daniela

weszła teraz do kuchni, trzymając tę pustą paczkę w dłoni i obracając ją miarowo i całkowicie bezwiednie. to znaczy wiedziała, że wzięła ją z półki, nie wiedziała że ją tam śmiga w palcach.
-nie pal tyle. to zabija - mruknęła tylko i wrzuciła paczkę do śmietnika, siadając vis a vis daniela, starając się nie postawić nogi na jego nodze, bo to chyba nie jest przyjemna instytucja kiedy jedna osoba depcze po drugiej, zawsze mi się tak wydawało. przysunęła do siebie kubek i dmuchając weń napiła się ciepłej herbaty. aj, od razu lepiej.

- nie palę tyle zazwyczaj. to, huh, to przez wczoraj - mruknął do swojej herbaty, starając się jakoś panować nad tym, że trzęsą mu się ręce. zarejestrował, że musi jakoś schować tego plejboja z ławy, który w gruncie rzeczy wcale nie był taki interesujący, jak danielowi wydawało się kilka minut temu. bo czym były dla niego zdjęcia z plejboja w porównaniu z sus? niczym!

-oh - nic więcej na ten temat nie powiedziała i zapadła niezręczna dosyć cisza, podczas której słychać było tylko dmuchanie w gorącą herbatę, omatko monitor chyba siada -,- ja chcę do domu! :c susanne spoglądała na daniela, zastanawiając się o czym teraz myśli, bo po wzmiance o papierosach i 'wczoraj' stał się jakiś spięty.

daniel jak narazie nic nie zamierzał z tym zrobić, udawał, że wsłuchuje się w audycję radiową na temat prezydenta i jego żony, podczas gdy w myślach usiłował przypomnieć sobie, co powinien zrobić w takiej sytuacji. no, może przypomnieć to złe słowo, nie czytał żadnych poradników na ten temat. ale może raczej wymyślić. nic mu raczej nie przychodziło do głowy, toteż zatkał się herbatą, którą chwilę później się zakrztusił.

podniosła na niego wzrok, pytając czy wszystko w porządku, bo zrobił się nienaturalnie czerwony. odruchowo też wstała i przeszła przez stół do daniela, żeby w razie czego klepać go po pleckach, taka z niej była poczciwa kobieta. matka teresa!

odkrztusił się. nie wiedział sam dlaczego, ale nie chciał teraz, żeby go dotykała. wiedział wprawdzie, że nie zrobiła nic złego ani nie ma niczego złego do zrobienia w planach, ale po prostu miał dość kobiet, rajt? a susą była kobietą, nic na to nie potrafił poradzić, to znaczy, nie na to, że nią była, ale na to też, kurdę, namieszałam.
- nie, wszystko w porządku - wychrypiał, zanim to nie wstał i odszedł na drugi koniec kuchni.

speszył ją tym zagraniem, tak więc objęła się teraz ramionami, żeby po chwili rozpiąć jego polar i rzucić mu w ręce. odwróciła się na pięcie i ruszyła do salonu w celu wzięcia stamtąd swoich ubrań, które powiedzmy ktoś zaradnie przewiesił na kaloryferze i zatrzymała się przed plejbojem otwartym na rozkładówce skarlet j. która uśmiecha się do mnie z odmóżdżającego kosmo, pozdro dla niej. nie, żeby w kosmo była rozkładówka z nią, broń boże! w każdym razie susanne poczuła się cokolwiek dziwnie, spozierając na nagą scarlett, toteż pospiesznie zdarła z siebie polo daniela i rzuciła je na kanapę, playboya z kolei zrzucając na podłogę. wielkimi susami przebyła salon i już ubierała swoją wilgotną jeszcze koszulkę, myśląc sobie że po cholerę ma zostawać tu dłużej, skoro daniel woli towarzystwo tuszu drukarskiego i papieru od jej. bo nie pozwolił się dotknąć, rajt? a przecież nie parzyła do cholery!

