anne i martina

Pokręciła głową.
- Pewnie nawet nie zauważy, że mnie nie ma. Bo nawet nie mieszkamy razem. Nie mieszkamy na jednym kontynencie - wyjaśniła krótko, zaraz jednak podniosła się, usiadła po turecku i zabrała mu kołdrę - ja i Semih - xdddd pozdro Semih! - zaręczyliśmy się pięć lat temu. No wiesz, impreza roku i tak dalej, w Pałacu Zimowym, to było wydarzenie sezonu właściwie, że wiesz czternastolatkowie się zaręczają. Nie pomijając faktu, że nienawidzłam go przez całe życie. I tak nigdy za niego nie wyjdę. Nie widzieliśmy się od poprzedniego roku, bo wyjechał studiować na Harvard, a to raczej dobrze. Rodzice twierdzą, że będziemy razem, a ja na razie nie zamierzam zwrócić pierścionka, bo mi się podoba - 3486539572473634 karatowy, na jej palcu serdecznym, zamachała teraz przed Martinem prawą dłonią, chichocząc.

Okej, to bynajmniej mu się nie spodobało, nie tylko z jednego, ale i z kilku większych powodów. Po pierwsze, gdyby on był zaręczony z jakąś egzotyczną pięknością, na pewno szalałby na jej punkcie i w życiu nie zniósłby myśli, że może go zdradzać z jakimś tam Martinem we Francji! Poza tym, nie lubił, kiedy po seksie dziewczyny opowiadały mu o swoich chłopakach, a ostatnimi razy zdarzało mu się to dosyć często, co z kolei zaczęło stawać się nużące i męczące zarazem.
- Nie widzieliście się od zeszłego roku i wciąż utrzymujecie te zaręczyny? - atmosfera tego związku wydała mu się szczerze niezdrowa i naprawdę szkoda mu było Lucille, że tak się w męczy w tym czymś, ale potem zrobiło mu się szkoda także jej partnera, Semiha, bo on sam by nie chciał być na jego miejscu. Cieszył się swoją wolnością, tym, że mógł wyrwać sobie każdą, która mu się podobała i nie był do kogoś przywiązany na stałe, chociaż ostatnio zupełnie niespodziewanie zaczęła go fascynować Shopie, ale mniejsza z tym, teraz należało myśleć o Lucy. Ujął więc jej prawą dłoń, nie po to, żeby się przyjrzeć pierścionkowi, który to obdarzył znudzonym spojrzeniem, ale po to, by po prostu ją ująć.

przyszła, w wybitnie kusej sukience koloru różowego, bo róż pasuje blondynkom. lucille jednak należała do takich osób, że nawet w różu nie wyglądała tandetnie, ona zawsze wyglądała po prostu ślicznie. a dziś zupełnie dziewczęco, prawieże hot 15. nie miała torebki, tylko telefon, również różowy w prawej dłoni, z nadzieją, że nie zostawi go u martina. zapukała. nie podobały jej się mieszkania w wąskich, wolała swój apartament.

otworzył, gdy upłynęło wystarczająco dużo czasu, by mógł odnaleść swoje rurki i się w nie jakoś wcisnąć, bo po praniu zawsze były takie sztywne i ciężko mu właziły na tyłek. zmierzył ją wyzywającym spojrzeniem, od góry do dołu, po czym przyciągnął do siebie i pocałował naprawdę namiętnie. bo taką miał właśnie ochotę, hurra!

odwzajemniła pocałunek, zaraz jednak odsuwając się od niego. rozejrzała się trochę, może to dziwne, ale wtedy mieszkanie wydawało jej się inne. no cóż, coraz gorzej z twoją pamięcią lucy. obciągnęła sukienkę, bo chyba jeszcze nie wspominałam, ale nie miała na sobie bielizny, bo huh, czuła się niekomfortowo w staniku i stringach nawet, więc z reguły nie nosiła. warto jednak zaznaczyć, że było jej diabelnie zimno, bo przywiózł ją tutaj kierowca, co nie znaczyło, że nie musiała przejść dużego kawałka drogi. miała gęsią skórkę na chudych ramionkach.
- więc, co z moim zegarkiem? - zapytała, oplatając jasne kosmyki wokół palca wskazującego.

