daniela

/ ... xd

- kawa, czuję kawę! - westchnęła, łapiąc się za głową, by zaraz zupełnie zgrabnie opaść na kanapę. wcześniej zauważyła, że dan znów ma tak uroczo, a raczej bardziej niż uroczo, rozczochrane włosy, oblizała usta, ale zaraz przypadkowo przygryzła dolną wargę trochę zbyt mocno, co skwitowała jakąś kurwą, czy innym.

puścił to mimo uszu, bo jak już wcześniej wspominałam, dan miał dzisiaj dzień dobroci dla zwierząt, a bruk mógł nawet porównać do jakiejś niegrzecznej, puszczalskiej fretki, ale okej, wcale nie przyszło mu to do głowy, raczej mi. tak więc zamknął za nią drzwi, w duchu bojąc się, żeby czasem nie pogryzła sobie warg, bo okej, może pogryzione wargi są romantyczne, ale co za dużo to nie zdrowo, a poza tym nie chciał jej całować po strupach.
- aż tak się rozszedł zapach? - zdziwił się, bo on nie czuł, może się przyzwyczaił za bardzo, jak tak stał nad tym ekspresem i się niecierpliwił, że kiedy się ta kawa zrobi, że kiedy przyjdzie bruk, że kiedy świat się skończy! a poza tym dan miał duże mieszkanko, więc kawa musiała pachnieć naprawdę intensywnie. zapach zawdzięczamy firmie zimens i świeżej kawie, mielonej.

albo to dlatego, że brooklyn miała wyostrzone zmysły od chuj wie czego, ja też miałam ostatnio wyjątkowo wyostrzone, nie wiem czemu. podrapała się po nosie, marszcząc ów, zastanawiając się, ostatnio zbyt dużo się zastanawiała, czy daniel przypadkiem nie zrobił jakiegoś przemeblowania, ale to może po prostu jej się pomylili chłopcy. do diaska, zbyt często jej się mylili!
- najwidocznie, dan. a może to od ciebie tak ładnie pachnie kawą. - skoro świeżo mielona, to przecież mogło się trochę usypać na jego koszulkę, czy włosy, bo może trzymał młynek nad głową, xd. - dawno u ciebie nie byłam, huhm. - tak jej się wydawało.

- aha, rzeczywiście - przytaknął, ciągnąc ją do kuchni nie wiem za co, za nogę, za co tylko chcesz, nawet za włosy mógł ją ciągnąć, żeby było krejzolsko. tak w ogóle to może jeszcze by coś dodał o tym, że chyba nawet zna powód, dla którego u niego nie była, no bo po pierwsze, dan obraził się przecież na nią za to pieprzenie się z kim popadnie i nieważne, że z nim też się pieprzyła i że był właśnie tym, kto popadł, ale spoczkoł, przecież to tylko facet, tylko dan. w głębi ducha wciąż żywił do niej głęboką urazę za to wszystko, co wciąż i wciąż wyprawiała. - myślę, że chyba już się zrobiła - powiedział, zerkając na ekspres niechętnie, bo jakoś ciężko mu było oderwać wzrok od bruk. była dla niego za ładna, tak sobie właśnie myślał.

była za ładna dla wszystkich, powinno ją się zabić, wypchać watą i wystawić w luwrze, by można ją było oglądać za dodatkową opłatą. do luwru się płaci? podejrzewam, że tak.
w każdym razie, usiadła na blacie, po co nadwyrężać krzesła, zwłaszcza że brooklyn uwielbiała siedzieć na kuchennych blatach. i nie tylko siedzieć, ale z tego zwierzać się póki co danielowi zamiaru nie miała.
- świetnie. jestem dzisiaj cholernie przymulona, to ta pogoda, ciśnienie.. - i inne czynniki wpływające na nastrój i całą resztę. - mam nadzieję, że jutro będzie lepiej, bo znów zasnę na historii. - a ostatnio musiała iść na dywanik do dyrcia :c