zreflektował się i na tyle szybko, na ile mógł doskoczył do susą i spojrzał na nią co najmniej zakłopotany, wzrokiem kota ze szreka, bo to modne ostatnio.
- susą, co ty robisz? - zapytał, unosząc jedną brew do góry i generalnie czując się źle. wiedział, że to jego wina, także nawet nie czekał na jej odpowiedź, bo podszedł do niej. to chyba jakiś stan przedmiesiączkowy xdxd, bo teraz poczuł palącą potrzebę bycia blisko niej i już kompletnie nie rozumiał, co się z nim działo.

natomiast ona rozumiała doskonale, a przynajmniej w tym momencie kiedy ogarniała ją wszechobecna złość pomieszana z niemocą. odezwały się jej kompleksy, toteż nie wahając się ani chwili i mając w dupie pewne sprawy pchnęła daniela z całej siły, chcąc tylko żeby w tej chwili znalazł się jak najdalej od niej.
-co robię? - zapytała tonem przesiąkniętym szarżującymi w niej emocjami, co brzmiało jak krzyk połączony z czystym niedowierzaniem. nie krzyczała jednak tylko mówiła stosunkowo podniesionym głosem - co robię, tak? usuwam się z drogi, żebyś spokojnie mógł walić konia, szczerząc się do pieprzonej scarlett! - drżały jej ręce i była naprawdę zawiedziona pewnymi faktami. nie była wystarczająco dobra w łóżku?

trochę mu ulżyło, że chodzi jej tylko o to, ale zaraz się jej przestraszył, bo wydawała się być całkiem groźna i jak w jakiejś desperacji aż. zaniemówił na chwilę i okej, nie próbował się już do niej zbliżać, wolał trzymać się parapetu, na który poleciał, kiedy go popchnęła. wydawała mu się agresywna w tym momencie, o tak, to dobre słowo.
- susą, ja pierdolę - odchrząknął. przyszło mu zaraz do głowy, że ona też na pewno nie jest święta, że pewnie robi dziwne rzeczy oglądając gejów na redtube czy też pornotube, ale nic o tym wolał nie mówić. - susą, nie walę konia przy skarlet! - wziął się wreszcie za siebie. - w ogóle, ja nie mogę, nawet jeśli, to co?
zły ruch daniel.

-to, że mógłbyś chociaż nie mówić o tym tak otwarcie - powiedziała praktycznie przez łzy i zabierając z kaloryfera swój sweter, który na szczęście się nie skurczył wyszła z salonu, pospiesznie wcisnęła na siebie buty i trzasnęła drzwiami zbiegając po schodach. cholera, cholera, cholera, co ona sobie myślała? że znalazła faceta, który widzi w niej swój ideał? błąd, najwidoczniej tacy mężczyźni istnieli tylko w jej marzeniach i podświadomości.

to go nieco ocuciło, aż trzepnął się po twarzy, żeby przywrócić się do porządku. najgorsze z tego wszystkiego było to, że z kulą plus gipsem na nodze niespecjalnie szybko mógł się poruszać, jednak wiara czyni cuda i dopadł windy. skoro ona zbiegała po schodach, a winda, założmy, była super szybka, kiedy zbiegła do holu, musiała na niego wpaść. nie zamierzał jej puścić, nie tak chciał rozwiązać tą sprawę, że się nie będą odzywać do siebie przez trzy tygodnie z tego a nie innego powoidu, że rzekomo wali konia przy zdjęciach skarlet.

-puść mnie - wymamrotała i chciała go od siebie odepchnąć, co jednak niespecjalnie jej wychodziło, no bo powiedzmy sobie szczerze susanne nie była żadnym pudzianem. nie umniejszało to jednak jej złości, a wręcz fakt iż tkwi w jego objęciach bez możliwości wyrwania się spowodował, że jej wściekłość osiągnęła tak zwany punkt kulminacyjny, jak w nowelach!, i trzasnęła go w twarz. być może nawet trafiła w ten sam policzek, w który uderzył się sam osobiście. odwróciła twarz i czekała na efekt swojego zagrania. puści, czy nie puści? jedno było pewne. nie chciała, żeby dotykały ją ręce które lądowały w bokserkach i wyczyniały cuda podczas gdy daniel, śliniąc się patrzył na scarlett. tak to sobie wyobrażała. postanowiła też, że przestanie jeść obiady i ograniczy się do samych śniadań, bo i tak jest dla niego za gruba i niewystarczająco piękna.

oczywiście, że jej nie puścił. jakkolwiek by nie było i czegokolwiek by nie zrobiła w tej chwili, nawet mogłaby go skopać plus ugryźć, nie zamierzał jej puścić.
- susą, kupiłem tą gazetę, wracając wczoraj od ciebie. i wcale nie waliłem konia ani nie robiłem nic równie ciekawego przy zdjęciach skarlet - powiedział to bardzo, bardzo szybko, na jednym wydechu.

