le pavillon elysée lenôtre (kawiarnia)

-mi tym bardziej- uśmiechną się do nich- cóż Gee mogła nie wspominać bo dopiero wczoraj przyjechałem.

-takeigo, jakiego brata?- uśmeichneła się do S

mrugnęła do S. rozbawiona zaistniałą sytuacją.
- może usiądziesz - zaproponowała.

Uśmiechnęła się obiecująco, i zamieszała w swoim kakao, uznając, że milczenie będzie najlepszą odpowiedzią. No co!

-tak, dzieki- podebrał krzesło z innego stolika i przysiadł sie do nich

mrugneła do S i nie mogła się opanować-posłałą jej jedne z "tych" usmiechów- a więc..przeszłą do starego tematu- kiedy idziemy na zakupy?

Odwzajemniła uśmiech, po czym uniosła lekko głowę, zwracając się do niego: - Masz już jakąś kwaterę, tu w Paryżu? Skoro niedawno przyjechałeś... - Obróciła się. - Zakupy? Mnie by chyba weekend pasował.

-w zasadzie mam apartament ale na razie muszę zostać u Gee- ku jej zdziwieniu- jakoś nie przepadam za spaniem an podłodze

- ja nawet lubię spać na podłodze, może nie bezpośrednio -pies by mnie podeptał, ale na materacu.

-właściwie ja nie mam nawet jeszcze materaca- dopił kawe i zamówił kolejną-masz psa?

- tak charta afgańskiego, właściwie ma dopiero rok, wzięłam go ze schroniska - odpowiedziała po czym wypiła łyk kawy.

odchyliłą się na krześle- kiedy chwila entuzjazmu odeszła przyszło znudzenie

A ona spojrzała na cierpiętniczą pogodę za oknem. Miała nadzieję, że jej czapka była nieprzemakalna. Zajęła się popijaniem kakao.

-matka Georginy ma 2 charty-spojrzał na G- u nas w domu był straszny zwierzyniec

- U mnie nie. - Dołączyła się do rozmowy. - Tata nigdy nie lubił zwierząt, ale teraz, kiedy dostałam szczeniaka, jakoś się zgodził.

uśmiechną się- cyz wy tutaj wszystkie macie psy?- zpaytał troche zaskoczony

po znudzeniu przyszłą irytacja bo chociaż kochała josha- włąściwie najbardziej z całej tej rodziny to mimo to nie mógł się wprowadzic do jakiegoś hotelu?- braciszku jeśli raczysz u mnie mieszkać to wiedz ze bd dzielimy się obowiazkami kiedy mi sie nie chce ty sie wszystkim zajmujesz

- ja w swoim poprzednim domu miałam jedynie kilka zwierząt mniejszych rozmiarów z sortu szalonych gryzoni i rozświergotanych papug -westchnęła.

-u nas były trzy psy, rybki i tchórzofretkach josha, a właściwie tylko formalnie jego. moja matka wymyśliła że dzięki opiece nad zwierzęciem josh bd bardziej odpowiedzialny- powiedział to tak jak by w to nie wierzyła- były tez ptaki i kilka gryzoni ale to były którkie epizody

- nie wiele jak na dwa domy ;]!

- No, nieźle! I nie było z tymi wszystkimi zwierzętami rozgardiaszu? Wiecie, to skoro tak - powinniśmy się wspierać, odnośnie spacerów z naszymi ulubieńcami. - Siorbnęła kakao, intrygując się jednocześnie tym, co powiedziała Gee.

-właściwie to w NY mieszkamy razem. nasi starzy są małżeństwem- wsypał 3 łyżki cukru do kawy- głównie georgie miała 'przyjaciół' raz nawet przyniosła jakąś jaszczurkę ale jak twierdzi mój ojciec "nie wiadomo co się z nią stało"

- Jaszczurkę? - Zdziwiła się, i spojrzała na Gee. - Całkiem ciekawych rzeczy się tu dowiaduję! Szkoda, że zniknęła w taki sposób.

-świeć panie nad jej duszą. Sara, to jest świetny pomysł z tymi spacerami, chociaż ja osobiście znalazłam już "wolontariusza" ale jak nie to zawsze znajde mu przyjaciela-usmiechnełą się porozumiewawczo

dosyć tajemniczy, choć kiedyś w ten sam właśnie sposób zniknęła moja papuga - stwierdziła.

- Przyjaciela, mówisz? - Zachichotała dziewczęco, a rumieniec skryła za swoim kubkiem. - Dobrze, zobacz, co da się zrobić. - Odparła uśmiech. - Papuga? - Zainteresowała się. - Nie było Ci jej żal?

-oficjanie "o nie kochanie, co się stało z twoja pappugą? mówiłem ci że masz zamykać klatkę"?- modulowała głos na męski- "nie martw sie napewno sie znajdzie!"?

- jakbym właśnie słyszała tę sytuację drugi raz - uśmiechnęła się

- Weźcie, i tylko straciłyście swoje ukochane zwierzaki. - Rozwaliła się bardziej na swoim miejscu, czuła pierwszy przypływ senności. - W taki idiotyczny sposób.

