oiom

jak to, ja bym się zaryczała na śmierć gdyby osoba kturom kocham zrzuciła się przeze mnie z domu mody forresterów! najchętniej odpowiedziałaby jej, że nie chce jej widzieć czy coś takiego, ale nie mógł zabić w sobie uczuć, które do niej żywił w tym całym tragizmie sytuacji. nie mówił nic, wszystko go koszmarnie bolało, wodził więc tylko za nią wzrokiem i to tyle, biedny biedny biedny daniel i biedna susąąąą.

no, spokojnie to był po prostu dla niej ogromny szok i w pierwszej chwili stała tylko nie będąc w stanie się ruszyć. nawet wstrzymała oddech z tego wszystkiego! tak więc teraz nabrała powietrza z charakterystycznym świstem, żeby podchodząc do jego łóżka płakać już rzewnie i właściwie głośno.
-daniel... jak to się... jak to się stało omatko............... - zamrugała kilkakrotnie, bo ledwo go widziała przez te wszystkie piekące w oczy łzy. chciała chwycić go za dłoń, którąkolwiek ale obie były zagipsowane więc nie dało rady. zamiast tego opadła na jakieś cholerne krzesło nie wiedząc jak nad sobą zapanować. cała się trzęsła i była bliska śmierci z zapłakania!!!!!

postarał się oddychać głęboko i spokojnie, chociaż przeszkadzały mu w tym rurki, które powasadzli mu do nosa. chciał być sam, ot co, pomyśleć nad swoim życiem i w ogóle. susą wydała mu się nagle taka jakaś odległa, by po chwili stać się bliższa niż kiedykolwiek. nie chciał jej mówić prawdy, musiał szybko coś wymyślić, tyle tylko, że potwornie chciało mu się spać, jeszcze dobrze nie wybudził się z narkozy, a ona już go zadręczała!
- sus... susą - wychrypiał cicho, także wszystkie urządzenia trochę go zagłuszały.

-ćśśśś - zreflektowała się nad tym, że daniel w tym momencie właściwie ledwo funkcjonuje toteż sama ucichła i patrzyła na niego, zanosząc się łzami i za wszelką cenę starając się opanować cholerny oddech przyłożyła rękę do jego policzka - boże, daniel - nie bardzo mogła to wszystko zrozumieć i chyba prędko się z jego ust nie dowie tego co właściwie się stało, ale to chyba teraz było bez większego znaczenia, skoro żył............ale co to za życie! no dobra.

przymknął oczy, w tym momencie jej dotyk wydał się mu zajebiście kojący, miły dla ciała i ducha. zaczął żałować, kompletnie żałować, bo skoro właśnie siedziała tu przy nim, zalewając się łzami i wyglądając na jeszcze bliższą śmierci niż on, to chyba to o czymś świadczyło! wnet zrozumiał, że to, co się rzekomo stało, wcale się nie stało, jakkolwiek dziwnie by to brzmiało. chciał jej to powiedzieć, ale nie potrafił ;c

-już dobrze - szepnęła, nie zabierając dłoni z jego policzka, chociaż to co powiedziała wydało jej się dziwnie nie na miejscu i takie... nieprawdziwe. jak cholera miało być dobrze skoro wyglądał jak wyglądał i nawet nie był w stanie się do niej odezwać. odwróciła wzrok, bo od patrzenia na jego poobijane ciało robiło jej się jeszcze gorzej. dwie sierotki.

jedyne, na co był w stanie się zdobyć, to przekręcenie głowy na lewo, bardziej w jej stronę i musnięcie wnętrza jej dłoni ustami. łajał się teraz w duchu, że po co mu było zrzucać się z domu mody forresterów, NO PO CO! przysporzył tylko cierpienia i nic więcej mu to nie dało, był tak nieudolny, że nawet porządnie zabić się nie umiał.

omatko, samr będzie miała z tego bkę, że daniel nawet nie potrafi się zabić taka z niego cipcia
nachyliła się i przytknęła usta do jego warg, jednocześnie przymykając oczy. pomyślała, że może miał jakiś wypadek samochodowy z udziałem marka mostowiaka, albo coś w tym guście, bo przecież nawet przez myśl jej nie przeszło że daniel próbował się zabić. p r z e z n i ą. to byłoby zbyt okropne i najprawdopodobniej sama targnęła by się na swoje życie, czy jak to się tak ładnie określa.