-po prostu mnie puść... - wyszeptała, starając się na niego nie patrzeć. przestała się wyrywać, ale nadal nie zmieniła zdania. ubzdurała sobie w swojej małej główce, że nie jest wystarczająco dobra dla faceta, którego kochała i jak jej się wydawało on kochał i ją. a tu taki zonk na kółkach i wolał papierową skarlet! - mogę zamówić ci gumową lalę z twarzą scarlett - jeszcze raz spróbowała go od siebie odepchnąć, co tym razem chyba jej się udało. daniel runął na ziemię pod nogi swojego zdezorientowanego sąsiada, a susanne nawet nie biegnąc opuściła budynek. haha. cyrk, brakuje tylko gadającego osła i woltyżerki!

w takim razie przeczytała mejla od daniela, przejęła się nim poniekąd, bo z tego co pamiętam ich stosunki ostatnimi czasy nie układały się najlepiej. tak więc zapukała i niemało skrępowana czekała aż jej otworzy. albo nie otworzy. w każdym razie było zamknięte. sprawdzała!

no więc jednak nie otworzył. ale to nic, bo krzyknął, że jest otwarte, niespecjalnie chciało mu się doczołgiwać do drzwi po tym, jak udało mu się wreszcie ulokować się bezpiecznie na kanapie przed telewizorem. nie miał pojęcia, kto to może być, wątpił, żeby to była susą, bo miał wrażenie, że go nienawidzi.

nieśmiało nacisnęła klamkę i tym razem w magiczny sposób, z pomocą harego potera czającego się gdzieś w kącie korytarza, ustąpiła toteż susanne mogła wejść do środka i rozglądając się rzucić niemrawe 'daniel, jesteś tu?'. zsunęła płaszcz z ramion.

- taaak, w salonie - powiedział, a jego głos zabrzmiał stosunkowo miło i łagodnie, bo był nastawiony raczej pokojowo, tak samo jak jego dzisiejszy imajl, który jej wysłał i na który wreszcie doczekał się odpowiedzi. w ogóle to się zdziwił, że susą przyszła, aczkolwiek ucieszył się bardziej niż bardzo, bał się wprawdzie tej rozmowy, ale pragnął, żeby kobieta, którą kocha, była blisko niego.

odwiesiła płaszcz na wieszak i nieco się z tym ociągając zsunęła z nóg botki i skierowała się do salonu, w którym siedział daniel. no właśnie. zagryzła wargę i wyginając palce u rąk, stanęła przed nim nie bardzo wiedząc co zrobić i jak się zachować. przecież nawet nie mogła usiąść mu na kolanach! :c
-daniel...

- cześć, susą - powiedział tylko i spojrzał na nią naprawdę powaznym wzrokiem, bo serio chciał to już załatwić raz i dobrze, bez krzyku, bez płaczu, bez obrażania się, dziecinnego dogryzania sobie nawzajem. poklepał zachęcająco miejsce obok siebie, nie spuszczając z niej wzroku. - zaproponowałbym ci coś do picia, ale chyba nic takiego nie posiadam.

-nic nie pijesz? a jesz chociaż? - zapytała troskliwie i usiadła obok niego tak jak sobie tego wyraźnie zażyczył. zbyt się jednak krępowała ich ostatnim spotkaniem, żeby przysunąć się do niego, nie wspominając już o obejmowaniu. objęła jedynie swoje perfekcyjnie złączone kolana i wyprostowała się, siedząc jak na gwoździach. ta sytuacja potwornie ją męczyła.