- mi często zdarzało się zasypiać w szkole, a szczególnie na historii, historia ogólnie jest nudna i nie wiem, po co kazali mi się jej uczyć, skoro już niczego nie pamiętam! - powiedział, ciesząc się, że czasy szkolne już zanim. teraz mógł ewentualnie zasypiać na wykładach, ale po co, skoro większość rzeczy go tam kręciła nie mniej niż bruk. w każdym razie na pewno musiała odczuwać to, że jest na nią wciąż wkurzony, na przykład po tym, że nie pocałował ją na dzień dobry ani w międzyczasie, kiedy to czekali na kawę. wyjął właśnie z szafki dwa wielkie kubki i nalał kawy. teraz to dopiero zapach rozszedł się po kuchni, danielowi zrobiło się zupełnie ciepło na sercu i nie tylko, ale ogólnie atmosfera była przyjemna. bo nie ma to jak ciepło & kawa & bruk, prawda? nic więcej nie było mu do szczęścia potrzebne oprócz myśli o tym pieprzeniu, które obijały mu się wciąż i wciąż po główce.

- bo oni myślą, że musimy być wszechstronni. moim zdaniem, uczniowie powinni sobie wybierać to, czego chcą się uczyć, nawet już w wieku licealnym, czy jeszcze młodszym. - pisałam o tym kompozyszyn na fce, tylko miałam odwrotne zdanie niż brooklyn. wzięła kubek, musiała ogrzać swoje ręce, wciąż jeszcze zmarznięte od wiatru, deszczu i ogólnie to chłodu. chyba powinna wyciągnąć z szafy swoje superanckie skórzane rękawiczki burberry. miała ochotę wsadzić łapki do danowych kieszeni na tyłku, bo akurat rzuciła na nie okiem. ale przecież nie mogła się znów napalać, mój boże, przecież powinna wytrzymać chociaż jeden dzień bez seksu.

moim zdaniem to daniel wcześniej już powinien sie postarać o rozgrzanie bruk, nie tylko kawą, ale i własnymi rączkami. bo dłonie daniela zawsze były ciepłe, zawsze były duże, zawsze miał na nich superanckie żyły, ale to nie od brania narkotyków. czyli, jego dłonie ZAWSZE były najlepszymi dłońmi w paryżu, z czego nie zdawał sobie sprawy. stanął obok niej i oparł się tyłkiem o blat obok niej, uważając przy tym, by nie zajebać głową w szafkę, bo wtedy byłoby niefajnie. w każdym razie teraz stał na tyle blisko, że ich ramiona się stykały i mógł wyczuć, że ma zimną skórę, naprawdę chciał ją ogrzać, ale nie potrafił przegonić swojej dumy, która kazała mu czekać na jakąś jej inicjatywę, chociaż to on był tutaj facetem. miał wrażenie, że chyba porządnie się w niej zauroczył, w tym momencie mógłby zrobić dosłownie wszystko, co tylko ona by chciała, żeby zrobił. albo, żeby zrobili.

zapach kawy i zapach daniela pasowały do siebie idealnie, nogi jej naprawdę zmiękły i musiała się przytrzymać blatu z tyłu, by się nie przewrócić, co byłoby odrobinę żałosne. co by powiedziała, gdyby spytał, co się stało? no własnie, nie mogłaby wyznać 'och, daniel, to przez twój zapach, nic wielkiego, naprawdę'. uśmiechnęła się, upijając łyk kawy, by kubek postawić obok siebie. na początku rzeczywiście przyszła tu głównie na kawę. na odległość umiała się nie ekscytować poszczególnymi osobami, takim danielem na przykład, ale kiedy był blisko, tak blisko jak teraz, to naprawdę nie mogła się powstrzymać, by nie wydać z siebie jakichś błogich westchnięć. i właśnie jakieś 'och' wydobyło się z jej ust w kolorze czerwonym, oparła głowę o jego ramie i to tyle. przecież nie wsadzi mu ręki w spodnie tak od razu.......