- i też płakałaś potem przez trzy tygodnie?- zwrócił sie do Z, stwierdził ze lepiej udawać że nei zaóważył rumieńców S- mówicie przyjaciela? psa kota czy legwana, Gee?

- z perspektywy czasu powinno to być zabawne, a jednak: nie jest. - stwierdziła uśmiechając się do j.- właściwie hm. ujmę to tak raczej nie płaczę, tak może czasem w poduszkę, gdy nie wypiję kawy, albo, kiedy mój pies chce wyjść w zimny grudniowy wieczór , kiedy na dworze -100000 stopni to owszem, a wtedy jedynie zamknęłam sie w swoim pokoju i przesiedziałam tam dobre kilka- kilkanaście dni.

-a co ja jestem sam sobie wybierzesz josh- czuła sie troche głupio bo jedyny rumieniec na jaki mogła się zdobyć czy w ogóel sobie na niego pozwolić to rumieniec pt "przestań opowiadać o moich sekretach, co następne? ilośc byłych partnerów?"

- Georgie na początku nie odzywała się do rodziców a ja z milion razy powtarzałem jej że gery- jaszczurka poszła do jaszczurzego nieba- uśmeichną się

- Ale pewno jakąś traumę przeżyłaś. - Zwróciła się do Zo, po czym pochyliła, by wyciągnąć swoją tabletkę, dodającą energii. Nagle zapragnęła ziewać, a to niekulturalne. - Nie martwcie się, to nie jest viagra. - Popiła łykiem kakao. - Ciekawe, jak jest w jaszczurzym niebie.

- ...? jaszczurze niebo, w takim razie, gdzie trafiają papugi? - zaśmiała się

- to proste. w jaszczurzym niebie jest jak w raju dla jaszczurek. ciepło wilgotno bez mojego ojca... wiecie, same ideały-powiedział przygladajac się tabletce która chwile później znikneła gdzieś wewnątrz sary- Zoeey, twoja papuga trafiła do papuziego nieba.- powiedział z taką powagą jak by cały czas utwierdzał G w temacie śmierci jaszczurki

spojrzała rozśmieszona - w takim razie ja trafię do nieba dla kofeiny, od pokutuje tam za kawę - oznajmiła z powagą

- A wiecie, gdzie ja trafię? Do Nibylandii! - Zakrzyknęła, mało co, a krztusząc się kakao. - Mówię serio, naprawdę tam trafię, jak umrę przed wami, to dam jakiś znak, żebyście wiedzieli.

- raczej to mało prawdopodobne, chociaż życie jest nieobliczalne jak filiżanka zielonej herbaty- co w niej jest nieobliczalnego - nie wiem , ale coś jest - westchnęła przybierając pozę intelektualisty, zamówiła czerwoną herbatę i marcepanowe ciastka.

- Naprawdę tam trafię... - Zawodziła na wpół sennie. - Mnóstwo znaków na niebie, i ziemi na to wskazuje. - Ożywiła się wyraźnie na myśl o tych ciastkach, więc wzięła spory łyk kakao, by zatkać czymś swoją gębę.

-jasne, w nocy przyleciał po ciebie piotruś pan?-uśmeichnełą sie rozbawiona tym wszystkim- mnie wyślą do czyśca żeby odpokutować wszystkie płaszcze, jaszczurki i w ogóle. już się nie doczekam.

wpakowała do buzi wielkie ciastko po czym popiła je herbatą.
- a właściwie to Josh, studiujesz? - zapytała

- Oczywiście, że przyleciał! - Aż podskoczyła na swoim miejscu. - Przylatuje, co każdą pełnię, mówię Wam, nie musicie wierzyć, ale taka jest prawda. - No, bo była. Rozmarzyła się na myśl o swoim ukochanym bohaterze, i taki też przybrała wyraz twarzy. Zamilkła.

(Eej, ja naprawdę wierzę w Piotrusia Pana xD.)

-dopiero zaczynam. jakimś cudem nie chcieli mnie na harvardzie- sztuczne zdziwienie- miałem iść do brown ale postanowiłam wybrać się na sorbonę, w zasadzie dlatego też tu jestem- dopił kawe- jasne saro, przylatuje z dzwoneczkiem i zabiera cię do nibylandii?

- Ty mówisz o Sorbonie, a mnie do liceum nie chcą przyjąć! Wysłałam podanie już kilka, dobrych dni temu, i głucha cisza!

-nie martw się S pewnie nie doszło czy coś, ale ty przynajmniej wiesz gdzie masz iść. ja nie mam pewności do którego roku tu się uczy

- O, kurczę. A właśnie. Może jest tak, że liceum trwa trzy lata, czyli, kiedy ma się osiemnaście, to jednocześnie je kończy? A nie wiem. - Wsparła głowę na dłoni, i przymknęła oczy. - A w ogóle, Josh, skrobnij mi na kartce swój numer, jakby co, napiszę do Ciebie, i poznam z moim psem. - Przysunęła karteczkę, i długopis.

- mi się wydaje, że w wieku 19 lat kończy się nauczanie *_*

ha sprawdziłam w internecie xD do 18 ^^
-nie no. według USA ja już skończyłam szkołe wiec chyba idę an studia xD

- moment pogubiłam się czyli w wieku osiemnastu lat idzie się do szkoły, czy też nie.