- no, oczywiście, że jem. zamawiam sobie codziennie z tej knajpy obok śniadania i obiady na wynos, więc spokojnie - uśmiechnął się niewyraźnie, choć w zamierzeniu miał to być szeroki uśmiech, no cóż, nie wyszedł. - susą, hm, chciałem z tobą porozmawiać, wiesz? - mruknął, ujmując jej małą dłoń w swoją dużą, ale raczej delikatnie.

-no tak. raczej twój mejl nie pozostawiał jakichś niedomówień w tej kwestii - nie mogła się powstrzymać i oparła głowę na jego ramieniu, przysuwając się i kładąc drugą dłoń, tę której nie ujął w swoją na jego gipsie. zamieszałam, ale to chyba już mój znak firmowy. tak więc oparła tę głowę i przymknęła oczy - jak się czujesz, danny? tak mi głupio, że po tym nie przyszłam, ale było mi zbyt głupio żebym potrafiła spojrzeć ci w oczy.
nadal nie patrzyła!

- hej, ja cię o nic absolutnie nie obwiniam - powiedział, wzdychając jakoś tak z ulgą, bo okazywało się, że susą miała w miarę pokojowe zamiary, bał się tylko, że znowu może sobie coś wymyślić ;q. - po prostu, no cóz, chciałem ci powiedzieć, że wcale nie spadłem z tego dachu przypadkiem...

-słucham? - poruszyła się niespokojnie i zabrała rękę z jego gipsu, jakby się conajmniej oparzyła. przytknęła ją natomiast do ust i patrzyła na daniela z czystym niedowierzaniem. bo skoro nie spadł z niego przypadkiem istniało prawdopodobieństwo, że dziewczyna z którą... zaraz, wróć. nie było żadnej dziewczyny, prawda?- nie było żadnej dziewczyny, daniel, prawda? - zapytała na głos, bo myśli które ją dopadły były zbyt okropne i męczące, żeby borykać się z nimi samotnie. pogładziła daniela po zarośniętym policzku. biedactwo, pewnie całymi dniami zalegał na kanapie, bez możliwości manewrów.

- jakiej dziewczyny? - uniósł obie brwi, nie wiedząc zupełnie, o co jej chodzi, co wyrażała ta zdezorientowana mina, którą własnie zrobił. - jakiejkowiek dziewczyny by tam nie było, w każdym razie, no cóż, próbowałem się zabić - powiedział najspokojniej w świecie, siląc się na samokontrolę.

natomiast biednej susanne takowej samokontroli zdecydowanie zabrakło, skutkiem czego zerwała się na równe nogi z głośnym 'co!' & całkowicie zdezorientowanym spojrzeniem. stała teraz przed nim przez chwilę, żeby następnie powoli zacząć się wycofywać z niedowierzaniem wypisanym na twarzy.
-zabić? - powtórzyła cicho i objęła się ramionami. chciał się zabić. miał jej dość. chciał się zabić i zostawić ją samą. odwróciła się tyłem do niego i zacisnęła powieki. chciało jej się płakać i krzyczeć. a może wybiec z mieszkania i już mu się nie narzucać?

- boże, susą, proszę cię, usiądź - powiedział i już naprawdę nie zamierzał mówić nic więcej, póki nie usiądzie obok niego, a on nie obejmie jej mocno ramieniem tak, żeby nigdzie już mu nie uciekła. bo wiedział, że susą ma zdecydowanie zbyt bujną wyobraźnie, nawet najdrobniejsze słowo może przekształcić w wielką aferę i tak dalej... ale i tak ją kochał, między innymi za to też.

-oh, boże.. daniel.. jest ci ze mną źle? - zapytała bez ogródek, odwracając się do niego i pociągając nosem. nie lubiła uczucia kiedy łzy niemal paliły ją w oczy, a tak właśnie było w tym momencie. nie podeszła do niego. stała tam gdzie wcześniej, z tą różnicą że przodem do niego i cała zapłakana. ewidentnie jej nie chciał. biedna susanne i jej wyobraźnia.

- susą, co ty wygadujesz, jak... jak możesz tak myśleć! - powiedział oburzony, przeklinając w duchu na te pojebane gipsy i nogi, bo tak to już dawno chwyciłby ją w ramiona i nie puszczał do końca usranego życia. - kocham cię, jesteś ostatnią osobą na świecie, z którą jest mi źle - ochhh, jak romantycznie. wyciągnął do niej ręce nawet <3.

