pont neuf

jest taki serial kyle xy, ale nie wiem o czym. to tyle z mojej strony. mathilde właśnie mijała kajla xy, ale już nie na tyle zgrabnie, żeby nie zahaczyć o kajlowy nos ową torbą z różnymi baletowymi rzeczami. zrobiła więc dwa kroki w tył i grzecznie przeprosiła, po czym zakryła usta dłonią, zupełnie jak kiedy przepraszała za rozlaną herbatę w przedszkolu, chociaż to były dość odległe czasy :c! bo mathilde tak miała. że wszystko rozsypywała, tłukła i ogólnie była dość niezdarna, przynajmniej jak na baletnicę.

/KALI.

/natalje, spadaj, debilu xd ten obrazek na moim biurku nie daje Ci żadnego, żadnego powtarzam, prawa do śmiania się z kajla xd kajl z bajki o królwej śniegu był moją pierwszą miłością... zaraz po janku z czterechpancernychipsa. xddd

bywa. kajl miał dobry humor również, poza tym zwykle obrywając torbą cios wymierza jakaś zbulwersowana staruszka na brudnej ulicy, a nie jakieś urocze dziewczę w paryżu, więc i tak jest wygrany, nie? rozbawiła go trochę reakcja mathilde, ale to było całkiem urocze, więc uśmiechnął się ten cały kajl, zabawne, uśmiechał się jak rajan gosling. aha, i powiedział, że przecież nic się nie stało.

/ŻARTUJESZ! ja też kochałam janka. nawet go udawałam, jak jeszcze nie miałam do końca świadomości: co noszę w majtkach. potem myślałam o nim jak wkładałam sobie poduszkę między nogi xddddddddddddddddddddddd. CICHO, on był seksi. jeszcze wtedy, no? no. w ogole to czytałaś 'julię'? i wyłączyłam komurge, bo nie wzięliśmy z krk ładowarki, i mamy z ojcem po 2 kreski energii iu musi nam starczyć na jutro i tak dalej. ale napiszę wjeczorem, albo rano, czy coź.

-no tak, gdyby coś się stało, byłbyś moją kolejną ofiarą. - westchnęła, bo był jeszcze pan-z-naprzeciwka, który rano oberwał od niej łokciem, na szczeście niezbyt masywnym łokciem, bo starzy ludzie mają kruche kości, a mathilde była przekonana, że pan-z-naprzeciwka musi mieć około stu czterdziestu lat. przynajmniej na tyle wyglądał i całe szczeście, że się nie rozsypał. nie chciałaby, żeby ją zawiedzał, czy coś.

/nie żartuję. janek był szekszi xd czytałam julię. i wesołe kolory. i jeszcze kilka innych. i nie wiem ococho z zadaniem 'przeczytaj cadeau' xddd

- hm, kolejną ofiarą? cóż, to wiele wyjaśnia. na przykład rozmiary twojej torby - powiedział kajl patrząc na torbę dość pokaźnych rozmiarów. - chyba lepiej być twoim przyjacielem niż wrogiem- zaśmiał się, bo miał bujną wyobraźnię, która zwykle w nieodpowiednich momentach podsuwała mu jakieś zabawne, ewentualnie makabryczne (albo głupie) skojarzenia w postaci scenek wyglądających jak kreskówki. tak więc teraz wyobraził sobie jakiegoś nieszczęśnika wbijanego w ziemię przez mathilde z mordem w oczach i wielką torbą. czy coś w tym stylu.

-nie, wcale nie trzymam tam zwłok. - zapewniła go, kręcąc przeczaco głową na tyle energicznie, ze włosy rozsypały jej się na ramionach, więc zaczęła odgarniać je do tyłu. nie chciała, żeby pomyślał, ze jest seryjną morderczynią, ale nie chciała też opowiadać historii o panu-z-naprzeciwka, który był tylko starym wariatem rzucającym w bezdomne koty sztućcami. - i nigdy nikogo nie zamordowałam. - dodała jeszcze, chociaż kiedyś z premedytacją zamordowała jakiegoś jednoskrzydłego motyla.