chciał powiedzieć, że coś za coś i najpierw ma się rozbierać tu i teraz! ale nie, nie zrobił tego, aż tak bardzo napalony nie był, zniknął więc na moment w swoim pokoju, by wrócić z zegarkiem.
- to ten, prawda? - zapytał, wyciągając w jej stronę zegarek. pewnie miała tysiąc innych i martin długo się zastanawiać nie musiał, żeby dojść do wniosku, że to jedynie pretekst.

wzięła delikatnie zegarek z jego ręki, uśmiechając się triumfalnie, bo w sumie była zaskocozna tym, że nie kazał jej mu obciągnąć czy coś takiego, za zegarek. przewróciła go więc w swojej małej dłoni.
- dzięki, pomóż mi zapiąc - powiedziała, opierając tyłek o szafkę w pobliżu. bo nadal byli w przedpokoju, pragnę zaznaczyć. założyła nogę na nogę, prezentując przed nim swoje zgrabne prawe udo, na którym zaraz położyła rękę i zegarek. była może nawet trochę zawiedziona, liczyła, że martin otworzy jej drzwi nago i będą dodatkowe atrakcje. ;x

ej, właściwie to przeszło mu przez głowę, żeby właśnie tak zrobić, ale był zbyt leniwy, by się rozbierać, skoro równie dobrze ona mogła to zrobić za niego. korzystając z okazji, pochylił się nad nią, a zaznaczę, że nie miał na sobie koszulki, czyli całkiem seksy. przejechał palcami po jej udzie, delektując się miękkością jej skóry i oblizał wargi. nie mógł się skoncentrować na tym zapięciu, ale w końcu zapiął, na właściwą dziurkę nawet, także zegarek nie zjeżdżał jej z nadgarstka.
- tak jest dobrze? - chodziło mu o to, czy nie zapiął za mocno. przejechał ustami po jej policzku.

pokiwała głową, opuszkami palców przejeżdżając wzdłuż jego nagiego torsu, który ją cholernie podniecał. mnie też podnieca. ciebie też, nie?
- idealnie. to co, kiedy jedziemy? - uniosła obie brwi do góry, nie zabierając ręki z jego klatki piersiowej, bo uznała to za zbędne, a jego bliskość rozbudzała w niejsz wszystkie uczucia.

mnie podnieca najbardziej na świecie tors channinga tatuma na tym avatarze i marzę o nim pod prysznicem!
odpowiedział z ociąganiem, bo właśnie zajmował się zsuwaniem ramiączek jej sukienki. od tego schylania bolały go już plecy, ale czego się nie robi dla dobrego seksu.
- na pewno nie teraz - wymruczał do jej ucha, kładąc dłoń na jej lewej piersi, nie takiej znowu małej.

okej, dla niej mogli to zrobić nawet tutaj, nawet teraz, było jej już wszystko jedno, sukienka zsunęła się z niej całkiem, kiedy tylko zsunął ramiączka, junoł, więc teraz była cała jego! w związku z tym nawet, zsunęła mu rurki, co nie było łatwe, jeśli wziąc pod uwagę fakt, iż były po praniu.

stwierdził, że fakt, że ich znajomość polega wyłącznie na pieprzeniu się, wydaje mu się całkiem fajny, więc zaraz przyciągnął ją do siebie, tak, że nie musiał się już garbić ani pochylać w ten wyjątkowo męczący sposób. złapał ją za oba pośladki, dość mocno, zajmując się całowaniem jej szyi.

