Café de paris

Nie. - Przechyliła głowę opierając ją na prawym ramieniu - z Nowego Jorku.

- Wiedziałem! - urosła mu samoocena aż. - Co cię tu sprowadziło, hm? - zapytał, miał nadzieję, że odpowie mu więcej niż dwoma słowami.

Spróbowała rozwinąć wątek - Poprostu, tam już nic sie nie działo. - wystawiła język - Pozatym rodzice kazali mi "sprawdzić - Uniosła ręce na znak cudzysłowa - Jak moja siostra sie tu ustawiła... - Przekręciła oczyma - No a mi sie tu spodobało, i nie zamierzam wracać....

- To całkiem nieźle - zrobił łyka kawy i poprawił się na krześle, rozwiązał też szalik i płaszcz rozpiął również. - Ile już tu jesteś? Podoba mi się twój akcent.

Bo nie mówię perfekcyjnie po francusku? - uśmiechnęła się - Będą ze 2 tygodnie - uśmiechnęła sie bo to nie było zaskakująco dużo.

- Nie, po prostu akcent, nie zauważyłem jakichś strasznych błedów językowych - chyba nawet się zarumienił, niechcący. - Krótko, pewnie jeszcze ci się znudzi.

A ty.? - Bo tylko ją o wszystko wypytywał - Nie sądze zeby mi sie znudziło a jak tak to polece do tokio i tyle mnie widzieliście - wystawiła język.

Pokręcił głową i zrobił znowu łyka kawy, doszedł do wniosku, zę zbyt mało gorzka i dosłodził.
- Coś ty, Tokio jest przereklamowane. Ja jestem Francuzem, ale nie Paryżaninem. Jeszcze nie mogę się przyzwyczaić.

Tokio, Tokio... i co z tego? - uśmiechnęła się bo tokio według niej jest fajne i tyle. Łyknęła swojej latte z posypką waniliową. ;p.

i poszedł

A ona dopiła kawe i wzieła taksówke.

Przyszli tutaj z Fantine. Odsunął jej krzesło i czekał na to co zamówi. Był dobrze wychowanym chłopcem.

Zamówiła więc frappuccino, albo coś w ten deseń i rozsiadła się wygodnie.
- Rany, co za pogoda. Jeszcze raz, skąd jeesteś?

- W zasadzie to ci nie mówiłem - uśmiechnął się - Z Austrii - Podał tak ogólnie bez miejscowości ale sądzę ze jeśli nawet by powiedział z jakiego miasta to by jej to nie interesowało i w ogóle. Zamówiła sobie małą czarną - A ty. Jesteś rodowitą paryżanką?

- Tak się złożyło. Cholera, muszę lecieć - bo rozpakowało się GTA, zostawiła mu swój numer i uciekła, paaa.

Nie pytał czy się jeszcze zobaczą bo wiedział, że tak. - Narazie - Schował numer telefonu do kieszeni. Dopił kawę, postanowił że jeszcze chwilę się przespaceruje i pójdzie do domu.

Przyszedł tu wraz z Sophie i usiadł przy jakimś stoliku.

- To kawa czy jednak coś innego? - zapytał.

- Kawa - i skinęła ręką po kelnerke od razu zamawiając latte.

On zamówił to samo.

- A mieszkasz w akademiku, czy gdzie? - zapytał Sophie.

- Nie, nie w akademiku. - Usmiechnęła się. O co nie zapytał sprowadzało się do uczelni.

- Aha... Z rodzicami? - spytał.

Nieee - Powiedziała usmiechając się.

Napił się kawy. Spojrzał na Sophie i zapytał:

- A czym się interesujesz? Oprócz psychologii oczywiście.

- Od czasu do czasu chodze po wybiegu - powiedziała upijając latte.

- Mogłem się tego domyślić.

- Po czym? - Podniosła wzrok ku niemu, i o.

- Po urodzie. A że jesteś inteligentna to wiesz jak swoje piękno wykorzystać - powiedział.

- łał. - wykrztusiła - serio.?

- No serio, serio.

Chyba się trochę zarumieniła

Lekko się uśmiechnął i łyknął kawki.

- Wiesz ja muszę lecieć. - Powiedziała 'zbierając' się.

- Odprowadzić cię?

- Nie dzięki. Trafie.

- No dobrze... To w takim razie do zobaczenia.

- Narazie.

A on tu siedział i pił kawę. Wyszedł po jakimś czasie.

siedziała ze swoim dellem przy jednym ze stoliczków dla dwóch osób, boo jakoś tak wyszło, że mniejszych, jednoosobowych nie było, i czytała pudelka.

siedziała sobie i popijała kawę, i jadła też szarlotkę z lodami, bo jej smakowała. co jakiś czas, pisała smsy z gracie, bo właśnie, to z nią ostatnio jakoś się zaprzyjaźniła. a poznała ją w sklepie z herbatami, oh.

Przyszła na umówione spotkanie i przeszła między stolikami do stolika desire - Hej, hej! Znowu szybko przyszłam!

- oo cześć. uśmiechnęła się i poprawiła się na krześle. skinęła od razu na kelnera i zamówiła jej szarlotkę i kawę. ot co. ona juz swoją porcję zjadła, ale chyba weźmie jeszcze drugą. na razie popijała kawę. - hm, siadaaj. uśmiechnęła się znowu i schowała telefon do torby.

Usiadła naprzeciwko i uśmiechnęła się - Wiadomość z ostatniej chwili: ja też wyjeżdżam w najbliższym czasie!

- o widzisz ! uśmiechnęła się. - jeżeli mogę wiedzieć, gdziee ? zapytała i upiła trochę swojej kawy. ostatnio zaczęła jakoś normalnie jeść, od wczoraj dokładnie.

- Do Londynu. Zgadnij z kim - kiedy kelner przyniósł jej zamówienie, spróbowała trochę szarlotki

- ze swoim chłopakiem, zgaadłam ? no chyba, przecież nie z mamą. zaśmiała się i znowu upiła kawy i spojrzała się na jakiegoś fajnego kelnera, dokładniej na jego tyłek.

- Zgadłaś. Nie trzeba było wielkiego wysiłku - roześmiała się - Ja też zrobię zdjęcia i pokażę Ci jak wrócę

- okeej. to fajnie. muszę sobie zabrać ze sobą aparat. i ładowarkę do telefonu w końcu muszę ci zdawać jakieś relacje, nie ? uśmiechnęła się do siebie. - no chyba, że Paolo mi zabierze telefon. zaśmiała się.

- No, będziemy sobie nawzajem składać raporty! Ja też wezmę sprzęt - wypiła trochę kawy

- palić mi się chce, tak szczerze, to dawno nie paliłam. zastanowiła się. - no, weź, weź. londyn jest przepiękny, już tam kiedyś kiedyś byłam. uśmiechnęła się znad filiżanki.

- Ja widziałam Londyn tylko na zdjęciach i nasłuchałam się o Londynie. A teraz zobaczę go na żywo. No, ale chodzi też o to, że wyjeżdżam z damonem - uśmiechnęła się i dokończyła szarlotkę