anne i martina

- a co byś chciał? - uniosła w górę prawą brew, nie bardzo domyślając się, co ma mu jeszcze do pokazania. klapnęła na obrotowym krześle przy biurku i obkręciła się w jego stronę, zdejmując martinową bluzę, w pokoju było duszno, a może tylko tak się jej zdawało.

- dużo, dużo fajnych rzeczy - stwierdził i się do niej szeroko uśmiechnął,opierając się o biurko i to tyle, zw.

- na przykład? - chciała wiedzieć, bo jakoś nie potrafiła uwierzyć, żeby coś fajnego było w tłumaczeniu chemii. podrapała się po udzie z pasją, ostatnio jakieś wielkie komarzysko ją tam ugryzło i swędziało jak cholera.

- nieważne, nie pamiętam - machnął ręką bo dziwne rzeczy chodziły mu po głowie, po której zaraz się podrapał i westchnął. - nienawidzę chemii.
z serii wyznania. lepiej późno niż wcale, co nie

- och, zostawy już tą chemię - zaproponowała, podnosząc się z krzesła gwałtownie, aż odjechało w tył i walnęło z hukiem w ścianę. - ojej! - zachichotała bardzo głupio, miała przynajmniej nadzieję, że farba nie odpadła ani nic, ale nie chciało jej się sprawdzać. - jest mnóstwo innych rzeczy do robienia, o wiele przyjemniejszych, prawdaaa?

- święta prawda! - przytaknął ochoczo, chociaż gdyby się zastanowił, zauważyłby, że wcale nie taka święta ta prawda, no ale nie wnikajmy. - zrobiłaś pewnie dziurę w ścianię, co teraz? - spytał i doskoczył do niej, łapiąc ją za ramię, żeby żadnego z nich anne nie wywaliła.

- nic teraz, martin załata - odparła, bo najlepszą metodą na wyjście z trudnej sytuacji była poradność martina, której ona akurat po swoim ojcu nie odziedziczyła. przysunęła się do niego i poczochrała mu włosy, miała nadzieję, że nie sterczał przed lustrem i nie układał ich godzinę.

tym razem, całe szczęście dla niej, nie sterczał przed lustrem. złapał ją w talii i przyciągnął do siebie, szalonyy. - jesteś straszna, jak tylko go spotkam, to powiem mu, żeby z tobą dłużej nie mieszkał, bo go wykorzystujesz - mruknął, trochę zbyt przeciągle, zaciągając się zapachem jej włosów, które akurat miał pod nosem.

- wtedy zacznę wykorzystywać ciebie - wzruszyła ramionami, wpychając dłonie do tylnych kieszeni jego spodni i roześmiała się w jego szyję, owiewając ją gorącym i wilgotnym oddechem, 67 % pary wodnej. - więc nie wiem, czy to dobre rozwiązanie.

- ojoj, nie myśl, że dam ci się tak za darmo wykorzystywać - mruknął i odgarnął jej włosy do tyłu, chwilę obserwując jej obojczyk prawy, a raczej opinającą się na nim skórę. zaraz po owy obojczyku przesunął nosem, potem ustami; musiał się w tym celu oczywiście trochę nachylić, ale warto było!

- dasz, jeszcze będziesz się prosić - mruknęła w jego ucho, akurat znajdowało się na poziomie jej ust. - jak chcesz, to możesz, teeen, mnie wykorzystać - zasugerowała nieśmiało, po czym pocałowała go w skroń.

- ooch, serio? - zamrugał dwa razy, mając nadzieję, że mają na myśli te same wykorzystywanie, złapał ją za biodra, żeby przysunąć ją do siebie, walnął stopą w nogę od stołu, mruknął 'kurwa' do ust anne, które zaraz całował dosyć żarliwie i zachłannie, wsuwając dłoń pod jej koszulkę. a potem poszli spać <3.

przyszli więc, renne oparła się o ścianę, czekając aż martin upora się z otwieraniem drzwi, chyba pomylił klucze, o czym ona mu powiedziała, zaraz jednak chyba w końcu weszli, zaciągnęła się przyjemnym zapachem panującym w mieszkaniu, rozglądając się dookoła.

- moja siostra zaprasza tutaj twojego brata niemal codziennie - powiedział, zamykając drzwi i wchodząc tak jakoś do salonu, by skierować się do kuchni. - napijesz się wody, soku czy czegoś mocniejszego? - zapytał, nie przyjmując opcji, że nie chce jej sie pić, było na takie rzeczy zbyt gorąco.

- współczuję ci. mam nadzieję, że sam nie rozrabia specjalnie, hm? - spytała, przesuwając opuszkami palców po jakowymś stoliczku, a raczej jego blacie, podążając za martinem. - wody, wody poproszę. z lodem, jeśli to nie problem. - soków nie pijała, za dużo kalorii, a na coś mocniejszego przyjdzie jeszcze czas.