więc ten, załóżmy, że martin z lucy wyszli na miasto i nic po nich nie zostało, nawet stringów, bo lucy nie nosiła przecież. więc anne, całkiem beztrosko coś tam pichciła na kuchence, nie wiem, co to było za spagetti ale całkiem chyba dobre. dodam, że ubrana była w fajny fartuszek, a z włosami zrobiła porządek, także teraz wdzięcznie opadały jej falami na ramiona.

przyszedł i zadzwonił, dzwonkiem, czekając aż anne otworzy, w prawdzie miał trochę zły humor, bo toulouse powiedziała mu o matce i było mu smutno. chciał się przytulić do anne :c

anne stwierdziła, że przyszedł na czas, bo właśnie ustawiała talerze na stole kuchennym. po drugiej stronie kuchni rozciągało się istne pobojowisko, ale anne nie chciało się sprzątać, ściągnęła więc szybko fartuch, który rzuciła na krzesło, bo przecież nie będzie go witać jak gospodyni domowa i powędrowała do drzwi, żeby je otworzyć i wpuścić go do środka z nieznacznym uśmiechem na twarzy.

nachylił się, by musnąć spierzchniętymi od wiatru ustami, policzek anne. głaski i pachnący jak zwykle, choć teraz może też spagetti, ale jemu wcale to nie przeszkadzało. uśmiechnął się do niej niemrawo, mówiąc coś o tym, że ładnie pachnie. zastanawiał się też, czy spagetti a jest jadalne, ale nic na ten temat nie mówił, bo był trochę głodny.

oczywiście, że było jadalne. to spagetti było potrawą jej życia i chyba jedną rzeczą, która wychodziła jej na w miarę jadalną! złapała go więc za rękę i pociągnęła do kuchni. od razu zauważyła, że coś jest nie tak, ale nic nie mówiła narazie, bo może jej się tylko wydawało.
- mam nadzieję, że jest jadalne - powiedziała, a to było z jej strony dość skromne, bo wiedziała, że się wyjątkowo udało.

usiadł sobie przy stole, obserwując anne z uśmiechem. miała ładnie ułożone włosy, jak już zdążył zauważyć, a jej oczy jakoś tak bardziej błyszczały. bardziej niż zwykle.
- na pewno, nic nie jadłem cały dzień, dawaj spagetti - powiedział, z uśmiechem, zupełnie szczerym, miło mu się uśmiechało na jej widok.

chciałabym tylko przypomnieć, że spagetti stało na tym stole!!!! tak więc miał je przed nosem, hihi. usiadła obok niego, po czym przygładziła bluzkę z chyba za dużym dekoltem, bo anne czuła się jakoś tak w niej dziwnie.
- ja zdążyłam zjeść chyba ze sto różnych rzeczy i nie wiem, jak to w siebie wcisnę, no ale okej - mruknęła, nawijając trochę makaronu na widelec.

stwierdził, że anne naprawdę dużo je, ale oczywiście nic na ten temat nie powiedział, bo to wstydliwa cipa i w milczeniu zaczął konsumować spagetti, które jednak zachwalił zaraz. na głos.

zarumieniła się troszkę, bo jakże mogła się nie zarumienić! też stwierdziła, że chyba je za dużo, ale w końcu i tak miała dobrą przemianę materii, więc w gruncie rzeczy zwisało jej to i powiewało dodatkowo. skonsumowała więc pół swojej porcji, ale potem doszła do wniosku, że dalej już nie może i odłożyła widelec.
- zapomniałam powiedzieć samcznego - westchnęła z udawanym zmartwieniem.