otoczył ją ramieniem, drugą ręką odstawiając kawę na blat. bał się, że wyleje i w dodatku jeszcze na bruk, wtedy pewnie by się na niego wściekła, chyba, że zaproponowałby jej wyskoczenie z ciuchów, ale nie byłby na tyle śmiały. bo choć teraz jej w towarzystwie był nieco śmielszy, to i tak był nieśmiały. pomyślał sobie właśnie coś w stylu: "ciekawe, ilu jeszcze przytulała się do ramienia", całując ją przy tym w czoło. czuł się rozdarty, okropnie, okropnie rozdarty, ale starał się tego nie okazywać. właściwie, to przecież może pomyśleć o tym później, bo teraz, kiedy była tak blisko i czuł jej perfumy, nie mógł się absolutnie na niczym skoncentrować. przyciągnął ją do siebie czułym gestem, splatając ręce gdzieś w jej pasie i opierając brodę na czubku jej głowy, bo był wysoki, a przynajmniej wyższy od niej. jak romatnycznie

czuła takie cholerne wyrzuty sumienia wobec wszystkich, dana, noah, samej siebie, sida, toulouse nie wiem czemu, i nawet tego dupka sebastiena, i co gorsza, nie potrafiła odgonić tych wyrzutów na dłużej niż pięć minut, bo zaraz nadlatywały z powrotem i uderzały, z jeszcze większą siłą. westchnęła, opierając czoło jakoś o jego klatkę piersiową, mając fantastyczną okazję w obwąchaniu jego koszulki, która pachniała naprawdę świeżo i milutko, pogładkała dana gdzieś w okolicach żeber, bo nie chciała stać z wiszącymi wzdłuż tułowia rękoma. - och, daniel.. kawa nam stygnie.
: d.

- aha - mruknął nieprzytomnie, kompletnie zahipnotyzowany jej dłońmi na jego żebrach i jej czołem na jego klatce piersiowej i jej włosami, bo go tak łaskotały podniecająco po szyi. okej, ale zaraz się otrząsnął, by odsunąć ją od siebie stanowczym ruchem, aczkolwiek delikatnym, bo nie zapominajmy, że daniel jest delikatnym mężczyzną wychowanym wsród arystokracji fhrancuskiej, co daje nam też ten skutek, że daniel dobrze traktował kobiety. a przynajmniej fizycznie, bo psychicznie to potrafił czasem nawet dobić, na szczęście bruk nie za bardzo miała się okazję o tym przekonać. chwycił za swój kubek i napił się kawy, ciągle nie odrywając od niej wzroku. będę teraz ciągle podkreślać, że daniel właśnie myślał o tych wszystkich facetach, którym dała się przelecieć. zrobiło mu się jej szkoda ;c.

brooke to taka ofiara losu, xd.
- uhm, dan. co tak ogólnie słychać? - nie mogła znieść tego paskudnego milczenia. paskudnej, gęstej ciszy, jednocześnie tak wymownej. zdawało jej się, że te na swój sposób karcące spojrzenia rzucane przez niego w jej stronę przeszywają jej serce i wątrobę, czy co tam sobie byś tylko chciała, musiała spuścić wzrok na swoje stópki, pewnie gołe, bo nie miała skarpetek, bo jeśli dobrze pamiętam, bo miała jakieś ładne buciczki na obcasie, które zostawiła w przedpokoju dana.

- już mnie chyba dziś o to pytałaś - odparł, siląc się na łagodne spojrzenie i równie pogodny ton, bo nie potrafił być dla niej niemiły, zwłaszcza, że wciąż utrzymywał wrażenie, że jej włosy go łaskoczą w szyję, a to było takie przyjemne uczucie! mógł jej nawet wybaczyć to, że się powtarza i teraz się właśnie skapnął, że ma te karcące spojrzenie i że chyba za dużo myśli, więc postanowił nie myśleć, łatwiej uciekać od ciężarów, to taka refleksja z jego strony! - ale okej, lepiej powiedz mi, co u ciebie? - chciałoby się dodać: powiedz mi, ilu facetów cię dziisiaj przeleciało i czy będę tym kolejnym? serio tak właśnie mu przyszło do głowy, na wszelki wypadek zacisnął wargi, przez co wyglądał nieco pretensjonalnie, w sensie takim, jakby ją o coś oskrażał.

