Café de paris

-Chyba zaraz muszę lecieć na wykłady - skrzywił się, patrząc na zegarek i robiąc jeszcze łyka kawy. - Odprowadzisz mnie, BF?

- Pewnieee - pokiwała głową, chociaż się obraziła za te wszystkie docinki dotyczące jej imienia, ale sie już w zasadzie przyzwyczaiła. - Ile można siedzieć w kawiarni.

-Nie wiem, do zobaczenia, Andromedo. - Czy jakoś tak, wziął swoją eloelo torbę i zacznę.

-pa-powiedziała i czekala aż jej kochana córeczka zje sobei ciasteczko

Delilah miała już koniec lekcyj a może po prostu urwała się z ostatniego wf-u pod pozorem nagłego napadu gorączki/słabości/eboli/czegokolwiek i przyszła na kawę, bo się nie wyspała, bo coś tam i wyciągnęła swoje długie i chude nogi pod stołem i oparła je o beleczkę pod krzesełkową drugiego krzesełka co jest dość skomplikowanym opisem, pijąc swoją kawę więc przeglądała nylona.

Był już po wykładach i był z tego powodu zupełnie zadowolony. Tak zadowolony, że pozwolił sobie wstąpić do Kafedeparis na, niespodzianka, kawę. Ale, co za pech, wszystkie stoliki były zajęte i tylko nieliczne, pojedyncze miejsca wolne, westchnął bardzo ciężko, wzniósł oczy ku sufitowi, czego pożałował, bo ów był niespecjanie czysty. Złożył od razu zamówienie u rumianej sprzedawczynikelnerki i zabrał sie za szukanie najmilszego towarzystwa.
I jakos tak wyszło, że najmilsza wydała mu się Del. Więc stanął gdzieś obok jego stolika i narzekając na tłumy, spytał, czy może się dosiąść.

Uniosła na Elijota wzrok znad swojego notesu HSM który chowała pomiędzy kartkami Nylonu i zamrugała osiemnaście razy długimi rzęsami pomalowanymi na, suprajs, czarno i pokiwała głową. - Yhyyy, jasne. Raczej z nikim się nie umawiałam, chyba że nie pamiętam. - Zabrala nogi z krzesełka naprzeciw, coby nie wytykał jej braku kultury czy czegokolwiek z tych rzeczy. I podrapała się po policzku swoimi czerwonymi paznokciami, którymi może mu wydrapać oczy, gdyby okazał się niemiłym chłopcem.

Usiadł więc naprzeciw, na tym krzesełku od nóg, a torbę położył na ziemi, gdzieś obok. - Dzięki, za cholerę nie chciałbym pić kawy na stojąco, to wyjątkowo nieprzyjemne. - Pokręcił oczyma. Ostatnim razem musiał pić na stojaco i miał przez to traume, bo poparzył sobie bardzo język, przez co pół dnia musiał chodzić z wywalonym. Poprawił się pięć razy na krześle, które było chyba przeznaczone dla emerytów i dzieci, a nie wysokich, młodych ludzi, bo już kilka razy walnął kolanem o stolik. - Przyjrzał się dyskretnie Del i podrapał po nosie. Też się. - Jestem Elliot. - I szukam przyjaciół :c.

-Elliot! Jak Billy Elliot, widziałeś ten film? Jam Delilah - rzekła niczym dziewiętnastowieczna matrona, podając mu dłoń przez stolik i od razu napomknę że miała czyste dłonie i w ogóle fajne, skoro grała na skrzypcach, a poza tym miała krzywy palec wskazujący prawej ręki, czyli tej ktorą mu podala i uśmiechnęła się też. - I chyba nigdy nie piłam kawy na stojąco, serio.

- Nie masz czego żałować, możesz mi uwierzyć - zapewnił ją i uścisnął jej dłoń nad stolikiem, zaraz kelnerka przyniosła mu kawę, chwilę chrząkała nad nim, licząc na jakiś napiwek, bo Elliot chciał od razu rachunek, ale napiwku się nie doczekała, a to. - A Billy'ego Elliota widziałem, przyjemny film, chociaż chyba nie moj ulubiony. - Jego ulubiony to Hanibal, wcale nie Księżniczka na lodzie.