- to dobrze. to znaczy, z tymi zwłokami. to byłoby niepraktyczne. chyba, że jesteś jakąś paryską panią lovett i przerabiasz ludzi na paszteciki - rzekł, bo mu się aż z tego wszystkiego przypomniał sweeney todd, którego był z resztą fanem. ale do pasztecików pozostała mu jakaś awersja. przeszło mu przez myśl, że to dość ciekawa rozmowa jak na początek znajomości. i wtedy uświadomił sobie, że nawet się nie przedstawił, ani nic. tak więc wstał z trawy i wyciągnął rękę do mathilde. - cóż, tak w ogóle, jestem kyle.
a tak w ogóle o mathilde jest pierwszym człowiekiem, jakiego tu poznał. łał. ja to sobie właśnie uświadomiłam.

więc uczcijmy to minutą makareny.
-czyżbyś miał jakieś doświadczenie w transportowaniu zwłok, kyle? - wolała nie pytać o doświadczenie w przerabianiu ludzi na paszteciki. może dlatego, że również miała awersję do pasztecików. w szczególności do foie gras, którym próbowała nafaszerować ją babcia, za każdym razem gdy mathilde była zmuszona złożyć jej wizytę. - mathilde. - przedstawiła się i uścisnęła jego dłoń, delikatnie, jak przystało na dziewczynę.

kajl uśmiechnął się łobuzersko, lewa brew podjechała mu do góry, etc.
- taaa... od początku podejrzewałem, że szukasz wspólnika do zbrodni. albo chociaż transportu dla tych wszystkich ciał, które zalegają w jakiejś ciemnej piwnicy - powiedział konspiracyjnym tonem. - okej, skoro już i tak to wszystko wyszło, możesz się śmiało przyznać, co to za nieszczęśnik skończył w twojej torbie, nikomu nie powiem - puścił jej oko. - wiesz, podstawą dobrej współpracy jest zaufanie - pokiwał głową z przekonaniem.

-och, narazie nic, myślałam o czymś, co jutro znalazłoby się na pierwszej stronie le monde, na przykład prezydent, ale jedynym narzędziem zbrodni jakie posiadam jest pilniczek (pozdro viki) i muszę wrócić do domu zanim kot zdechnie z głodu. w przeciwnym wypadku będę miała zwłoki na dywanie, to dopiero musi być mało praktyczne. - powiedziała z miną znawcy i poprawiła pasek od torby na zwłoki chwilowo bez zwłok.przestąpiła z nogi na nogę, przy czym biała zakolanówka zjechała jej nieco przed kolano.

przez tą wzmiankę o nie nakarmionym kocie kajl rzucił okiem na zegarek i stwierdził, że jeśli chce trafić z powrotem do domu, to powinien już rozpocząć błąkanie się po uliczkach paryża, tak więc powiedział mathilde, że bardzo miło było ją poznać, ale on już musi lecieć i zniknął w jakiejś ciemnej uliczce i aloha. bo ja też znikam, w ciemnym korytarzu.

nie wiedział zbytnio czemu tu trafił o tej porze, pewnie prowadziła tak droga. oparł się betonowe słupy paląc kolejnego papierosa w tym dniu, więcej nie miał. ogólnie zastanawiał się co by było gdyby zakręciło mu się w głowie i by tam wpadł. ale odgonił od siebie te myśli. patrzył w dóóół, jakie to poetyckie wprost.
edit: i sobie poszedł =.= bo nie chce mi sie dodawać nowego posta to edit.

Wbrew swojej własnej przestrodze na temat hemoroidów usiadła na trawie i zapaliła papierosa.

szedł sobie powoli, bo nigdzie mu się nie spieszyło. wyciągnął z kieszeni papierosa i zapalił go. oparł się o barierkę i splunął do rzeki. po chwili zamknął oczy i zaciągnął się papierosem.

wypalił szluge i poszedł.

Odpisywała M. i jakoś tak niezręcznie wstała. Zgasiła papierosa w wodzie i poszła.

a korali tu siedziała, bo obudziła się w niej natura małego żulika. siedziała sobie, patrzyła w wodę i zastanawiała się... huh, właściwie nad wszystkim. właściwie od przyjazdu poznała tutaj jedną jedyna osobę, to podchodzi pod upośledzenie. i generalnie tak jakoś. zmarzły jej ręce. niestety nie schowała ich do kieszeni, więc marzły dalej, ale ona średnio zwracała na to uwagę, hm.