lasek buloński.

zmiażdżyła sesil wzrokiem, jednak zaraz całkowicie utraciła pewność siebie, widząc, jak sesil patrzy na delano. wkurzyła się, bo to przecież on jej zarzucał, że pieprzy się z przyjaciółmi, a w tym momencie całkiem celnie sądziła, że delano kręci z sesil. spojrzała więc na niego pytajnie, mrużąc oczy.

nachylił się nad nią, by musnąć wargami jej dolną wargę. cecilie wyglądała zajebiście, czyli jak zawsze, a może miał takie wrażenie, bo nie widział jej przez kilka popieprzonych dni.

odwróciła tylko głowę, przezajefakenbiście wkurwiona, nie wiedząc, co jest grane. miała ochotę zabrać się i pójść, grhrslkfl!

chciała mu się wdrapać na kolana i całować jego miłe, zapewne ciepłe, usta, ale tylko uśmiechnęła się, rozglądając. stwierdziła, że marjeta i franklin to nie są komplit strendżers, więc dźgnęła go w żebra łokciem, pytając się, czy przedstawi jej swoją uroczą koleżankę. pozornie wesoło.

odchrząknął, bo faktycznie tak wypadało zrobić i zmierzwił sobie włosy, wstając.
- no więc cecilie, to jest mariette, moja była dziewczyna. z waszyngtonu. marjet, to jest moja cecilie - bo zdaje się, że wspominał jej już coś o kobiecie, u której mieszkał.

- miło mi cię poznać, sesil - wycedziła przez zaciśnięte zęby, nadal miażdżąc sesil spojrzeniem, a jednocześnie posyłając jej sztuczny uśmiech. chciało jej się płakać, ale próbowała to jakoś ukryć. czuła się wykorzystana przez delano, nie mniej jak i przez ralfa ;c.

uśmiechnęła się niepewnie, stwierdzając, że marjeta się wcale nie cieszy, że ją poznała, więc spuściła wzrok na swoje kolana, poprawiając sukienkę, a raczej jej ramiączko, ale jednak zerknęła na delano pytając, czy długo tu siedzą,a potem odwróciła się do em, z pytaniem, czy przyjechała do paryża na stałe, bo jak sesil się domyślała, była z waszyngtonu jak delano.

- hm, tak, na stałe - mruknęła, bawiąc się nerwowo zawieszką od swojego łańcuszka. serio, czuła się przybita, naprawdę przybita tym wszystkim. nie mogła dojść do wniosku, bo jaką cholerę delano chciał, żeby do niego wróciła, skoro widać było aż za dobrze, że bujnął się w sesil.

do diaska, ręce jej się trzęsły, gdy zapalała waniliowego papierosa swoją zapalniczką zippo, różową z kotem. przyszła tu zaraz po starbucksie, schowała się za jakimś drzewem, bo znalazła tam miłą ławkę, niespecjalnie pomalowaną przez złe dzieci wojny.

wiemy jaką zippo nawet : * a delano wyśledził ją, to znaczy wyleciał ze starbucksa, zaraz za nią, zostawiając pięćdziesiąt ojro na stole. teraz czaił się za drzewem. wiedział, że musi przeczekać stan wysokiego napięcia, więc usiadł obok niej dopiero po dłuższej chwili.
- przepraszam - powiedział w końcu, siląc się na spokój w głosie, bo właściwie to biegł za nią.

popatrzyła na niego, jakby był większym psycholem od niej, zaciągnęła się papierosem, by zaraz wypuścić dym gdzies nad jego głową. somewhere over the rainbow ./'./'./' wygładziła poły swojego płaszcza, odwracając twarz w stronę nieba, póki było jeszcze ładne.
- przeciez nie masz za co przepraszać - mruknęła zupełnie spokojnie.

- no nie wiem, wyszłaś stamtąd jakbyś miała mnie zaraz conajmniej zabić - zrobił tak ;c bo było mu przykro - serio, jeśli nie chcesz możemy nie jechać do waszyngtonu. po prostu chciałem, zebyś poznała moich rodziców, mama na pewno by się ucieszyła, że nie zabrałem ze sobą kolegi, który chciał zobaczyć biały dom.
pozwolił sobie przysunąć się do cecilie, by zaraz zabrać jej papierosa i zaciągnąć się nim. zaraz oddał.

- przepraszam, nie chciałam,żeby tak wyszło. po prostu mnie napadło, delano! - westchnęła ciężko i nawet nie zdążyła go okrzyczeć, za zabieranie papierosów. - poza tym, chętnie odwiedzę twoich rodziców - wcaleniewcaleniewcalenie - ale musiałbyś mnie uśpić na czas lotu - zaśmiała się.

