pont alexandre III

- uch, pewnie - ochoczo pokiwała głową, kawałek od jej domu tutaj był, więc zdążyła się zmęczyć, bo nie miała najlepszej kondycji, chociaż niby miała włef w szkole.. pociągnęła go do tej ławki, by się wygodnie na niej zaraz rozsiąść, uśmiechając się zupełnie fajnie.

- jak dziś w szkole? ja na uczelni okropnie się nudziłem, bez ciebie :c - wyznał jej, obejmujac ją nawet ramieniem. zastanawiał się dalej nad prezentem na vi, bo kupił jej ma li bu. malibu lowe <3

jak się idzie do kogoś, kogo sie nie zna to chyba się nie kupuje jakichś specjalnych rzeczy, alko najlepszy... tak sie jej wydawało przynajmniej, więc uznała, że najwyżej ukradnie z domu jakąś butelkę i będzie w porządku! - trudno, byś tam siedział ze mną. nic specjanego, szkoła jak szkoła! - westchnęła, szkoda, że to dopiero październik....

- okej, możemy sobie pomarzyć, że wyjeżdzamy na przykład gdzieś daaaalekooo - w zasadzie to o tym myślał, ale nie chciał zawalać studiów, zaraz na początku roku akademickiego - na jakieś ciepłe wyspy. niczym się nie przejmować. mam jeszcze do opłacenia mieszkanie, ale jakoś nie mogę się zebrać żeby pójść do banku. okej, mieliśmy marzyć, teraz twoja kolej.
pocierał czubkiem nosa o jej gładki, bardzo gładki policzeeek.

brooklyn miała głupie marzenia. większość była o tym, że mogliby w końcu przecenić te buty u prady, albo by jej włosy wyglądały zupełnie tak jak z reklamy! ale nie chciała się do tego wszystkiego przecież przyznawać, zwłaszcze nie przed noasiem.
- hm - westchnęła, zastanawiając się, lecz była trochę rozkojarzona, biorąc pod uwagę to, że czuła jego oddech na swoim policzku itp itd. - mi w zasadzie jest dobrze tak, jak jest, chociaż fakt-wyjazd na jakieś wyspy byłby wspaniałyyyyy.

on był ogólnie rozproszony jej obecnością, tym że była blisko, tym że mógł ją dotykać, wąchać, mówić do niej. zaraz butterfly będzie miała esemeska, bo właśnie wyciagnął telefon komórkowy. obejmował nadal brooklyn, ale wzrok skupiał na wyświetlaczu.
- o tak, zdecydowanie jest dobrze, tak jak jest. od dawna mieszkacie z sidem w paryżu? daj mi numer sida, co mam do niego sprawę - no właśnie, sprawa :c.

podyktowała mu więc numer, bo znała na pamięć, co miała robić na lekcjach-uczyła się numerów telefonu na pamięć. noasiowy też już znała. - hm, jakiś czas, nawet nie wiem ile, nie liczyłaam - właśnie, a ja nawet nie wiem, xd.

- no w porządku - pokiwał głową, zapisując numer sida, będzie musiał z nim porozmawiać, ale póki co zbierał się wewnętrznie na tę okazję. przygotował nawet mowę, ale chyba ją zmieni, bo była zbyt oficjalna, a chciał się porozumieć z bratem brooklyn jak z człowiekiem - masz coś dla vi? kto to w ogóle jest? chyba nie miałem okazji jej poznać.
znów się do niej zbliżył, tym razem jednak do jej skroni, na której oparł policzek i zamknął oczy.

porozumiewanie się z sidem jak z człowiekiem chhyba było niemożliwe.. xd i znów nie mogła się skupić! i za cholerę nie wiedziała, o jakiej vi on mówi, zmrużyła oczy, oblizała wargi i dostała olśnienia. - ta od imprezyyy? nie mam pojęcia kto to i chyba niespecjalnie mnie to interesuje. ważne, że robi imprezę i nie trzeba mieć zaproszeń :<

- no taaak. ona chyba studiuje na sorbonie, ale trudno jest znac tam wszystkich - powiedział i westchnął głośno, obejmując ją jeszcze drugą ręką w talii, wiesz jak nonie - jezu, brooklyn uwielbiam mieć cię przy sobie - i zignorował wibrujący telefon w kieszeni jego spodni. przedniej kieszeni.