-ale mimo to chciałeś się zabić.. - szepnęła nie mniej dramatycznie, aczkolwiek romantycznie i złapała się za głowę. nawet usiadła na podłodze. być może nawet osunęła się po zabudowanym barku, albo zwykłej ścianie nie wiem jak daniel miał urządzone mieszkanie. siedziała teraz na podłodze, czując się tak żałośnie jak jeszcze nigdy w życiu. spoglądała na niego nie mogąc zrozumieć d l a c z e g o.

- bo to wszystko mnie przerosło, suzą! - powiedział nienaturlanie wysokim głosem i powiem ci w sekrecie, że ja już nie pamiętam, dlaczego chciał się zabić............................. więc mi przypomnij? w każdym razie załamał jakoś tak nieporadnie ręce. - suzą, proszę cię, to nie twoja wina, nie myśl tak.

a czy to ważne? chyba o to, że niby przespała się z adamem.
-przerosło cię? - zapytała dziwnie beznamiętnym tonem - a co ja mam powiedzieć, do cholery? to ty jesteś facetem w tym związku, nie ja. nie zauważyłeś? skoro ciebie to przerosło, co mam powiedzieć j a daniel. no co? może od razu pobiegnę na dach, kurwa - wstała nawet, podpierając się ściany. musiała się napić. czy coś. cokolwiek. po prostu to wszystko było zbyt popieprzone i dziwne jak na jej umysł. przynajmniej na trzeźwo. bez namysłu skierowała się do wyjścia, ledwo widząc przez łzy gdzie idzie. pospiesznie zapinała guziki płaszcza, płacząc dosyć głośno.

- świetnie, pojeżdżaj sobie po mnie jeszcze, może ci się humor polepszy - powiedział, czując, że jest mu po prostu przykro, bo, no cóż, nie wykazywała się ani krztyną zrozumienia. - susą, sory, ale przerosło mnie to, że sypiasz ze swoim byłym, a mi robisz wyrzuty o jakąś pojebaną scarlett czy też, kurwa, dziewczyny na dachu! - i miał rację, moim skromnym zdaniem.

-on mnie zgwałcił, daniel. to dla ciebie codzienne zdarzenie? powodzenia w takim razie - odpowiedziała, siląc się na spokojny ton, jednak nie za bardzo jej to wyszło. też miała w tym swoją rację. z tymi słowami więc, załamana do granic możliwości wyszła, trzaskając drzwiami.

a on stwierdzil, ze nie wytrzymuje sam ze soba ;c.

jak sobie czytam te poprzednie posty.. u la la się działo.
w każdym razie susanne stała teraz przed drzwiami daniela, nawet nieco zdyszana, bo skoro już jest w domu to cholernie, cholernie dobrze. wyrwała się z uczelni, pobiegła do sklepu po jakieś dobre wino i nawet zabrała ze sobą płytę doorsów, ot tak dla uzyskania nastroju.
zapukała, poprawiając rozwiane włosy.

daniel przeleci ją z rozpierdzieloną miednicą, joł. no więc daniel raczej leżał, bo tak mu lekarz przykazał, jako, że mu się coś tam pękło w tej miednicy, ale to przecież nie jest real, więc dajmy na to, że już mu się powwwwoli zrastało, tak więc dźwignął swój zgrabny tył, by podejść do drzwi i otworzyć.

-danny - wymruczała prosto w jego usta, kiedy praktycznie się na niego rzuciła, oplatając rękami za szyję i całując namiętnie. tak za nim tęskniła. za tą bardziej używalną wersją daniela, że teraz ciężko jej było nad sobą panować.

- jezu, jaka napalona - mruknął, zataczając się lekko, miednica dawała o sobie znać, ale w gruncie był bardzo zadowolony z tego wszystkiego o, co tu się wyprawiało, jaki facet by nie był ;q. odsunął się od niej, ale tylko na chwilę, by zamknąć za nią drzwi i odebrać od niej płaszcz.