myślałam, że uciekać od ciężarówki, xd.
- och, chyba wolę o tym wszystkim nie mówić, dan - westchnęła. pewnie była nie fair w związku z nim, ale sądziła, że nie zrozumie jej problemów, jakkolwiek błahe i głupie by one nie były. chociaż łączyły się głównie z tym, że sypia ze zbyt dużą ilością facetów jak na jej młody wiek, co pewnie niedługo zapoczątkuje jakąś nerwicę. i poważnie zastanawiała się nad zapisaniem do jakichś anonimowych seksoholików, może to by coś dało.
jasne, siedzenie wśród obleśnych facetów, którzy nie potrafią uprawiać seksu ze swoimi żonami i muszą chodzić na dziwki. jakby to była choroba..

- ależ możemy porozmawiać! - ożywił się natychmiast. - cholera, tylko powiedz mi czy nie umówiłaś się z kimś innym na noc... - mruknął, nie wytrzymując już w końcu ze swoimi myślami, bo było mu już totalnie przykro, a to wszystko przez to, że:
a) sypiała ze zbyt dużą ilością facetów!!!!
b) nie chciała mu powiedzieć!!!
nie wiedział, co jest gorsze, to, że z nimi sypiała, to, że nie chciała mu powiedzieć czy to, co przed chwilą powiedział. żałował, że nie mógł odwołać tych słów.

- daaaaan - jęknęła, zakrywając dłońmi twarz. - faceci nie zamawiają mnie na noc, nie jestem etatową dziwką, do kurwy nędzy, chociaż w każdej chwili może do mnie zadzwonić brat, żebym wracała, bo jak nie, to dostanę wpierdol. i jezu, wy wszyscy chcecie mnie na wyłączność, zapominając o moich potrzebach! - chyba powiedziałą zbyt wiele i trochę bez sensu, zwłaszcza to o potrzebach, tu pewnie wyszła na kompletnie uzależnioną od seksu małolatę.

- wiesz, do mnie też lepi się dużo kobiet, ale nie sypiam ze wszystkimi - powiedział i teraz będzie jak w modzie na sukces, bo chwycił za swoją kawę, odszedł kilka kroków, żeby stanąć do niej plecami, także teraz bez przeszkód mogła pooglądać sobie jego tyłek, wystające razem z gumką [ od bokserek xd] bokserki, jego karczek i dziwny kołtun we włosach. czuł, że jeśli na nią spojrzy, to zaraz zmięknie, a chciał ją trochę umoralnić, jako, że był starszy, dojrzalszy i czuł się w obowiązku. nie chciał, żeby ciągle się ze wszystkimi puszczała na prawo i lewo, miała tylko siedemnaście lat!

- jesteś jak pierdolony sid, jak masz mi prawić tutaj jakieś durne wykłady, to najlepiej od razu mi powiedz, to wyjdę. - jezu, chiała by powiedział, że już nie będzie, by ją przytulił, powiedział, że wszystko będzie w porządku, że będą mogli razem pojechać na karaiby i zamknąć się w jakimś domku z dachem z liści kokosowych, i uprawiać seks niemal bez przerwy, tak by brooklyn nawet nie zdążyła spojrzeć na opalonych i szalenie przystojnych surferów. - dan, ja was po prostu wszystkich bardzo lubię :c

odwrócił się do niej, czuł, że z nerwów chyba zaraz rzuci w nią tym kubkiem, razem z kawą, że się sam na nią rzuci, ale nie, była kobietą, więc to nie wchodziło w grę. w każdym razie na jego twarzy malowała się taka dziwna determinacja, już w ogóle nie myślał nad sobą, nad nią, nad słowami, które mówił.
- och, a co powiesz na to, że jak cię lubię, do kurwy nędzy, wyjątkowo bardziej niż wszystkie inne kobiety? i że jesteś pierwszą, z jaką w ogóle się przespałem? - zapytał, podnosząc głos o kilka decybeli, pewnie sąsiedzi go słyszeli, pewnie bruk się zaraz przerazi, pewnie świat się zaraz skończy.

