatce, bo w drugiej trzymał pusty kieliszek.

miała ładnie pachnące włosy, bo umyła zanim wyleciała z waszyngtonu. pogłaskała go za to delikatnie po karku, przymykając na chwilę oczy, bo w sumie miło pachniał, a jej brakowało bliskości, w pokoju bez okien ;x to były jednak chwile których nie chciała wspominać.
- hej, to nic takiego, masz do tego prawo - powiedziała, przekonana o tym co mówi.

wtulił się w nią, a raczej przytulił ją bardziej do siebie, w końcu był większy i na tyle duży, żeby ukryć ją w ramionach swych, była taka drobna, jak zdążył zauważyć.
- hm, dzięki - wymamrotał, po omacku odstawiając kieliszek na blat i oplatając ją ręką w talii. serio, teraz po jego policzku spłynęła pojedyncza łza, hyy.

oparła głowę na jego ramieniu, wcześniej nieznacznie muskając je wargami. westchnęła, raczej głośno, czując napływające ciepło w niej i to doprawdy nie przez tekilę.
- zaprosiłabym cię do domu, ale nie mam domu - zachichotała, bo w sumie to było śmieszne.