-jak się czujesz, kochanie? - zapytała, gładząc go dłonią po policzku i uśmiechając się lekko. nachyliła się, żeby zdjąć z nóg swoje elo beżowe emu i przesunęła je stopą do ściany. spojrzała na krzywiącego się nieznacznie dana i poprawiła dużą czarną torbę na ramieniu - przyniosłam nutellę i ( takie fajne pałeczki z ciasta do jedzenia nutelli u nas ich nie ma więc nie wiem jak się nazywają ).

też niestety nie wiem, ale oni oboje wiedzieli, także daniel był wniebowzięty, bo akurat miał ochotę na nutellę, którą w dzieciństwie jadł słoikami i wcale nie tył, bo miał dobre trawionko.
- czuję się jak nowonarodzony! - powiedział, obejmując ją od tyłu, odgarniając włosy na jej lewe ramię, by zrobić jej malinkę na szyi od strony prawego. mieeeszam.

-mrrrr - objęła go szczelniej zadowolona, że nieco się ożywił i już nie jest jęczącym mrukiem jakim bywał w szpitalu et na wózku - jezu, jak się cieszę, że już jest okej - stwierdziła, przeczesując palcami jego sztywne włosy. pocałowała danielową skroń, dłużej przytrzymując na niej usta. napisałam suta xd. znowu!

oj tju, o czym ty myślisz, zboczku ;x.
- taaak? - uniósł do góry jedną brew, a jego dłonie powędrowały na jej biodra, a nie na piersi, niestety, to przecież daniel, którego tak uwielbia samer xd. składał właśnie drobne pocałunki, bo to fajne określenie, na tej jej szyi, ciesząc się, że wszystko choćby z pozoru wróciło do normy, bo czuł się strasznie nieswojo, kiedy ona też się czuła.

a kto powiedział, że susanne czuje się nieswojo? wreszcie miała swojego daniela, który obejmował ją ciepłymi dłońmi, a nie zalegał na wózku jak jej sto paro letnia prababcia. w zasadzie ten fakt całkiem ją podniecał, toteż przysunęła się do daniela jeszcze bliżej, przylegając biodrami właśnie do jego krocza, czy coś. no bo sorry, skąd miała wiedzieć że jeszcze go cokolwiek boli? nie powiedział jej, a biedna mała sus nie była żadnym jasnowidzem, czy inną wróżką z halo hans! xd.
-tęskniłam - jeśli wiesz co mam na myśli, dodała w myślach.

- mhm - mruknął, obcałowując teraz jej kark tak, jakby to miała być ostatnia rzecz, którą miał zrobić w swoim życiu. kurewsko go bolało, ale pomyślał, że jakoś to przeżyje, bo w końcu warto będzie, przynajmniej taką miał nadzieję. czuł oczywiście ten napór jej bioder na jego krocze i nic nie mógł poradzić na to, że bardzo go podniecała, jednak na wszelki wypadek wolał zachować dystans, żeby sie nie okazało, że napalał się na nic.

-boże, tak za tobą tęskniłam - powtórzyła, trzymając teraz jego twarz w smukłych dłoniach, wiesz o co chodzi i błądząc opuszkami palców po jego policzkach i skroniach. zaczerpnęła powietrza i ponownie zanurkowała w jego usta, to tak poetycko brzmi - kocham cię - mruknęła jeszcze, bo jestem teraz romantycznie nastrojona, pozdro dla catastevensa i wild world <3.

przymknął oczy, delektujac się chwilą, no bo wg. mnie to bardzo romantyczna sytuacja. wsunął dłonie pod jej bluzkę, gładząc jej gładką skórę opuszkami palców.
- też cię kocham - szepnął, muskając wargami jej wargi, by teraz zacząć niezbyt gwałtownymi, ale niecierpliwymi ruchami podsuwać materiał bluzki do góry.

-kochaj się ze mną, daniel - szepnęła mu na ucho, wsuwając ręce pod jego tyszyrt. przysunęła się jeszcze bliżej o ile to w ogóle możliwe i musnęła jego policzek tuż pod okiem ciepłymi wargami smakującymi jeszcze cappuccino, które wypiła po drodze. może nawet miała odrobinę kakao w kąciku ust, nie wiem - kochaj się ze mną.