- ja ciebiee też uwielbiam mieć przy sobie, noah - mruknęła mu do ucha, pod którym go zaraz pocałowała. pewnie, ze lubiła tak z nim siedzieć, bo przynajmniej jej wtedy nikt nie maurdził, że się puszcza, sprzedaje pod mulę rusz i tak dalej.

ej i dokonczymy ich potem czy coś tam, bo ja idę na rejon, pozamulać. buzi.

pa.

- hm, brooklyn to prawda, że sid siedział w więzieniu? - zapytał. bo chciał wiedzieć. jakoś nieszczególnie go to obeszło, ale fajnie byłoby wiedzieć, junoł.

- taak, jakieś pobicie. nic wielkiego, niedługo siedział, bo przecież rodzice nie mogli na to pozwolić! - zachichotała, przytulając się do jego rękawa.

- no tak, tak. mojego tatę też wsadzili, za rzekome posiadanie narkotyków, które ktoś mu podłożył na lotnisku w adelaide. no, ale to tylko czterdzieści osiem godzin, bo potem jego adwokat wziął sprawę w swoje ręce i znaleźli jakiegoś dilera. chyba najbardziej tęsknię za tatą będąc tutaj, z nim mogłem porozmawiać. zresztą za mamą i babcią też. do siostry nie zdążyłem się przywiązać, a chłopak mamy, to chyba nie mój przyjaciel - zaśmiał się, w jej jasne kosmyki, pachnące szamponem - do której dziś masz czas?
bo skoro nie ma impreski.... .. .. .

- to jak w bridżit dżons, ją też wsadzili za narkotyki podrzucone. książka była fajna, film nie. nie wiem, sid póki co nic nie pisał, ale chyba jeszcze jest wcześnie, co? idźmy stąd gdzieś, bo zajmujemy ławkę, a pewnie te wszystkie stare baby tylko czekają, aż się zwolni! - zachichotała, bo wydało jej się to śmieszne, nie wiem czemu, było już ciemno, tylko latarnieee.

- a tak, a my tacy niekulturalni, wiesz o czym mówię - wstał i wystawił w jej stronę prawą dłoń, uśmiechając się szarmancko, jak jakiś kelner, haha. żartuję - chodźmyy na przykład do disnejlędu. to stosunkowo niedaleko, ale to tylko taki żart. nie wiem, nie znam się na paryżu, to chodźmy do mediolanu :c.

w naszym opku co pisałyśmy z keri ona napisała coś 'otworzył jej drzwi zręcznym ruchem kamerdynera' czy coś w ten deseń i my się z tego lałyśmy przez całe wakacje xd. to było jakieś trzy lata temu, pozdro.
- mediolanu! - prychnęła. sid by ją serio ukatrupił za coś takiego. okej, zdecydowanie za dużo myślała o sidzie, napisałam sidem i wtf, no ale się bała, serio, złapała się jego ramienia, bo zachwiała się, miała wysokie buciki. - chodźmy gdzieś, uhm, nawet na wieże ajfla, gdzieś gdzie jest ładnie.