no cóż, bywa! my go kochamy i tak.
nie mógł jej nawet złapać za dłoń, nie mógł jej dotknąć, to było dla niego coś naprawdę strasznego.
- susą, nie płacz - powiedział łamiącym się głosem, trochę w jej usta, które zaraz pocałował delikatnie, przynajmniej ust nie miał w gipsie.

no jasne, że tak.
wyobrażasz sobie coś takiego jak gips na ustach, hyyy?
-już nie będę - odszepnęła w jego usta, ale wbrew temu po jej policzkach popłynęły kolejne łzy. to pewnie przez to w jaki sposób daniel to powiedział. i jaki miał wyraz twarzy - ale to chyba w tym momencie lekko niewykonalne - jak on spadł, że nie wypłynął mu mózg nosem? xd

spadł na dupę i tyla, babcia moja mówi tyla, ale to brzmi raczej tila, yeah, pozdro dla niej.
- nie płacz, bo ja też się za chwilę rozpłaczę, a nie chcę zasmarkać tych rurek, które mam w nosie - pierwsze długie i wyczerupujące zdanie daniela zostało powiedziane z wisielczym wręcz humorem, ale co on mógł na to poradzić, że tak go wykreowałam, jako cipę z przejawami męskości w łóżku, hę.

zupełnie nie kontrolując już łez, które nieustannie ciekły jej po policzkach uśmiechnęła się blado i raczej ponuro. otarła je, łzy, pospiesznie wierzchem dłoni, którą następnie oparła na białej pościeli gdzieś na wysokości jego pępka i gładziła go po brzuchu, nie mogąc z siebie wykrztusić ani słowa. czuła przeklętą gulę w przełyku, więc tylko pokręciła głową co miało być wyrazem sama nie wiem czego.

miał ochotę pogłaskać ją po głowie, jak to zazwyczaj robił, ale niestety uniemożliwał mu to gips, który miał na obu rękach. zadowolił się więc tylko jej bliskością, której w tym momencie potrzebował ją powietrza.
- susą, przepraszam - wychrypiał.

-nie przepraszaj, danny, to ja przepraszam - no bo nie wiedziała, że to on chciał się zabić. matko, jak tak sobie myślę to cholernie zagmatwane. przepraszała go właśnie za to, że adam ją zgwałcił. no ale niech będzie, przejęła się dziewczyna faktem, że jej chłopak właśnie umiera w szpitalu - kochanie.

niemiał siły jej tłumaczyć, że nie pwoinna przepraszać, ogólnie nie miał siły na noc, zasnął, trawiony bólem psychicznym jak i fizycznym, w ziwązku z tym, że kończy mi się wena ;c.

no właśnie mi jakoś też, tak więc siedziała przy nim ciągle i coś tam.

obudził się. przez chwilę myślał nawet, że znajduje się u siebie, we własnym łóżku, chciał usiąść i wstać, ale poczuł, że ma coś w nosie, jakieś rurki, potem, że jego ciało jest nadmiernie obciążone, zdaje się, że gipsem. z trudem rozkleił powieki, by zrozumieć i przypomnieć sobie, co się stało. susą nie było w pobliżu, poczuł się samotnie ;c.

wślizgnęła się do sali po x czasu nieobecności w którym usiłowała się jakoś ogarnąć jedząc m&msy i spacerując po szpitalnym parku, ale nic jej to nie dało.
-już nie śpisz? - zapytała inteligentnie, uśmiechając się do niego nawet lekko, leciuteńko i siadając tuż obok łóżka.

pojawiła się jak na zawołanie, wystarczyło tylko o niej pomyśleć, a to było dla niego dość fajnym odczuciem w tym momencie, kiedy nie mógł ruszyć nawet dużym palcem u nogi, bo miał go usztywnionego w gipsie. było mu gorąco, wszystko go swędziało, najchętniej podrapałby się po czubku głowy.
- nie, już nie - przytaknął, siląc się na uśmiech dzielnego pacjenta. powinni mu przykleić taką superancką naklejkę, najlepiej odblaskową, żeby go nic nie przejechało po drodze.

na czole, no nie?
-przynieść ci coś? wodę, albo coś do jedzenia? - zapytała troskliwie, poprawiając mu przy tym kołderkę, bo zsunęła się odsłaniając brzeg jego bokserek, czy co tam miał na sobie. szpitalną piżamkę? założyła nogę na nogę i podrapała się po łydce.

raczej szpitalną piżamę, bo chyba nie umieliby ubrać mu bokserek, przykro mi bardzo z tegóż powodu, ale daniel potrzebował teraz dużych ubrań, by się wcisnąć gdziekolwiek z tym gipsem. w ogóle, jezu, jak on teraz będzie funkcjonował, nawet seksu sobie nie pouprawia porządnie, jeśli w ogóle.
- chce mi się rzygać od jedzenia szpitalnego.

