nathana

- kim był ten facet? - zapytał niezbyt przyjemnym tonem, siadając na łóżku i piorunując ją wzrokiem przy tym. - ten kolega? - opadł z powrotem na poduszkę, nie spuszczając z niej wzroku.

- no, kolegą - odpowiedziała, raczej spokojnie, nadal czuła zimne krople wody na swoim ciele, także troszeczkę wytrzeźwiała. z tej okazji nawet otworzyła okno i zapaliła, mru.

- gdzie byliście? - nakrył się kołdrą z okazji otwarcia okna i wpuszczenia do sypialni zimnego powietrza. nathan przeczuwał, tak, przeczuwał, co takiego miszęl wyrabiała i aż mu było niedobrze, ale po prostu chciał to usłyszeć od niej.

- nie wiem, nathan. w jakimś klubie, ale nie wiem jak się nazywa, nigdy nie przywiązuję uwagi to takich rzeczy - powiedziała, raczej już zła, bo nie lubiła takich przepytywanek. wdrapała się na parapet w celu siedzenia na nim.

- miszęl, pieprzyłaś się z nim, przecież widzę - powiedział, podziwając samego siebie za zachowanie spokoju, zastanawiając się, jaka będzie jej reakcja ;c, to takie smutneeeee.

- cooooooooo? - zapytała, może trochę zdziwiona, jasne, a trochę zaspana i jakby zmęczona - co ty pieprzysz, nathan.
prawie powiedziała blajs, hihi.

- twoje ruchy, oczy... zachowujesz się tak po seksie - powiedział, zupełnie już wnerwiony tym, że jeszcze próbowała go okłamywać. - mogłabyś przynajmniej nie kłamać - westchnął zbolałym głosem.

wyrzuciła papierosa, niedopalonego za okno i westchnęła, spoglądając na światła jadącego samochodu. huuuuh, zaczynała mieć kaca, co gorsza moralnego.
- przepraszam - powiedziała, raczej do firanki niż do nathana, ale ten fakt pominiemy.

- miszęl, możesz się wynosić - zasugerował chłodno. - z samego rana - dodał, na wszelki wypadek, bo jeszcze by ją kto porwał i zarządał od niego okupu. a swoją drogą nathan czuł się pokrzywdzony i zastanawiał się, co zrobił nie tak.

- hmmm, to ja pójdę już teraz - powiedziała. okej, zrobiło jej się strasznie źle & przykro & smutno & generalnie skifiasto. zeskoczyła z parapetu, poinformowała nathana, że koszulkę mu wypierze i przyśle, mailem zapewne i poszła do szafy, gdzie nadal stały jej zapakowane zupełnie walizki, bo o ile dobrze pamiętam nie zdążyła rozpakować. rozpięła jedną w celu poszukania jakichś spodni.

- miszęl, uh, jutro - powtórzył stanowczo. wstał z łóżka aż. - pomogę ci się spakować jutro, nawet cię zawiozę do twojego mieszkania, okej? - i wcale nie czekał na odpowiedź, tylko stwierdził, że ma ochotę pójść do kuchni zapalić, czego jednak nie zrobił, bo najpierw odstawił jej walizkę do szafy, którą zaraz zamknął.

- nie, to nie ma sensu. poradzę sobie, serio - pokręciła stanowczo głową, zasuwając rozporek w swoich rurkach. rozejrzała się dookoła i złapała jeszcze okulary, duże przeciwsłoneczne z parapetu.

- nie wypuszczę cię samej na noc - powiedział, zaraz też sięgając po swoje spodnie i kręcąc głową z rezygnacją. - odwiozę cię chociaż - powtórzył, otwierając szafę w poszukiwaniu koszulki, którą zaraz znalazł.

- chyba rowerem - uniosła jedną brew, po czym zachciało jej się śmiać, ale zaraz się opanowała, bo było średnio śmiesznie. zarzuciła na ramiona jakiś płaszczyk, czyli generalnie nic jej nie pasowało, a już szczególnie te szpilki, dziesięć centymetrów, pozderki - naprawdę, dam sobie radę - skinęła powoli głową. nie chciała żeby z nią jechał, z racji takiej, a nie innej, że to będzie cholernie trudne. dla niej. jej psychiki. i serca.

- taksówką, o jezu - mruknął. - przecież nie pójdziesz na piechotę, miszęl. - i zaraz też zamówił im taksówkę, znał taksi firmę fajną z jeszcze fajniejszymi usługami. - i nie dasz sobie rady stargać tego choćby do windy na piętro niżej - bo uznajmy, że mieli windę piętro niżej. w ogóle to nathan żywił do siebie respekt za tak sensowne myślenie.

westchnęła, oparła ręce na biodrach i złapała dwie walizki, trzecią zostawiając dla nathana. zawiesiła też torebkę na ramieniu, otwierając drzwi.
- to chodźmyyy.