- nie wiem, co robili, ale zepsuli ekspres od kawy - powiedział urażonym głosem, by powędrować do kuchni w poszukiwaniu wody i lodu, aby lód naturalnie dodać do wody, bo nie miałam na myśli lodów do jedzenia ani czegoś znacznie obrzydliwszego. - ann ciągle myśli, że za nią wszystko załatwię - westchnął. - no i cóż, chyba daję się wykorzystywać. ogólnie kobietom - dodał, zanim ugryzł się w język.

- w jaki sposób? znaczy, no wiesz, wcale nie pytam o wykorzystywanie seksualne - zarumieniła się lekko, podsuwając sobie trochę krzesło, na którym zaraz usiadła, zakładając nogę na nogę, przyglądając się martinowi. - zresztą nieważne, chyba nie powinnam pytać o takie głupie rzeczy.

- spokojnie! - parsknął śmiechem, chwytając za butelkę wody, którą postawił na stole i schylając się do zamrażarki, dając jej dobra okazję, do oglądania jego całkiem atrakcyjnego tyłka. - jeśli chodzi o seks, to nie kobiety mnie wykorzystują, raczej jest na odwrót - wyszczerzył zęby, kiedy już odnalazł lód i wyjął szklanki, do których go wrzucił. - ale wiesz, moja siostra to fajtłapa i muszę po niej sprzątać.

- mam się bać, że i mnie wykorzystasz? - uniosła prawa brew, nachylając się odrobinę do przodu, żeby niby poprawić bucika, który jej spadał ze stópki. - fajtłapa, skąd ja to znam. samuel nie potrafi złożyć swoich koszulek. wykorzystuje w tym celu naszą gosposię, bogu dzięki nie mnie. - chociaż ona potrafiła składać ubrania, oglądała martę stjułart.

- och, nie ręczę za siebie, jeśli o wykorzystywanie chodzi! - powiedział z niebezpiecznym uśmieszkiem, nalewając do szklanek wody. klapnął na krześle naprzeciw niej i upił trochę owej wody, wybierając tą szkalnkę, w której było więcej nalane.

- więc najwyżej ci ucieknę, o północy, jak kopciuszek - przekrzywiła głowę na prawo, oblizując wargi, które zaraz zwilżyła wodą ze szklanki, czyli krótko mówiąc się napiła. - lubię bajki, ale chyba kopciuszek był zawsze moją ulubioną. nie przepadam za królewną śnieżką. i królową śniegu, zawsze przy niej płakałam, mimo wszystko.

- że co? płakałaś przy królowej śniegu? oglądałem kiedyś jakąś spaczoną wersję na hallmarku, pięć lat temu - pochwalił się, podnosząc do ust szklankę, by wypić pół naraz, jak zawsze było mu niesamowicie gorąco. - wydaje mi się, czy chodzimy razem do klasy?

- haha, te filmy na hallmarku są komiczne, ostatnio, kiedy miałam depresję związaną z rozpoczęciem szkoły i całą resztą, oglądałam jakiś film tam. z tę babką, co grała doktor kłin. kiedyś lubiłam ten serial (jak my wszyscy.) - zaśmiała się, opierając łokcie na swoich kolanach, w prawej dłoni trzymając szklankę, a lewą opierając też tam gdzieś, usmiechając się do martina, również swoim dekoltem, zupełnie głębokim. - w klasie, hm.. owszem, chyba tak - przytaknęła, stwierdzajac, że wcześniej nie zwróciła na martina większej uwagi, chyba niesłusznie.

nie mógł oprzeć się, by nie zajrzeć bezczelnie w owy dekolt, jak dawali, to brał, a co!
- ha, wiedziałem, że chodzisz! - powiedział triumfalnie, dopijając łapczywie wodę do końca i odstawiając szklankę na stół. - w ogóle to dziwnie się czuję w tej klasie, kompletnie obco, prawie wszyscy tam się znają.

- wiesz, ja się czuję, jakbym nikogo nie znała, chociaż znam ich wszystkich. mam nadzieję, że wiesz o czym mówię. wydaje mi się, że wszyscy się pozmieniali przez te wakacje. albo to ja się zmieniłam! - westchnęła ciężko, przesuwając palcem wskazicielem ręki prawej po swojej dolnej wardze, w zamyśleniu, niemal opuszczając szklankę. - chyba powinieneś już poszukać czegoś do przebrania, prawda?

