oiom

-nic wybitnie ciekawego. dzisiaj mogę siedzieć z tobą cały dzień, bo nie mam zajęć na uczelni - uśmiechnęła się, masując kciukiem wierzch jego dłoni. schyliła się do swojej torby i wyjęła z niej papierową paczkę ze starbucksa - przyniosłam ci muffina. właściwie nie wiem, czy teraz będziesz lubił je tak samo jak wtedy.. ale trudno. zawsze można sprawdzić, prawda?

- no wiesz, nie wydaje mi się, żeby razem z zanikiem pamięci zniknął też mój charakter i osobowość. pytałem się nawet o to lekarza, więc chyba powinienem lubić te muffiny. i zjadłbym go, susą, gdybym nie był na kroplówce i nie miał zakazu jedzenia przez tydzień - powiedział z tęsknotą do swojego muffina w głosie, po czym spojrzał na nią wzrokiem zagubionej owieczki.

-oh, pieprzyć to. zjemy go na pół. żeby nie było zbyt dużo radości na jeden raz - uniosła brwi, uśmiechając się zachęcająco. jak maxxie z różkami w którymś tam odcinku skinsów, tak mi się przypomniało - od kiedy jesteś taki święty, danny? - zapytała, ściskając mocniej jego rękę, którą jednak musiała niechętnie puścić, jeśli danny miał jeść owego muffina.

- nie jestem święty, po prostu nie mam nawet fizycznej możliwości, by przełknąć. mam tam z sześć rurek w gardle, susą - powiedział z miną cierpiętnika, bo rzeczywiście strasznie w tym momencie cierpiał z tego powodu, że nie mógł zjeść ukochanego muffina! - i chyba nie chcesz zabić mnie muffinem, co............

-oh, nie. oczywiście, że nie - westchnęła zrezygnowana i zagapiła się na ścianę, albo na monitor wyświetlający rytm bicia serca daniela, czy tam częstość pompowania powietrza do jego płuca, nieważne. przymknęła oczy i policzyła do dziesięciu i z powrotem. było ciężko, owszem. potrzebowała jakiejś rozrywki. czegokolwiek. na litość boską nie miała trzydziestu lat, a daniel nie był jej mężem, żeby tak się z jego powodu katowała. owszem, kochała go. tego nie mogła zaprzeczyć, ale czy był sens bawienia się teraz w matkę teresę? sama nie wiedziała. poruszyła się na krześle.

- susą, chodź tutaj - poprosił, ciągnąć ją delikatnie i raczej ze słabą siłą do siebie, bo był teraz tak strasznie słaby, że chyba nawet nie mógłby utrzymać w ręce talerzyka z muffinem! chciał ją do siebie przytulić, poczuć ciepło jej ciała, jej zapach, miękkie włosy na policzku.

-yhm - mruknęła i podniosła się z krzesła po czym przycupnąwszy na brzegu łóżka, objęła daniela na tyle delikatnie, żeby nie sprawić mu tym bólu. dziwna sytuacja. nawet nie dało się do niego spokojnie przytulić. kiedy jednak jej głowa znalazła się na barku daniela, na całe szczęście wolnym od bandaża i przytknęła do niego chłodny policzek, poczuła się spokojniejsza. był tu przecież. cały czas. to tylko ona wymyślała jakieś problemy. zamknęła oczy i rozkoszowała się jego ciepłem, niestety nie zapachem, ale rytmicznym biciem serca, które jednak zagłuszała aparatura. hm, nieważne - kocham cię - szepnęła. nie wiem tylko czy żeby go o tym zapewnić iż mimo sytuacji nic się nie zmieniło, czy po to żeby utwierdzić siebie w przekonaniu że tak właśnie jest.

dan nie był pewny, co ma teraz biedny zrobić. powiedzieć, że ją kocha? ale czy ją aby na pewno kochał? może czuł coś do niej, rzeczywiście, ale wciąż pozostawała absolutnie obcą osobą, która żywiła do niego uczucia, które całkowicie go w tym momencie przerosły. nie odpowiedział więc nic, tylko wtulił twarz na tyle na ile mógł w jej ciepłą szyję, którą musnął wargami.