- oho, ja też, ale już za późno - tak, bo i on skończył jeść. wyjął gumy z kieszeni i wziął sobie jedną, pytając czy anne też chce, bo za chwilę zamierzał się całować, a głupio tak po spagetti, chociaż jak dwie osoby jedzą to samo i potem się całują to nie czuć. może troszkę - naprawdę pyszczne, spagetti - uśmiechnął się do niej ponad stołem, mierzwiąc sobie zamaszyście włosy.

uśmiechnęła się z dumą, biorąc sobie gumę. ona by tam mogła się z nim całować, nawet gdyby wcześniej zjadł wątróbkę, a wątróbki anne nie cierpiała ponad życie.
- nie aż takie dobre - stwierdziła skromnie, przygryzając dolną wargę. ej, a guma nie była rozpuszczalna ;c

- nie kłóć się ze mną - zasmiał się, przybierając groźną minę mordercy, ale mu nie wyszło, bo zaraz wykrzywił wargi w uśmiechu. ukucnął przy niej i przesunął nosem wzdłuż jej uda, obejmując gdzieś wokół tyłka - martina nie ma? - warto się upewnić, nie chciał żeby im przeszkadzano i tak dalej.

poczochrała mu włosy jeszcze bardziej niż on sobie przed chwilą, po czym nachyliła się, by cmoknąć go w sam środek czoła.
- nie, raczej nie. pewnie znalazł sobie kolejną panienkę, którą dzisiaj przeleci - powiedziała, czując znajome dreszczyki emocji przechodzące przez jej ciało.

- ładnie pachniesz - stwierdził, wąchając teraz jej rękę. musnął ją w przedramię i poczuł ciepło napływające do jego ciała; serca, mózgu, członka ;x - chodźmy stąd chyba, niewygodnie mi, anne - zwierzył jej się, zamykając na chwilę oczy, z głową na jej kolanach.

- mi też nie byłoby zbyt wygodnie w tej dziwnej pozycji, w której się znajdujesz - stwierdziła. chciała krzyknąć gromko "hurra, chodźmy do sypialni!!!!", ale zamiast tego zaproponowała nieśmiało, żeby przenieśli się na kanapę. a potem wstała, strącając jego głowę ze swoich kolan, hihihi, biedny breth i pomaszerowała do salonu. miała nadzieję, że pójdzie za nią.

ale breth nie poszedł, klęczał tam nadal. żartuję, wstał, otrzepał spodnie i poszedł za nią, obejmując ją teraz od tyłu w talii, by razem z nią opaść na łóżko, tak, że teraz siedziała na jego kolanach i nie mógł sie powstrzymac od pocałowania jej w skroń.
- co robiłaś, jak poszłaś ode mnie? - zapytał, opierając się o oparcie, kocham takie zdania.

objęła go za szyję, delektując się zapachem jego perfum, które potrafiły sprawić, że zaczynała oddychać przeponą nawet.
- no, przyszłam tutaj, posprzątałam trochę, potem wyszłam zrobić zakupy, a potem robiłam to spagetti, taki trochę dzień kury domowej - podsumowała, bezmyślnie i niemal machinalnymi ruchami przeczesując jego włosy. chyba wspominałam, jakie były miękkie? - a ty, breth?

ona tez miała miękkie i loki, co cholernie mu się podobało, więc też zaczął ją głaskac, bo to dzień podniecania się włosami. objął ją mocno w talii, żeby nie spadła.
- ja, huh, rozmawiałem z toulouse, ona jest już chora psychicznie, ale chyba nawet jej się nie dziwię. i z ojcem. chciał żebym pojechał do cannes, ale naturalnie odmówiłem - powiedział, najspokojniej jak tylko umiał, jesli biorąc pod uwagę, że siedziała mu na kolanach dziewczyna, która cholernie go podniecała, a bał się coś zrobić w związku z tym.

a cały problem polegał na tym, że anne miała już niezły kisiel w majtkach, ale też bała się z tym cokolwiek zrobić.
- dlaczego ciągle mówisz, że toulouse jest chora psychicznie? - zapytała, z zupełnej ciekawości, bo jej tuluzia wydała się normalna, a może i nawet całkiem fajna i z humorem.