Jasne. Ona jeszcze lubiła milczenie owjeeec i ten pierwszy z Grahamem!!! - Mój też nie, lubię za to Titanica i Lolitę. Za to nie przepadam za książkami, hmm... - Okej, to wcale nie znaczy, że jest ociemniała & otępiała i tak dalej, nie sugerujmy się fotoblogaskiem. Upiła łyka zimnej już kawy i skrzywiła się, notabene wcale nie miała ochoty na kolejną, ani nie miała też ochoty wołać puszystej kelnerki, za to skrzyżowała nogi pod stołem i wyciągnęła do tyłu, pod krzesełkiem, nie. - Student?

Wsypał do swojej filiżanki dwa opakowania brązowego cukru, zamieszał i odłożył łyżeczkę na talerzyk. - Student, tak. Medycyna, drugi rok. A ty, też studiujesz? - Spytał i zabrał się za osuszanie filiżanki, korzystając z odpowiedniej temperatury kawy. I swoją drogą swędział go policzek.

Mogłaby go podrapać. - Tak jakby. Dopiero za rok. Też wybieram się na medycynę. -Co bylo zresztą paskudnym kłamstem, ale okej, nieważne, uśmiechneła skę bo wcześniej chyba tego nie robila i zastanawiała się, ile on ma dzieci. Okej, tak naprawdę to myślała o tym, że chyba zostawiła w domu swoją komórkę, a miała tam ważne notatki typu 'kupić karmę dla kotów', więc chyba będzie musiala zacząć notować w notatniku HSM. - Masz świetne włosy.

- Dziękuję. Nie są farbowane. I nie idź na medycynę, to paskudne, chyba będę musiał się przenieść. - Zmarszczył nos i podrapał się po tym policzku, odstawiając filiżankę na stolik. I tak siedział chwilę, marszcząc czoło, bo stwierdzil, że zapomniał podlać tego cholernego rododendrona, którego dostał od swojej znajomej dietetyczki na nowe mieszkanie. Zapominał o nim tak od dwoch tygodni..

biedny rododi32udkapdmaudia. Delilah pokiwała głową, patrząc w swój kubek usiłując wyczytać z fusów swoją przyszłość co przychodziło jej niezbyt dobrze biorąc pod uwagę brak jakichkolwiek uzdolnien w tym kierunku i warto wspomnieć ze zawsze chciała być wróżką tudzież tarocistką, ale jej się nie chciało uczyć tych wszystkich znaczeń, a magicznej kuli nigdzie nie mogła znależć, więc pozostało jej leniwienie się i joł. - Więc pójdę na piosenkarstwo. A tak serio to nawet nie wiem. Mogę nawet zostać w domu do końca życia, a matka nawet nie zauważy, booo widzi tylko to, czego nie powinna, zresztą nieważne, jesteś z Paryza? Masz dziwny akcent, wybacz. - A ona chyba mówiła dla niego za szybko?

Pokiwał głową, starając sobie przyswoić jej wypowiedź, jednocześnie spod przymrużonych powiek przyglądając się jej ustom, ładnym.
- Ze Stanów, wstyd się przyznać. Co robi twoja matka? Albo raczej czym się zajmuje.. - Pytał z czystej ciekawości, miał nadzieję, że mu się za to nie oberwie, chociaż już byl przyzwyczajony do ciągania za uszy i całej reszty.

-Pisze romanse, pewnie nie znasz, ale powiem ci że całkiem poczytne i tak dalej, chociaż ja osobiście nie czytałam żadnego, jakoś nie mam specjalnej ochoty czytać, jak moja matka pisze o seksie. A twoja? - zapytała więc, przyzwyczajona [pisałam to słowo 29381 minut] do pytań w stylu 'a ty' i tak dalej, zamieszała kawę, bo musiała robić coś z dłońmi, a lepiej mieszać zimną kawę niż gnieść przez osiem godzin serwetki.