była już naprawdę roztrzęsiona, jeszcze te wyznanie, które doprawdy ją poruszyło. do diaska, czemu to wszystko musiało być takie głupie, naprawdę chętnie by się wyniosła do jakiejś arktyki, mogłaby nawet mieszkać z misiami polarnymi, o ile dostałaby do jedzenia coś, nie będącego rybami, czy młodymi fokami. jęknęła zupełnie głośno, by zaraz wybuchnąć histerycznym szlochem, chociaż to trochę masło maślane może być, ja się nie znam. ukryła twarz w dłoniach, by osunąć się na kuchenną posadzkę, zimną.

zrobiło mu się zupełnie głupio i poczuł się winny, chociaż sam nie wiedział dlaczego, bo zwyczajnie powiedział jej prawdę. no, może trochę zbyt bezpośrednio i zbyt boleśnie to do niej trafiło. szybko odstawił więc kubek na stół kuchenny i jeszcze szybciej ukucnął gdzieś przy niej.
- no już, bruk, nie płacz... - powiedział, nie do końca wiedząc co zrobić, nerwowym ruchem pogłaskał ją po włosach. nie chciał, żeby tak siedziała na tej zimnej posadzce, płacząc i to jeszcze przez niego. ale nie zamierzał przepraszać, co to, to nie!

odwróciła się w jego stronę, dolna warga jej drżała, a oczy miała zaczerwienione, policzki mokre od łez, przynajmniej włosy się specjalnie nie rozwaliły. - jezu, dan. daaan, ja nie chcę nikogo skrzywdzić. nienawidzę teraz siebie, ughr! - znów schowała się za swoimi dłońmi i kolanami, które podciągnęła pod brodę, miała ochotę zniknąć z powierzchni ziemi. powinna się zapisać do jakiejś podnoszącej na duchu organizacji, tudzież sekty.

mogła się zwrócić o pomoc do daniela, on zawsze taki chętny.
- wiesz, może to zabrzmi głupio i jak wypowiedź jakiegoś księdza, ale jezu! - powiedział, żeby było śmieszniej. to znaczy, on nie mówił tego, żeby było śmieszniej. - jak nie chcesz krzywdzić, to do cholery, nie krzywdź! - powiedział, kładąc rękę na jej ramieniu. miał nadzieję, że jakoś uda mu się przemówić jej do rozumu, ale okej, nadzieja matką głupich, a daniel głupi nie był, także za chwilę już kompletnie zrezygnował z mówienia i robienia czegokolwiek.

łatwo było mu było mówić, do kurwy nędzy, to nie było takie proste, jakby mogło się wydawać z pozycji obserwatora, jakim był daniel. przynajmniej jej zdaniem, chociaż tak naprawdę on się w to wszystko zupełnie angażował i chciał jej pomóc, prawda? ona trochę tego nie dostrzegała, w zasadzie to żyła w swoim własnym świecie.
- ale ja nie wiem, kiedy krzywdzę, a kiedy nie! jezu, pocałuję jednego, potem drugiego, czy pocałunki nie mogą być tylko przyjacielskim gestem? - tak samo jak pieprzenie się z wszystkimi potencjalnymi przyjaciółmi. - jezu, dan, męczę cię. pójdę lepiej już, czy coś.

- mi się wydawało, że to ja cię męczę - westchnął. nie chciał, żeby szła, nie chciał zostać sam w swoim za dużym mieszkaniu, ale wcale nie chodziło mu o żaden seks, po prostu chciał się przytulić, bo w tym momencie wydawała mu się taka naiwna i jakoś zrobiło się mu jej szkoda! - bruk, ale czy nie rozumiesz, że są jakieś granice? pieprzenie się ze wszystkimi przyjaciółmi nie zrobi z ciebie przyjaciółki.
ej, na też nie wiem, o co mu chodzi i o co mi chodzi, jak cos.