- oho, na ajfle może być - bo mamy tam mało postów, to poszli i zacznę.

july, stojąc tyłem do barierki, opierała na jej łokcie, spoglądając na przechodniów. w gruncie rzeczy obserwowała tyłki przechodzących facetów; co jeden to ciekawszy! chociaż nie, tamten miał za chudy......miała na sobie dla odmiany czerwony płaszczyk, dopasowany kolorystycznie do beretu.

dirk właśnie wracał z uczelni (bo powiedzmy, że wciąż jeszcze coś tam studiował, pewnie jakąś nieszczęsną historię sztuki, czy coś innego, ze sztuką związanego) z papierosem w lewym kąciku ust, rozglądając się trochę dookoła, jak zwykle aż roiło się od obcokrajowców, których nie potrafił odróżnić od tubylców. ale dostrzegł july, więc podszedł do niej, uśmiechając się nieznacznie, miał nadzieję, że go jeszcze pamiętała.
- ach, cześć! - no cześć.

jul spojrzała na niego, jakoś tak wybitnie znudzona. bo była znudzona, dziś na historii sztuki właśnie wykładowca opowiadał o czymś cholernie nudnym. miała ochotę na kawę, ale nie wzięła portfela z domu. do domu miała za daleko. no wiesz. tymczasem odgarnęła kilka, bezczelnie opadających jej na twarz kosmyków.
- dirk, tak? - zapytała, bo nie była do końca pewna, czy to dirk, czy to derek, ale wcale nie było jej z tego powodu głupio - cześć.

- taak - przytaknął, zupełnie zadowolony z faktu,iż pamiętała jego imię, bo zazwyczaj mówili do niego różnie, nadawali mu jakieś dzikie imiona, które nic z imieniem dirk nie miały wspólnego, ale no cóż, bywa. przystanął obok niej, tyłek swój opierając niedaleko jej tyłka, ale nie jakoś niebezpiecznie blisko. - hm, co słychać?

spojrzała na niego kątem oka, mrużąc powieki od nikłego słońca. swoje pokorabany połamała ostatnio, u babci w berlinie, więc musiała sobie radzić bez. tymczasem, przypomniała sobie, że dirk wczoraj poszedł i już miała powiedzieć, że musi spadać, ale stwierdziła, że ma zbyt fajny pieprzyk gdzieś w okolicach skroni, który przyuważyła swoim okiem wzrokowca.
- ohm, w porządku, w porządku. właśnie wracam z uczelni, a co u ciebie? - zapytała, odchylając głowę nieco w bok, by móc się lepiej przyglądać dirkowi. był naprawdę przystojny i zastanawiała się, dlaczego wcześniej go nie dostrzegała na sorbonie.

- tak? też właśnie wracałem.. - wydało mu się to trochę dziwne, że się nie spotkali po drodze, ale najwidoczniej ona wyszła wcześniej, kończyła o innej porze czy cokolwiek, zgasił papierosa, by nie razić jej uczuć dymem. - co studiujesz? - wyglądała mu na jakieś dziennikarstwo albo filozofię, czy coś innego, na czym nie trzeba się specjalnie wysilać, bo wszyscy doskonale wiemy, że dziennikarstwo to niespecjalnie fajna branża, o filozofii nie wspominając, przynajmniej jeśli o zarobki późniejsze chodzi. chociaż dirkowi nawet nie zależało na zarobkach, mógłby mieszkać pod mostem i niespecjalnie by mu robiło to różnicę, tak długo, jak miałby pieniądze na farby i całą resztę.

a ona sobie pomyślała, że pewnie uzna ją za jakąś mało ambitną, mało inteligentną ze względu na to co studiuje. co dopiero, gdyby usłyszał, że tańczy na rurze w klubie. pokręciła głową, wyobrażając już sobie dirka, który mówi, że 'musi lecieć'.
- kulturoznawstwo - rzuciła luźno, jakby to było najnormalniejszą rzeczą na świecie. bo było, owszem. może nie najbardziej inteligentną, ale jej przede wszystim nie byłoby stać na studiowanie prawa, o którym zawsze marzyła - a ty? - zapytała i wcale nie dlatego, że wypadało, okej?