- Szczerze mówiąc, to nie wiem. Chyba nic nie robi, przynajmniej tym się właśnie zajmowała - nicnierobieniem - kiedy ostatnim razem ją widziałem. - A było to jakiś czas temu. Mamusia się specjalnie nim nie interesuje, o ile jeszcze żyje tam w Nowym Jorku. - I fakt, nie czytuję romansów, ale podobno niektóre są takie sławne, jak Harry Potter. - Harrego przeczytał kilka razy, ale się do tego nie przyznaje otwarcie...

-Pewnie tak. Harry Potter był fajny, ale Ron powinien być przystojniejszy. - Okej, Cedrik nadrabiał. Uznała, że rozmowy o Harrym Potterze to nie jest zbyt odpowiedni temat, więc odchrząknęła, ale nie splunęła na podlogę, jak moja babcia, tylko oparła łokcie na stoliku i na dłoniach oparła podbrodek, chyba nawet ją lubie co jest zupełną poprawą tak sobie myśłę i żeby było fajnie to dodam, że podobał jej się jego podbródek, chociaż nie była zadną fantastyczną malarką/rysowniczką mangi/kimkolwiek, żeby zwracać uwagę na szczegóły i tak dalej, po prostu tak jej wpadło w oko, o jezu. - Hm, zresztąąą. Długo już tu jesteś? Mój ojciec też był ze stanów, ale nie pamiętam go praktycznie wcale. - Dramatyczne, niee.

- Od połowy sierpnia. - Nie chciało mu się liczyć, ile to już czasu minęło. Tak samo nie mial zamiaru mówić, że mu przykro z tego powodu, że nie pamięta swojego ojca, bo to głupie. Zamiast tego dopil swoją kawę. - Chcesz się jeszcze czegoś napić? - Spytał, bo był miły i miał gruby portfel. - Co się stało z twoim ojcem, w takim razie? - Może trochę bezczelnie, no ale.

-Nie, dzięki, właściwie skończyłam już kilka godzin temu, ale się zasiedziałam, poza tym i tak nie chce mi się jeszcze wracać do domu, no a wydaje mi się, że wszyscy znajomi wyjechali na szkolną wycieczkę, to znaczy wszyscy oprócz mnie. No, a ojciec, cóż, chyba po prostu nie poradził sobie z obowiązkami i zwiał. Może wszyscy amerykańcy, xd, tak mają? - zaśmiała się, zostawiajac w spokoju łyżeczkę, tylko oblizała ją jeszcze i odstawiła obok.

- To bardzo możliwe. Chociaż nie wiem, ja nie jestem w stanie ocenić wszystkich amerykanów, kierując się przykładem kilku osób, to chyba trochę niepoprawne. Znaczy, sam nie wiem! Długo tu siedzisz? - Spytał, chociaż z jej słów wnioskował, że wlaśnie tak było. Poza tym kelnerka się jej groźnie przyglądała.

-Może ze dwie godziny, ale dałam duży napiwek. Zresztą nieważnee... - podrapała się po wystającym obojczyku i spojrzała jakoś tak odruchowo na wieszak przy drzwiach kawiarni, zastanawiając się, który płaszcz/kurtka jest jego. - Mają tu fajną muzykę.

Powiem ci w tajemnicy, że nie miał ani płaszcza, ani kurtki, bo zapomniał wziąć z domu i w związku z tym trochę marzł. To znaczy, marzł wtedy, gdy był na dworze, tutaj w kawiarni mniej. - Możliwe. Ale nie masz ochoty się przejśc, czy cokolwiek? Od długiego siedzenia nabawisz się jakichś nieprzyjemnych schorzeń. Tak mi się wydaje.