susanne wyczuła, że coś jest nie tak. nie kochał jej już. no tak, przecież to byłoby zbyt piękne. wyprostowała się niechętnie od niego odsuwając i powoli pokręciła głową.
-muszę.. muszę iść dan. do zobaczenia - wstała i nie oglądając się za siebie wyszła. jednak nie mogła tego znosić ot tak.

leżał i próbował wyrównać swój oddech tak, żeby współpracować z urządzeniem które zastępowało mu lewe płuco. trochę się obawiał wizyty susą, bo zdążyła mu już namieszać w głowie, a to przez to, że ciągle coś do niego miała, a on, biedaczek, nie wiedział, co. bo czy to była jego wina, że stracił pamięć? nie. pozdro sebastię i thomas prawda.

weszła do sali daniela i kiedy tylko go zobaczyła, oblała ją fala gorąca. no wiesz, rumieńce i te sprawy. wcale się nie najadłam moją kanapką ;c. wracając do tematu, susanne czuła się wyjątkowo głupio z powodu tego co działo się wczoraj w klubie, wbrew temu co wtedy myślała. była rozdarta i to porządnie. niemal miała pewność, że daniel patrząc na nią, widzi przedartą na pół skórę i wszystkie jej wnętrzności, wróć to obleśne.
-daniel, hm cześć - uśmiechnęła się dzielnie, podchodząc do łóżka i pochylając żeby pocałować go w kącik ust. połaskotała go bodaj włosami po twarzy.

stwierdził, że strasznie brakowało mu jej zapachu i dotyku, tego łaskotania włosami po twarzy również. uniósł rękę, by zatopić palce w miękkich kosmykach jej włosów, po czym uśmiechnął się z zadowoleniem.
- cieszę się, że przyszłaś, kochanie. myślałem, że ducha ty wyzionę - to niezbyt taktowne, ale cóż.

-dobrze, że jednak tego nie zrobiłeś - trochę się przestraszyła jego słowami, bo faktycznie były wyjątkowo nie na miejscu, biorąc pod uwagę jego stan i tak dalej. uśmiechnęła się jednak ponownie i usiadła w końcu, bo nie będzie przecież sterczeć nad nim jak strach na wróble. z czym do ludzi.

- nie, nie, już nie ma szans. jutro przewiozą mnie do normalnej sali - poiwiedział, oczywiście całkiem zadowolony z tego faktu, bo bardzo mu się tu nie podobało na oiomie. zapach śmierci i te sprawy, prawda! przesunął dłoń z jej włosów na pierś, doszedł jednak do wniosku, że chyba nie wypada, bo to tylko daniel, wiec teraz ujął jej dłoń w swoją. - jesteś lodowata. zimno na dworze?

-tak, potwornie. myślałam, że zamarznę idąc do ciebie. w dodatku w starbucksie była taka kolejka, że zwątpiłam, bo nie doszłabym do ciebie przed szóstą, jeśli nie później - przewróciła oczami i ścisnęła jego ciepłą dłoń. to było takie przyjemne i bezstresowe, trzymanie go za rękę i ignorowanie faktu gdzie się znajdują. może taką taktykę powinna przyjąć? udawać, że są u siebie w mieszkaniu i daniel dopiero co się obudził. a urządzenie pracujące zamiast jego kompletnie zdezolowanego płuca to.. to.. cholera. chyba jednak nie można było przyjąć takiego założenia. zagryzła wargę i zamyśliła się odrobinę.

- ohoho, chyba jesteś uzależnioona od starucksa - stwierdził z lekkim uśmiechem na swoich przyjemnych ustach, po czym oblizał wargi, przez moment skupiając spojrzenie na jej dekolcie. to była dla niego istna katorga, ta cała niemoc, był przykuty do łożka i wcale ale to wcale mu się to nie podobało.

jego stwierdzenie wyrwało ją ze swoistego otępienia w jakie wpadła, wpatrując się w jego klatkę piersiową i myśląc o wszystkich wymienionych powyżej sprawach.
-oh, tak. to znaczy sama nie wiem. chyba masz rację - wymamrotała, podnosząc wzrok na jego twarz i częstując słodkim uśmiechem. w zasadzie kiedy rozmawiali o tym co 'teraz' daniel wydawał się być całkiem normalny. ucieszyła się w duchu, zastanawiając jednak nad tym co będzie kiedy go wypuszczą. będzie gubił się wracając do domu? (xd) bawiła się rurką, przymocowaną do jego torsu.

jeśli jeszcze kiedykolwiek będzie wracał do domu, pozdro znów sebek i tomas. odwzajemnił uśmiech, nawet dość pokrzepiająco, po czym ścisnął mocniej jej dłoń.
- śniłaś mi się - powiedział, przymykając oczy. chociaż leżał tu i leżał, co nie wymagało od niego specjalnego wysiłku fizycznego, czuł się niesamowicie wymęczony.