- pewnie, dan, masz rację, ja pierdolę, cholerną rację, tak samo jak sid,jezu! - pociągnęła nosem, bo udało jej się powstrzymać jako tako ten durny płacz, zazwyczaj nie płakała. na swój sposób nieśmiało przytuliła się do dana, mocząc mu przy okazji koszulkę, bo jednak łzy wciąż płynęły z jej oczu, trzeba poczekać, aż wyschną jej oczki :c

- jezu, bruk, tylko nie mów mi, że jestem dla ciebie jedynie przyjacielem - powiedział niemal błagalnym głosem, gładząc ją ręką gdzieś po plecach. czuł, że koszulka mu przemokła od jej łez. zastanawiał się też, czy poplamiła mu ją tuszem czy może miał szczęście i użyła dziś wodoodpornego. aha, dodam jeszcze, ze mu było przykro z powodu tego, że doprowadził ją do takiego stanu, ale wierzył, że bruk w końcu się nawróci.

teraz trochę zonk, nie wiedziała co ma mu powiedzieć. szczerze mówiąc, to miała go za przyjaciela. dobrego przyjaciela i to chyba miało być na tyle. zachlipała jeszcze w jego ramię, to było naprawdę zupełnie kojące, bogu dzięki w końcu nie czuła, jakby ktoś jej przetrącił nogi, czy rozdeptał dłonie.
- dan, ja nie wiem, to wszystko jest dla mnie zbyt trudne, naprawdę nie wiem, co czuję do ciebie, czy kogokolwiek innego. - miała nadzieję, że z tego powodu on jej nie odtrąci, nie będzie jej kazał spierdalać tylko dlatego, że ona nie wyznała mu miłości. a ja zw.

ej, teraz to on się poczuł, jakby ktoś przetrącił mu nogi albo rozdeptał dłonie, a konkretniej, to tym kimś w tym momencie był bruk!
- hm, okay - mruknął tylko w jej włosy, czując się dogłębnie rozczarowany jej odpowiedzią. - odprowadzić cię do domu? - zapytał wbrew sobie, bo tak naprawdę to marzył o tym, że zostanie z nim w nocy, ale teraz zdał sobie sprawę, że już dłużej tego nie wytrzyma i że musi się jej pozbyć, bo mu było źle na psychice.

okej okej powiedziała, że sama sobie poradzi i poszła, zostawiając torebkę i kto wie co jeszcze.

sebek i brooklyn przyszli, ale s polecił jej by została na dole, z jego kurtką, a on sam zapukał teraz do drzwi, ze skrzyżowanymi rękami na piersiach.

otworzył i spojrzał pytająco na sebkka, nie znał go, skąd miał wiedzieć o co cho, prawda.

spojrzał na niego tak z góry nawet, bo sebastję jest wysoki i zabrał ręce, to znaczy odkrzyżował je.
- nie będę ci się przedstawiał, bo nie widzę potrzeby, więc zapytam wprost, bez pierdolenia, nauczył cię ktoś jak się obchodzić z kobietami? - zapytał, przyjmując kamienny wyraz twarzy, bo daniel miał jakiś taki kurewsko niewyjściowy ryj jak dla sebka, dla mnie też xd, ale to nie oznaczało dobrze, bo generalnie na samym wejściu d go wkurwił.

a brooklyn usiała na dole na schodach, z sebastienową kurtką na ramionach i nuciła pod nosem panie janie!

daniel wszystkich wkurwia.
daniel spojrzał na niego ironicznie, wychodząc teraz na korytarz i zamykając za sobą drzwi, nie zamierzał wpuszczać s do środka, jeszcze by mu mieszkanie rozwalił.
- oczywiście, że mnie nauczył - powiedział, spoglądając na niego wyzywająco. - a co, za kogo tu jesteś?