-Przeżyję, Elliot, obiecuję, chyba że po prostu chcesz się mnie pozbyć, bo trzymasz miejsce dla jakiejś uroczej rudowłosej niewiasty. Albo blondynki. - Zawołała kelnerkę, żeby zabrała jej filiżankę i dała jej kolejny napiwek, to znaczy Del dla kelnerki. - Zbieram się już, w porządku? - Wcale nie była zła, raczej rozbawiona i przeświadczona, że ma rację też.

- Delilah - zaczął spokojnie, unosząc prawy kącik ust. - Jeśli nie wyraziłem się dostatecznie jasno, to gorąco cię przepraszam. Wcale cię nie wyganiam, raczej dążyłem do tego, by zaprosić cię na jakiś spacer, w porządku? - Pewnie Del po prostu nie rozumiała jego amerykańskich sposobów na podryw... :c

wogle przyjechała patrycja a ja już byłam przekonana że ona zostanie w tym bwie 91381293194 dni ;cc ale okej, jutro będę miała liveboxa! i wogle sori że tak długo :c

Zrobiła jakieś wyjątkowo zakłopotane 'oh', nawet przykładając do ust dłoń, ale po chwili tylko się roześmiała z własnej głupoty!
-Ah, jasne, więc teraz z kolei wyjdę na jakąś niedomyślną nastolatkę.. yyy, to znaczy chętnie się przejdę, noo. - To nie takie robertowe no!!!!

to niedługo spierdalasz, jak ona wróciła? :ccc. i spoczko.

- To świetnie - stwierdził i wyciągnął ją z kawiarni i zacznę.

cafe de paris miała niemal pod domem, więc przytaszczyła tu stos zeszytów, które już załatwiła, to znaczy zdołała odrobić prace domowe na przyszły tydzień i tak dalej, i tak miała zamiar go sobie odpuścić, ale to na razie przemilczmy i teraz, owinięta kocem, który miły kelner znający ją od paru dobrych lat trzymał dla niej na zapleczu, siedziała przy stoliku w rogu, zajęta lekturą! książki, nie zeszytów.

wpadł szybko zjeśc jakąś muffinkę czy nawet coś więcej,może tosty na przykład,bo był głodny nieco. i wygodny też,bo wolał przynieśc swój tyłek do cafe de paris niż zrobic sobie bułkę w domu. ale to w końcu markis i jeśli chce zjeśc kolacje w kawiarni to droga wolna. usiadł trzy stoliki obok perli,kojarzył ją z widzenia ale nic więcej,więc się tylko przypatrywał i tupał nogą pod stołem,oznaka zniecierpliwienia bo kelner go olewał.

-heeej-pokiwała głową i zsunęła na nos swoje okulary w rogowych oprawkach, takie na pół twarzy, w których wyglądała trochę jak kujonka, ale za to niesamowicie seksowna, z tym, że nie jak z pornosów, w których nauczyciel bierze uczennicę na ławce czy przy tablicy czy przy kościotrupie w sali biologicznej, raczej intelektualnie i dystyngowanie-nie tup tak. nie dość, że mi przeszkadzasz, to wyglądasz na strasznie napalonego!
no bo czytała kiedyś, że napaleni właśnie nogami trzęsą.

akurat nawet ta pornosowa wersja perli by mu nie przeszkadzała zbytnio,bo przecież to młody chłopak,chodzący hormon,pełen testosteronu gotowego by eksplodowac czy coś,wiadomo o co chodzi,co też tłumaczyło by jego wiecznie napalony look. chociaż z drugiej strony się przeraził trochę,że to tak po nim widac skoro to zauważyła. - okej,wybacz. - powiedział miło całkiem,z resztą tupac nie musiał bo kelner podszedł i zamówił sobie pyszne tosty i sok pomarańczowy,zestaw troche bardziej śniadaniowy niż kolacjowy ale who cares. - zobaczyłem ciebie,to czemu niby nie mam byc napalony.