-nie dziwię się - mruknęła susanne, chociaż osobiście nigdy nie przebywała w szpitalu jako pacjentka, tylko odwiedzająca ale słyszała historie krążące po szpitalnych korytarzach odnośnie właśnie tego jedzenia. co jedna to mroczniejsza! - kupię ci coś w bufecie. czy wolisz na przykład kawę i muffina? niedaleko jest starbucks, jak się zbiorę w sobie nie powinno mi to zająć więcej niż dwadzieścia minut - nachyliła się i pocałowała go w kącik ust, uważając na jego zagipsowane ręce z którymi nie wiadomo co się działo. leżały? wisiały? stały gdzieś obok?

tak i machały do jej tyłka, wypiętego aktualnie w ich stronę.
leżały tak na serio, nie mógł nimi ruszać, a jak chciał naprężyć mięśnie, to i tak nie starczało mu na to sił.
- późnieeeeej - ziewnął, bo nie zapominajmy o tym, że dopiero się obudził, zmęczony, zaspany i obolały. to szpitalne łoże było nie wy god ne.

-hm, okej - odsunęła się, siadając na krześle i patrząc na daniela! napisałam 'adama' xd spod ściągniętych brwi - ale danny, powiedz mi co w ogóle się stało? - przełknęła stosunkowo głośno i patrzyła na niego nie tyle zainteresowana, co poddenerwowana.

równięż przełknąłby głośno, gdyby nie te rurki, które miał w gardle wpuszczone przez nos <3.
- ja, hm, ja... - zrzuciłem się z dachu mody forresterów? czy to nie brzmiało dziwnie? oczywiście, że brzmiało, a czego oczekiwał. nie dosć, że dziwnie, to jeszcze jakby śmiesznie. - spadłem z dachu.
pominął mody forresterów.

-jak to spadłeś z dachu? - zapytała kompletnie i zdrowo zdziwiona, bo zakrawało to na jakiś absurd. w ogarniającym ją zdziwieniu uniosła brwi - co do cholery robiłeś na dachu z tą nogą, daniel? - pokręciła głową i przeczesała włosy palcami, odwracając głowę na jakąś chwilę, bo rewelacja jaką ją poczęstował była cokolwiek niezdrowa.

przepraszam za to, że łamię regulamin, ale naprawdę muszę, joł.
- no, hm, karmiłem gołębie - oho, daniel stwierdził, że jest idiotą i to nie tylko dlatego, że zrzucił się z dachu, ale też dlatego, że próbuje zrobić idiotkę z susą, także teraz ukrył się za szpitalną pościelą i wbił wzrok w rurkę od kroplówki.

-karmiłeś gołębie.. - powtórzyła chłodno i wstała. spojrzała na niego jakoś tak dziwnie, bo skoro nie chciał z nią rozmawiać, po co miała tu siedzieć. powiedziała mu to i wyszła.
i tym sposobem zakończyłyśmy grę, joł. możemy zacząć nową xd.

xddddddddddddddddddddddddddddddddddddddd
tak więc to było już kilka dni później, kocham to pisać, tak więc jak to już było te kilka dni później, to daniel czuł się lepiej i w magiczny sposób gips zniknął z jego rąk, no bo sori, ale muszę to jakoś przyspieszyć, przecież nie będzie trzy miechy siedział w gipsie. czytał nawet jakąś gazetkę i nie był to plejboj, lecz coś z medycydną, bo mu pielęgniarka przyniosła, równie cycata co brzydka, hyhy.

w takim razie susanne nie było u niego ani razu przez te kilka dni, bo czuła się w pewien sposób urażona i obrażona i w ogóle jeden dramat. tak więc teraz wyobrażasz sobie zdziwienie wszystkich zgromadzonych, kiedy weszła do sali, pytając jak daniel się czuje.

na początku myślał że to może coś nie tak z jego kroplówką, że mu czegoś dosypali, ej, sebastien miał wpaść, czemu nie wpadł ;c. w każdym razie myślał, że widzi duchy, ale po krótkiej chwili uświadomił sobie, że susą to susą, która pozostawała wciąż osobą, której nie zamierzał zdradzić, co robił na dachu i amen paternoster. wzruszył ramionami, wracając do gazety i udając obrażonego, a właściwie będąc obrażonym.