- bo taka jest prawda, ona ma problemy. potrafi chodzić i płakać cały dzień, czasami, jeść duzo, albo mówić, że się zagłodzi i tak dalej. ale staram sie jej pomóc i zawsze starałem, no wiesz, wychowała się bez matki, a to na pewno miało wpływ na wszystko poza tym ten d u p e k - tak, wyznam ci, że breth potem po seksie & pobiciu & zbłaźnieniu t przed całą szkołą przez conrada, pobił go.

- ojej - westchnęła ze współczuciem, garbiąc się nieco, by zająć się całowaniem go po szyi. - biedna tuluza - dodała, nie zastanawiając się już po części nad tym, co mówiła, bo właśnie rozpięła górny guziczek jego koszulki. ale za chwilę się wyprostowała, żeby nie było zbyt bajkowo! - jaki d u p e k?

- jej były chłopak. ona teraz wcale nie chce mieć chłopaka, to dobrze. myślę, że to już jeden problem mniej, no wiesz bez faceta - okej, jeśli mam być szczera to breth nie miał dziś ochoty na seks, bo był w złym humorze, aczkolwiek, przesunął się do pozycji leżącej ciągnąc za sobą anne.

wylądowała na nim, czyli było jej całkiem wygodnie, ale po pięciu sekundach stwierdziła, że jemu na pewno nie jest, toteż sturlała się z niego w stronę oparcia, końcowo układając głowę na jego ramieniu, a lewą ręką głaszcząc go po torsie.
- nie mów tak, breth - jęknęła. - biedna tuluza na pewno potrzebuje faceta, chociaż o tym nie wie. - anne coś o tym wiedziała, przez cały czas myślała, że facet jej jest po nic, a teraz preth zaprzątał 90% jej myśli w sensie pozytywnym.

- tak, ona potrzebuje psychologa. facet też może być. ale nieważne, nie mówmy o niej - bo wolał porozmawiac na przykład o nim, bo jak wspominałam miał dziś zły humor, a anne nie zauważyła i w ogóle, głaskał ją po plecach pod bluzką.

- okej, zmieniamy temat - zgodziła się, ze skuepiniem rozpinając kolejny guziczek jego koszulki i smyrając go teraz palcami po odsłoniętej części klatki piersiowej. było jej z nim tak niesamowicie dobrze jak z nikim innym, wypełniało ją poczucie bezpieczeństwa. - dlaczego masz dzisiaj taki humor? - zapytała w końcu, bo przez cały czas, odkąd tu wszedł, ją to intrygowało.

dokończymy jutro, masz nią nie grać!!!!!!!!!!! xd

okej xddddddddddd

uśmiechnął się do jej dłoni, na swoim torsie, bo słucham ładnej piosenki i breth jest fajny. swoją zaś, dłoń prawą wsunął pod jej bluzkę i głaskał w okolicach nerek.
- chodzi o moją mamę. tuluza dziś u niej była i poznała jej.......................dzieci - przekręcił oczami, ale nie tak bardzo, żeby wypadły i oparł brodę na jej ramieniu, przymykając powieki. i sam musiał to przyznać, że dawno z nikim mu nie było tak dobrze.

- nie rozumiem - mruknęła, przejeżdżając tą dłonią, co trzymała na jego klatce piersiowej, na jego policzek, by gładzić go teraz opuszkami palców, czując przy tym szorstkość jego zarostu. - jak to, dzieci? - zmarszczyła brwi. - twoi rodzice nie są razem?

- nie. matka wyprowadziła się od nas jak miałem pięc lat. przyjechała do paryża robić karierę i wcale się do nas nie odzywała. ale tuluza za wszelką cenę chciała ją poznać. tyle, że nie było jej jak tam poszła, ale były jej nowe dzieci, rozumiesz? - okej i nie wiem co mam napisac, bo coś z moją weną chyba jest nie tak. i chyba zepsuł mi sie humor.