zaśmiała się pod nosem i odgarnęła włosy za uszy, chociaż te i tak zaraz prawie wpadły jej do kawy. nie, żeby miała perukę albo przedłużone, tylko nie używała superhiper maicznych odżywek albo szamponów, które pozwoliłyby trzymac jej owe włosy w ryzach.
-wybacz-powiedziała, chyba naprawdę szczerze-ale to na mnie nie działa. przynajmniej nie bardzo.
może dlatego właśnie nie uprawiała seksu od pół roku, czytaj. od swojego pierwszego razu i pierwszego chłopaka na poważnie, którego zdążyła już 3887436 razy rzucić. ostatnio na poważnie!

jemu na szczęście włosy nie przeszkadzały w konsumpcji,więc zabrał się za tosty jak tylko je dostał,kelner chyba musiał dostrzec jego złowrogie spojrzenia bo przyniósł mu jedzenie bardzo szybko. to odrobinę nieeleganckie zacząc jesc w trakcie rozmowy,ale co miał zrobic,przecież był głodny. - spoczko. - odpowiedział,jak już przełknął. dzięki temu jeszcze bardziej go intrygowała,bo przecież nie wiedział o jej półrocznej abstynencji i tak dalej conie. - może tosta? - no ale musisz przyznac,ze jest miły.

oczywiście, że jest. bardzo go lowe<3.
-hm, niee-odparła-ale mogę się przesiąść, do ciebie. chociaż może lepiej,hm, ty przysiądź się do mnie. za dobrze mi pod kocykiem-zastanawiała się, czy pozwolą jej tu przenocować. miała blisko do domu, ale i tak za daleko przy temperaturze kilku zaledwie stopni na plusie i ciemnicy na zewnątrz!-dam ci kawałek kocyka nawet. ale kawałek.

uradowany i zdziwiony zarazem,bo jemu nigdy kocyka nie dali,przesiadł się wraz ze swoim talerzem,już nie będę mówic o tym jedzeniu na t,żeby nie robic ci smaka,a rano wstane i ci zrobie je. - fajny kocyk. - pomacał go troszkę,bo wyglądał na bardzo miękki i taki był w rzeczywistosci,jej włosy też wyglądały na milutkie w dotyku ale nie chciał szalec zbytnio. - ty mieszkasz gdzieś niedaleko,no nie? - zapytał z czystej ciekawosci,patrząc się to na nią,to na kocyk.

-śledziłeś mnie?-nawet się nie przeraziła, już niejeden zboczeniec za nią łaził, ale była mądrym dzieckiem i zawsze zamiast 'ratunku!'krzyczała 'pali się!' i nosiła dezodorant w torebce, żeby psikać nim w oczy psychopatów i ich tym samym oślepiać na wieki wieków amen. dzięki za tościki<3. -a może się znamy? hej, chyba naprawdę się znamy!

i zw, dłuższe;c

- tak mi się wydaje,że jak sobie spacerowałem tędy do szkoły to ty też szłaś. - zapamiętał ją po włosach,bo zamiast powtarzac sobie biologię przed lekcjami to się rozglądał po paryżankach. z resztą on przegląda zdjęcia wszystkich na ich francuskiej naszejklasie,więc mniej więcej orientuje się kto chodzi z nim do licełka. - jestem markis. - przedstawił jej się,żeby potem nie było,że niewychowany.

-a, w porządku. powiedzmy, że ci wierzę!-mogła nawet wyjechac z jakimś 'oboże, ale uważaj, bo moi ochroniarze siedzą za krzakami' ale, raz, że by skłamała strasznie z tymi ochroniarzami, to jeszcze nie chciała go straszyć, uznając, że był całkiem seksi&miły i tak dalej, a ona była abstynentką od całkiem długiego okresu czasu, więc rozumiemy.-perla hilve.
nie było jej na francuskiej naszej klasie. nawet potins.fr o niej nie pisało jeszcze;c!

tak więc przyprowadził tutaj Vi, zabierając jej dżentelmeńsko płaszcz, a raczej pożyczając i odwieszając na wieszak właśnie, genialne i zaprowadził do stolika, przy ścianie, bo od drzwi wiało, [tysiąc wykrzykników]. - co dla ciebie?

- Duża, czarna.- powiedziała i potarła dłonie bo troszeczkę jej zmarzły od tego wiatru.