-aha - skwitowała jego gest i odwróciła się z zamiarem wyjścia. to co działo się wewnątrz jej natomiast wcale nie było jakieś super fajne, bo susanne chciała przytulić się do daniela i w ogóle zapytać co się stało, bo musiała to wiedzieć z racji takiej a nie innej, a on coś przed nią ukrywał. ubzdurała więc sobie, że wlazł tam, żeby uprawiać seks ze swoją byłą dziewczyną, bo na pewno jakąś miał i to nie jedną skoro już nie był prawiczkiem i w ogóle. tak więc odwróciła się i wyszła na korytarz, to znaczy stała w drzwiach no wiesz. jedną nogą na korytarzu!

- susą, poczekaj - powiedział zmęczonym przez życie głosem i niestety wcale nie wstał, nie podszedł do niej i nie przygarnął jej do siebie, by pocałować namiętniej niż samo namiętnie, a to wszystko przez to, że przecież zwyczajnie nie mógł, na co teraz klął w duchu. pozostawały więc tylko słowa. - nie idź - odrzucił już nawet gazetę na szafkę i spojrzał na nią skruszony, bo to tylko daniel, uczuciowy i miły i dobrze wychowany, aczkolwiek z facetowską dumą.

stała wciąż tyłem do niego, nie chcąc się odwracać i westchnęła głęboko.
-jeszcze przed chwilą nie chciałeś, żebym tu była - powiedziała cicho i jakoś tak niezdarnie odwróciła się przodem do niego, patrząc na daniela ni jak inaczej tylko smutno. bo było jej smutno. przecież ona chciała dla niego jak najlepiej, a on uprawiał seks ze swoją byłą dziewczyną na dachu i w dodatku z niego spadł, łamiąc sobie wszystko co tylko złamać można. potrząsnęła głową i nie ruszała się z miejsca.

- przepraszam, susą - wymamrotał pod nosem, bo łatwiej jest wybaczać niż przepraszać, ale on i tak był już wystarczająco podłamany, a teraz w dodatku wkurzony na siebie, że się zachował przed chwilą jak cham, tak więc teraz wyciągnął do niej prawą rękę, już zdrową, uśmiechając się jednokącikowo. - chodź tu do mnie ;c.

nic nie mówiła, przez chwilę stojąc jak jakaś zaczarowana, albo coś w tym guście i jedynie spoglądając na jego wyciągniętą rękę, owiniętą jedynie bandażem który był drapiący i niesympatyczny w zetknięciu z jej gładką skórą, ale to mało istotne. w końcu jednak jakgdyby oprzytomniała i ruszyła się z miejsca powoli do niego podchodząc. zatrzymała się przy łóżku, ale w takiej odległości że nie mógłby jej dosięgnąć.

zrezygnowany opuścił więc rękę, by za chwilę podrapać się gdzieś po karku, bo go swędział. to właśnie był plus, jeśli chodzi o swobodę ruchu, przynajmniej jako taką: mógł się drapać gdzie chciał i kiedy chciał. zrobiło mu już naprawdę głupio z tego wszystkiego, bo wiedział, że zaistniała sytuacja jest jego winą.
- kochanie, ja nie gryzę.

-może i nie gryziesz, ale wykazywałeś jakiejś większej chęci na to, żebym tu siedziała czy cokolwiek. naprawdę mogę sobie iść i ci nie przeszkadzać. może na kogoś czekasz - tym razem ona wzruszyła ramionami i objęła się gdzieś na wysokości talii. ładnej i wąziutkiej talii. przygryzła wargę i czekała aż coś odpowie mając wrażenie iż atmosferę jaką wspólnie wytworzyli można by kroić nożem. no cóż. było gęsto.