- o boże - westchnęła, na znak, że rozumie, a potem przytuliła się do niego, a może to jego do siebie, nie mam pojęcia, w każdym razie się przytulili! - dalej chce poznać matkę? - zapytała, choć już po części wyczuwała, że breth robi się coraz bardziej spięty.

- nie mam pojęcia, co chodzi jej po głowie, ale pewnie nie odpuści, dopóki jej nie pozna. ale szkoda mi jej, bo jest naiwna. muszę chyba o tym pomówić z ojcem, dobrze by było gdyby pojechała z nim na trochę do los angeles - powiedział, wzdychając nawet głośniej niż głośno, sori za takie posty zaraz się naprawię, za chwilę ajpromis, tylko się uspokoje. siebie i trzęsienie rąk.

- nie martw się, breth - szepnęła mu do ucha, tak, że mógł poczuć jej gorący oddech na policzku i cześci szyi. pocałowała go w płatek ucha, starając się okazać mu jak najwięcej uczucia i współczucia przy okazji. żywiła do niego pełen podziw, stwierdziła w duchu, że chciałaby mieć brata, który aż tak by się o nią troszczył. ostatni raz widziała martina wieki temu, nie mówiąc już o tym, że wtedy się pokłócili.

on naprawdę troszczył sie o tuluzę, pewnie dlatego, że zdawał sobie sprawę z tego, jak ona wszystko przeżywa. też bym przeżywała gdybym nie miała matki. buzi dla mojej mamy : *. teraz jednak nie było tuluzy, choć przez chwilę nawet zastanawiał się co robi siostra. całą jednak swoją uwagę skupił na anne, bo strasznie jej pragnął jeśli mam być szczera, ale to nawet nie tylko dlatego, że potrzebował dziś bliskości. przyglądając jej się uważnie i nawet patrząc w oczy, odgarnął jej fale za ucho, do którego zaraz wyszeptał 'zróbmy to!'. ale nie krzyczał.

- zróbmy 'co'? - zapytała z miną niewiniątka, czując już teraz, że kisiel w jej majtkach jest już zupełnie niekontrolowany. uśmiechnęła się skromnie, ale zaraz zmieniła zdanie i przygryzła dolną wargę, spoglądając na niego spod rzęs. a jej ręka powoli wędrowała po jego ciele do okolic jego krocza, ale jeszcze tam nie dotarła.

- mam ci wytłumaczyć? - zapytał z lekkim uśmiechem, on chyba w sumie w mówieniu był nawet lepszy niż w robieniu, to znaczy sądzę, że seks z mathiasem musi być zajebisty, a to mathias, więc wiesz, ale no mówieie mu dobrze przychodziło, skoro był mądrym humanistą. w związku ze swoim humanizmem, podniecił się, kiedy jej ręka powędrowała w okolice jego krocza, ale nie zaraz tak bardzo widocznie i odczuwalnie. przesunął prawą dłoń, tę którą trzymał pod bluzką, w stronę zapięcia stanika anne.

- chyba nie musisz - wymruczała, a jej ręka dotarła do celu, czyli do jego krocza, na którym to anne niezbyt mocno zacisnęła palce, zupełnie już podniecona brethem i w ogóle całą atmosferą. odszukała jego usta, w które to wpiła się całkiem namiętnie, wolną ręką, czyli tą, której nie trzymała na jego kroczu, rozpinając szybko kolejne guziczki jego koszulki.

- to dobrze - powiedział, ale już zupełnie cicho, bo jeśli mam być szczera, to ręka anne na jego kroczu, całkiem go rozpaliła i podnieciła, więc teraz, kiedy udało mu się od niej odessać, zdjął delikatnie jej bluzkę, coby nie rozerwać, nie połamać a i tak dalej. następnie, odszukał ręką zapięcia od stanika i rozpiął, łał.