pont de grenelle

To tutaj została ustawiona miniatura Statui Wolności. Nieprzerwanie od 1885r. spogląda na zachód, w stronę Nowego Jorku, gdzie stoi oryginał.
Wygodne ławeczki. W sam raz, żeby posiedzieć i wypić absynt ze srebnej piersiówki.

zaprowadziła go tutaj właśnie, wcale nie było ciemno, czyli brak klimatu i tak dalej, ale było miło. - lubię to - pokazała przestronnie ręką na wszystko, całe pont de grenelle. - możesz się poczuć jak w ameryce, skoro tęsknisz.

- nie tęsknię. to znaczy tęsknię, ale nie za ameryką, bynajmniej - powiedział zupełnie szczerze, ciągnąc ją na jakąś ławkę, w pobliżu. upewnił się wcześniej, że ławka nie jest jakaś świeżo malowana i tak dalej - często imprezujecie? tu w paryżu znaczy?

Przyszła tutaj u siadła na jednej ławce.

a ona szła i się przewróciła (cholerna ciapa!) -cholera- zaklęła pod nosem patrząc czy czasem nie zdarła sobie gdzieś skóry.

Zobaczyła Hilary. Zobaczyła jak się przewróciła. Wstała z ławki i do niej podeszła
- Stało ci się coś?

zaśmiała się, oczywiście że nic jej się nie stało. takie to już miała krzywe szczęście ... krzywe bo zawsze gdy chciała się wymigać z jakiś szkolnych zajęć próbowała sobie coś zrobić. jak na złość nic się nie działo o! -nie wszystko ok - odparła, podniosła się i wyciągnęła z torby chanela skręta, miała ochotę się ujarać. zapaliła, zaciągnęła się i podała viki patrząc na nią wyczekująco

Viki wszystko mogła wziąść. Wzięła więc skręta i się zaciągnęła. Po czym oddała skręta Hilary.
- Skąd to masz?

-od kumpla - skłamała, bo kupiła kilka gdzieś na mrocznym rogu dilerskiej ulicy

- Miłego masz kumpla - powiedziała, bo się cieszyła z tego skręta.

-w sumie to masz vi - podała jej skręta bo widziała jak viki się cieszy a sama zapaliła sobie kolejnego, oparła się o jakąś barierkę i zaciagnęła mocno

- Dziękuję bardzo. -uśmiechnęła się bardzo ładnie. Zaciągnęła się.

/to małe okienko mnie wpienia. Nie umiem se go powiększyć. Do tego, żeby coś napisać trzeba przebyć długą drogę od posta, przez białe pole do małego okienka.

-luuz - mruknęła bo już jej trochę zamajaczyło.

/u mnie jest normalne

- Luz bluzzz - powiedziała, bo mądra była i w ogóle.
- Byłaś na tej imprezie w Lit Louge?

/i chociaż klikam ctrl+ to nic nie daje.

-tak ale tylko chwilę, potem byłam u nauczyciela z francuskiego - uśmiechnęła się pod nosem

- O tak? I co z nim robiłaś? - uśmiechnęła się dziwnie. Chyba od skręta tak. Zaciągnęła się też znowu.

-rozmawiałam ... - szepnęła i zaciągnęła się popatrzyła w dół (bo to chyba taki jakiś mosteq był) i nagle nabrała ochoty by skoczyć sobie na główkę o.

Popatrzyła tam gdzie Hilary. Jej jakoś nie ciągło do skakania. Zobaczyła natomiast wróżke dzwoneczka.
- O. Fajnie się znim rozmawiało? O czym rozmawialiście?

-hmm, o wszystkim - właściwie już nie pamiętała bo cały czas gapiła się na jego usta .. mm - wiesz co wi? ja już muszę lecieć baj - pomachała jej i uciekła na swoich ślicznych trampeczkach <3

/muszę pomóc mamie baj.

Pomachała jej i zaciągła się. Dzwoneczek stał się bardziej realny.

/baj. ja zabije tymczasem okienko

Przyszła usiadła na ławce i grzebała w torebce.

Zobaczyła Hilcię. Chyba wyrosły jej skrzydełka ale spoko.
- Hej Hil. Wiesz, że skrzydełka ci wyrosły. - Zaciągła się znowu.

- Mi...?- spytała smiejąc się.

- No, bo chyba nie mnie. - Obejrzała się na plecy, czy aby nie ma skrzydełek. Nie miała.
- Mi nie wyrosły. Tobie wyrosły. - Popatrzyła na skręta. Z wielkim bólem powiedziała.
- Chcesz?

- Nie palę...- rzekła w koncu i znalazła telefon.

- O szkoda. - Wcale nie było jej szkoda. Cały skręt dla niej. Porozglądała się. Dzwoneczek usiadła na ramieniu Hilci. Zaciągnęła się. Dzwoneczek tarmosił Hilci włosy. - Wiesz, że dzwoneczek tarmosi ci włosy? - Popatrzyła na nią niespokojnie. - Dlaczego nie palisz? - Zapytała w końcu.

- Nie cierpie tego... A co tam u ciebie? Dawno cie jakoś nie widziałam...- spytała bawiac sie telefonem

- Widze dzwoneczka jak już wiesz. - popatrzyła się na Hilcie. - Ciebie nie boli jak on tak cię targa za te włosy? - Zaciągnęła się.

- Nie...

- Mnie by bolało. - Wypaliła skrętai zgasiuła go i rzuciła do kosza. - Wezmę go od ciebie dobrze?

- Dobrze...- poweidziała patrzac na komórke.

Podeszła powli do Hilci. Zaczaiła się na dzwoneczka. Szła wol;no, aż rzuciła się na jej włosy.
- Mam cię dzwoneczku! - Przy okazji wydarła Hilci trochę włosów.

- Ałaaaa....- powiedziała ze zła miną.

- Powiedziałaś, że cię nie boli jak cię dzwoneczek targał. Teraz też cię nie powinno boleć. - Uśmiechnęła się.
- Dasz mi numer do Roberta?

- Ok.- powiedziała i uśmiechnęła się. Markotna cos była.
- Nie mam usunęłam go juz dawno dawno temu....- powiedziała przegladając fona.

- Musisz go mieć. Wyczaruj go teraz. - Zasmutniała. Pociągnęła nawet nosem. Łzy napłynęły jej do oczu.
- Daj mi.

- Poczekaj...- rzekła grzebiąc w telefonie.
- Ojć tyle togo mam ze nie umiem znaleść, ale ooooo juz mammmm.- odparła i podała jej nr Roberta no.

- Mam jego numer. Jupi jupi jej! - Łzy wyschły i przestała pociagać nosem. Natychmist wysłała coś do Roberta.

- Okej ja lece bo mam kilka spraw do załatwienie. Coiał...- powiedziała i se poszła no.

- Papa. - poszła sobie też.