- nie zadawaj głupich pytań - powiedział, zupełnie groźnym głosem, brooke mogła nawet to słyszeć, bo mówił zupełnie głośno. pchnął daniela na drzwi, spoglądając teraz na niego spod półprzymrużonych powiek - a jednak widzę, że nie nauczył, to ja zaraz to zrobię - i w tym momencie przypierdolił mu pięścią w brzuch, boleśnie uuuuuu! czekał teraz na jego ruch, choć sebek był zajebiście odporny, po takich akcjach jakie już w życiu przeżył.

okej, daniel to cipa, ale wcale się nie rozpłakał, raczej przywalił mu gdzieś w oko swoją celną, dużą ręką, hm.
- a nauczył cię ktoś, żeby nie wpieprzać się do spraw innych, jebany kutasie?! - oho, to bruk musiała słyszeć już na pewno ;q.

teraz się wkurwił, nie leciała mu krew, ale był pewien, że oko mu spuchnie, no cóż, chciałeś wojny, to ją masz. złapał daniela za przód koszulki i pierdolnął nim o schody, samemu gdzieś stojąc nad nim, by teraz z może osiem razy celnie trafić kolejno w nos, łuk brwiowy (a to czułe miejsce więc polała się krew) i na koniec wyjebac mu buta, w jebane krocze.
- coś kurwa mówiłeś?! nauczę cię szacunku, nie tylko do kobiet, ale i do ludzi, którzy się liczą - chociaż mógłby to mówić równie dobrze do ściany, bo daniel pewnie skupiał się na bólu, o ja pierdolę ;d.

zemdlał.

hahhaa, xd
przypierdolił mu jeszcze buta na ryj, tak od firmy i zszedł na dół, trzymając luźno ręce w kieszeniach.
- chyba stracił przytomność - poinformował brooklyn, siadając obok niej.

- jezu, mam nadzieję, że mu nic nie będzie! - zakryła usta dłonią, prawie jak na jakiś głupich filmach i popatrzyła na sebastiena nieco przestraszona. - twoje oko :c! - miała nadzieję, że nie wypadnie, xd.

- bywało gorzej - powiedział, wyszczerzając zęby w uśmiechu i nawet wstał - to gdzie teraz chcesz iść? napierdala mnie głowa, swoją drogą. nic mu nie będzie, dobry wpierdol od czasu do czasu się przydaje, może teraz sobie to przemyśli.

jeśli się obudzi, haha xd.

- okej, dobra.. - pokiwałą głową, chociaż miała teraz co do tego wszystkiego wątpliwości. no cóż, już po fakcie. może powinna wysłać kwiaty dla daniela, czy coś w ten deseń.. - uch, to może chodź, pójdziemy do mnie, napijemy się czegoś i dam jakieś tabletki, czy coś.

powiedział, że musi spadac, bo jas i tak dalej, odezwie sie do niej potem, bo skonczyla mi sie fajna wena na niego ;d.

powiedziała, że okej, no spoko i poszła do domu, nie oddała mu kurtki!!!1one!1

aha, więc czekał. szczerze mówiąc, zamierzał się uczyć, no ale cóż.

zapukała do drzwi jakoś tak bez werwy, cicho i niemrawo i stała teraz oparta o te drzwi właśnie, nucąc pod nosem jakąś smętną piosenkę. o, może set the fire to the third bar, bo jest tam fragment o padaniu w ramiona, a zapewne kiedy tylko otworzą się drzwi ona sama wpadnie na daniela. wszystko zaplanowane? a skąd!

na początku jej nie usłyszał, ale zaraz potem otworzył, by oprzeć się tyłkiem o framugę i uśmiechnąć się delikatnie na jej widok. miał się uczyć, tak, wiedział to, najwyżej zawali kolokwium, ale i tak stuprocentowo wolał jej towarzystwo od książek, niezapisanych do końca kartek papieru, stresu i w ogóle.