- nie wiem skąd ci to przyszło do głowy, siedziałem tu sam jak palec przez kilka dni i jedyną osobą, na którą czekałem, byłaś ty, ale okej, skoro wystarczająco mocno wmawiasz sobie, że jestem ci niewierny, to możesz sobie iść, proszę bardzo, droga wolna - powiedział chłodno, wbijając w nią obojętne spojrzenie swoich miłych, czekoladowych oczu. osunął się także jakoś tak w dół na poduszce i nie wiedział już, co robić.

poczuła się tak jakby ktoś wbił jej nóż w środek brzucha i jeszcze nim kręcił, zadając dodatkowy ból. skoro chciał, żeby wyszła oznaczało to tylko tyle, że jej podejrzenia są prawdziwe. zadrżała jej warga, kiedy jej ręka bezwiednie znalazła się na czole, a sama susanne odwróciwszy się na pięcie wybiegła z jego sali przeklinając dzień, w którym wróciła z pragi. bo wszystko zaczęło
się p i e p r z y ć.

- SUSANNE! - wrzasnął i zwróć uwagę na to, że zawsze zwracał się do niej susą, ale teraz krzyczał susanne, już nieźle wściekły, ale nie na nią, tylko na siebie. przeklinał w myślach na ten pojebany gips, na te rurki, do których był podłączony, na cholerne łóżko szpitalne, na pielęgniarki i na siebie przede wszystkim.

zatrzymała się, kiedy usłyszała swoje imię wykrzyczane z taką desperacją, ale nie zawróciła tylko wyszła ze szpitala, bo jeżeli zostałaby tutaj chwile dłużej, chybaby zwariowała.

próbwał zasnąć i nawet mu się to udało.........

wbił sebek, bo ptaszki ćwierkały, że cipa-daniel leży na oddziale. wypił herbatkę z pielęgniarką, która go wręcz ubóstwiała, by teraz rozsiąść się wygodnie na krześle przy łóżku daniela i czekać aż się obudzi. przy okazji, spoglądał na wszystkie te urządzenia, dzięki którym daniel zapewne żył.

obudził się więc i już naprawdę myślał, ze to wszystko mu się tylko śni, ale okazało się, że sebek jest materialnym urzeczywistnieniem wszystkich jego obaw, tak więc spojrzał na niego, zamknął oczy i otworzył je z powrotem, pewny nadzieji, że teraz już go tam nie będzie, ale był ciągle dalej.

- witam kolegę - wyszczerzył zęby w uśmiechhu, może trochę cynicznym, ale rozważał kwestię po prostu rozmowy, zamiast zadymy. co jak co, ale od ostatniego ich spotkania zdążył zmądrzeć, przy boku tiiu. o właśnie o tym chciał rozmawiać.

- chuj ci w oko - mruknął jedynie, wlepiając wzrok gdzieś w sufit i zastanawiając się czy dobrze robi czy źle, ale to wszystko to tylko facetowska duma i nic więcej, no, moze poza ciążącą nogą i tym, że nienawidził sebka za to, że odbił mu dziewczynę, wczesniej go pobił i w ogóle.

- wyluzuj, bo to może się dla ciebie źle skończyć stary. o ile dobrze mi wiadomo, to ja tutaj jestem górą i nie leżę jak ta ciota z połamanymi kończynami, tak? radziłbym ci być grzeczny, a to - wskazał na pilot z 845783645 przycisków do pielęgniarek - niestety nie działa. chciałbym z tobą pomówić, na kilka tematów, a one głównie dotyczą tiiu, no wiesz.
usiadł z powrotem, splatając ręce na karku i przyglądając się danielowi, z niemałym rozbawieniem.

nieporadność życiowa daniela była chyba kolejnym powodem, dla którego żałował, że miał takiego pecha z odbieraniem sobie życia. normalnie byłby sobie już w grobie, opłakiwany przez wszystkich wokół, a tak musiał znosić katusze.
- aha, tiiu, tak, oczywiście, przeleciałeś moją dziewczynę - powiedział w ramach przypominania sobie faktów ze swojego życia idioty i cioty w jednym.

- widocznie nie zaspakajałeś jej potrzeb, że szukała wsparcia w kimś innym, tak? musisz się ze mną zgodzić, stary. ale mogę ci za to podziękować, bo chyba pierwszy raz jestem przy jakiejś kobiecie tak szczęśliwy. kocham tiiu jak nikogo innego na tym świecie. a co u ciebie? - czego się napijesz.............nie, cicho - to znaczy z tego co pamiętam dopiero niedawno rozprawiczyła cię siedemnastolatka? ta, jak jej tam brooklyn? była niezła nie powiem, jak na swój wiek, nawet całkiem dobra, w te klocki, ale chłopie masz dwadzieścia jeden lat, to trochę wstyd. haniebnie reprezentujesz nasz męski żywot, swoją drogą nie wiem skąd w potins wszystko wiedzą.