- historię sztuki. - albo coś ze sztuką związanego, nie? pewnie nie był to specjalnie ambitny kierunek, nie było to ani prawo, ani medycyna, ale dirk zawsze chciał się zająć sztuką i tymi tam innymi, więc wydało mu się to idealne. zawsze będzie mógł zostać jakimś wykładowcą na uczelni albo kimś takim. - ostatni rok! - za cholerę nie wiem, ile takie studia trwają, ale nieważne, dirk był już stary xd więc mógł być i na ostatnim roku! - a ty na którym roku jesteś? - wyglądała mu gdzieś na drugi-trzeci, ale ten zupełnie mocny makijaż mógł być mylący.

- drugi - odpowiedziała w końcu, kiedy skończyła penetrować wzrokiem szyję i ramiona dirka. bo dlaczego miałaby ich nie oglądać? dla niej to było oczywiste, że interesuje się facetami, skoro oni interesowali się też nią - mam jakieś wykłady z historii sztuki - nie wspomniała, że strasznie ją nudzą, bo przecież tak czy tak na nie chodziła. miała byt rozległe plany, co do swojej przyszłości, by zawalać studia. no wiecie, rozumiecie.

- wszędzie wwalają tę historię sztuki, nic ciekawego, w zasadzie nie wiem, jak wytrzymałem te kilka lat na uczelni - wzruszył ramionami, zerkajac przed siebie na jakichś dzikich ludzi z psami i ewentualnie fretkami (wyhaczył jedną fretkę w tłumie), ale potem odwrócił wzrok na nią, była o wiele bardziej interesującym obiektem, jej usta były takie kuszące i zachęcające, że musiał się powstrzymywać, by jej tak po prostu nie pocałować. co szło mu raczej nieźle, z reguły się hamował w wielu rzeczach.

- gdyby nie to, że mam raczej niewiele czasu na naukę byłoby w porządku nawet z historią sztuki. a tak to poprawki i te sprawy - no jasne, mogła się uczyć tylko weekendami w południe, bo wieczorem też chodziła do klubu. było krótko mówiąc wykończona, a przed nią jeszcze siedem długich miesięcy łączenia pracy z nauką - interesujesz się sztuką tak na poważnie, no wiesz, malujesz, czy rodzice cię wysłali na te studia?
bo znała wiele osób, które studiowały z przykazania rodziców.

zaśmiał się, ale nie śmiał się przesadnie długo, bo żył w przekonaniu, że jego śmiech był idiotyczny, a nawet rażący, chociaż nie było to w ogóle zgodne z prawdą, miał zupełnie miły śmiech. - skąd, rodzice do niczego mnie nie zmuszali. maluję, hmm.. - miał nadzieję, że teraz july nie bedzie mu kazała pokazywać swoich obrazów, których się wstydził pokazywać ludziom. chociaż w zasadzie chętnie by namalował samą july, ale nie sądził, by się ona na to zgodziła. żadna się nigdy nie zgadzała. - pracujesz, że masz tak mało czasu na naukę?

skinęła powoli głową, może ze dwa razy, powodując, że jasne kosmyki wysunęły się zza ucha, na szczęście nie rozstającego. miała ochotę na coś słodkiego, należała do osób, które raczej nieczęsto tyły.
- tak, pracuję - odpowiedziała w końcu, automatycznie wracając do malowania dirka, nie chciała mu się spowadać, z pracy jako tancerka na rurze, bo to było dla niej raczej hańbiące - malujesz, to świetnie, zawsze chciałam poznać artystę. mogłabym kiedyś zobaczyć twoje obrazy? - zapytała luźno, no bo hej, studiowała kulturoznawstwo musiała interesować się takimi rzeczami, a kto wie, może dirk będzie kiedyś ja wangok......

na pewno, obetnie sobie ucho, by się z nim jakoś uosobić...
- taak, może kiedyś.. - niespecjalnie potrafił jej odmówić, upsi? czyżby już dał się zauroczyć jej długim blond włosom, które w blasku słońca lśniały jak złoto, malinowym ustom, niewinnym oczom, które jednak po dłuższej chwili przyglądania się, wyglądały wcale nie aż tak niewinnie jak na początku? och, no nie. zmarszczył nieznacznie czoło. - a czym się zajmujesz? ja staram się od czasu do czasu wcisnąć jakiś obraz do galerii albo prywatnym klientom, by mieć jakieś pieniądze, ale nie zawsze wychodzi..