- okej, idziemy - kiwnął potakująco głową, jednakże nie pozwolił jej nieść dwóch walizek, więc wziął od niej jedną, starając się nie utrzymywać z nią kontaktu dotykowego, ale nie wyszło, co wcale nie było najbardziej odpowiednie w tej sytuacji!
i w ogóle to robimy jeszcze coś z tą windą czy od razu taxi???

róbmy windę.
okej winda, bo nie będziemy robić w innych ;< nie chce mi się. poprawiła swój płaszczyk i ciągnąc za sobą walizkę, ruszyła w stronę windy. stukustuk. to jest stukała obcasami. ze spuszczoną głową, czuła się okropnie.

wcisnął guzik, żeby sprowadzić windę i oparł się o ścianę, bardzo zgniecony całym tym faktem rozstania z miszęl.
- co do czynszu, to nie musisz mi oddawać - mruknął, źle mu się stało w dręczącej ciszy. wsadził ręce do kieszeń, stawiając walizki gdzieś obok.

- w porządku - skinęła powoli głową, znów. dostanie skrętu szyjnego. od skinania. oparła chudy tyłek o walizkę, a głowę o ścianę. zamknęła oczy.

- jak czegoś zapomniałaś, to ci doniosę - stwierdził, drapiąc się po czole lewą ręką i obserwując jej zachowanie, niecodzienne, można tak powiedzieć. przyjechała winda i wtaszczył walizki do środka. i zróbmy tak, że winda się zatnie! ;3

okejko! ;3
- nic nie zapomniałam raaaaczej - powiedziała, wchodząc do windy i ten, drzwi się za nią zamknęły, więc opadła na walizce, znów. podrapała się za uchem, zakładając okulary na głowę.

wcisnął parter i odwrócił się do niej tyłem, patrząc gdzieś na ciemność za szklanymi szybami, kiedy coś zgrzytnęło iiiii światło w windzie zgasło!

- oboże! - pisnęła nawet, instynktownie łapiąc nathana za rękę. złapała powietrze i otworzyła oczy, nie to żeby coś widziała, ale była raczej nauczona trzeźwo myśleć, musiała.

zrobiło mu się aż dziwnie z tą jej dłonią w jego dłoni, może chciał coś powiedzieć, ale w tym momencie coś zgrzytnęlo i winda się zatrzymała, a nathan zaklął głośno oraz siarczyście, przeszukując kieszenie w poszukiwaniu komórki, której nie posiadał!

- bosko - westchnęła głośno, ściskając go mocniej za rękę, ale zaraz ją zabrała. chwila zapomnienia? - sorry - powiedziała, do jego ręki.

- nieważne - mruknął, choć zaraz pomyślał, że brakuje mu te ręki. - masz komórkę może? - zapytał, wciskając guziczek awaryjny, ale to chyba była wina zasilania! i niech ona nie ma komóóóórki! ;p

- nieee mam, to znaczy nie mam przy sobie. najprawdopodobniej gdzieś zgubiłam, jeszcze lepiej - powiedziała, zgodnie z prawdą, odgaraniając włosy z czoła. poczuła się trzeźwa jak nigdy. ukucnęła chowając twarz w dłoniach. skoro mają tu umrzeć.......................- przepraszam - powtórzyła.

osunął się na podłogę obok niej i westchnął ciężko.
- nie twoja wina, że zgubiłaś - bo myślał, że mówiła o komórce, nathan był ogólnie niedomyślnym facetem, w ogóle faceci są niedomyślni jeśli choćby o głupi firt, więc nie wybaczamy.

zmarszczyła czoło, jak sopel.
- akurat nie chodziło mi o komórkę, kupię nową - przewróciła oczami, ale nie mógł tego zobaczyć, przecież było ciemno. poprawiła spadający z jej ramion płaszcz i powąchała kołnieżyk nathanowej koszulki, aż jej się płakać zachciało z tego wszystkiego. sukasukasuka, prawie jak ja ;c

- to za co przepraszałaś? - zapytał, prostując nogi, bo mu się nie chciało klęczeć. i co z tego, że pobrudzi spodnie, on ogólnie był fajtłapą. mu też chciało się płakać i to wcale nie dlatego, że bał się ciemności.

- za wszystko. za to, że w ogóle kiedykolwiek mnie poznałeś, za to, że straciłeś ze mną ten czas, za to, że przeze mnie siedzisz w jakiejś głupiej, ciemnej windzie, oboże, to jakiś dramat - oparła głowę na pobliskiej walizce.

- hm - mruknął, miał ochotę przyznać jej rację, ale jeszcze wpadłaby w depresję i co wtedy! - mam nadzieję, że nie masz klaustrofobii - powiedział, mając nadzieję, że jej rzeczywiście nie ma, zresztą nie wiedział, co odpowiedzieć na te przeprosiny. przecież nie mógł podziękować.;p

- gdybym miała klaustrofobię, albo jakąś inną fobię nie nadawałabym się na stewardessę - powiedziała, obraziła się też, że nic nie powiedział na jej wylewność i odsunęła od niego, w obawie, że będzie na nią zły.

- hm, no tak, wybacz, jestem rozkojarzony - ciekawe dlaczego! podrapał się po policzku, miał dwudniowy zarost, taki seksy i podwinął kolana pod brodę, o które zaraz je oparł.