- hm, masz rację! - poderwał się z krzesła, o mało go nie wywracając i roześmiał się pod nosem. - poczekaj momento uno. - chociaż powinno mówić się uno momento, martin był opaczny po prostu. powędrował do swojej sypialni wcale się nie spiesząc, by chwycić za koszulkę, wypraną i wyprasowaną przez panią tadzię, która przychodziła do niego sprzątać <3.

powstrzymala się od pójścia za nim, żeby podglądać, zastukała palcami w swoją komórkę, podchodząc do okna, bo bała się, że tyłek przyklei się jej do krzesła, co się na szczęście nie stało.

wrócił, w świeżej jak mięsko, które dzisiaj kupił, koszulce i z uśmiechem na twarzy, bo ładnie mu było w ciemnej zieleni.
- i jak? - zapytał, ciągnąc za skrawek owej koszulki, chociaż nie specjalnie liczył się z tym, czy mu powie, że brzydko albo coś.

- okropnie! - rzuciła w jego stronę, mrużąc oczy, będzie miała kurze łapki. oczywiście żartowała, bo ów kolor idealnie podkreślał kolor oczu martina i całą resztę. uśmiechnęła się i wyznała mu, że chyba też powinna iśc się przebrać, bo przecież nie pójdzie w takim stroju.

- dzięki za komplement! - mrugnął do niej porozumiewawczo, bo przecież wiedział, że tak czy siak wygląda dobrze, zawsze wyglądał. - jasne, chodźmy, jeśli chcesz. przebierzesz się i wio.

- w porządku! - i hej, zzacznij, conie.

wcale nie miał obiecanej biedronkowej siatki, ale ładną i raczej sportową torbę lacosty, którą walił chwilę w drzwi, żeby to anne go wpuściła, wypadła mu z tego wszystkiego srebrna zapalniczka, którą musiał chować z powrotem do kieszonki na sprzęt do palenia, nie miał fajki wodnej, przynajmniej nie ze sobą.

krzątała się po kuchni, robiąc kolorowe kanapki z ogóreczkiem i rzodkiewką. okej, nawet nie wiedziała, że robiąc zwykłe kanapki możliwe jest zrobienie aż takiego burdelu, którego i tak nie zamierzała posprzątać. słysząc pukanie, pobiegła w podskokach do drzwi, przełykając kawałek ogórka, który sobie podkradła. otworzyła samowi, dopiero teraz kapując, że ma na sobie jedynie koszulkę martina, w dodatku starą jak świat.

- anne! wyglądasz jak worek ziemniaków! - wyznał jej, łapiąc ją w talii, żeby zaraz ją przyciągnąć do siebie i skraść jej ogórkowego całusa, macając jej tyłek. - ale chyba będziesz musiała się przebrać, hm? nawet, jeśli wyglądasz uroczo. - ej, bo on by się w zasadzie wstydził z nią gdziekolwiek pokazać, nawet nad gopłem, xd. on sam miał przecież ładne polo i w ogóle.

- to tylko strój awaryjny, bo robię kanapki - wymyśliła szybko niewinne kłamstewko, w grucnie rzeczy całkiem wiarygodne i już nie skomentowała tego macania po tyłku, mimo, że miała tam fajnego, dzisiaj już fioletowo-zielonego siniaczka. - zaraz się przebiorę - obiecała, ach, nie ma to jak komplementy sama.

- kanapki na drogę, huh? zanim sie przebierzesz, to daj mi piciu, bo wyschnę na wiór, gorącooo - jęknął, dreptając do kanapy, którą błyskawicznie znalazł, czuł się tu prawie jak w domu, serio!

- gdzieś pod kanapą leży jakaś butelka wody, o ile dobrze pamiętam - powiedziała, przypominając sobie, że ostatnio właśnie upuściła ową butelkę, która poturlała się aż pod kanapę, a anne jak to anne, nie chciało się po nią schylać. - idę poszukać w szafie jakiejś miłej sukienki - powiedziała, wychodząc do sypialni, gdzie rzuciła koszulkę martina w kąt.

- w porządku! - powiedział, chociaż niespecjalnie ją słuchał, bardziej był zajęty macaniem pilota od telewizora, który to wyciągnął spod poduszki, kiedy schylał sie po wodę, której zdążył już wypić pół. włączył sobie emtiwi i podniecił się, bo leciała rijana, hihi.

doprowadziła siebie do stanu użytku w krótkim czasie, uczesała włosy w rozlatujący się kucyk i włożyła na nogi pasujące do całości japonki, jedyne wygodne, jakie miała. spakowała się nawet do torby, którą pożyczyła sobie od martina bez pytania, przecież i tak nie zauważy jej braku.
- okej, jeszcze tylko te kanapki i spadamy. - ta, spadamy na gopło, chciałoby się dodać.