- to nic takiego - odpowiedziała szybko, a jej ręce niebezpiecznie zadrżały. bała mu się powiedzieć o klubie i o tym wszystkim, jak musi zarabiać na życie, bo bała się, że nie zrozumie. ba! była pewna, że dirk tego nie zrozumie, jak wszyscy inni. dlatego właśnie nigdy nie miała faceta na stałe. gorączkowo myślała nad tym, jak zmienić temat - moja chrzestna ma swoją galerię, w berlinie. zajmuje się pracami głównie studentów - jasne, miała, tylko ciotka nie odzywała się do niej, odkąd kiedyś zobaczyła ją w le paris paris.

uznał, że july najwidoczniej jest jakąś kelnerką, roznosi ulotki, wyprowadza psy albo robi coś równie nieprzyjemnego, nawet nie sądził, że mogłaby robić coś takiego, nie, na pewno nie pasowała mu na jakąś tancereczkę go-go, która ma każdej nocy innego faceta. więc nie wypytywał bardziej, bo i po co, nie? skoro nie chciała o tym rozmawiać, to nie.
- o, w berlinie też kiedyś coś sprzedałem, jak byłem tam na wakacjach.. - owszem, i kiedy potrzebował na biler powrotny do kopehnagi czy gdzie on tam mieszkał.

- berlin jest fajny, ale mieszkałam tutaj, zanim...wcześniej - odchrząknęła, bo o śmierci rodziców, póki co też nie chciała rozmawiać. to były dwa tematy, którymi nie chwaliła się chłopcom poznanym na ulicy - więc chciałam wrócić. babcia kupiła mi mieszkanie, toteż jestem - uśmiechnęła się, jakoś tak bardziej pogodnie. pzywykła już do tego, że ma spieprzone życie, więc dlaczego miałaby się nie uśmiechać. tym bardziej, że dirk był cholernie przystojny.

- mi też babcia kupiła mieszkanie w paryżu! chyba starsze kobiety bywają zupełnie przydatne, nawet jeśli ciągle marudzą na reumatyzm i całą resztę.. - uśmiechnął się, naprawdę uwielbiał swoją babcię i jej kajmakowe babeczki, serniki i jabłeczniki, ale czasami, kiedy opowiadała mu o tym, co ją boli, to po prostu się wyłączał. - uch, zimno.

- moja babcia jest wspaniała, gdyby nie ona, moje życie wyglądałoby całkiem inaczej - jasne, wychowałaby się w sierocińcu, a teraz zapewne sprzedawała pączki w berlinie. wzruszyła chudymi ramionkami, przykrytymi jedynie cienkim materiałem jesiennego płaszczyka - mhm, racja, zimno. chciałabym wyjechać, do jakichś ciepłych krajów, chociaż na kilka dni - przy tym, nieco się rozmarzyła. nie wyjechała nigdy na wakacje, o ile nie liczyć babci w berlinie.

- taak, ja też bym chętnie wyjechał, ale z czymś takim trzeba się by wstrzymać do świąt, wolę nie opuszczać zbyt wielu zajęć. - i mogła go nawet sobie uznać za jakiegoś paskudnego kujona, ale on wcale takim nie był, po prostu chciał w końcu skończyć te studia i móc się całkowicie poświęcić malowaniu. w zasadzie przez myśl mu przemknęło, że mógłby wyjechać z nią do tych ciepłych krajów, ale wstydził się o tym wspominać, o takiej możliwości.