-tak? mam nadzieję, że nie biegałam za tobą z tasakiem w obcisłym skórzanym uniformie odsłaniającym piersi i krocze - wyszczerzyła się, bo pomimo tego, że daniel leżał w szpitalu miała dobry humor. bo poczuła, że dobrze zrobiła panując na sobą i nie dając adrienowi skierować ich wczorajszego spotkania na bardziej niebezpieczne tory. odetchnęła ukradkiem i nachyliła się tuż nad danielem. właściwie leciuteńko stykali się ustami - pocałuj mnie daniel - poprosiła, przymykając oczy - tak jak kiedyś.

zastanawiał się przez sekundę paniki z głośno bijącym sercem, jak ją całował kiedyś, ale w końcu stwierdził ,ze pewnie tak samo, jak miał ochotę pocałować ją teraz położył ciepłą dłoń na jej chyba jeszcze cieplejszym karku, po czym pocałował ją czule, aczkolwiek z nutką namiętności, bo to taki miły opis.

czyli w zasadzie jeszcze przyjemniej niż zwykł robić to kiedyś. susanne nie otwierała oczu, bojąc się, że to co teraz odczuwa jest tylko jej imaginacją. czuła jednak ciepło dłoni daniela na swoim karku i jego włosy, które mierzwiła miarowo, oddając pocałunki niemniej czule. właściwie wkładała w nie całe swoje uczucie jakie żywiła do daniela. przesunęła się na krześle nieco wyżej, stojąc teraz nad nim, właściwie wisząc nad danielem podparta na jednej ręce. sama ta chwila przeniosła ją do czasów kiedy wszystko było jak dawniej. szczerze mówiąc miała ochotę całować go dopóki nie będzie tak samo.

on natomiast westchnął ichco, w myślach stwierdzając, że to naprawdę niezłe umilenie czasu spędzonego w szpitalu i chyba też może już tak do końca życia. rozchylił językiem jej usta i teraz dość niesmiało smyrnął ją po podniebieniu, odczuwając niesamowitą przyjemność.

zaśmiała się w trakcie pocałunku, jednak nie dlatego że miała łaskotki albo bawiło ją to w jaki sposób ją całował. po prostu cieszyła się, że powoli wraca. no dobra, może to był zwykły pocałunek, jednak za jego sprawą susanne utwierdziła się w przekonaniu, że wszystko będzie dobrze i może raz na zawsze zignorować adriena. a potem okaże się, że daniel jest chwilowym impotentem, czy tam wymyślimy coś innego żeby nie mógł uprawiac seksu i tak czy siak go zdradzi, czy tak czy nie? odsunęła się niechętni i pogładziła go dłonią po czole.
-potrafisz mnie znowu pokochać? - zapytała zupełnie jak w jakiejś modzie na sukces, ale okej xd.

- daj mi trochę czasu, susą - powiedział zakłopotany, ale mimo wszystko nie spuszczał z niej uważnego spojrzenia. przez te kilka dni zdążyuważyć, że jest wrażliwa. i drażliwa również, ale to już podpowiadał mu instynkt, hihi. - trochę czasu - powtórzył z naciskiem, bo on serio potrzebował kilku dni na ogarnięcie tego całego bałaganu, sodoma i gomora, lol.

-ile tylko potrzebujesz - szepnęła, kiwając głową i próbując się nie rozpłakać. wiecie rozumiecie, jednak jej nie kochał i nic tego już nie wróci. miała ochotę zabić thomasa albo seba. najlepiej jednego i drugiego. nawet nie zauważyła kiedy jej dłonie zacisnęły się w pięści - zapłacą za to - mruknęła pod nosem właściwie tylko do siebie. wiedziała przecież jak wyglądają. wystarczyło tylko zgłosić to na policję. a, widzisz!