- to świetnie - ucieszył się, bo wcale nie wyczuł tego, że ona nie chce jechać - zadzwonię do rodziców i zapytam kiedy mają czas, ale to w przyszłym tygodniu bo są teraz u permiera australii w odwiedzinach. cieszę się, wiesz? - objął ją ramieniem i musnął w czubek głowy.

- ohm, teraz już wiem - zauważyła zupełnie sprytnie, uśmiechając się, przesuwając dłonią po jego udzie. - tylko niech nie organizują jakichś specjalnych bankietów ani imprez na moją cześć, bo bym się zapadła pod ziemię. - jasne, na pewno.

lubił jej rękę na jego udzie, okej, bez tego też, więc właśnie ujął drugą dłoń cecilie i musnął ją delikatnie wargami. to cos tam oznaczało, chyba uwielbienie? ale nie pamiętam, delano też nie.
- nie sądzę, żeby mieli na to czas, pewnie dadzą nam spokój po jakiejś wspólnej herbatce, w końcu wybory w stanach, czyli zamieszanie.
powiedzmy, że wybory.

- aha, to dobrze. nie chciałabym, by było jak w tym filmie. poznaj mojego tatę, huh? - zaśmiała się, przytulając do jego ramienia, pachnącego tylko i wyłącznie nim! może trochę jej papierosami i kawą, ale to takie, hm, zapachy bardziej odległe.

- nie oglądałem? - zapytał, zastanawiając się nad tym filmem. on oglądał tylko takie nieambitne produkcje jak szrek. to oglądał i tak tylko dlatego, że on i jego rodzina byli zaproszeni na oficjalną premierę.

- żałuj - podrapała się pod nosem. w zasadzie to było jej smutno, nikt nie oglądał takich filmów jak ona, nawet jeśli chodziło o takie kultowe (klutowe xd) komedie jak poznaj mojego tatę!

- żałuję. z reguły po prostu nie miałem czasu na oglądanie jakichkolwiek filmów - oparł się wygodniej, głaszczając ją kciukiem, delikatnie & czule po dekolcie.

- biedactwo! - mruknęła, przymykając oczy. była ciekawa, jak to możliwe, że ma dla niej czas, skoro nawet nie ogląda filmów, ale stwirdzila, że gdyby zapytała, on mógłby uznac to za impertynenckie.

dla niej zawsze ma czas : /
- no - przyznał jej rację, robiąc tak ;c i nawet z tej okazji, zanurzył twarz gdzieś w ceciliowych włosach, pachnących mieszanką szamponu & papierosów, może nawet trochę nim!

przyprowadził tutaj swoją nową znajomą, kierując się w stronę centrum, jak obiecał.

-a gdzie jesteśmy?spytała speszona,bowiem nie znała jeszcze miasta.
-wprowadziłam się niespełna dwa tygodnie temu więc nie znam jeszcze miasta.

- w lasku, nie martw się, ze mną nie zginiesz. - mógł przy niej udawać rodowitego paryżanina! - skąd się tu przeprowadziłaaaś?

-z Londynu, przyjechałam tutaj na studia.
-przepraszam za śmiałość, ale ty chyba również nie jesteś tutejszy, mam rację?spytała nieśmiało nie chciała by pomyślał, że jest wścibska.

- masz rację - przytaknął, zerkając pod nogi, nie chciał się na jej oczach wywrócić, byłoby to co najmniej ośmieszające. - jestem z rosji. no wiesz, wódka, mafia i te sprawy. - dokładnie tak.

-i matrioszki , nie mogła oderwać oczu od znajomego, było w nim coś sama nie wiedziała co lecz miała wrażenie jak by go znała nie od dziś,
-jak się tu znalazłeś, pragnęła go poznać bliżej, najbliżej jak to było możliwe

zw.

-ok

- jakoś tak wyszło, można powiedzieć, że potrzebowałem uciec od rodzinnego domu, jakkolwiek strasznie to brzmi - uśmiechnął się nieznacznie, odgarniając jakiś niesforny kosmyk włosów z jej czoła.

-od czego chciałeś uciec od ludzi czy miejsc?
-jest już późno muszę wracać do domu,musiała wracać choć tak naprawdę chciałaby zostać z nowym znajomym

- chyba i od tego i od tego. ale spotkamy się jeszcze, alex? - spytał z nadzieją. owa dziewczyna wyjątkowo mu się spodobała, baa, nawet trochę intrygowała.