- mhm, dokładnie. masz już jakieś plany na święta? ja pewnie pojadę do berlina, do babci - okay, pojedzie, o ile ne dostanie akurat dyżuru w klubie! bo istniało coś takiego i chętniej popracowałaby w sylwestra, przynajmniej miałaby dużo napiwków i może mogłaby sobie pozwolić na jakieś nowe buty? może nawet manola? no, nieważne. przyglądała się nieustannie dirkowi, czując się przy tym nieco skrępowana.

- niee, nie mam. chociaż w zasadzie to pewnie spędzę kolejne święta siedząc w domu i mooże namaluję coś wartego wiecej niż piętnaście euro. - uśmiechnął się niemrawo. chętnie pojechałby do babci, ale owa ostatnimi czasy przestała się trochę nim interesować na rzecz swojego nowego chlopaka. :c

to z jej strony bardzo nieładnie moim zdaniem...........przez myśl july przeszło, że chętnie by spędziła z dirkiem wigilię, mogłaby nawet popatrzeć jak maluje, przy lampce wina, ale oczywiście tego nie powiedziała, bo sądziła, że już następnego dnia, się ne zobaczą.
- to trochę głupie, no wiesz, samotne święta. ja też zostanę w paryżu, jeśli będę musiała iść do pracy. może nawet namówię babcię, by przyjechała do mnie - mruknęła, poważnie się nad tym zastanawiając.

westchnął i zerkajac przelotnie na swoje buty, kąwersy skórzane w kolorze czarnym, potem jednak wrócił wzrokiem na july i uśmiechnął się nieznacznie. - jeśli zostaniesz w mieście to moglibyśmy się spotkać, umówić, czy coś, na jakiś dzień, kiedy nie będziesz miała pracy - zaproponował niby od niechcenia, a tak naprawdę zbierał się na to chyba sto lat. okej, nie.

- wiesz, co? - zagadnęła, już nieco bardziej pewna siebie, z powodu takiego, a nie innego, że wykazał jakiekolwiek zainteresowanie jej osobą - ja ci dam mój numer i się do mnie odezwiesz, jak będziesz miał trochę czasu, okay? tylko jak jestem w pracy nie odbieram - no jasne, telefon leży w szatni razem z ubraniami, ale nie sądziła, żeby dirk dzwonił do niej po dwudziestej drugiej.

- dobrze, więc postaram się dzwonić raczej wieczorem.. - bo sądził, że ona jak normalni ludzie pracuje w godzinach dziennych,a nie nocnych, nawet nie wiedział, jak się mylił. - i na pewno się odezwę, w łikend powinienem mieć więcej czasu i tak dalej, chętnie bym się wybrał na jakiegoś drinka, czy coś. - bo jego picie ostatnio ograniczało się do samotnego osuszania butelki wina.

ona może go zabrać wszędzie, byle nie do lpp, po dwudzistej drugiej, łykędami po dwudziestej czwartej. tymczasem dała mu swój numer i uciekła, mówiąc, że zostawiła kota na balkonie, czy coś takiego, a naprawdę musiała szykować się do pracy.

poszedł też!

przyszła tutaj, i spacerowała powoli, rozglądając się za kimkolwiek. bawiła się właśnie zapalniczką, ale nie miała jakiś zapędów pirotechnicznych. paliła sobie spokojnie papierosa i patrzyła na przechodzących pojedynczych przechodniów.

przyszedł tutaj żeby się odchamić, a dlaczego wybrał to miejsce to nie wiem. pewno dlatego, że było blisko jego domu. bo przecież dejwid był człowiekiem leniwym. chodził w kółko albo nawet w kwadrat czy jakąś inną figurę geometryczną. chciał nawet zapalić, ale biedne dziecko się skapnęło, że nie ma zapalniczki z zawadą. przypomniała mu sie lekcja historii z jego ukochanym panem, do którego żywił miłość szczerą i platoniczną. przykucnął i próbował nawet rozpalić ognisko patykiem i czymś tam.