- ahaaa, w porządku - przytaknęła, bo co miała powiedzieć i zaczęła rozmyślać nad tym jak beznadziejne ma życie, to jak moja mama.

zaczął sobie nawet nucić coś pod nosem, aż w końcu nawet wstał i wcisnął wszystkie guziczki w windzie, po kolei, potem wszystkie naraz, aż w końcu westchnął dość głęboko i przejechał ręką po włosach.
- nie chciałem, żeby to tak wyszło.

- że co, ze winda się zacięła? - zapytała, łamiącym się głosem, bo szczerze mówiąc, miszęl nie nalezy do osób o silnej psychice. przeczesała tylko długie włosy, siląc się na spokojny ton głosu.

- nie wiem, to wszystko - wzruszył ramionami, siadając gdzieś obok niej, może trochę zbyt blisko, bo czuł jej perfumy. - mógłbym wyliczać na palcach, to wszystko przeze mnie - mruknął, powtarzając się nieco.

lecę ;x pa : *

- przeeestań - połozyła rękę na jego ramieniu, ale zaraz zabrała, bo tak nie wypada, conie. nigdy nie dotykamy naszych byłych, choć matełusz ciągle na mnie wpada w szkuce ;x - to moja wina. nie wiem o cmi odbiło. w ogóle chyba powinnam przejść na całkowitą abstynencję, bo wystarczy mi jedno piwo a już jest za wesoło, poza tym jestem idiotką, nathan, to nie twoja wina, tylko moja - wyjaśniła mu całkiem rzeczowo i dyplomatycznie, powinna zostać prezydentem.

- może i tak - przytaknął z małym ożywieniem i zdjął swój polar, bo było mu gorąco, załóżmy, że ubrał wcześniej polar, to ważna część garederoby. - w ogóle to przepraszam za te pornosy, hmhm.

nie lubię polarów. w polarach taty zawsze chodziłam jak jeździliśmy gdzieś na narty. w rmf maxx, mówią, że polarki się przydadzą xd nvm. założyła nogę na nogę, wsłuchując się w raczej płytki oddech nathana, przez krótką chwilę.
- daj spokój, nie masz za co przepraszać - powiedziała szybko, po chwili zastanowienia oczywiście, wtulając twarz w swoje włosy, które zaraz jednak odgarnęła, ale nie mówiła już nic, bo przez to wszystko zachciało jej się płakać.

- cholera - mruknął. - cholerna winda, co za dzień - westchnął, przeszły może aż po nim dreszcze, kiedy poczuł włosy miszęl na swoim ramieniu, mru.

nie mówiła już nic, tylko podciągnęła kolana pod brodę i ciiiicho, żeby nie słyszał, płakała w rękaw swojego płaszczyka.

ale nathan i tak usłyszał, więc zrobiło mu się cholernie niezręcznie, ale przy tym pomyślał sobie jeszcze, że dobrze jej tak! ;x
- miszęęęęl - znów westchnął, on tylko wzdychał i wzdychał. - zasmarkasz sobie płaszcz. xddddddd

- coooooo? - zapytała, przeciągle. ma dobry słuch, nie to co mój brat. jak mu się mówi 'krrrrystian, masz czekoladę' to od razu słyszy, a jak 'kryyystian posprzątaj' to ma cię w dupie ;d michelle wytarła łzy, trzeba być twardym a nie mientkim, pozdro mój dziadek - nie - mruknęła, niemrawo, zamykając oczy, może uda jej się zasnąć, przynajmniej taką miała nadzieję, chociaż wiedziała, że to raczej niemożliwe, w domu też będzie płakała a jutro poleci do niu jorka, jak trzy ćwierci do śmierci, albo dwie już. ahaaa i postanowiła, że będzie latać do ałstralii i tą myślą zaraz podzieliła się z nathanem, przecież i tak jej nic nie trzymało w paryżu ;x

okej, nathan tak czy siak był wyczulony na to jej latanie i wkurwił się, jak usłyszał, że miszęl zamierza latać, a poza tym pomyślał, że mówi mu to złośliwie. postarał się zachować jakiegoś rodzaju spokój, ach.
- jak chcesz - wruszył ramionami. - i tak nie mam nic do gadania.

- a uważasz, że co będę robić, jak nie pracować? osiemnaście godzin w samolocie, trzy snu w adelaide, potem znów do paryża, sen, praca, sen widocznie nic innego nie jest mi pisane, a kiedyś zginę w jakimś zasranym air busie, nienawidzę ich - powiedziała, teraz nienawidziła akurat wszystkiego, ale ja tez wolę latać boeingami, bo mają jakiś taki bardziej łagodny start, a air busy okropny -,- pomyślała, o tym, że w sumie i tak nikt się nie przejmie tym, że jakaś tam miszęl zginie w katastrofie lotniczej, więc nie mówiła już nic.

- miszęl, nie pierdol - jęknął, akurat ostatnie o czym chciał rozmawiać, to o jej pracy i katastrofie lotniczej. - nie zginiesz w żadnym zasranym air busie, myśl o teraźniejszości, prędzej zginiemy w tej windzie, a zresztą pocą mi się ręce.