-W takim razie zaraz wracam. Wybacz, nie ufam zbyt kelnerom-uśmiechnął się do niej przepraszająco, co wyglądało zupełnie miło w jego wykonaniu, czasem trzeba być miłym przecież, szczególnie dla tak ładnych brunetek, zniknął więc gdzieś pośród tłumu przy kasie żądnego gorących napoi i po kilku minutach wrócił z dwoma kubkami, podał jej nawet jeden, nie pomylił się! Dla siebie miał rozpuszczalną, bo pewnie zaraz pójdzie spac, haha, jasne-Okej, powtórzysz swoje imię? Trochę się krępuję, wybacz.-Nadużywał "wybacz"?

- Violett.- powiedziała- Ale wszyscy skracają je do Vi -uśmiechnęła się i upiła łyk. - Chcesz jeszcze coś wiedzieć? - spytała, może trochę niegrzecznie, ale ostatnimi czasy jakoś nie miała humoru na bycie super grzeczną i nienaganna panienką z dobrego domu. - Oczywiście nie masz co liczyć na wyjawienie ci, ile mam na koncie.- puściła mu oko.

-Uwierz, chciałbym, ale ugh, muszę się zmywać, odebrać siostrę ze szkoły-zerknął na wyświetlacz telefonu-No, ale jeżeli jeszcze kiedys będziesz miała ochotę na czarną bez cukru, to śmiało, dzwoń-uśmiechnął się i nabazgrał na serwetce swój numer. Chwilę potem go nie bylo.

"miły chłopak" pomyślała i zaczęła grzebać w torbie w poszukiwaniu swojego iPhona (?) coby przepisać jego numer w bezpieczniejsze miejsce niż kartka, którą zapewne zaraz zgubi. Wypiła swoją kawę przeglądając sieć i poszła do domu.

energicznie mieszała łyżeczką w swojej malinowej herbacie, która miała być jabłkowa, ale najwidoczniej pani kelnerka się pomyliła i nie dostanie od bf żadnego napiwku. w każdym razie, nie zwracała większej uwagi na przyglądającego się jej z pewnym poirytowaniem starszego pana w meloniku - swoją drogą, kto to widział, by przesiadywać w kapeluszu w kawiarni!

przyszedł na kawę, jako, że miał wrażenie, że uśnie na stojąco. nienawidził siebie, bo miał się uczyć do kolokwium, a wyglądało na to, że zawali. nienawidził też poprawek w związku z tym. jeszcze zostały mu do zrobienia jakieś ściągi, a on wyszedł z domu. cholera, daniel nawet siebie chyba sie nie słuchał. wszedł więc i zamówił u pani magdaleny kawę zwykłą, z ekspresu z dwiemia łyżeczkami cukru i spienionym mlekiem.

liczyła na palcach, ile dni zostało do bożego narodzenia, ale, do diaska, nie znała nawet dzisiejszej daty. wydała więc z siebie pełne znudzenia i całej masy innych nie do końca pozytywnych uczuć westchnięcie, ściągnęła z dłoni swoje rękawiczki bez palców i zabrała się za właściwe picie herbaty, bo chyba już wystarczająco ją posłodziła (ee, cztery łyżeczki zdecydowanie wystarczą) i wymieszała, uśmiechnęła się do daniela, bo wyglądał śmiesznie, z taką markotną miną.

każdy wyglądałby markotnie, gdyby miał za sobą nieprzespaną noc pełną nauki, przed sobą następną podobną, a po tej nocy dzień, w którym miał kolo. więc nie dziwmy się, że teraz swoim smętnym wzrokiem wodził po pomieszczeniu, które wydało mu się dziwnie małe i to wcale nie przez to, że dostał klaustrofobii, lecz dlatego, że było tu tyle ludzi. nie mógł znaleść wolnego stolika, więc podszedł akurat do stolika bf ze swoją kawą i zapytał się miło & grzecznie czy może się dosiąść, bo nie ma wolnych stolików.