- kto zapłaci za co? - wyjąkał, nie za bardzo wiedząc o co chodzi. wyciągnął jeszcze szyję, niezupełnie potrafiąc się opanować, by pocałować ją jeszcze raz, miała naprawdę miłeeeeee usta. doprawdy, nie wiedział, o co jej chodziło. ale wyglądała groźnie.

-słucham? - zapytała zdezorientowana. nie miała pojęcia, że wypowiedziała to na głos, a przynajmniej na tyle żeby usłyszał. uśmiechnęła się teraz promiennie i musnęła go wargami w usta - nic, kochanie. koleżanka z chłopakiem odkupili ode mnie obraz. no.. i za niego zapłacą - wzruszyła ramionami, głaszcząc go po obojczyku. xdd

- jaki obraz? - uniósł jedną brew do góry, przyglądając jej się uważnie niemal rentgenowskim wzrokiem. pogłaskał ją delikatnie po policzku. zastanawiał się, o co też jej znowu chodzi, bo wyczuwał, że kłamała. i to perfidnie. ale chyba się bał spytać ;q.

-maluję - wyjaśniła mu, co nie było kłamstwem, bo z tego co pamiętam susanne była artystką szeroko pojętą. położyła dłoń na jego ręku, którym wodził po jej policzku i uśmiechnęła się ciepło. w duchu zastanawiała się nad tym jak skutecznie zmienić ten niezręczny temat. naprawdę nie chciała zdradzać mu powodu dla którego leży tu z przestrzelonym płucem i głową, innego niż ten o banku i niefortunnym zbiegu okoliczności.

- no tak. i chyba dość nieźle - dodał, ku swojemu zaskoczeniu, bo właśnie przed oczyma pojawiło mu się kilka obrazów susą, autentycznie. spojrzał na nią zmieszany dość, nie wiedząc już, co o tym myśleć, po czym uśmiechnął się szeroko, bo po prostu nie mógł się powstrzymać. moze więc jednak z czasem sobie cos przypomni?

-hm? - zdziwiła się. ale może mówił tak z czystej grzeczności. przecież to niemożliwe, żeby cokolwiek pamiętał. przypomniała sobie wieczór, kiedy siedzieli u niej i malowała akt daniela. no powiedzmy, że coś takiego miało miejsce. zaczerwieniła się na samo wspomnienie, toteż dla odwrócenia swojej uwagi od tego no właśnie, poprawiła kołdrę daniela - hm, dziękuję. według mnie tak sobie. mogłoby być lepiej. znacznie.

- malowałaś kiedyś mój akt czy mi się zdaje? - zmarszczył brwi, bardzo mocno w tej chwili pracując mózgiem. spojrzał na nią wyczekująco i pytająco, marząc o tym, żeby potwierdziła jego słowa. bo wtedy może rzeczywiście jest nadzieja.

miała wrażenie, że jej twarz przypomina teraz wielkiego buraka, tak ją paliła. wbrew śladowym wybuchom odwagi i spontaniczności susanne była raczej wrażliwa oraz sporadycznie nieśmiała. skinęła jednak głową, praktycznie krztusząc się powietrzem, kiedy dotarło do niej co powiedział.
-pamiętasz? - wytrzeszczyła oczy, ale nadal wyglądała seksownie i uroczo zarazem, żeby nie było wątpliwości.

- coś mi mruga przed oczami - powiedział i skoro idziesz to chwilowo straciłam na niego wenę ;q.

NIe wiem. Leżała na ojomie chyba po opieracyjnej chociarz nie wiem po co miałaby mieć operacje itd. i leżała w śpiączce albo spała już tylko.

pan od po, nie mój ale co tam, twierdzi że to jest śmierć na miejscu lena. proponuję nauczyć się ortografii i przysposobienia obronnego. jednak skoro według ciebie przeżyła, thomas znalazł ją i tutaj, co raczej nie było trudne skoro to państwowy szpital. uśmiechnał się do niej przebrany za lekarza karlosa i odłączył ją od aparatury, na wszelki wypadek wbijając nóż w serce. jakże to romantyczne, dramatyczne, smutne oraz dołujące.
in saecula saeculorum amen
[*]