-a może wybralibyśmy się do jakiegoś klubu? Zabronowała , bo nie miałą ochoty być sama w wielkim pustym mieszkaniu (klub la scala)

i co dawaj do tego klubu la skala

dawaj na ten adres https://cthulhu.forumpolish.com/kluby-f12/la-scala-t32-120.htm

i co z tego, że chmury pełzające wolno po niebie wróżyły deszcz? co z tego, że nie wzięła pieprzonej parasolki, którą mogłaby sobie wymachiwać beztrosko, by zająć czymś ręce? co z tego, że kamienie wpadały jej do sandałów, że w nogi było jej zimno, że okulary słoneczne ciągle zsuwały jej się z nosa? no właśnie, nic z tego. może chociaż tak właściwie, to z tego, że wyglądała wyjątkowo wśród tych wydekoltowanych panienek kroczących dumnym kroczkiem za tymi swoimi pieskami z różowymi kokardkami przypiętymi do ich idelanych psich fryzurek. lała na nie.

wiatr usuwał liście spod jego stóp, w zasadzie ukrytych w trampkach, takich zwykłych, czarnych i zdartych, z przybrudzonymi piachem i kurzem czubami, ale ciągle wyglądającymi przy jego rurkach, prostym czarnym swetrze z golfem<3 i szalikiem, coraz bardziej rozkręcającym się z jego szyi, wyjątkowo dobrze, wyjątkowo filmowo, jak taki mały książę, tylko 190 centymetrów wzrostu, trochę większe dłonie i jeszcze niższe mniemanie o tym 'dorosłym' ludzkim gatunku.
prościej? nie wydadzą jego książki, bo za trudna. za bardzo się bawi w ambicję, jak mu powiedzieli, żaden czytelnik tego nie zrozumie.
no i co, skoro on zrozumiał?
w zasadzie chciało mu się płakać.

po tym, jak jeden z różowych piesków próbował obgryźć jej nogawkę i jak jego spanikowana właścicielka nie wiedziała, co z owym pieskiem zrobić, w skutek czego de kopnęła pieska, szła sobie dalej, tyle, że wnerwiona. potrzebowała papierosów, koki, marychy, uh, czegokolwiek, nawet głupiego, żulastego piwa! tyle, że nigdzie nie widziała żadnego kiosku ani niczego, gdzie mogłaby owe papieroski dostać. w oczy rzucił jej się łil, uznała, że wygląda na takiego, co papierosy będzie miał.
- masz fajki? - rzuciła więc w jego stronę, niespecjalnie grzecznie, raczej pewnym siebie tonem.

-mam depresję-odparł, w zasadzie automatycznie, nie zastanawiając się wcześniej nad sensem swoich słów. cóż, przynajmniej był posiadaczem jakiegoś emocjonalnego przybytku. że niezbyt pozytywnego, to, no cóż, trudno? wysupłał zgrabnie paczkę cameli z tylnej kieszeni, gdzie spoczywała koło kluczy i wyciągnął ją w stronę deli, przy okazji wprawnie zapalając zapalniczkę. masło maślane trochę, mogliby to nazwać inaczej, znaczy zapalniczkę. tyleż monotonii w tym życiu naszym!

wyciągnęła jednego z papierosów, nie zostało ich tam dużo w tej paczce, nabrała więc przekonania, że łil jest pewnie jednym z tych nałogowych palczy. wcale nie czuła do niego z tego powodu wstrętu, raczej jak już, to sympatię, przynajmniej mieliby o czym rozmawiać.
- dzięki - mruknęła, wystawiając papierosa, żeby jej zapalił, bo żadna to przyjemność, palić niezapalonego papierosa! przyjrzała się uważnie jego twarzy, była na tyle samolubna, że nie zainteresowała się jego depresją, jak już mówiłam, lała na wszystko. nawet mimo tego, że nie był właścicielką różowego pudelka.