- hej, to zrób je dokońca i zapakuj ładnie, a ja będę cię wspierał psychicznie, coo? - zaproponował, uśmiechając się doprawdy uroczo do anne, przez oparcie kapany, przez które sie wychylił. to taki podstęp, bo sam chciał chwilę pooglądać tv, w końcu w namiocie pewnie nie będzie..

- okeeeej - westchnęła, lubiła urocze uśmiechy sama, ale nie zmienia to faktu, że czuła się wykorzystywana. nie powiedziała jednak niczego, kumulując w sobie negatywne doznania, kiedyś się jeszcze będzie miała okazję powyżywać. powędrowała do kuchni, by dokończyć robienie kanapek i wpakować je do torebek śniadaniowych jana niezbędnego. a wszystko to wsadziła do swojej torby, miała w niej dużo miejsca jeszcze, więc no problem.

anne będzie jak hulk, a sam powinien zacząć się bać.
hm, miejmy nadzieję, że nie będzie tak źle.
wcale nie interesował go ten durny program o okresie godowym wielorybów. co to za przyjemność oglądać pieprzące sie przerośnięte ryby? o ile pieprzeniem można to nazwac,do cholery.
po chwili grzebania pod poduszkami stwierdził, że pilot przecież wciąż leży obok niego, nacisnął duzy czerwony guzik, wyłączył.
- aaaaaaaanneee! - zawołał, prawie tak samo jak brus łylis z pulp fiction, tylko tam było fabię, ale to pomijamy. zwlekł się z kanapy i otrzepał spodnie, chociaż dookoła panował względny porządek. - spiesz się.

- jestem już! - krzyknęła, choć wcale nie było potrzeby, nawet moja babcia by ją usłyszała. - okej, to chwycisz się za namiot? a ja wezmę torbę razem z tymi śpiworami i materacem, aha, mam jeszcze fajną pompkę! - pomachała ową pompką sobie przed nosem, o mało jej nie upuszczając, ogólnie emanowała zapałem, jeśli mogę się tak wyrazić.

- jezu, anne - uniósł obie brwi, nie czując takiego entuzjazmu jak ona. ba, powiem więcej-on jakoś specjalnie się z tego wszystkiego nie cieszył. zwłaszcza teraz, przeciez sam nigdy nie sypia w śpiworach! haha, i pewnie jeszcze będzie musiał dmuchać materac! że niby co to ma być, pieprzone łapino? cholerny obóz przetrwania? westchnął bardzo ciężko. - oczywiście, anne. wezmę ten namiot, postaram się go nie zgubić.

- okej, to nad gopło - stwierdziła, szukając za kluczami, które nadawałyby się na zamknięcie drzwi. zaraz je znalazła i poszli, wiowio.
i zacznij? xd. gooopło.

zapukał dosyć głośno i oparł się czołem o drzwi, zastanawając przy okazji co jej powiedzieć. że za bardzo się na nią napalił, żeby czekać do wieczora? zdecydowanie nie. czuł, że ma pustkę w głowie i nie bardzo mu się to podobało. będzie improwizował.

a anne, bardzo po domowemu, ubrana była jedynie w damskie bokserki i zbyt luźną na nią bluzkę martina, sięgającą jej do ud. mimo wszystko otworzyła drzwi, kompletnie nie spodziewając się, że stoi za nimi żerom. z miejsca spaliła więc buraka, usiłując coś z siebie wykrztusić.
- hm, cześć - powiedziała w końcu słabym głosem, odgarniając włosy z twarzy i stwierdzając w duchu, że ma grube nogi.

poruszył ustami jak ryba, a wszystkie powody dla których rzekomo miał znaleźć się tu przypadkiem wyparowały z jego głowy. przechodził obok? banalne.
-nie mogłem - przełknął ślinę i przesunął dłonią po cieniu zarostu - się doczekać spotkania.

- w porządku - wzruszyła ramionami, choć absolutnie nie było w porządku, że stała przed nim jak ta dupa, wyglądając jak wyglądała, czyli koszmarnie, kiedy to on pożerał ją wzrokiem i ona miała tego świadomość, więc kompletnie pomieszało jej się w głowie, w jaki sposób ma go postrzegać. - wejdziesz może? nie chcę wpuszczać zimnego powietrza do środka.

skinął głową i wszedł, przy okazji zsuwając z ramion skórzaną kurtkę. mój były miał skórzaną kurtkę ;c. rzucił ją niedbale na jakiś szezląg, czy coś w tym rodzaju i nie czekając na zaproszenie, a zamiast tego przeciągając się skutkiem czego anne mogła przyjżeć się jego bokserkom w ruchające się świnki, ruszył do salonu i opadł na kanapę. czyli generalnie jak za starych czasów, pomijając epizod z prezentacją bokserek - jest martin? - znali się i lubili, conie, chociaż nie raz jeden od drugiego zarobił w twarz.