-proszę-mruknął raczej dosyć obojętnie w sumie, tracąc entuzjazm już w ogóle, albo nie, no heeeloł, przecież cały stracił, kiedy zasuszona pani redaktor wbita w przymały, przynajmniej o rozmiar, liliowy kostium zmieszała go z błotem i cisnęła maszynopis jego dzieła na blat z takim hukiem, że william mógł niemal słyszeć, jak huk ów zamienia się w odgłos zawalenia się jego małego, poetyckiego, wewnętrznego światka. podpalił papierosa, sam nie zapalił, nawet nie miał siły i wsunął dłonie do kieszeni spodni.

chciała już odejść i go wyminąć, ale uznała, że nie zaszkodzi jej spontaniczne zawarcie znajomości z łiliamem, który w gruncie rzeczy nie wydał jej się aż tak znowu zły. tylko po prostu jakiś taki zmarniały, może rzeczywiście był w depresji? i zamierzał się jeszcze w dodatku zabić, poćwiatrować swoją nogę na małe kawałeczki? nie chciała mieć go na sumieniu, co to, to nie!
- nie palisz? - zapytała, unosząc prawą, starannie wyregulowaną brew do góry. mimo tego, że była chłopczycą, nie była zarośnięta.

-nie dziś-był wystarczająco, uwaga, dramatyzm, blisko śmierci. nie musiał sobie jeszcze dowalać. przynajmniej w swoim własnym milutkim mniemaniu. william zawsze miał spore skłonności do zmieniania swojego życia w sztukę. taki o, cierpiący upadły poeta z wyższych sfer i tak dalej. dopiero wtedy spojrzał na delie, mierząc ją uważnie od stóp do głów i tak właśnie przyglądał jej sie badawczo.

chciała zapytać, dlaczego i po jaką cholerę tak się na nią gapi. przecież nie wyglądała specjalnie atrakcyjnie, nie miała dużego biustu, właściwie była płaska. nie odstawał jej też tyłek, też w sumie dość płaski. miała za to ładne nogi, lecz na daną chwilę ukryte pod luźnymi sztruksami, które wygrzebała z szafy, kiedy wychodziła od siebie z mieszkania.
- to są jakieś specjalne dni na palenie? - zdobyła się w końcu na jakąś sensowną wypowiedź, po czym zaciągnęła się mocno, nie zważając na to, że cały dym z papierosa leci na twarz łiliama. chciała sie już stąd zbierać, czuła na własnej skórze, że kropi.

-hmm-zamyślił się w zasadzie nieco nad sensowniejszą odpowiedzią-zdarzają się. naprawdę nie potrzebujesz odpowiedniego nastroju na zatruawnie organizmu nikotyną?-on potrzebował. najlepiej paliło mu sie po seksie, przed seksem i przy kawie. kiedy miał depresję, wbrew nawykom artystycznych tłumów, trzymał się od używek z daleka, chcąc przecierpieć swoje bez dodatkowego obciążania mózgu.

pokręciła głową, uśmiechając się, na swój sposób, współczująco. bo współczuła mu, że potrzebował odpowiednich dni, a właściwie to on powinien współczuć jej, że to ona nie potrzebowała.
- chyba popadłam w nałóg - wyznała, wydmuchując przy tym dym ustami i nosem. zerknęła na swój sportowy zegarek, miała jeszcze dużo czasu na bezsensowne stanie i równiebezsensowną rozmowę z łiliamem, pod warunkiem, że zaraz serio nie będzie burzy i nie trzaśnie w nią piorunę. w jej koleżankę kiedyś trzasło, umarła na miejscu i od tego czasu delia miała wręcz obsesję na punkcie trzymania przy sobie komórki.

-hm-rzekł, chyba tysiąć pięćset dwunasty raz tego dnia, w ciągu rozmowy z nią pewnie dwusetny-to chyba źle. ja chyba też, odwiedzisz mnie jak będę pod ziemią? kwatera 765, pere lachaise-wymyślił to w biegu, to znaczy przypadkowo, właśnie wtedy i wcale nie miał zarezerwowanej kwatery, ale ćśś, może przeleci cmentarnego ciecia, żeby mógł ją juz mieć. no?

- okej, jasne, że tak - zachichotała, zaraz karcąc siebie w duchu za to, że przecież ona nie chichoce. nigdy nie zdarzyło jej się chichotać jak te przygłupie dziewuchy od niej ze szkóki kiedyś, kiedy to jeszcze do niej uczęszczała. w każdym razie, zaraz jej chichotanie przeszło w normalny śmiech, dziwne, że tak głupio na nią działał, w związku z tym chichotaniem. - póki co, byłabym jednak się do ciebie wprosić, bo zbiera się na burzę. co ty na to? - zapytała, unosząc jedną brew do góry. miała nadzieję, że jej nie oleje.

no dobra. przyszli tutaj z Vanessą, pospacerować. było tak tutaj fajnie, ciemno i romantycznie. aż w sam raz żeby poderwać jakąś dziewczynę. - vanessa, opowiedz mi coś o sobie. powiedział patrząc w niebo.